Fiets.nl

Leuk topic!

Gent Wevelgem 2015 waarin het snoeihard waaide (Geraint Thomas in de gracht oa) en de "oude" krijger Paolini die won.

Kuurne Brussel Kuurne 2010 met helse weersomstandigheden waarin zowat iedereen onderkoeld opgaf en een beresterke Bobbie Traksel z'n mooiste overwinning haalde.

Ik zie het nog voor mij alsof het gisteren was. De tour van Burkina Fasso.Moet zo ongeveer 15 jaar geleden zijn. Ik,meen me te herinneren dat het de eerste uitgave was.Die werd gereden met gammele tuigen, kwakkelende wielen,remmen die niet functioneerden en ouderwetse kledij van merken die al lang niet meer bestonden. Een chaotische organisatie
met vrachtwagens en rammelkarren in de karavaan.In een bepaalde rit heeft de gele trui pech, geen volgwagen te bespeuren (vrachtwagen) die man stand daar 45 minuten langs de kant voordat hij geholpen werd (nog 15 minuten erbij). Toen hij kwaad vroeg waar ze al die tijd gebleven, antwoordde de chauffeur van de truck dat ze onderweg 45 minuten waren gestopt om uitgebreid te gaan eten.En de clou is , die renner reed het gat dicht en won nog de rit.Om nooit te vergeten. Na de aankomst ontstond er een gezellige boel onder de renners die mekaar hun eigen wedervaren vertelden.

Ja, Tommeke Tommeke. Ik ergerde mij daar ontzettend aan; waarom ; omdat hij zich hierbij wilde profileren met een legendarische uitroepen en zichzelf in het spoor wilde hijsen van de echte legendarische verslaggever RIK DE SAEDELEER. Maar die had dan ook veel meer kennis, inzicht, aanvoelen en ook veel humor en dat heeft Wuyts niet.

Floyd Landis, etappe 17, TDF 2006.
Even niet kijkend naar doping, maar het feit dat hij die dag het hele peloton aan flarden reed.
Ik vind dat nog steeds misschien wel de gaafste etappe die ik ook gezien heb.

Kampioenschap van Zürich 2005, Paolo Bettini.

De week ervoor op het WK was zijn karretje in de poep gereden, dus hij was gebrand. Het was ijskoud, het regende, maar bij Bettini gingen de beenstukken, overschoenen, bodywarmer en handschoenen uit, hij reed alles en iedereen aan stront en kwam solo over de finish. Achter hem kwam de rest (oa Di Luca) dik ingepakt totaal verkleumd over de streep, maar de winnaar had het niet koud. Merckxiaanse overwinning!

Joop Zoetemelk die in 1985 op zijn 38e wereldkampioen wordt.

Het meest trieste geval: de crash van Fabio Casartelli in de Tour van '95.
Het meest spectaculaire moment: De laatste paar kilometer van de Amstel Gold Race van vorig jaar waar ene MvdP won...

stakie75 schreef: ↑18 mar 2020 22:11 Floyd Landis, etappe 17, TDF 2006.
Even niet kijkend naar doping, maar het feit dat hij die dag het hele peloton aan flarden reed.
Ik vind dat nog steeds misschien wel de gaafste etappe die ik ook gezien heb.

haha, ik was eerst

Ik zie hier in dit topic al wel meer doping gerelateerde memorabele momenten hoor.
Conclusie: doping is goed voor de sport

De inzinking op de ene dag en wederopstanding richting Alpe D'Huez, met een geweldige solo van Pantani in de tour 1998. (toen zat iedereen aan de dope )

Roubaix 2016: memorabele koers waarbij de underdog zonder competitieritme het uit de vroege vlucht haalt van de topfavoriet(en).
Elke keer kippenvel bij deze reportage: https://www.youtube.com/watch?v=8zxnA4asj44

Philippos schreef: ↑18 mar 2020 20:02 Jezus wat zijn jullie oud zeg

Het goede nieuws is dus: je hebt voor een hobby gekozen die zowel actief en als toeschouwer nog heel, heel, heel veel jaren voor plezier gaat zorgen

Ik volg koers dus al dik 50 en grappig dat ik sommige koersen/incidenten ook in m'n lijstje heb staan en voor andere deze opfrisser wel lekker is

Maar het is wel duidelijk dat een beetje (Fabio Casartelli niet natuurlijk) drama wel helpt in de keuzes. Extreem weer en onverwachte ontknopingen en renners die iets in extremis alsnog de boel rechtzetten doen het goed!

Met veel plezier gekeken naar girorit 14 van 2016 (het Maratonaparcours). Een hele rit met steeds wisselende situaties in een prachtig decor. En een meeslepende finale tussen de tenoren (Kruijswijk, Nibali, Valverde).