Fiets.nl

Hoewel mijn gemiddelde snelheid - zoals hier reeds eerder betoogd - geen primair doel is, verbaasd het me altijd hoe sommigen zich ver 'verheven' voelen boven dat 'verwerpelijke/kneutigerige' toerdersgedrag, en in reactie daarop met klem benadrukken hoe onbelangrijk ze dat (wel niet - niet mijn jargon) vinden.

Het lijkt wel ingegeven door het gegeven dat profs dat ook niet doen, en hoe meer je op een prof lijkt, des te gaver ben je. Schijnt. Misschien is het mijn wetenschappelijke inslag, maar ik kwantificeer mijn trainingsarbeid graag. Bij gebrek aan vermogensmeter, is de ratio tussen hartslagzone en gemiddelde (of eigenlijk kruis)snelheid mijn meest betrouwbare data.

En ik weet dat als ik een een D1 training van 90 km zojuist met een gemiddelde snelheid x heb gedaan, terwijl ik dat tijdspanne y gelden nog met een gemiddelde snelheid z deed, aardig waar ik conditioneel sta. Op basis hiervan probeer ik een nieuwe verhouding tussen m'n verschillende trainingsvormen en wedstijdplanning te zoeken.

Fietsen met (concreet) doel maakt fietsen leuker. Voor toerders die vooral ritjes door de polder crossen en geen wedstrijden of cyclo's rijden kan ik me heel goed voorstellen dat het behalen van een bepaalde gemiddelde snelheid zo'n tastbaar en communiceerbaar doel is: "Oh, jij fietst?", "Ja, en ik haal 35 km/u over 100 km."

En dat mensen bij het bereiken van hun doelen soms over een grens gaan, dat is niveau onafhankelijk: de een steekt blind een kruising over, de andere jaagt zijn/haar hematocrietwaarde tot boven de 50. Beide brengen een doel dichterbij, beide zijn potentieel niet zo best voor de gezondheid.

Bij mij is de snelheid niet zo belangrijk. Ik ben het overigens wel eens met wat Corniel
schreef.
Ik fiets ten eerste om dat ik dat een hele fijne sport beoefening vind. Sport daar
draait het bij mij om, en dat doe ik al ruim 20 jaren.
Ik houd een logboek bij met verschillende data, om mijn progressie te te zien. Het moti-
veerd ook deels. Het toerfietsen combineert voor mij sport en genieten van omgeving.
De stress uit je lijf fietsen enz. Een hartslagmeter vind ik nu het belangrijkst (ik had dit
voorheen nooit gebruikt) om mijn zones in de gaten te houden, daardoor ben ik o.a beter
gaan fietsen.

Als ik een hoog gemiddelde haal is dat toch over het algemeen te danken aan mijn ploegmaten, die wel hard tegen de wind in kunnen fietsen. Mijn gave is voornamelijk om in het wiel te zitten hijgen, en zo hard mogelijk meefietsen. Dat is al moeilijk genoeg, en kost veel kruim. Maar het is wel leuk als je boven de 35km gemiddeld hebt gehaald, zo'n 60, 70 km op onze trainingsavonden. Mijn beperkingen worden pijnlijk duidelijk tijdens toertochten zoals Klimmen-Banneux-Klimmen, waar ik de laatste 5 jaar (met veel plezier, en kramp) aan deel neem. 26 km gemiddeld is daar een topprestatie voor mij, pas 2 keer gehaald. Gelukkig kan ik ook snel dalen, door een teveel aan gewicht en een tekort aan verstand. Fietsen is hartstikke leuk, en snelheid is een niet onbelangrijk onderdeel daarin.

Zelf fiets ik doodgraag. Vroeger koerste ik, maar door studies en omstandigheden ben ik daar mee gestopt. Uit frustratie en door het studentenleven deed ik enkele jaren niets van sport. Ik had mijn fietsen verkocht.
Ik herbegon 8 jaar geleden met joggen en geleidelijk aan fietste ik weer. Door rustig op te bouwen zit ik nu weer aan een conditie die deze van mijn juniorentijd overtreft, hoewel ik veel minder explosief ben dan toen en dus niet competitief zou zijn.
Ik ben eerlijk : ik kick op snelheid en train daar ook hard voor; ik ben zot van alle cijfertjes tijdens en na de rit (garmin edge) maar ben heel voorzichtig/hoffelijk in het verkeer. Ik train om sneller te rijden en gebruik nauwgezet mijn hartslagmeter, maaaaaar ik kan enorm genieten van het landschap, een babbel op de fiets, een landende eend of een reiger die voor je opstijgt.
Fietsen is voor mij het summum van ontspanning, of het nu à bloc is of als 'wandeling' met de vriendin.
Mijn snelheden variëren solo van 23 tot 36 km/h over 20 tot 200 kms, in groep is dit uiteraard sneller. In het wiel zitten kan ik niet lang volhouden, ik rij graag...of ik nu de sterkste van de groep ben of dat er iemand is die me volledig kapot rijdt, het blijft plezant. Het gevoel om kapot te gaan is verslavend maar soms/meestal komt het ongelegen natuurlijk .
De gemiddelde toerrijder die is niet te definiëren, er zijn te veel variabelen...elk rijdt zoals hij het graag heeft. Iemand die trager of minder fietst is niet minder toerrijder dan een ander.

