Tour Transalp 2022
-
CycloWorld.cc
- Forum-lid
- Berichten: 20
- Lid geworden op: 10 jun 2022 09:58
CycloWorld.cc
22 jun 2022 08:13
Hier alvast een verslagje van etappe 1 en 2 van het team dat namens ons meedoet. Ze hebben er mooi weer bij!
En hier een verslag van een etappe 3 en 4.
En hier een verslag van een etappe 3 en 4.
If you can't find a gran fondo on CycloWorld.cc , it doesn't exist.
Erik1.0
23 jun 2022 19:00
Even update van onze Transalp tot nu toe aan de hand van de whatsapp berichten naar het thuisfront:
Mooi decor als startlocatie. Na een lange neutralisatie 3 beklimmingen met de gashendel open. We waren gelijk los met de beste 4 duo’s en 2 singles waaronder Kenny Nijssen. In de laatste 10 km in de tang bij de 2 duo’s van Team Strassacker, ze reden weg in de afdaling en de andere stopte af. Erik en ik op de limiet de schade beperkt tegen de wind in. en Op de lijn werden we voorbij gereden door het andere duo 3e plek. Prima begin
Verslagje: Treetje hoger vandaag
! Door wegwerkzaamheden een lange neutralisatie (15km). Daarna nog maar een korte klim. In de afdaling naar de voet stelvio (25km) reden de koplopers en 1 van het andere duo weg. Niemand wilde ze terugpakken, wij hebben het tempo beetje hoog proberen te houden in de achtervolging maar besloten toen om in de groep te gaan zitten om fris aan de stelvio te beginnen. Aan de voet hadden we 4 min achterstand. Beklimming was heftig, waardes waren niet top, maar dat kwam ook door de hoogte denk ik, hartslag op de Max maar met een sterke Erik naast me weggereden uit de groep en de koplopers genaderd tot 1:25. Berg op dus het sterkste duo. De eenling van het andere duo die niet mee was hebben we op 2 min gereden waardoor we in de stand naar plek 2 zijn geschoven. Wel helemaal leeg nu
. Inmiddels de beentjes omhoog en focus op herstel. Op naar de dag van morgen
Laat ik het verslagje maar doen (Steef is nog niet echt in de mood
)… 3e in een etappe waar het venijn in de staart zat. 2 kleine klimmetjes om weer vooraan met de 2 Strassacker teams te zitten. Op de Foscagno hebben Steef en ik het geprobeerd maar ze reden het gat snel weer dicht en de rest van de klim was eigenlijk niet steil genoeg om weg te blijven. In de afdaling werden we weer ouderwets gepiepeld en reden ze weg. Onze topsnelheid was met 90+ niet genoeg om bij te blijven maar ook single riders worden door hun ingehaald alsof ze stil staan. Op het kleine klimmetje voor de langere afdaling naar Livigno kregen we het niet dicht en moesten uiteindelijk een minuut incasseren op de lijn. 3e in de etappe en 2e overall. Morgen Mortirolo. Bijltjesdag.
