Vandaag gefietst in 2012

[Panic]

Na 2,5 week vakantie en 4 dagen flink beroerd heb ik vandaag eindelijk weer eens een serieus ritje kunnen maken.
Het was een groot vraagteken hoe de conditie zou zijn, maar dat viel 100% mee! In het begin erg rustig gedaan, maar voelde dat het vlotjes liep. Uiteraard nog niet op het niveau van half juni, maar ik ben zeer blij te merken dat de basis kennelijk wel goed zit!

Uiteindelijk 41km aan 29 in het uur in D1. Voor mijn gevoel had ik er nog wel een lus achteraan kunnen breien, maar wilde ook niet overmoedig worden.

http://connect.garmin.com/activity/197876512

[Le Grimpeur]

Tojours Le Grand Bleu (Nog steeds strak blauw):

Omdat het hier vandaag inderdaad weer 'strak blauw was' en De Tour een rustdag heeft, kon ik op m'n gemak een 'rondje Plateau de Vaucluse' gaan fietsen. Dan heb ik morgen mooi de gelegenheid om naar de eerste Alpenetappe te gaan kijken. Na een kleine 1,5 km fietsen krijg ik de D2 richting Coustellet en Gordes onder mijn wielen. Dit is een 'vervelend' drukke weg, met ook nog eens een beroerd wegdek. Vooral de rand van de weg zit vool hobbels, scheuren en opgelapte stukjes. Na de kruising met de D900 (v/h N100), kom je langs het Musée de la Lavande, waar de eerste toeristen al weer gearriveerd zijn.

De eerste (vroege) toeristen bij het Musée de la Lavande:



Maar ik laat het museum voor wat het is en rijd langs de rand van de weg verder omhoog, terwijl de diverse nationaliteiten voorbij razen richting parkeermeters en -plaatsen in en bij Gordes. En dan, een dikke 1,5 km na het lavendelmuseum, opeens een bord langs de weg dat aangeeft dat er aan de weg gewerkt wordt/is en dat er een gewijzigde voorrangsregeling van kracht is. Ik kom op een nieuwe rotonde en na de rotonde op een compleet nieuw wegdek! Dit blijft zo tot ik de bebouwde kom van Les Imberts verlaat. Daar kom je weer op het 'oude' wegdek, doch dat is hier wel O.K. Al snel volgt de steile passage in de klim naar Gordes. De weg is hier ook wat breder, voor veel automobilisten een reden om nog eens extra gas te geven. Dat laatste was vandaag beslist geen goed idee, want bovenaan op dit hellinkje stond de gendarmerie al op je te wachten. Er waren al een paar slachtoffers gevallen. De gebruikelijke 'standaardfoto' van Gordes laat ik deze keer maar achterwege. Vlak voor de bocht naar het hoogste deel van dit stadje valt mijn oog op een bord met de tekst Livraisons interdites le mardi (verboden op dinsdag goederen af te leveren). Dan kun je er van uitgaan dat er op dinsdag markt is... En ja hoor, 'bingo!', op de rotonde bij het kasteel staat het vol met marktkraampjes en is het nog moeilijker om er door te komen dan anders in het hoogseizoen. Maar ik was al een beetje gewaarschuwd door 'Gastheerg':

...Heerlijk gebied om te fietsen. In de voor en nazomer want eind juli wordt je er gek...

Gordes, het château en de toeristen:



Na het nemen van de foto en het mijzelf met 'kunst en vliegwerk' weer tegen de helling op gang brengen, blijft het nog druk tot aan de laatste parkeerplaats. Er komen er trouwens steeds meer bij en de hoogst gelegen ligt al een heel eind lopen van het centrum. Maar daarna keert de rust terug en kan ik in een bij mijn leeftijd en huidige conditie passend tempo verder het Plateau de Vaucluse op klimmen. Ik geniet van het fraaie weer, het mooie uitzicht op het dal en de Luberon en vooral van de rust die hier heerst! Rustig peddel ik door de streek waar ik zo graag mijn kilometertjes maak, richting Murs. Bij Murs aangekomen ga ik linksaf richting de col. Nog een 5-tal kilometers en ik ben op de col. Schreef ik vorig jaar dat het naambord van de col nog steeds ontbrak, nu was ook de lege paal verdwenen en restte nog slechts het fundament met de bevestigingsklem voor de paal. Zou er wellicht binnenkort een nieuwe paal mèt naambord geplaatst worden?

