Na op 31 mei jl. voor het laatst op de racefiets gezeten te hebben, was het vandaag dan eindelijk zo ver:
'Le Grimpeur' gaat weer fietsen (en verslagjes schrijven). Na zo'n gedwongen rustperiode van zes weken (sporten was om medische reden helaas niet toegestaan, dus ook niet 'racefietsen') ben je natuurlijk benieuwd hoe het met je conditie gesteld is! Omdat wij, m'n vrouw en ik, het in de Elzas nooit echt getroffen hebben met het weer, doch er nu voor minstens een week prima weer verwacht werd, zijn we eergisteren toch maar weer naar die regio afgereisd.
Na de nodige voorbereidingen, ben ik vanmorgen vanuit Masevaux vertrokken voor een 'rondje Ballon d'Alsace'. Eens kijken of dat zou lukken... De camping waar wij momenteel verblijven ligt niet ver van de D466 (de weg richting col) en je hoort het verkeer op de camping vrij goed en daardoor ook hoe druk het op die weg is. Vrij druk dus en geen aantrekkelijk vooruitzicht voor een fietser. Gelukkig kun je in Masevaux de véloroute
VV23 nemen. Dit over een voormalig spoorwegtracé aangelegde fietspad draagt de fraaie naam Les Berges de la Doller (De oevers van de Doller) en loopt dan weer ten noorden, dan weer ten zuiden van de hoofdweg. Je fietst er heerlijk rustig, tussen het groen en kunt genieten van de geur van vers gemaaid gras en kruiden. In het dorpje Sewen, exact op het plein voor het voormalig stationnetje, eindigt het fietspad en kom je op de, hier wat smallere, weg naar boven. De verkeersdrukte is ook geheel verdwenen. Het wordt nu steiler en dus schakel ik naar het binnenblad (34x26). Prachtig slingert de weg zich naar boven en boven die slingers doemt het stuwdammetje van het Lac d'Alfeld voor mij op. Ik geniet volop en voel emoties opkomen vanwege de dankbaarheid dat ik weer op de fiets van al dit moois kan genieten! Als het nog steiler wordt, schakel ik toch maar naar de 29. Tsja, zes weken niet gefietst en ook niet meer zo piepjong, dus...
En dan, wham!, langs de kant van de weg staat een groot bord van de Conseil général (bestuur van het departement) met als kop Gravillonnage. Trouwe volgers van mijn verslagjes weten al dat ik daar verschrikkelijk de pest aan heb. Het is hier wel zo dat het gehele wegdek een nieuwe slijtlaag van die scherpe steentjes gekregen heeft, dus niet zo'n 'lappendeken' waar aan alle kanten de smeltende teerresten uitpuilen die je banden van een smerige plaklaag voorzien. Ik neem de gok en fiets door, want ik heb helemaal geen zin om om te keren. Maar i.p.v. te genieten, zit ik nu te balen. De Easton vork van mijn fiets heeft maar heel weinig ruimte tussen vork en band en ook de Campa remmen staan daardoor kort op de banden. Het zal er straks allemaal wel weer niet uitzien, want er blijven natuurlijk al snel toch een paar van die scherpe steentjes aan de banden plakken. Maar ja, ik wil toch graag de col bereiken. Na 4 km komt er gelukkig een einde aan deze 'ellende'. Het wordt nu ook wat minder steil, zodat ik nog even stevig door kan rijden naar de Col du Ballon (1178 m).
De Ballon d'Alsace gezien vanaf de Col du Ballon:
Er zijn inmiddels al aardig wat wolken op komen zetten en het is dan ook fris op de col. Jaren geleden ben ik hier al eens met de auto geweest (vanuit St. Maurice omhoog gereden) en toen zijn m'n vrouw en ik naar de top gewandeld. Maar met de racefiets is dit het dus. Nergens een 'collenbord' te zien. Forumleden die L3B gereden hebben, kunnen mij vast wel vertellen waar dat bord ergens staat (als het er tenminste staat). Ik zie ook geen geschikte plek om m'n Planet X mee op de foto te zetten (of mij zelf te laten fotograferen), dus blijft het bij alleen een plaatje (op afstand) van de Ballon. Uiteraard ben ik wel erg voldaan met mijn 'prestatie', want het klimmen ging, alhowel in een rustig 'seniorentempo', toch helemaal niet slecht na zo'n lange rustperiode.
Fietsen in la région Alsace en la Vallée de la Doller:
Ik heb vanaf de col de vrij technische afdaling naar Giromagny genomen en ben vandaar binnendoor naar Rougegoutte, Etueffont en Rougemont terug gereden. De afdaling vond ik landschappelijk fraai, net als de laatste 7,5 kilometer naar Masevaux. Het gedeelte daartussen is gewoon even 'lekker doortrappen', maar erg veel is er niet te zien.
Ik was nog maar net terug op de camping, toen een Franse medekampeerder (iemand die hier een vaste stek heeft en de streek goed kent) mij vroeg of ik le Ballon gedaan had en of ik via het Lac d'Alfeld gereden was. Op mijn bevestigend antwoord, kwam spontaan de vraag 'et les gravillons?' Nu, hij vond het allemaal maar niks, die gravillonnage. Maar macadam is veel duurder, wist hij te vertellen, vandaar... Volgens hem is het spul er zo'n twee weken geleden neergelegd. Hij wist trouwens ook zo te melden dat mijn rondje 59 km was. Precies 60,14 vertelde ik hem. Nou ja, ongeveer, zei hij en hij begon te lachen.
Mijn zoontje van bijna twee schreeuwt onophoudelijk "papa, papa, papa" als hij de Tour op tv ziet.