Hele natte dag! Vanaf klim 1 vol in de regen. De koplopers namen erg veel risico in de natte afdaling en ze liepen daar uit, niet verantwoord. In de afdaling haperde Erik zijn Schifter waardoor hij in de volle afdaling op het lichtste verzet moest dalen. Even van de fiets af en gelukkig werkte het weer. Toen 20km vol in de achtervolging en net voor de voet weer bij de achtervolgende groep. Vanaf voet Mortirolo lagen we 3 minuten achter de koplopers. Vanaf begin klim direct goed omhoog en we liepen dan ook weg bij de groep. Net voor de top zagen we de koplopers rijden. We lagen 40 sec achter. In het vals platte stuk brak bij mij helaas een spaak. Vanaf toen geen risico in de lange slechte afdaling. Balen! Aan de finish 4:50 verloren op de koplopers maar wel ruim 2 min uitgelopen op plek 3. Al met al een sterke dag van ons en erg blij dat we veilig beneden zijn gekomen. Maar wel balen van de pech. Berg op duidelijk de sterkste
Vandaag dag 5 in de Tour Transalp en de enige etappe met de aankomst bergop. In totaal 3 beklimmingen, 7 km steil stuk Mortirolo, daarna een lange afdaling. De 2e beklimming was een lange van 20km over een geasfalteerd geitenpad met de laatste 7 km steil. Dan weer een lange afdaling van 25 km naar de slotklim een steil rotding van 7 km. Stefan en ik hadden een strijdplan gemaakt om deze etappe zo goed mogelijk door te komen en onze winstkansen te vergroten. Het grootste probleem blijft dat onze tegenstanders meesterdalers zijn en we dus wisten dat we ze zouden moeten laten lopen in de afdalingen. Het idee was dan ook: tijd pakken in de beklimmingen en accepteren dat ze weer komen aansluiten in het dal. Als we dit tot het eind toe zouden kunnen doen dan zouden we in ieder geval kans houden op een etappe winst door sneller de laatste klim op te gaan. In het startvak bleek dat 1 van de renners van team Strassacker en de nr 3 van het AK niet meer zou opstappen door ziekte. De slopende natte etappe van gisteren had hem de das om gedaan. Ik besloot open boek te spelen en vertelde onze concurrenten dat we op elke beklimmingen full gas zouden gaan.
Het startschot.
Eerst een geneutraliseerde afdaling naar de voet van de passo Santa Christina. Smal en steil, Stefan en ik wrongen ons naar voren en meteen all out. Het tempo te hoog voor onze Duitse tegenstanders. Ik denk dat we op de top een kleine minuut hadden en we gingen de afdaling in. Snel maar gecontroleerd naar beneden op een steil deel, daarna nog 25-30 km op een vlakker stuk over de grotere dalweg. En zoals verwacht kwamen ze weer aansluiten en begonnen we samen aan de 2e klim. We wisten dat alleen de laatste 7 km steil genoeg was om ze pijn te kunnen doen dus daar ontbonden we onze duivels. We pakten een gat en duwden met alles wat we hadden door. Op de top hadden we denk ik toch weer een minuut op 2 voorsprong weten op te bouwen. Samen met Stefan en een Italiaanse single rider de listige steile afdaling op gebrokkeld wegdek gedaan op onze limiet en daarna nog een stuk van 20km over de dalweg minder steil naar de voet van de slotklim. Kenny Nijssen sloot na wat pech bij ons aan en deed gelukkig nog wat beurten op kop.
We verwachten team Strassacker weer aan te sluiten maar Stefan reed zich volledig leeg om voor te blijven. En dit lukte. Misschien hadden we nog 20-30 seconden toen we aan de slotklim begonnen.
De slotklim: er zat niet meer veel op. 2 stervende zwanen. Met alles wat ik nog over had probeerde ik Stefan nog wat duwtjes te geven. Stefan gaf alles. Met nog een kilometer te gaan wisten we dat we hem hadden! Onze eerste etappezege in de Tour Transalp. Op de meet prikten de tranen in mijn ogen en ik dacht aan alle ontberingen die we vandaag hadden doorstaan, de spanning en de ellende van de afgelopen weken. It was worth it! Nog 2 dagen te gaan maar deze pakken ze ons nooit meer af!
