EPO: de gestolen zege
Wat je zegt over EPO en neovascularisatie klopt inderdaad, EPO gebruik stimuleert de aanmaak van nieuwe vaatjes. In combinatie met veel trainen levert dit inderdaad een sterke verbetering van de bloedvoorziening van de spieren op, sterker dan zonder EPO met dezelfde hoeveelheid bereikt kan worden. Daarnaast zorgt EPO zoals wel bekend voor een toename van de zuurstoftransportcapaciteit van het bloed, waardoor het mes aan twee kanten snijdt. Betere bloedvoorziening van de spieren en meer zuurstof per hoeveelheid bloed!
-
Livio Livius
- Forum-lid HC
- Berichten: 5547
- Lid geworden op: 06 sep 2006 15:10
Quote: Origineel geplaatst door Wouterp op 22 September 2006
Wat je zegt over EPO en neovascularisatie klopt inderdaad, EPO gebruik stimuleert de aanmaak van nieuwe vaatjes. In combinatie met veel trainen levert dit inderdaad een sterke verbetering van de bloedvoorziening van de spieren op, sterker dan zonder EPO met dezelfde hoeveelheid bereikt kan worden. Daarnaast zorgt EPO zoals wel bekend voor een toename van de zuurstoftransportcapaciteit van het bloed, waardoor het mes aan twee kanten snijdt. Betere bloedvoorziening van de spieren en meer zuurstof per hoeveelheid bloed!
Wouterp,
Zag dat je bijna je geneeskunde studie (coschappen) hebt afgerond. Wellicht dat je je licht als medicus is kunt laten schijnen op de discussie en vragen van Jan W.F. op " Epo, de gestolen zege" pagina 4. Metname verband tussen hematocriet, viscositeit en zuurstoftransportcapaciteit.
Ook het verband met inspanningsnivo is interessant.
Wat je zegt over EPO en neovascularisatie klopt inderdaad, EPO gebruik stimuleert de aanmaak van nieuwe vaatjes. In combinatie met veel trainen levert dit inderdaad een sterke verbetering van de bloedvoorziening van de spieren op, sterker dan zonder EPO met dezelfde hoeveelheid bereikt kan worden. Daarnaast zorgt EPO zoals wel bekend voor een toename van de zuurstoftransportcapaciteit van het bloed, waardoor het mes aan twee kanten snijdt. Betere bloedvoorziening van de spieren en meer zuurstof per hoeveelheid bloed!
Wouterp,
Zag dat je bijna je geneeskunde studie (coschappen) hebt afgerond. Wellicht dat je je licht als medicus is kunt laten schijnen op de discussie en vragen van Jan W.F. op " Epo, de gestolen zege" pagina 4. Metname verband tussen hematocriet, viscositeit en zuurstoftransportcapaciteit.
Ook het verband met inspanningsnivo is interessant.
What makes the boat go faster?
Quoten: Origineel geplaatst door Livio Livius op 22 September 2006
Wouterp,Zag dat je bijna je geneeskunde studie (coschappen) hebt afgerond. Wellicht dat je je licht als medicus is kunt laten schijnen op de discussie en vragen van Jan W.F. op " Epo, de gestolen zege" pagina 4. Metname verband tussen hematocriet, viscositeit en zuurstoftransportcapaciteit. Ook het verband met inspanningsnivo is interessant.
En niet te vergeten: de hoeveelheid zuurstof aanvoer per liter bloed (zuurstoftransportcapaciteit) in verband met zuurstoftransportsnelheid. Wellicht dat daar diagrammen van bestaan. Dat er iets niet klopt, tja, bloed is meer dan alleen maar rode bloedlichaampjes. Bloed voert ook koolstofdioxide af, hoe zit dat daarmee? Enzymen, antistoffen, bloedplaatjes (trombocyten), leukocyten etc. Hoe zit het met de samenstelling van een rode bloedcel (erytrocyt), de ijzerhoudende stoffen (hemoglobine) als bindmiddel in deze cellen om zuurstof te transporteren... is dit allemaal ook van belang?
