Fiets.nl

rob74 schreef:Ik zie wel degelijk een oplossing in bredere fietspaden. Ik zal me namelijk even voorstellen, ik ben de hork. Niet dagelijks en niet vaak maar soms ben ik ook even de hork. Ik probeer dat niet te zijn maar na 120 km aan smalle fietspaden en 87 keer langzame fietsers aan de kant te moeten bellen, is doorgaans mijn geduld ook een beetje op. Als ik dan voor de zoveelste keer op een dag een fietspad-blokkerende bende scholieren tegenkom, heb ik niet altijd zin om wéér vriendelijk te zijn en wéér het goede voorbeeld te geven. Dan ben ik ook wel eens wat minder vriendelijk en wordt ik wellicht als de hork gezien.

Mooie brede fietspaden? Met ruimte voor iedereen? Lang nog niet zo’n gek idee. Het zorgt zeker voor veel minder stress. En mijn lontje is niet dusdanig kort dat ik bij het eerste de beste fietspad alles voor me aan de kant scheld. Ik word pas chagrijnig na 120 km over smalle paden en weinig oplettende fietsers voor me.

Dan fiets je misschien iets te ver dan je aankan.
Heus waar hoor, ik ken het, ik heb ook een keer flink gehorkt en schrok van mezelf. Ik had te laat gegeten en schreeuwde iets naar iemand. Maar inmiddels denk ik dat als je voor je lol 120 km gaat fietsen en dit niet aankan zonder in een hork te veranderen, je misschien net iets te veel voor je kunnen doet. Waarom moeten anderen last hebben van jouw onvermogen een paar uur fietsen aan te kunnen?

Ik heb afgelopen vrijdag 151 km gefietst zonder in een hork te veranderen. Het was mooi weer, mooie brede wegen en weinig verkeer. Het laatste stuk door Nieuwegein heen heb ik bewust gekozen voor het rustige fietspad ipv het pad langs het kanaal waar het zeker druk zou zijn. En ik was knap moe na afloop maar dat is ook de bedoeling van trainen.

Als ik dezelfde 150 km had gedaan en elke kilometer had moeten bellen om volk voor me aan de kant te laten gaan, dan was ik op het eind wat chagrijniger dan geweest. En dat ligt dan niet aan de afstand of de vermoeidheid maar gewoon aan het feit dat het overal druk was.

Toch heeft Rob een punt Rose. Onlangs reed ik een kort ritje van een km of 50 waarbij ik :
1: Van het fietspad werd gereden door een automobilist die de parkeerplaats van de plaatselijke Appie opreed zonder om zich heen te kijken
2: Op de erg drukke rijbaan werd gedwongen door een bestelbus die het fietspad blokkeerde. (dus was ik op dat moment de aso-wielrenner die niet op het fietspad fietst)
3: Een noodstop moest maken vanwege een gezinnetje (paps mams en 2 kleine keuteltjes die aan de verkeerde kant van de weg fietsten. (kinderen zwaar in paniek toen er zo'n rare man in een strak pakkie op ze afkwam)
4: Bij een bruggetje van de fiets af moest omdat een groepje scholieren grappend en grollend de doorgang blokkeerde.

Gelukkig is nummer 5 die dag thuis gebleven want die had me toch echt wel een scheldpartij kunnen verwachten.
En dan ben ik een hork? Volgens mij is dan gewoon m'n geduld eens op.

Dat is wel wat anders Fietsertje, Rob heeft er last van dat hij langzame fietsers aan de kant moet bellen. Jij hebt het over mensen op de verkeerde rijbaan, auto's en dergelijke. Het ding is dat je als je gaat fietsen in dit kleine land je weet dat je mensen tegen gaat komen, je weet dat je mensen gaat inhalen en je weet dat mensen niet altijd aan de kant gaan.
Rijden ze langzaam? Reageren ze langzaam? Pak de berm even of knijp in je remmen. Even aanzetten daarna is een mooie trainingsprikkel. Als wij al blijven redeneren vanuit het "oh boehoe arme ik iedereen rijdt me in de weg en is niet aardig sentiment" komt er nooit een oplossing. Wij willen in onze lycra pakjes en dure fietsjes rondrijden? Een onderdeel daarvan is dat je niet de enige bent op het pad en dat je waarschijnlijk wel eens de berm moet pakken, deal with it or don't ride

+1

Kies je route dan zo dat je niet langs die drukke wegen moet. Ga eerder of later op pad zodat je geen last hebt van de hordes scholieren, bejaarden of gezinnetjes.

Als je dan toch in druk verkeer terecht komt: rij defensief en accepteer dat je langzamer moet. Persoonlijk denk ik dan altijd dat mijn vrouw en kinderen ook blij zijn als ik gewoon weer ongeschonden thuis kom.