Vandaag heb ik last van keelpijn/verkoudheid en dus is het verstandiger om niet te trainen, maar dat is om de muren van op te lopen...tssss
Met de leeftijd hoop ik dat de drang naar snelheid en de bezetenheid wat afneemt hehe.
We leven in hoop, ciao!!

Bij mijn rondjes is de gemiddeld behaalde snelheid geen bepalende factor, maar het is natuurlijk wel leuk om een goed gemiddelde op de klok te zien.

Fiets nu een jaar of 2 fanatiek (na eerst 25 jaar gevoetbald te hebben). Op dit moment haal ik (solo) een gemiddelde van rond de 32/33 km/uur op een afstand van 70-80km. Kan ik een eind mee in een groep dan ligt dit aanzienlijk hoger.

Het is heerlijk om goed af te zien, maar voor mij is het ook belangrijk om te kunnen genieten van de omgeving en van het fietsen zelf.

waar je rijd heeft grootste invloed op je gem.

rij je langs kanaal, kan je makkelijk 31 km/u rijden, en dan kom je thuis met een gem. van 30km/u

maar als je door een dorp rijd, of straten waar af en toe een rood licht staat, of andere fietsers,...

en je rijd ook altijd 31km/u op de stukken waar het kan, zal je gem. rond de 28-29km/u liggen.

gemiddeldes zeggen niet veel eigenlijk,
power meter zou je dan moeten hebben.

Wat ik niet helemaal snap is dat ik in de koers goed mee kom... als het echt zwaar is doe ik mee voor de ereplaatsen.

Dit terwijl ik voor 27-28 km gemiddeld best moet doortrappen in mijn langere trainingen.. (toegegeven, ik stop voor elk stoplicht, ik geloof niet meer in mijn eigen onsterfelijkheid). Dus is iedereen hier zo goed, hebben jullie auto luwe routes of kan ik mezelf geen pijn doen buiten de koers?

28, toerend door het w-brabantse landschap, weinig door dorpen, 50 of 120 km maakt niet zo uit.

helemaal gelijk DC,

zelf kan ik ook vlot mee in het peloton, wel is waar wel junioren peloton maar toch.

om een gem. te halen van boven de 31 moet ik toch al redelijk door trappen hoor, tenzij je constant langs een kanaal gaat fietsen.

Voor mij is mijn gemiddelde snelheid inmiddels ook niet meer zo belangrijk. Ben nu 42 jaar en ben zo'n twee jaar geleden weer beginnen te fietsen, na 20 jaar niets aan sport gedaan te hebben. Wel roken, drinken, lekker eten ... en dus veel te zwaar. Toen ik weer begon met fietsen was de gemiddelde snelheid wel erg belangrijk voor me. Adhv de afstand en de gemiddelde snelheid kon ik mijn progressie meten. Vanwege het plezier dat het fietsen me gaf was het niet moeilijk om mijn ongezonde levensstijl vaarwel te zeggen.
Inmiddels is de gemiddelde snelheid een bijzaak. Heb nu een goed basisniveau: dwz, een niveau waarop het fietsen voor mij vooral plezier is. Of ik nu 28,5 gemiddeld fiets op het ene parcours of 26,3 op het ander maakt mij niet meer uit. Ook wil ik de ene keer echt tot het uiterste gaan en de andere keer vooral genieten van het fietsgevoel en de omgeving.
Ik blijf het overigens wel erg frustrerend vinden om hard ingehaald te worden. Was erg tevreden met mezelf toen ik afgelopen weekeinde in het Nijmeegse omhoog rijdend richting Park Tivoli drie soortgenoten met toch redelijk gespierde kuiten makkelijk passeerde. Echter, toen ik in de laatste 100 meter gruwelijk hard werd ingehaald door een of andere onverlaat, moest ik wel even heel hard vloeken ...

Wat ik als toerrijder wel kan, is 150 km lang boven de 30 rijden. Wat ik niet kan, is in een peleton rijden en steeds moeten afremmen, versnellen, afremmen, versnellen, demarreren, counteren... Wedstrijdfietsen is gelukkig meer dan in je eentje 34 gemiddeld rijden...

quote=JPP]
Ik blijf het overigens wel erg frustrerend vinden om hard ingehaald te worden. Was erg tevreden met mezelf toen ik afgelopen weekeinde in het Nijmeegse omhoog rijdend richting Park Tivoli drie soortgenoten met toch redelijk gespierde kuiten makkelijk passeerde. Echter, toen ik in de laatste 100 meter gruwelijk hard werd ingehaald door een of andere onverlaat, moest ik wel even heel hard vloeken ... [/quote]

Omdat jij hem rustig op fiets en zij hard, jij in de D1 en zij in de D3 zone?

Ik moet ook stevig doortrappen om 33 gemiddeld te halen ofzo, en toch fiets ik soms redelijk kort in de koersen. Zoals pontsteen al zegt is remmen, bochten nemen, cersnellen ook een kunst opzich. Tevens haal je in koersen toch veel hogeren snelheden.