Als Wouter behulpzaam kan zijn, graag. Hopelijk kan hij daar wat over zeggen. Anders zullen we toch echt op zoek moeten naar iemand die op dit vlak gespecialiseerd is. De medische 'wereld' is heel breed.
Ik zal vandaag nog verslag doen van het artikel van Scepticus.
Wouterp,Zag dat je bijna je geneeskunde studie (coschappen) hebt afgerond. Wellicht dat je je licht als medicus is kunt laten schijnen op de discussie en vragen van Jan W.F. op " Epo, de gestolen zege" pagina 4. Metname verband tussen hematocriet, viscositeit en zuurstoftransportcapaciteit. Ook het verband met inspanningsnivo is interessant.
En niet te vergeten: de hoeveelheid zuurstof aanvoer per liter bloed (zuurstoftransportcapaciteit) in verband met zuurstoftransportsnelheid. Wellicht dat daar diagrammen van bestaan. Dat er iets niet klopt, tja, bloed is meer dan alleen maar rode bloedlichaampjes. Bloed voert ook koolstofdioxide af, hoe zit dat daarmee? Enzymen, antistoffen, bloedplaatjes (trombocyten), leukocyten etc. Hoe zit het met de samenstelling van een rode bloedcel (erytrocyt), de ijzerhoudende stoffen (hemoglobine) als bindmiddel in deze cellen om zuurstof te transporteren... is dit allemaal ook van belang?
Als Wouter behulpzaam kan zijn, graag. Hopelijk kan hij daar wat over zeggen. Anders zullen we toch echt op zoek moeten naar iemand die op dit vlak gespecialiseerd is. De medische 'wereld' is heel breed.
Ik zal vandaag nog verslag doen van het artikel van Scepticus.
Zoals beloofd, een kleine samenvatting van het artikel van Scepticus. De auteurs van het artikel gaan er kennelijk vanuit dat de lezer goed thuis is in de medische wetenschap; de beschikking heeft over een degelijk medisch vakjargon. Het was voor mij pittige kost. Pittig maar wel interessant! Heb er bovendien veel van geleerd. Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden.
Birkeland et al., Effect of rhEPO administration on serum levels of sTfR and cycling performance, Medicine & Science in Sports & Exercise, 32(7), 2000, pp. 1238-1243.
Vanaf 1990, toen de International Olympisch Comité het peptide hormoon recombinant humaan erythropoëtine (rhEPO ofwel niet-lichaamseigen EPO) op de lijst van verboden middelen plaatste na een serie geruchten dat dit middel misbruikt werd/wordt in duursport, heeft wetenschappelijk onderzoek plaatsgevonden om door middel van experimenten op duursporters, een test te ontwikkelen die het mogelijk moet maken om rhEPO op te sporen. Wide en Bengtsson (1995) hebben een veelbelovende methode gepresenteerd om rhEPO te kunnen onderscheiden van endogeen (lichaamseigen) EPO. Voorts werd het middel solube transferrin receptor (sTfR) gepresenteerd als indicator/hulpmiddel om rhEPO op te sporen. Er zijn voorstellen gedaan om deze indicator in vervolgonderzoek te gebruiken.
De auteurs van dit artikel, Birkeland et al., een team van wetenschappers, zijn met deze voorstellen verdergegaan. Zij onderzochten de mogelijkheid om door middel van de indicator sTfR rhEPO op te sporen. Het doel van dit onderzoek is om sTfR veranderingen op te sporen en vast te leggen, dit gedurende een bepaalde periode van 4 weken. Voor dit onderzoek is een homogene gerandomiseerde groep van goed getrainde mannelijke atleten samengesteld. De groep atleten bestaat o.a. uit wielrenners, triatleten, en zwemmers. In tegenstelling tot voorgaand wetenschappelijk onderzoek krijgt de helft het middel rhEPO en de andere helft van de groep atleten een placebo toegediend.