Grtz
Mooi decor als startlocatie. Na een lange neutralisatie 3 beklimmingen met de gashendel open. We waren gelijk los met de beste 4 duo’s en 2 singles waaronder Kenny Nijssen. In de laatste 10 km in de tang bij de 2 duo’s van Team Strassacker, ze reden weg in de afdaling en de andere stopte af. Erik en ik op de limiet de schade beperkt tegen de wind in. en Op de lijn werden we voorbij gereden door het andere duo 3e plek. Prima begin
Verslagje: Treetje hoger vandaag
! Door wegwerkzaamheden een lange neutralisatie (15km). Daarna nog maar een korte klim. In de afdaling naar de voet stelvio (25km) reden de koplopers en 1 van het andere duo weg. Niemand wilde ze terugpakken, wij hebben het tempo beetje hoog proberen te houden in de achtervolging maar besloten toen om in de groep te gaan zitten om fris aan de stelvio te beginnen. Aan de voet hadden we 4 min achterstand. Beklimming was heftig, waardes waren niet top, maar dat kwam ook door de hoogte denk ik, hartslag op de Max maar met een sterke Erik naast me weggereden uit de groep en de koplopers genaderd tot 1:25. Berg op dus het sterkste duo. De eenling van het andere duo die niet mee was hebben we op 2 min gereden waardoor we in de stand naar plek 2 zijn geschoven. Wel helemaal leeg nu
. Inmiddels de beentjes omhoog en focus op herstel. Op naar de dag van morgenLaat ik het verslagje maar doen (Steef is nog niet echt in de mood
)… 3e in een etappe waar het venijn in de staart zat. 2 kleine klimmetjes om weer vooraan met de 2 Strassacker teams te zitten. Op de Foscagno hebben Steef en ik het geprobeerd maar ze reden het gat snel weer dicht en de rest van de klim was eigenlijk niet steil genoeg om weg te blijven. In de afdaling werden we weer ouderwets gepiepeld en reden ze weg. Onze topsnelheid was met 90+ niet genoeg om bij te blijven maar ook single riders worden door hun ingehaald alsof ze stil staan. Op het kleine klimmetje voor de langere afdaling naar Livigno kregen we het niet dicht en moesten uiteindelijk een minuut incasseren op de lijn. 3e in de etappe en 2e overall. Morgen Mortirolo. Bijltjesdag.Hele natte dag! Vanaf klim 1 vol in de regen. De koplopers namen erg veel risico in de natte afdaling en ze liepen daar uit, niet verantwoord. In de afdaling haperde Erik zijn Schifter waardoor hij in de volle afdaling op het lichtste verzet moest dalen. Even van de fiets af en gelukkig werkte het weer. Toen 20km vol in de achtervolging en net voor de voet weer bij de achtervolgende groep. Vanaf voet Mortirolo lagen we 3 minuten achter de koplopers. Vanaf begin klim direct goed omhoog en we liepen dan ook weg bij de groep. Net voor de top zagen we de koplopers rijden. We lagen 40 sec achter. In het vals platte stuk brak bij mij helaas een spaak. Vanaf toen geen risico in de lange slechte afdaling. Balen! Aan de finish 4:50 verloren op de koplopers maar wel ruim 2 min uitgelopen op plek 3. Al met al een sterke dag van ons en erg blij dat we veilig beneden zijn gekomen. Maar wel balen van de pech. Berg op duidelijk de sterkste
Vandaag dag 5 in de Tour Transalp en de enige etappe met de aankomst bergop. In totaal 3 beklimmingen, 7 km steil stuk Mortirolo, daarna een lange afdaling. De 2e beklimming was een lange van 20km over een geasfalteerd geitenpad met de laatste 7 km steil. Dan weer een lange afdaling van 25 km naar de slotklim een steil rotding van 7 km. Stefan en ik hadden een strijdplan gemaakt om deze etappe zo goed mogelijk door te komen en onze winstkansen te vergroten. Het grootste probleem blijft dat onze tegenstanders meesterdalers zijn en we dus wisten dat we ze zouden moeten laten lopen in de afdalingen. Het idee was dan ook: tijd pakken in de beklimmingen en accepteren dat ze weer komen aansluiten in het dal. Als we dit tot het eind toe zouden kunnen doen dan zouden we in ieder geval kans houden op een etappe winst door sneller de laatste klim op te gaan. In het startvak bleek dat 1 van de renners van team Strassacker en de nr 3 van het AK niet meer zou opstappen door ziekte. De slopende natte etappe van gisteren had hem de das om gedaan. Ik besloot open boek te spelen en vertelde onze concurrenten dat we op elke beklimmingen full gas zouden gaan.
Het startschot.