Op de Col de Murs (628 m):





Na de col daal ik een heel eind, tot aan de voet van de bergkam waar Venasque op gelegen is. Daar neem ik de weg richting Le Beaucet, die al snel vervaarlijk begint te klimmen. Vooral de laatste S-bochten vlak voor je op het plateau bent, kosten mij wat moeite. Tsja, nog geen conditie en het was ook al weer 'lekker warm'. Na het plateau gaat het met snelheden van tegen de 60 km/u richting Le Beaucet. Bij dat idyllisch gelegen dorpje zie ik onder een gigantische boom in de schaduw een muurtje, wat mij een uitgelezen plek lijkt voor een korte ravitailleringsstop.

Het idyllisch gelegen Le Beaucet:



Daarna volgt al weer een stukje klimmen richting La Roque-sur-Pernes - Le Plateau. Na La Roque blijft de weg nog verder klimmen. Vervolgens suis ik langs Saume-de-Vaucluse naar beneden en neem ik op de kruising onderaan deze afdaling de richting van Fontaine-de-Vaucluse. Nog zo'n toeristentrekker hier in de omgeving. Ook hier geldt min of meer:

...Heerlijk gebied om te fietsen. In de voor en nazomer want eind juli wordt je er gek...

Er was bovendien nog een zogeheten 'dorpsfeest' aan de gang, maar gelukkig kwam ik zonder al te veel problemen door het stadje en ben ik snel linksaf over route touristique weer richting Gordes gegaan. Ook hier weer klimmen, dalen, klimmen en dalen tot bij de splitsing naar Lagnes. Ik ga niet naar Lagnes, doch richting de belvédère van La Tête du Soldat en klim verder, totdat ik bij Bourbourin (237 m) het hoogste punt van deze weg bereikt heb. Vervolgens gaat het vlot dalend naar Cabrières d'Avignon. Ik ben daarna nog een stuk in oostelijke richting gereden om via Les Imberts uiteindelijk in St. Pantaléon uit te komen. Van daar uit ben ik richting Goult en Lumières gaan fietsen. Op de T-splitsing na de afdaling vanuit St. Pantaléon, ben ik eerst richting Goult gereden, om bij de volgende T-splitsing uiteindelijk toch richting Lumières te gaan.

Quo Vadis?:



Je kunt hier alle kanten op en 't is (bijna) overal even mooi en fijn om te fietsen. En je komt telkens de in het bekende boek van Peter Mayle Een jaar in de Provence beschreven dorpjes tegen. Na Lumières nog een stukje over de D900, een stukje over de véloroute en nog een 'lusje' over de D3 en de D2 om weer 'thuis' te komen . Mel al dat klimwerk en een middagtemperatuur van zo'n 32 graden vond ik dit toch wel een correcte afstand voor vandaag:

[Gastheerg]

Mooie bijdrage weer legrimpeur! Thnx

[canyon81]

Vanavond nog 80 km gefietst: na 15 km een enorme hoosbui gehad, 10 km verder weer drooggewaaid (Flevoland...) en lekker in het zonnetje gereden.

[rene]

Vandaag kregen we iemand mee van de camping die een rondje mee wilde gaan fietsen. Dus met z'n drieën op pad vandaag net na de lunch ( abrikozen vlaai ) wat op zich een heerlijke bodem is. We vertrokken in zuidelijke richting met voor Limburgse begrippen veel wind .... lijkt de kust wel. Als eerste deden we de Loorberg wat een fijne klim is om mee te beginnen na een km of 5. Na de vlakte nemen we de afdaling van de Eperheide naar Epen , en daarna is het natuurlijk de Camerig welke we besluiten te nemen tot na het restaurant links. Normaal gaan we rechtdoor richting Vaals maar vandaag richting Mechelen.omdat we geen zin hebben in het drielandenpunt.

Vanuit Mechelen gaan we naar Partij , en we besluiten om de Gulpenberg links te laten liggen ( letterlijk ) en we rijden richting Wijlre om daar rechtsaf te slaan richting de Dikkebuiksweg. We moeten even stoppen omdat een vreemdsoortige kar onze toegang belemmert maar later blijkt waarom...hmmmm. Nadat we ons weg vervolgen blijkt nadat we boven zijn gekomen dat onze medereiziger van vandaag er niet meer aankomt. Nu had hij geen klimmersbenen maar dit was te gek, een valpartij misschien of toch snoepen ?? Halverwege was dus die vreemde kar aan het werk geweest om de meest heerlijke bakken met kersen te vullen.... Zou onze medereiziger daar zijn?