De methoden en technieken die in dit onderzoek gehanteerd en gebruikt zijn, zijn uitvoerig beschreven. Het gaat dan om zaken als: de manier waarop bloed af wordt genomen (tijdstip, hoeveelheid etc.), de apparatuur die gebruikt wordt voor de metingen en analyses, hoe de test er inhoudelijk uitziet, hoe metingen op de atleten verricht worden etc. etc.
Voor de start van het toedienen van rhEPO blijkt de gemiddelde hematocrietwaarde te schommelen om en nabij de 42,7 procent. Herhaalde rhEPO-injecties (op een gedoseerde en tijdsafhankelijk manier) hebben geleid tot een stijging in concentratie van hematocriet en hemoglobine. Het toedienen van rhEPO werd bij het bereiken van een hematocrietwaarde van om en nabij de 50 gestaakt; dat bleek na 30 dagen het geval. De hematocriet, hemoglobine, ferritine (ijzer!), erythropoëtine concentratie zijn systematisch gemeten. Daarnaast zijn de prestatie-effecten (de tijd tot de totale uitputting en maximale zuurstofopname (O2max) van de atleten in kaart gebracht. Dit alles is geanalyseerd, en leverde uiteindelijk een aantal bevindingen op.
Het artikel eindigt met een (open) discussie.
De resultaten van het onderzoek waren niet verbijsterend. Het grote probleem voor de ontwikkeling van een test is het feit dat de duur van het effect van gebruik van rhEPO groter is dan de duur van hematologische veranderingen die geassocieerd worden met rhEPO misbruik. Dat maakt het opsporen van rhEPO erg lastig. Zo blijkt uit het onderzoek dat de maximale zuurstofopname voor de placebogroep vrijwel constant blijft, terwijl de rhEPO-group een duidelijke stijging vertoont. Daarnaast blijkt uit de onderzoeksresultaten dat er een ‘open window’, een open gebied is, waarin rhEPO niet opspoorbaar blijkt te zijn (niet te onderscheiden is van lichaamseigen EPO). En dat terwijl er in dat open gebied significante verschillen waarneembaar zijn in de maximale duur van inspanning in beide groepen; dat de rhEPO groep op den duur over een aanzienlijk beter (greatly enhanced) uithoudingsvermogen beschikt dan de placebogroep en daarmee dus betere sportprestaties kan verrichten. Voor wat betreft de wielrenners is een significante verhoging van 10 procent voor wat betreft de tijd die nodig is totdat de volledige uitputting wordt bereikt, aangetoond. Voor schaatsers zijn andere waardes aangetoond. De onderzoekers relativeren dit wel; rhEPO geeft een betere prestatie voor duursporters, echter is deze verbetering vrij beperkt: dat het slechts een voordeel is tussen het wel of niet winnen van een competitie op internationaal niveau.
In deze discussie wordt nog een aantal technische aspecten van de waarnemingen die tijdens het onderzoek gedaan zijn behandeld. Verder wordt een aantal kanttekeningen bij het onderzoek geplaatst. Zo merkten de onderzoekers op dat bij slechts 80 procent van de atleten die rhEPO toegediend hebben gekregen, de indicator sTfR een stijging liet zien.
Voor een goede en betrouwbare test om rhEPO op te sporen zijn de huidige onderzoeksresultaten ontoereikend. De onderzoekers concluderen dat deze test alleen willekeurig gebruikt kan worden op atleten buiten de competitie om. Het is daarom een onderzoek met een open eind: er is nog veel vervolgonderzoek nodig waarin betere methodes ontwikkeld worden die uiteindelijk leiden tot een goede en betrouwbare test.
Birkeland et al., Effect of rhEPO administration on serum levels of sTfR and cycling performance, Medicine & Science in Sports & Exercise, 32(7), 2000, pp. 1238-1243.