Eerst een geneutraliseerde afdaling naar de voet van de passo Santa Christina. Smal en steil, Stefan en ik wrongen ons naar voren en meteen all out. Het tempo te hoog voor onze Duitse tegenstanders. Ik denk dat we op de top een kleine minuut hadden en we gingen de afdaling in. Snel maar gecontroleerd naar beneden op een steil deel, daarna nog 25-30 km op een vlakker stuk over de grotere dalweg. En zoals verwacht kwamen ze weer aansluiten en begonnen we samen aan de 2e klim. We wisten dat alleen de laatste 7 km steil genoeg was om ze pijn te kunnen doen dus daar ontbonden we onze duivels. We pakten een gat en duwden met alles wat we hadden door. Op de top hadden we denk ik toch weer een minuut op 2 voorsprong weten op te bouwen. Samen met Stefan en een Italiaanse single rider de listige steile afdaling op gebrokkeld wegdek gedaan op onze limiet en daarna nog een stuk van 20km over de dalweg minder steil naar de voet van de slotklim. Kenny Nijssen sloot na wat pech bij ons aan en deed gelukkig nog wat beurten op kop.
We verwachten team Strassacker weer aan te sluiten maar Stefan reed zich volledig leeg om voor te blijven. En dit lukte. Misschien hadden we nog 20-30 seconden toen we aan de slotklim begonnen.
De slotklim: er zat niet meer veel op. 2 stervende zwanen. Met alles wat ik nog over had probeerde ik Stefan nog wat duwtjes te geven. Stefan gaf alles. Met nog een kilometer te gaan wisten we dat we hem hadden! Onze eerste etappezege in de Tour Transalp. Op de meet prikten de tranen in mijn ogen en ik dacht aan alle ontberingen die we vandaag hadden doorstaan, de spanning en de ellende van de afgelopen weken. It was worth it! Nog 2 dagen te gaan maar deze pakken ze ons nooit meer af!
Grtz
53x11
23 jun 2022 19:58
Prachtig verhaal, prachtige prestatie. Grote klasse!
"Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me." T.Krabbé
baanfiets kopen?
baanfiets kopen?
Erik1.0
24 jun 2022 18:30
Transalp etappe 6
De grootste stress vanochtend was het weer. De voorspellingen wisselden per weersapp van een droge dag tot een hele dag natte ellende. Ik ging uit van het ergste en stak een gabba bij me en een ondershirt onder het snelpak. Mijn onderkoeling-stress een beetje doorgegeven aan Stefan waardoor hij ook wat warmer dan normaal aan de start stond.
Het startvak: een van de strassacker mannen was jarig; zat er een verjaardagscadeau in? Zij wilden wellicht de afdalingen ook wat rustiger aan doen.
Op de eerste beklimming was voor ons niks te halen en reden met een grote groep omhoog. Al snel volgde de eerste afdaling en de Strassackers Phil en Ben hielden woord en ging voor hun doen met de rem erop naar beneden. Plots chaos. Ik zag een gehavende Philip in een tunnel. Een slechte plaats, er kwamen nog honderden renners aan. Hij was gevallen, ketting vast tussen de bladen. Ik stopte om te kijken of hij medische hulp nodig had. Maar hij was oké. Na een paar minuten leken ze het wel opgelost te krijgen dus zijn we weer opgestapt en in het dal verder gewacht. Het gebaar werd erg gewaardeerd. Er volgde nog een korte klim en in de afdaling daarvan verloor ik op het slechte wegdek een volle bidon. Ondertussen was het weer beter en beter geworden en moesten we nog een beklimming gaan doen van 20km op een half bidonnetje terwijl het zweet van ons afgutste. Gelukkig kregen we van de Strassacker verzorgers op de top een volle bidon die Steef en ik in drie teugen leeg hadden. In het dal stond onze topper Arjen en hadden we gelukkig weer wat te drinken. Na de lange afdaling wachtten Phil en Ben op ons, samen met Moritz (de overgebleven Strassacker jongen van team 1).
Het laatste stuk hebben we als groep rustig naar finish gereden en hielden allemaal ons kruit droog. Was ook maar goed want de laatste 20km gingen over een fietspad waar koersen volstrekt onverantwoord zou zijn.
Aan de finish wachtte de grootste verrassing. Jorijn en Sanne waren stiekem afgereisd naar Italië en stonden ons hysterisch aan te moedigen!! Geweldig. Morgen laatste dagje, we gaan er nog een klap op geven!
