Spier in kuit beschadigd

[Ramon73]

Dank allen voor de steun.
Spier is niet het allerbelangrijkste inderdaad. Maar als beide helften van een setje uitgeschakeld zijn dan is het leven ineens best complex.

[Jac]

Sterkte voor jullie beide!

[Mehekachtohapi]

Ai, sterkte! Rustig aan waar dat kan en genieten van de kleine dingen.

[JPAR]

Hoe is het nu met je vrouw?

[Ramon73]

Hoe is het nu met je vrouw?

Dank voor de interesse.
Vandaag geopereerd, alles prima gegaan. Ik kwam vrij vlot nadat ze van de recovery was ontslagen op de kamer. Ze had nog niet veel te melden....
De laatste paar dagen sliep ze alleen maar, 23 uur per dag en vaak niet wakker te krijgen. Veel te veel vocht/druk in het hoofd. Dat icm uitwerking narcose geeft natuurlijk geen helder persoon zo kort na de behandeling. Dat was jammer, had anders gehoopt. Maar alles gaat goed, hoop dat het nu snel beter gaat.
Wel graag ná het weekend naar huis (serieus) dan kan de hechtingen in de arm eruit. Hoeft daar niks extra voor geregeld te worden met de huisarts. Ben zelf ook nog herstellende en niet goed inzetbaar. Lopen is al een uitdaging en slecht voor herstel.

[JPAR]

Fijn om te horen dat de operatie goed is gegaan. Dat ze zo reageert is gelukkig ook te verklaren. Als het dan ook maar weer beter wordt.

Na het weekend ben je zelf hopelijk ook weer iets meer mobiel. Dat zal ook prettig zijn.

Ik hoop dat jullie beide weer goed herstellen.

[Ramon73]

Fijn om te horen dat de operatie goed is gegaan. Dat ze zo reageert is gelukkig ook te verklaren. Als het dan ook maar weer beter wordt.

Na het weekend ben je zelf hopelijk ook weer iets meer mobiel. Dat zal ook prettig zijn.

Ik hoop dat jullie beide weer goed herstellen.

Het verhaal heeft nog een staart (lang verhaal)
Dinsdag 13 juni werd ze geopereerd, tegen 15:00. Dat ze in de vroege avond nog niet bij was, vonden we nog niet zo vreemd. Woensdagmiddag 14 juni was ze nog steeds buiten bewustzijn, reageerde nergens op. Oh schrik! Artsen waren zich ook bewust van de dringende situatie. In een familiegesprek werd uitgelegd dat de drainage bestaat uit drie delen. Korte drain in de hersenen, klep die zorg dat het hoofd niet te snel leeg loopt, lange drain naar de buik om vocht af te voeren naar de buikholte.
De korte drain en klep was vervangen, de lange drain was pas 12 jaar oud (voor zoiets vrij jong) en getest op juiste werking. Er zou een tweede operatie volgen om de klep te vervangen. Met een lumbaalpunctie (ruggenprik) was de hersendruk gemeten en die was onder het gemiddelde bij gezonde personen. Het duidelijke vermoeden was dat de druk in het hoofd nog te laag was om de klep open te duwen. Er ging een tweede operatie volgen in de nacht om een lichtere klep te plaatsen. Ik mocht nog een DNR verklaring goedkeuren. (niet reanimeren, zou in haar toestand leiden tot permanente coma).
Donderdagnacht tegen 2:30 werd ik opgebeld door de neurochirurg, was toch de lange drain naar de buik vervangen want stukje van koppeling afgebroken....de neurochirurg was heel positief over de goed afloop.
Donderdagmiddag was mijn vriendin nog steeds bewusteloos en al verplaatst naar medium care omdat ze achteruit ging. Weer gesprek met de artsen, gingen ze toch ook nog de klep vervangen wat ook het oorspronkelijke plan was. Ondertussen was er al sprake van spasmen bij mijn vriendin, aanduiding voor epilepsie en dus permanente hersenschade. Daarom werd er ook met spoed een operatie ingezet en moest ik weer een DNR goedkeuren. Om 15:00 vertrok ze naar operatie nummer 3 in krappe 48 uur. Om 16:30 belde de neurochirurg (andere dan in de nacht) en die was heel bemoedigend. Komt blijkbaar vaker voor dat een revisie van oudere drain tot problemen leidt, oorzaak onbekend.
Zijn positiviteit was terecht want toen we om 19:30 op het bezoekuur kwamen begon mijn vriendin te huilen en te lachen bij het horen van mij en haar zus. Ze kon weer iets reageren, paar woorden zeggen heel zachtjes en met horten en stoten. Ledematen nog niet mobiel etc. Maar we hadden haar weer terug!! Ze was nu al meer bij bewustzijn dan de vorige drie dagen.
Vanaf die donderdag ging het vlot vooruit, van in- en uit bed getakeld worden naar een handje ter ondersteuning naar wandelen onder de arm bij 2 personen naar wandelen met rollator en nu wandelstokje. Nog een ruime week ziekenhuis en week revalidatiecentrum. Toen weer naar huis en thuis revalideren. Ze loopt zelfstandig buiten (met rollator nog, helaas, omdat ik haar niet kan ondersteunen). Ze loopt met mij erbij met alleen wandelstok. We oefenen samen voor de deur, loopt alleen rondjes in de straat met rollator. Aanpassingen in huis: extra handgreep in de douche, douchekrukje en stepbankje voor makkelijke instap in de douchecabine.
Al met al is het best goed gekomen, al is ze nog niet zo goed als een half jaar geleden. Maar waar het heel zwart eruit zag en er meer kans op overlijden dan overleven was, is dit heel gunstig afgelopen.
De resterende handicapjes kunnen goed aangepakt worden met therapie.

Nu ik nog....mijn wond is nog niet helemaal dicht en lekt nog beetje wondvocht. Dat duurt nu al een hele tijd en daardoor kan ik nog steeds niet revalideren. Kan wel een beetje lopen, met kruk, maar schiet niet echt op.

Gelukkig is er ook heel goed nieuws, wij gaan trouwen!
De oplettende lezer ziet wellicht vrouw en vriendin door elkaar gebruikt worden. Dat komt doordat we al bijna 30 jaar samen zijn en niet getrouwd zijn. Waarom immers? Met alle recente ellende weet ik weer wat alles waard is en leek het een logische stap om te trouwen. In oktober burgerlijk huwelijk (staat al vast) en "ergens" voorjaar 2024 kerkelijk huwelijk en feestje.
Tegen die tijd zijn we 49 en 50 en trouwen beide voor het eerst in ons leven

TL:DR: drie operaties in 48 uur nodig om mijn vriendin weer onder de mensen te krijgen. Dat vieren we met een huwelijk. Wond in mijn kuit nog steeds niet helemaal genezen.

Afgelopen weken waar erg zwaar, ben 10 jaar ouder geworden voor mijn gevoel.

[JPAR]

Wow! Dat is een heftig verhaal. Fijn dat het nu goed gaat. En uiteraard: Van harte met jullie huwelijk!

[meuk]

Van harte met jullie huwelijk en veel sterkte nog beide, wat een verhaal!

[derxx]

Wat een verhaal Ramon. Gelukkig met een positieve afloop. Gefeliciteerd met de verloving.

[nijkie]

Heel veel sterkte,heftig om mee te maken.Gefeliciteerd en hopelijk nog veel genieten samen.

[patrickvb]

Heel veel beterschap gewenst voor allebei, succes met de verdere revalidatie