Vanaf 1990, toen de International Olympisch Comité het peptide hormoon recombinant humaan erythropoëtine (rhEPO ofwel niet-lichaamseigen EPO) op de lijst van verboden middelen plaatste na een serie geruchten dat dit middel misbruikt werd/wordt in duursport, heeft wetenschappelijk onderzoek plaatsgevonden om door middel van experimenten op duursporters, een test te ontwikkelen die het mogelijk moet maken om rhEPO op te sporen. Wide en Bengtsson (1995) hebben een veelbelovende methode gepresenteerd om rhEPO te kunnen onderscheiden van endogeen (lichaamseigen) EPO. Voorts werd het middel solube transferrin receptor (sTfR) gepresenteerd als indicator/hulpmiddel om rhEPO op te sporen. Er zijn voorstellen gedaan om deze indicator in vervolgonderzoek te gebruiken.
De auteurs van dit artikel, Birkeland et al., een team van wetenschappers, zijn met deze voorstellen verdergegaan. Zij onderzochten de mogelijkheid om door middel van de indicator sTfR rhEPO op te sporen. Het doel van dit onderzoek is om sTfR veranderingen op te sporen en vast te leggen, dit gedurende een bepaalde periode van 4 weken. Voor dit onderzoek is een homogene gerandomiseerde groep van goed getrainde mannelijke atleten samengesteld. De groep atleten bestaat o.a. uit wielrenners, triatleten, en zwemmers. In tegenstelling tot voorgaand wetenschappelijk onderzoek krijgt de helft het middel rhEPO en de andere helft van de groep atleten een placebo toegediend.
De methoden en technieken die in dit onderzoek gehanteerd en gebruikt zijn, zijn uitvoerig beschreven. Het gaat dan om zaken als: de manier waarop bloed af wordt genomen (tijdstip, hoeveelheid etc.), de apparatuur die gebruikt wordt voor de metingen en analyses, hoe de test er inhoudelijk uitziet, hoe metingen op de atleten verricht worden etc. etc.
Voor de start van het toedienen van rhEPO blijkt de gemiddelde hematocrietwaarde te schommelen om en nabij de 42,7 procent. Herhaalde rhEPO-injecties (op een gedoseerde en tijdsafhankelijk manier) hebben geleid tot een stijging in concentratie van hematocriet en hemoglobine. Het toedienen van rhEPO werd bij het bereiken van een hematocrietwaarde van om en nabij de 50 gestaakt; dat bleek na 30 dagen het geval. De hematocriet, hemoglobine, ferritine (ijzer!), erythropoëtine concentratie zijn systematisch gemeten. Daarnaast zijn de prestatie-effecten (de tijd tot de totale uitputting en maximale zuurstofopname (O2max) van de atleten in kaart gebracht. Dit alles is geanalyseerd, en leverde uiteindelijk een aantal bevindingen op.
Het artikel eindigt met een (open) discussie.
De resultaten van het onderzoek waren niet verbijsterend. Het grote probleem voor de ontwikkeling van een test is het feit dat de duur van het effect van gebruik van rhEPO groter is dan de duur van hematologische veranderingen die geassocieerd worden met rhEPO misbruik. Dat maakt het opsporen van rhEPO erg lastig. Zo blijkt uit het onderzoek dat de maximale zuurstofopname voor de placebogroep vrijwel constant blijft, terwijl de rhEPO-group een duidelijke stijging vertoont. Daarnaast blijkt uit de onderzoeksresultaten dat er een ‘open window’, een open gebied is, waarin rhEPO niet opspoorbaar blijkt te zijn (niet te onderscheiden is van lichaamseigen EPO). En dat terwijl er in dat open gebied significante verschillen waarneembaar zijn in de maximale duur van inspanning in beide groepen; dat de rhEPO groep op den duur over een aanzienlijk beter (greatly enhanced) uithoudingsvermogen beschikt dan de placebogroep en daarmee dus betere sportprestaties kan verrichten. Voor wat betreft de wielrenners is een significante verhoging van 10 procent voor wat betreft de tijd die nodig is totdat de volledige uitputting wordt bereikt, aangetoond. Voor schaatsers zijn andere waardes aangetoond. De onderzoekers relativeren dit wel; rhEPO geeft een betere prestatie voor duursporters, echter is deze verbetering vrij beperkt: dat het slechts een voordeel is tussen het wel of niet winnen van een competitie op internationaal niveau.
