Pijn onderkant voet (hiel) na het fietsen

[Nee_Nee]

Je moet bij iemand zijn die het verschil kan uitleggen tussen een functionaliteit en een anatomisch beenlengteverschil. En daar een behandeling op afstemt
Eén keer pijn hebben geldt overigens als ‘een is geen’.
Je hebt een aanpassing aan je fiets gedaan die gevolgen heeft voor je houding waar je lichaam zich aan moet aanpassen

[Enzzo]

Vaak is het een zoektocht, want via medici en podologen kan het een heel duur grapje worden.

Daar heb je dan gelukkig een verzekering voor. Geld besparen ten koste van blessures lijkt me sowieso een slecht advies. Een beenlengteverschil kan op lange termijn vervelende gevolgen hebben voor het hele spier-skelet systeem. Een podoloog kan daar preventief in zijn. Heeft verder niet zoveel met hiel pijn van doen, je moet het iets breder trekken

[midstar]

Vaak is het een zoektocht, want via medici en podologen kan het een heel duur grapje worden.

Daar heb je dan gelukkig een verzekering voor. Geld besparen ten koste van blessures lijkt me sowieso een slecht advies. Een beenlengteverschil kan op lange termijn vervelende gevolgen hebben voor het hele spier-skelet systeem. Een podoloog kan daar preventief in zijn. Heeft verder niet zoveel met hiel pijn van doen, je moet het iets breder trekken

Jij betaald geen eigen risico's, en je zooltjes zijn gratis?
Tussen de podologen zitten heel veel kwakzalvers, ik zeg eerst zelf uitzoeken voordat je de molen in gaat.

[Enzzo]

Een mri zit volledig in je basispakket hoor!

[Orlok]

Een mri zit volledig in je basispakket hoor!

Is dat niet een beetje overdreven als men last heeft van pijn aan de onderkant voet (hiel) na het fietsen.

Trouwens een mri wordt alleen helemaal vergoed met een doorverwijzing van je arts of medisch specialist.

[Nee_Nee]

Als je na éen keer pijn naar de podoloog gaat, dan weet ik nu al welke remedie zijn diagnose oplevert: "U heeft zooltjes nodig, geachte heer. Ga niet langs start, maar wel langs kassa, dan zijn ze morgen gereed".

[Enzzo]

@Orlok: Dat geldt voor elk tweedelijns consult.

Of iets wel of niet medisch relevant is bepaald de eerstelijns zorgverlener aka de huisarts.
Als de huisarts bepaald dat een röntgenfoto van je neus nodig is terwijl je eigenlijk kwam met klachten over je oor dan is dat dus relevant. Gelukkig bepalen de medici dat nog altijd en niet de verzekeraars (hoewel de verschuiving hierin al een beetje is ingezet na jaren liberaal regeerbeleid...)

[midstar]

Een mri zit volledig in je basispakket hoor!

Het gaat wel van je eigen risico af, en dat is direct de volle pond. Ook met doorverwijzing.

Als je naar de dokter gaat voor een voetproblemen, dan stuurt hij je vaak eerst naar een podoloog, aangezien dit soms helpt maar niet vaak, kom je uiteindelijk bij verschillende terecht als ze het niet kunnen oplossen. In mijn geval 5 verschillende zooltjes a 140 tot 175 euro, Alleen de eerste set word in hetzelfde kalenderjaar gedeeltelijk vergoed.
Hierna stuurt in ieder geval mijn dokter mij voor een mri scan naar het ziekenhuis.
Das eigen risico 375 euro

Uiteindelijk heb ik het zelf moeten uitvogelen, want niemand kwam met een oplossing, en verder in de molen had mij alleen maar arm gemaakt.

Ik spreek zelf uit ervaring, en het maakt niemand wat uit wat jouw kosten zijn, ze sturen je overal naar toe, op een gegeven moment moest ik zelfs naar een soort van mensendiek alwaar een soort van oefentherapie en geestelijke begeleiding bij kwam omdat het wel eens iets geestelijk kon zijn.
Het is een rare wereld, en iedereen hapt lekker mee van de taart.
Ik heb in ieder het geval vertrouwen en oprechtheid verloren van div instanties.

[louise]

Ik heb soortgelijke ervaring met een 'vage' heup-/bekkenblessure: je zoekt je een slag in de rondte. Die zoektocht duurde bij mij 4 jaar, toen trof ik een chiropractor die het herkende en op wist te lossen (hoera!). Het bleek een kwestie van te grote spierspanning over m'n lies, dus die moet ik nog steeds heel intensief rekken - 10 minuten per dag! Dat klinkt nu heel simpel, maar daar was in die 4 jaar eerder niemand opgekomen...

In die jaren heb ik me blauw betaald aan ofwel eigen risico ofwel dingen die sowieso buiten de verzekering vallen. Huisarts, sportarts, diverse fysiotherapeuten, eerdere chiropractoren (waarvan 2 in het buitenland), osteopaat, podotherapeut... De hulpverleners waar je komt doen alleen hun eigen dingetje en behandelen rustig door ook al baat het niet, als ze het niet meer weten roepen ze 'het is slijtage!' of 'het is psychisch', ja.

Ook een zooltje gehad inderdaad, dat was symptoombestrijding (voor het functionele beenlengteverschil - waar Nee_Nee het over heeft hierboven) en in eerste instantie ging ik ervan overproneren, zo slecht waren ze aangemeten.

Of iemand de oplossing vindt is een soort toevalstreffer. Zeer frustrerend. Inderdaad: zelf uitvogelen, en daarin héél vasthoudend zijn en snel naar iemand anders als het niet de goede kant op gaat. Ik ben er wat cynisch van geworden over deze kant van de gezondheidszorg, maar ondertussen wel heel blij dat het weer goed is!

Louise

[Jans]

In je eerste zin zeg je al wat het probleem was. Vooral vage klachten. Dat lijkt me dus het grote probleem.
Dan kun je, algemeen gesproken, "de gezondheidszorg" dat toch niet kwalijk nemen?
Ik ben heel blij met mijn osteopaat, maar die staat ook regelmatig versteld bij reacties van mijn lichaam. Het menselijk lichaam zit niet altijd zo eenvoudig in elkaar.

[Enzzo]

Je moet zelf heel goed meedenken en inderdaad; je kunt het slecht treffen maar de meeste artsen zijn gewoon meevoelend en van zins jou van klachten af te helpen. Daarvoor zijn ze arts geworden. Jezelf goed inlezen helpt. Vooral in NL werkt dat meestal goed, meedenken.
Hier in Frankrijk zit de arts vaak nog op de ouderwetse troon van "meneer docteur" en is meedenken uit den boze. De gezondheidszorg in NL is echt van hoge kwaliteit

[Jans]

Je moet zelf heel goed meedenken en inderdaad; je kunt het slecht treffen maar de meeste artsen zijn gewoon meevoelend en van zins jou van klachten af te helpen. Daarvoor zijn ze arts geworden. Jezelf goed inlezen helpt. Vooral in NL werkt dat meestal goed, meedenken.
Hier in Frankrijk zit de arts vaak nog op de ouderwetse troon van "meneer docteur" en is meedenken uit den boze. De gezondheidszorg in NL is echt van hoge kwaliteit

Daar zijn veel Nederlanders in Frankrijk het niet mee eens. Ik wel hoor. Voor geplande zorg heb ik de voorkeur voor Nederland.