De grootste stress vanochtend was het weer. De voorspellingen wisselden per weersapp van een droge dag tot een hele dag natte ellende. Ik ging uit van het ergste en stak een gabba bij me en een ondershirt onder het snelpak. Mijn onderkoeling-stress een beetje doorgegeven aan Stefan waardoor hij ook wat warmer dan normaal aan de start stond.
Het startvak: een van de strassacker mannen was jarig; zat er een verjaardagscadeau in? Zij wilden wellicht de afdalingen ook wat rustiger aan doen.
Op de eerste beklimming was voor ons niks te halen en reden met een grote groep omhoog. Al snel volgde de eerste afdaling en de Strassackers Phil en Ben hielden woord en ging voor hun doen met de rem erop naar beneden. Plots chaos. Ik zag een gehavende Philip in een tunnel. Een slechte plaats, er kwamen nog honderden renners aan. Hij was gevallen, ketting vast tussen de bladen. Ik stopte om te kijken of hij medische hulp nodig had. Maar hij was oké. Na een paar minuten leken ze het wel opgelost te krijgen dus zijn we weer opgestapt en in het dal verder gewacht. Het gebaar werd erg gewaardeerd. Er volgde nog een korte klim en in de afdaling daarvan verloor ik op het slechte wegdek een volle bidon. Ondertussen was het weer beter en beter geworden en moesten we nog een beklimming gaan doen van 20km op een half bidonnetje terwijl het zweet van ons afgutste. Gelukkig kregen we van de Strassacker verzorgers op de top een volle bidon die Steef en ik in drie teugen leeg hadden. In het dal stond onze topper Arjen en hadden we gelukkig weer wat te drinken. Na de lange afdaling wachtten Phil en Ben op ons, samen met Moritz (de overgebleven Strassacker jongen van team 1).
Het laatste stuk hebben we als groep rustig naar finish gereden en hielden allemaal ons kruit droog. Was ook maar goed want de laatste 20km gingen over een fietspad waar koersen volstrekt onverantwoord zou zijn.
Aan de finish wachtte de grootste verrassing. Jorijn en Sanne waren stiekem afgereisd naar Italië en stonden ons hysterisch aan te moedigen!! Geweldig. Morgen laatste dagje, we gaan er nog een klap op geven!
havana
25 jun 2022 00:22
Ook heel mooi dat je als huisarts stopt bij die kerel die gecrasht was. Dikke kudos, de rest is (voor mij) bijzaak…
Erik1.0
25 jun 2022 14:56
De laatste etappe. Achterstand in het algemeen klassement 6 minuut 53 seconden. Een korte rit van 70 km waarvan de eerste 10 geneutraliseerd waren en de laatste 10. Alles daartussen: vuurwerk. 2 passen en een korte slotklim waar afgeklokt zou worden. Stefan en ik hadden besloten ons er nog niet bij neer te leggen en all-in te gaan; in ieder geval voor de etappezege te gaan en wie weet wat er verder nog mogelijk zou zijn.
Na de neutralisatie volgde een onrustig stuk vals plat naar de eerste beklimming waar elke beweging van ons in de gaten werd gehouden door de strassacker boys. We draaiden de passo Daone op, bekend terrein aangezien we deze in 2019 ook gedaan hadden. Het was game on. Stefan draaide de gaskraan open en met een flinke snok waren we los. Ik kwam achter hem aan en kon over deze versnelling nog een goede duw erbij geven. We waren niet de enigen met goede benen want Job Sueters en Jürgen van Goolen (master categorie) van het Belgische granfondo team kwamen mee en bleven een zeer straf tempo voeren. We liepen uit op onze concurrenten maar vandaag stond op onze Belgische vrienden geen maat. In de afdaling konden we weer vooraan aansluiten. Zouden de Strassacker mannen ons weer pakken in de afdaling? Ik durfde niet meer naar boven te kijken of er 2 gele shirts aankwamen. Maar met zijn vieren overbrugden we het stuk naar de volgende klim waarbij Jürgen even liet zien waarom hij een mooie profcarrière achter de rug heeft. Het was afzien in zijn wiel en we probeerden ook wat beurten te doen. Toen de passo Durone begon pakten we nog een bidon en haakten we ons wagonnetje definitief aan aan de Calp Express en gingen hard over de pas. De afdaling nam Stefan voor zijn rekening en daarna was het vol vol vol naar de finish. De laatste beklimming was kort en we gingen volledig over ons theewater. Job en Jürgen pakten terecht de overwinning met paar seconden. Wij waren blijkbaar niet de enigen die diep waren gegaan want na de meet leegde Job zijn maag in de berm. Mission accomplished. We verkochten onze huid duur want de vraag was natuurlijk hoeveel tijd zouden we pakken?