In deze discussie wordt nog een aantal technische aspecten van de waarnemingen die tijdens het onderzoek gedaan zijn behandeld. Verder wordt een aantal kanttekeningen bij het onderzoek geplaatst. Zo merkten de onderzoekers op dat bij slechts 80 procent van de atleten die rhEPO toegediend hebben gekregen, de indicator sTfR een stijging liet zien.
Voor een goede en betrouwbare test om rhEPO op te sporen zijn de huidige onderzoeksresultaten ontoereikend. De onderzoekers concluderen dat deze test alleen willekeurig gebruikt kan worden op atleten buiten de competitie om. Het is daarom een onderzoek met een open eind: er is nog veel vervolgonderzoek nodig waarin betere methodes ontwikkeld worden die uiteindelijk leiden tot een goede en betrouwbare test.
-
Livio Livius
- Forum-lid HC
- Berichten: 5547
- Lid geworden op: 06 sep 2006 15:10
Mmmm, Jan W.F. aardige bevindingen. Echter onze vragen blijven staan.
What makes the boat go faster?
Jan W.F.,
Met alle respect, je draaft een beetje door. Er zullen hier ter forum best haematologen te vinden zijn die een puur wetenschappelijk gefundeerde oordeel over het een en ander kunnen geven maar de gemiddelde (prof)wielrenner is daar maar matig/niet in geinteresseerd want laten we nu eens kijken naar de feiten.
Wat de gemiddelde (prof)renner ziet, is een in de jeugdcategorieën maar matig getalenteerd renner, die "ineens"vanaf 92, grote uitslagen rijdt, ziet ineens Franse renners etappekoersen winnen, wereldkampioen worden, ziet Nederlandse renners Bergkoning worden, ziet een Deense renner de Tour winnen, hij hoort verhalen over "hematocriet" en waarden van "60",en telt 1 en 1 bij elkaar op en weet, hoe onwetenschappelijk en niet "significant" ook, wat de oorzaak is, drie letters.............E....P....O....
Ik denk dat, zeker het geval Landis, aantoond dat het effect van Doping meer in het hoofd dan in de benen plaatsvindt, zeker als wetenschappers met elkaar over straat rollen of het effect nu 1, 5 of 10 is, de renner ( of valsspeler of hoe je het maar ook wil kwantificeren ) het effect allang heeft aangetoond.
Ook als je kijkt naar het hele Fuentes verhaal zal "de waarheid" niet enkel en alleen op 1 "wondermiddel" gestoeld zijn maar op de aanschaf van een Totaalpakket om op een X-Moment het verschil met de rest te kunnen maken.
En Ja, het begint en eindigt allemaal met training maar ook als profrenner kan je lichamelijk maar zoveel aan en de vraag of je begint met een stukje extra preparatie in een gebied wat ligt in het "grijs", zaken als deze zijn immers nooit zwart/wit maar altijd grijs( alle "zerotolerance" ( Casran ) en"ze pakken allemaal" ( pantani cs.) ten spijt ), ligt in je ambitieniveau en de mate waarin je bereidt bent risico's te nemen. Wetenschappelijk of niet, ervaringscijfers tellen in het profmileu.......
Met alle respect, je draaft een beetje door. Er zullen hier ter forum best haematologen te vinden zijn die een puur wetenschappelijk gefundeerde oordeel over het een en ander kunnen geven maar de gemiddelde (prof)wielrenner is daar maar matig/niet in geinteresseerd want laten we nu eens kijken naar de feiten.