Wil je echt eens lekker doorhalen? Zoek dan bij voorkeur een rustig, beperkt rondje uit waar je je tempo of intervallen kunt trainen en rij gewoon veel rondjes.

superrose schreef:Wat ik heel erg merk, sinds ik veel hardloop en groepjes lopers train, is dat fietsers er heel onpersoonlijk uitzien en dat medeweggebruikers nul sjoege hebben van hoe ze overkomen op fietsers. Je hebt daardoor totaal onbewuste weggebruikers en langszuisende anonieme fietsers. Maar wat ik maar ook al te vaak zie is totale horken op racefietsen, die zich als eikels gedragen. Naar wandelaars en andere fietsers.

Het probleem is niet de fietser, noch de wandelaar of hardloper, het probleem is de hork. Mensen die denken dat de wereld van hen is. En soms, heel soms, heb ik zin zo'n groepje horken een zetje te geven. Alleen ben ik net niet goed genoeg verzekerd om dat te doen.

Horken verpesten het voor aardige fietsers.
Je komt horken ook tegen in auto's, in treinen, te voet, overal eigenlijk en ik denk dat het werkelijke probleem is dat men zich steeds minder van elkaar aantrekt en we steeds wat bozer worden.

Ik begrijp je neiging. Houdt er echter wel rekening mee dat je altijd zonder eigen schade weg moet kunnen komen (tenminste, dat was vroeger een advies voor motorrijders met vergelijkbare neigingen) omdat jij (meestal) de zwakkere partij bent.

Overigens afgelopen zaterdag een groep fietsers tegengekomen die (zoals dat vroeger heette) reed met de kop tussen de kabels en die amper ruimte maakten voor ons. Wij rijden ook op de racefiets en weten dat het eigenlijk niets betekent maar bekeken vanuit het oogpunt van een gewone fietser komt dit uitermate dreigend over (vergelijk het maar met een automobilist die , op een punt waar jij voorrang hebt, pas op het laatste moment remt. Ook al wéét je dat hij stopt, het ziet er toch dreigend uit).

Hoe komt het dat als er een trein aankomt en de slagbomen gaan naar beneden dat ik dan moet stoppen?
Dat kan toch niet want ik ben een prof en rijdt mee in Parijs-Roubaix.

Op verschillende fora krijgen of de Franse spoorwegen de schuld omdat ze de trein niet hebben laten stoppen of de organisatie dat ze een overweg in het parcours hebben gelegd.

Of hoe hetzelfde feit door iedereen een beetje anders gezien kan worden.

En ja, het overgrote deel geeft de domme profs de schuld.

Je Zen-meester zegt: laat de energie van anderen bij anderen. Vooral negatieve energie. Laat het gaan, laat het los. Je hoeft niet boos te worden over de tiende/twintigste/dertigste fietser die in de weg fietst.

senior schreef:Overigens afgelopen zaterdag een groep fietsers tegengekomen die (zoals dat vroeger heette) reed met de kop tussen de kabels en die amper ruimte maakten voor ons.

Gewoon even "paaltje" schreeuwen.


@Nee Nee
Soms is het goed om andere mensen ook even te trakteren op een leermomentje.
Zonder tegenwind geen Zen.

Gisteren tijdens werktijd een sterk staaltje van horkerigheid gezien. Waarbij het eigenbelang van een goed gemiddelde waarschijnlijk ver boven de eigen veiligheid en die van anderen gaat.
Ik, als ambulancechauffeur, had een melding in de duinen van een gevallen fietser. En nee, het was geen wielrenner, bejaarde, of ebiker, gewoon iemand die wat pech had. Ter plaatse zijn de paden niet al te breed, dat betekend dat mijn ambulance met signaalverlichting het grootste deel van het fietspad blokkeerde, er bleef slechts een smal strookje over. Wat vervolgens opviel is dat elke fietsrecreant op een normale fiets vaart minderde en over het algemeen even afstapte om het incident te kunnen passeren. Mijn 'collega' wielrenners namen echter over het algemeen die moeite niet. Ik snap werkelijk waar niet wat de moeite is even af te stappen en/of vaart te minderen, zeker als je ziet dat een ambulance het pad grotendeels geblokkeerd heeft. Wil je dan echt het risico nemen om vol gas langs te stuiven als er net iemand probeert in of uit de ambulance te stappen?

Ja, anders gaat je tijd op dat segment eraan... Logisch toch?

Heel erg herkenbaar; zie regelmatig vergelijkbare situaties.

Toch heel vervelend als je wereldje en eigenwaarde bestaan uit je toptijd op Strava.....

Gisteren overigens mocht ik overigens kennis maken met de horkerigheid van een personenbusje dat gehandicapten vervoerde. Deze besloot mij in te halen in een bocht op de Sibbegrubbe terwijl er twee auto's naar beneden kwamen in diezelfde bocht.
Ik zag het al gebeuren en ging vol in de rem. Niet zo'n opgave want erg hard ga ik daar niet en dat was maar goed ook want het busje besloot vol naar rechts te sturen. Ik gaf nog een harde gil. Maar nadat de chauffeur mij wat verdwaasd aankeek in via de spiegel is hij vrolijk doorgereden zonder enig excuus natuurlijk.