We reden rustig naar de finishplaats Arco en het bleek dat we ruim drie minuten gepakt hadden op de Strassackers. Natuurlijk met iedereen even na-ouwehoeren en high fiven! Ben en Phil bleken niet de leukste dag gehad te hebben en hele dag bang moeten koersen om de schade te beperken. TWEEDE ALGEMEEN, 2 etappezeges, daar hadden we vooraf voor getekend. Al met al een fantastische week gehad, speciale dank aan onze verzorger en vriend Arjen die de hele werk zich voor ons heeft ingezet, altijd op tijd met een fris bidonnetje, een opbeurend woord als we het moeilijk hadden en met de vlam in de pijp achter ons aangereden is met de camper! Nu nagenieten in Arco, we hebben zo de officiële huldiging, daarna een pizzaatje met de vrouwen en vertrekken we naar Nederland.
Na de neutralisatie volgde een onrustig stuk vals plat naar de eerste beklimming waar elke beweging van ons in de gaten werd gehouden door de strassacker boys. We draaiden de passo Daone op, bekend terrein aangezien we deze in 2019 ook gedaan hadden. Het was game on. Stefan draaide de gaskraan open en met een flinke snok waren we los. Ik kwam achter hem aan en kon over deze versnelling nog een goede duw erbij geven. We waren niet de enigen met goede benen want Job Sueters en Jürgen van Goolen (master categorie) van het Belgische granfondo team kwamen mee en bleven een zeer straf tempo voeren. We liepen uit op onze concurrenten maar vandaag stond op onze Belgische vrienden geen maat. In de afdaling konden we weer vooraan aansluiten. Zouden de Strassacker mannen ons weer pakken in de afdaling? Ik durfde niet meer naar boven te kijken of er 2 gele shirts aankwamen. Maar met zijn vieren overbrugden we het stuk naar de volgende klim waarbij Jürgen even liet zien waarom hij een mooie profcarrière achter de rug heeft. Het was afzien in zijn wiel en we probeerden ook wat beurten te doen. Toen de passo Durone begon pakten we nog een bidon en haakten we ons wagonnetje definitief aan aan de Calp Express en gingen hard over de pas. De afdaling nam Stefan voor zijn rekening en daarna was het vol vol vol naar de finish. De laatste beklimming was kort en we gingen volledig over ons theewater. Job en Jürgen pakten terecht de overwinning met paar seconden. Wij waren blijkbaar niet de enigen die diep waren gegaan want na de meet leegde Job zijn maag in de berm. Mission accomplished. We verkochten onze huid duur want de vraag was natuurlijk hoeveel tijd zouden we pakken?
We reden rustig naar de finishplaats Arco en het bleek dat we ruim drie minuten gepakt hadden op de Strassackers. Natuurlijk met iedereen even na-ouwehoeren en high fiven! Ben en Phil bleken niet de leukste dag gehad te hebben en hele dag bang moeten koersen om de schade te beperken. TWEEDE ALGEMEEN, 2 etappezeges, daar hadden we vooraf voor getekend. Al met al een fantastische week gehad, speciale dank aan onze verzorger en vriend Arjen die de hele werk zich voor ons heeft ingezet, altijd op tijd met een fris bidonnetje, een opbeurend woord als we het moeilijk hadden en met de vlam in de pijp achter ons aangereden is met de camper! Nu nagenieten in Arco, we hebben zo de officiële huldiging, daarna een pizzaatje met de vrouwen en vertrekken we naar Nederland.