Wat de gemiddelde (prof)renner ziet, is een in de jeugdcategorieën maar matig getalenteerd renner, die "ineens"vanaf 92, grote uitslagen rijdt, ziet ineens Franse renners etappekoersen winnen, wereldkampioen worden, ziet Nederlandse renners Bergkoning worden, ziet een Deense renner de Tour winnen, hij hoort verhalen over "hematocriet" en waarden van "60",en telt 1 en 1 bij elkaar op en weet, hoe onwetenschappelijk en niet "significant" ook, wat de oorzaak is, drie letters.............E....P....O....
Ik denk dat, zeker het geval Landis, aantoond dat het effect van Doping meer in het hoofd dan in de benen plaatsvindt, zeker als wetenschappers met elkaar over straat rollen of het effect nu 1, 5 of 10 is, de renner ( of valsspeler of hoe je het maar ook wil kwantificeren ) het effect allang heeft aangetoond.
Ook als je kijkt naar het hele Fuentes verhaal zal "de waarheid" niet enkel en alleen op 1 "wondermiddel" gestoeld zijn maar op de aanschaf van een Totaalpakket om op een X-Moment het verschil met de rest te kunnen maken.
En Ja, het begint en eindigt allemaal met training maar ook als profrenner kan je lichamelijk maar zoveel aan en de vraag of je begint met een stukje extra preparatie in een gebied wat ligt in het "grijs", zaken als deze zijn immers nooit zwart/wit maar altijd grijs( alle "zerotolerance" ( Casran ) en"ze pakken allemaal" ( pantani cs.) ten spijt ), ligt in je ambitieniveau en de mate waarin je bereidt bent risico's te nemen. Wetenschappelijk of niet, ervaringscijfers tellen in het profmileu.......
-
dwangarbeider
- Forum-lid
- Berichten: 1239
- Lid geworden op: 11 mei 2006 21:25
Dingo, je hebt overschot van gelijk.
Op welke manier EPO werkt, weet ik ook niet, maar werken doet het. Bjarne Riis die de tour wint in de herfst van zijn carriere? Is dit puur talent dat zo laat tot uiting komt ? Neen. Het is gewoon een gevolg van verregaande preparatie met EPO.
Op welke manier EPO werkt, weet ik ook niet, maar werken doet het. Bjarne Riis die de tour wint in de herfst van zijn carriere? Is dit puur talent dat zo laat tot uiting komt ? Neen. Het is gewoon een gevolg van verregaande preparatie met EPO.
Hu, hoe zit het leven in elkaar? uhhhh...nou ik weet het niet...OK goed dan hoef ik daar tenminste niet over na te denken.
De discussie wordt door een aantal mensen de richting opgestuurd van: "iedere renner gebruikt" terwijl de discussie daar absoluut niet over gaat!
De discussie wordt door een aantal mensen de richting opgestuurd van: "iedere renner gebruikt" terwijl de discussie daar absoluut niet over gaat!
Quoten: Origineel geplaatst door dwangarbeider op 27 September 2006
Dingo, je hebt overschot van gelijk.
Op welke manier EPO werkt, weet ik ook niet, maar werken doet het. Bjarne Riis die de tour wint in de herfst van zijn carriere? Is dit puur talent dat zo laat tot uiting komt ? Neen. Het is gewoon een gevolg van verregaande preparatie met EPO.
Oei, zo ver durf ik niet te gaan, laten we zeggen dat oa. Riis vanuit zijn Gewiss verleden, op zijn minst op de hoogte moet zijn geweest van de positieve (sic) werking van EPO, hou voorts in de gaten dat EPO toen nog niet verboden was, deugen doet het evenmin maar het geeft wel aan in welke context, het grijs waar ik eerder over sprak, je het moet plaatsen.
@rene1: prachtige, goede en evidente vraag MAARRRRRR nogmaals, context, het proffessionele leven van een renner strekt zich niet uit over een periode van pakem beet 75 jaar maar 10 ? of 5 ? Een seizoen waarin je moet pieken zelfs maar 1 maand en alles wat je kan doen om je een centimeter voorsprong te geven doe je. Zo simpel is het. Na zijn carriere zal hij zich wel afvragen of het allemaal wel verstandig, significant etc was.......