Nee dus , dan maar verder zoeken , en het bleek dat hij de afslag naar rechts had genomen ipv rechtdoor naar de kleine afdaling om dan het veneinige laatste stukje te nemen. Affin we hebben hem opgepikt , en hij wilde perse toch het pittige stukje nemen dus weer terug... even snoepen van de heerlijke kersen ( sorry boer ). Na de Dikkebuiksweg dus de Fromberg naar boven gereden , en toen maar door naar Valkenburg ( nee , geen zin in de Keut vandaag ).

In Valkenburg kunnen we gelukkig nog omhoog naar de Cauberg , gezien de werkzaamheden voor het WK is dat een meevaller , ze hebben het er maar druk mee. Wat wel opvalt is dat de wegwerkers keurig werk leveren , en alles goed in de gaten houden dmv een soort " beveiliging" die de weg vrijhoudt. Na een wind tegen afdaling naar Maastricht , waar mijn zoon achterblijft ( hij krijgt het niet dichtgereden met zijn 43 kg, dus er is een gewichts voordeel ) komen we in de stad waar hij weer aansluit en we verder rijden door de stad heen.

Na Maastricht pikken we route 3 weer op om de Bemelerberg sowieso te nemen. Onze gast had die nooit gefietst dus die moesten we maar doen , en bovenop een bakkie troost omdat zijn benen wel moe werden. Het werd een Icetea om zij dorst te lessen , en voor mij een Capucino zonder gebak. Mijn zoon een 7-up en een broodje kaas voor zijn dunne pootjes ( lijkt A Sleck wel. ). Omdat bovenop de Bemeler bij het hotel nog niet geheel boven is werden we " vervloekt " omdat hij nog iets moest klimmen. Na nog wat op en neer , kilometers vreten , en nog wat klimmen en dalen ( wat hem heel erg goed afging ) zijn we weer terug gekeerd met in totaal toch 80 Kilometer op de teller , en een 1000- tal hoogtemeters.

Het was ondanks de wind heerlijk !

[stephan68]

Wat een prachtige verhalen toch!!!

Vanmiddag eerst de prachtige etappe van de TdF gekeken. Met helaas met niet zulke beste resultaten voor de Nederlanders.
Vanavond zelf lekker gefietst. Vaste rondje van 56 kilometer ruim binnen de 2 uur kunnen rijden.

Route

[Jac]

Vanavond nog even weggeweest , maar wat een wind weer het houd maar niet op, maarja wel droog gelukkkig .
40km met 28km gemiddeld ondanks de harde wind , en de pijn in mijn rechter knie, wel een voldaan gevoel.

[Panic]

Hier in Zuid-Holland stond vanavond echt nauwelijks wind, terwijl het eerder op de dag nog flink tekeer ging.

Zelf precies 45km gemaakt na het werk. Vanuit Spijkenisse via de Rhoonse Grienden 2x de Heinenoordtunnel gedaan. Daarna dezelfde route weer terug en uiteraaaaard weer 10 minuten voor de Spijkernisserbrug gestaan.

Al bij al een lekker ritje a 30 gemiddeld.

[fredmtb-sport]

Mijn weekend maar begonnen met een rondje Heuvelrug en stuk lekdijk met tegenwind. Dit alles onder het motto "pakken wat je pakken kan als het droog is".
In ieder geval 3:30u en 105 km op pad geweest. Volle benen aan het eind, maar lekker gevoel.

[Le Grimpeur]

In de Alpilles

Eergisteren woei hier een Petit Mistral, wat voor mij een prima excuus was om de fiets de fiets te laten en naar de integrale TV-uitzending van de 'vuurwerketappe' naar La Toussuire te gaan kijken. Maar omdat 'rust roest' moest er gisteren natuurlijk wel weer gefietst worden. Ik had voor mijzelf een tocht door de Alpilles op het programma gezet. Dat betekent eerst binnendoor via Robion en Les Taillades naar Cavaillon rijden. Terwijl ik de camera pakte om onderstaande foto te maken, 'gooide' een laagvliegende jachtvlieger van de basis bij Orange zijn Mirage op z'n kant in een steile bocht. Als ik daar als ex-zweefvlieger naar sta te kijken, begint het altijd weer een beetje te 'kriebelen'. Vooral omdat ik ook met een 'zweefkist' het steile bochten vliegen altijd erg leuk vond: stevig aan de knuppel trekken om de neus van de kist keurig op de horizon te houden, terwijl de G-krachten je wangen als het ware naar beneden trokken. Mijn dag kan nu al bijna niet meer stuk , want ook de Mistral is verdwenen, de zon schijnt volop en de temperatuur is aangenaam. Maar, ik dwaal af, de rit gaat dus verder naar Cavaillon.

