Dag 11: Sneeuw!
De rit gistermiddag was vrij heftig.
Ik was al wat ziekig vertrokken, het vreemde is alleen, dat dat geheel verdwijnd als je op de fiets zit. Alsof je lichaam weet, dat er nu even geen tijd is voor klagen.
Het begon al leuk, in de Bijlmer was het behoorlijk glad, en ik begon steeds rustiger te fietsen.
Ik moet nog een ander achterlicht hebben en ik heb momenteel een noodlampje, echter, deze maakte door het natte weer kennelijk slecht contact, en ging uit.
Onderweg even gestopt en een zaklampje erbij gehangen.
Er stopte iemand met een hele brute E-bike MTB, vroeg of alles in orde was. Stoer ding!
Dan weer verder op pad, rustig aan. Ik heb mijn schoenen maar uit de pedalen los geklikt, want ik wil heel snel kunnen reageren als de racefiets gaat wiebelen.
Soms gebeurde dat ook bijna, maar ik kon het corrigeren. Ik ben de hele rit goed op de fiets gebleven, niet gevallen.
Bijna 80% van de fietspaden waren niet gestrooid en dus vol met sneeuw. Soms waren er veel sporen en dan ben je met de racefiets de ‘mindere’, spoorvorming treft je dan hard
Ik heb er nog nooit zo lang over gedaan, maar dat geeft niet, ik heb van de rit genoten. 1 uur en 50 minuten over 32km, toch was het een van de leukste ritten, zo niet de leukste tot nu toe.
Het geeft een leuke sfeer, zo in het donker, in de sneeuw, het fijne geluid van de banden die door de sneeuw snijden en het mooie landschap.
Vooral in de natuurstukken is het door de sneeuw mooi stil. Geluiden worden gedempt door de aanwezigheid van de sneeuw, een aparte stilte altijd.
Hier en daar ben ik even gestopt om foto’s te nemen.
De racefiets kwam steeds verder onder de sneeuw te zitten. Op sommige stukken was het op de paden beter in een ander spoor te fietsen en soms was het juist beter om in een verst stuk sneeuw te fietsen.
In Muiden even oppassen met de stenen, maar gelukkig was dat niet zo heel glad. Alles rustig aan, dan gaat het best goed.
Ik zag nog best wat forenzen zo tussen de dorpen/steden.
Op de hollandse brug haalde ik zelfs nog fietsers in, die moeite hadden in de sneeuw. Iemand anders was zelfs afgestapt.
Dat gaf nog meer een avontuurlijk gevoel
Bij de Hollandse brug, na een foto stop, kwam er een politie auto aan gereden. Ze vroegen of alles okay was. “Jazeker! riep ik. Ik geniet van het mooie weer!”
Daarna weer verder, de lange gooiemeerdijk op. Ik werd in gehaald door een cocon ligfiets, die ligt nu lekker op de weg.
Het gaat overigens echt prima, met de schoenen half in de pedalen, ik ben zo de hele weg terug gefietst.
Wanneer het zou gebeuren, zou ik snel mijn voeten op de grond hebben.
In het Almeerse bos, de laatste 7km van de rit, lag er echt veel sneeuw. Daar moest het nog langzamer, meerdere keren ging de fiets bijna en moest ik het proberen te corrigeren.
Door de sporen van die dag die weer begonnen te bevriezen werd het wel lastig. Ik denk dat ik daar maar 10km/h gefietst heb.
Toen mijn Garmin de 32km aanwees op het bospad, kwam mijn huis in beeld. Ik verlangde naar een lekker warme douche, een een goed hap eten.
Wat een prachtige rit!
Vandaag, dag 11: Rust. Ik overweeg daarna nog 1 a 2 dagen rust te nemen. Ik moet even herstellen, van deze 2,5 week op de fiets. De supercompensatie, dan kom je er sterker weer uit.