Dingo, je hebt overschot van gelijk.
Op welke manier EPO werkt, weet ik ook niet, maar werken doet het. Bjarne Riis die de tour wint in de herfst van zijn carriere? Is dit puur talent dat zo laat tot uiting komt ? Neen. Het is gewoon een gevolg van verregaande preparatie met EPO.
Oei, zo ver durf ik niet te gaan, laten we zeggen dat oa. Riis vanuit zijn Gewiss verleden, op zijn minst op de hoogte moet zijn geweest van de positieve (sic) werking van EPO, hou voorts in de gaten dat EPO toen nog niet verboden was, deugen doet het evenmin maar het geeft wel aan in welke context, het grijs waar ik eerder over sprak, je het moet plaatsen.
@rene1: prachtige, goede en evidente vraag MAARRRRRR nogmaals, context, het proffessionele leven van een renner strekt zich niet uit over een periode van pakem beet 75 jaar maar 10 ? of 5 ? Een seizoen waarin je moet pieken zelfs maar 1 maand en alles wat je kan doen om je een centimeter voorsprong te geven doe je. Zo simpel is het. Na zijn carriere zal hij zich wel afvragen of het allemaal wel verstandig, significant etc was.......
Quoten: Origineel geplaatst door rene1 op 27 September 2006
De discussie wordt door een aantal mensen de richting opgestuurd van: "iedere renner gebruikt" terwijl de discussie daar absoluut niet over gaat!
Ik vind mijzelf toch heel genuanceerd........
De discussie wordt door een aantal mensen de richting opgestuurd van: "iedere renner gebruikt" terwijl de discussie daar absoluut niet over gaat!
Ik vind mijzelf toch heel genuanceerd........
Ik heb het ooit al eens verteld op dit forum maar nog maar eens: mijn vrouw haar vader heeft de laatste 3 jaar van zijn leven vooral in het ziekenhuis doorgebracht: longen ,nieren en lever ver versleten ( nogal liederlijk geleefd).
Een paar keer dachten wij dat hij zijn laatste dag te leven had. ' savonds kreeg hij op die dagen dan een dosis epo waarna je hij de dag erna ( licht overdreven maar allee) er zo kwiek als een hoentje bijzat.
Mijn schoonmoeder heeft ( spijtig voor mij) na zijn dood het overschot aan epo in de vuilbak gekieperd.
Als je ziet hoe mensen als Riis (1996)en de Gewissploeg (RvItalie en klassiekers, o.a. de Waalse Pijl waar zij met drieen Berzin, Furlan en Argentin wegreden net of de anderen niet bestonden), Virenque en zijn Festinaploeg in de tour van 1997 tekeer gingen moet je je toch geen vragen stellen bij de werking ervan.
Volgens sommige sportdokters wordt je tot 10 a 15 beter van EPo.
Een paar keer dachten wij dat hij zijn laatste dag te leven had. ' savonds kreeg hij op die dagen dan een dosis epo waarna je hij de dag erna ( licht overdreven maar allee) er zo kwiek als een hoentje bijzat.
Mijn schoonmoeder heeft ( spijtig voor mij) na zijn dood het overschot aan epo in de vuilbak gekieperd.
Als je ziet hoe mensen als Riis (1996)en de Gewissploeg (RvItalie en klassiekers, o.a. de Waalse Pijl waar zij met drieen Berzin, Furlan en Argentin wegreden net of de anderen niet bestonden), Virenque en zijn Festinaploeg in de tour van 1997 tekeer gingen moet je je toch geen vragen stellen bij de werking ervan.
Volgens sommige sportdokters wordt je tot 10 a 15 beter van EPo.
Het is soms balanceren op een slappe koord maar ik heb toch graag het laatste woord. 