De westelijke punt van het Luberon-gebergte bij Les Taillades:



Nadat ik heelhuids door Cavaillon gekomen ben, besluit ik de vaak door mij genoemde fietsbrug over de spoorlijn en de A7 aan de westzijde van de meloenenstad ook maar eens op de foto te zetten.

De fietsbrug over de spoorlijn en de A7 bij Cavaillon:



Als ik de camera weer in z'n hoesje stop, raast er een lange TGV over de spoorlijn. Dat was leuk geweest voor de foto... En als ik midden op de fietsbrug rijd, komt er al weer zo'n snelheidsmonster aan, uit dezelfde richting nog wel. Ze rijden dus kennelijk ook wel eens vlak achter elkaar. Bij de fabriek van Omya aangekomen, ben ik ook meteen het drukke (vracht)verkeer kwijt en neem ik de rustige, naar de Franse verzetsstrijder genoemde Route de Jean Moulin richting Eygalières.

De Route de Jean Moulin bij de calciumcarbonaatfabriek van Omya:



De aangename geur van cederhout waait mij tegemoet. Ik schreef het al, 'Mijn dag kan nu al bijna niet meer stuk'. Langs de weg zie ik dat er op één van de wijndomeinen morgen op quatorze juillet (de Franse nationale feestdag) een groot rosé-festijn gehouden wordt. Ik heb onderweg trouwens al meer voorbereidingen voor het feest van morgen gezien. De weg gaat een beetje 'op en af' en de Chorus-achterderailleur volgt feilloos de 'klik-commando's' van mijn rechter Ergopower-unit op. 'Mijn dag kan nu al...'. Ik geniet in een verkeersluwe omgeving van het afwisselende landschap van dennenbossen, wijnvelden, olijboomgaarden en de rotsformaties van de Alpilles .

Op de Route de Jean Moulin tussen Orgon en Eygalières:



Het is vrijdag, dus is er 's morgens markt in Eygalières. Ik rijd langs de afzetting, want van vorig jaar herinner ik mij nog dat dat voor fietsers geen probleem is. Wel even goed op de mogelijk onverwachte manoeuvres van de voetgangers letten, maar verder is er 'niets aan de hand'. Op de T-splitsing 2 km na Eygalières ga ik linksaf richting Maussane, Aureille en Mouriès. De weg klimt lichtjes. Een 2,5 km verder neem ik de afslag naar Maussane. Het is nog steeds klimmen geblazen, tot zo'n 209 m hoogte. Dan volgt het landschappelijk bijzonder fraaie dalende stuk naar het 'vlekje' Le Destet. Direct na dat buurtschap gaat het rechtsaf over de eveneens fraaie D78 verder richting Maussane-les-Alpilles.

Tussen Le Destet en Maussane-les-Alpilles:



Op een door reusachtige platanen beschaduwd soort pleintje, pak ik een bankje om wat te eten en te drinken. Op de zanderige bodem zie ik dat met een rose-paarse verf diverse banen zijn gemarkeerd voor het concours de pétanque (jeu de boules-toernooi) op de 14e juli. Ook de bordjes met de baannummers ontbreken niet. Een werkman komt van het tegenovergelegen complex en haalt een in alufolie gewikkelde sandwich (in Frankrijk is dat dus een belegd stokbrook) uit z'n tasje en begint dat, dwars op de bank gezeten, te verorberen. Mijn 'lunch' bestaat uit de bekende ingrediënten: fruitrepen, banaan, appel, 'gelletjes', een isotone- en een energie-sportdrank. Na deze pauze rijd ik binnendoor richting Les Baux-de-Provence en klim ik vanuit het westen naar de Col de la Vayède (183 m) bij de Cité des Baux.

Op de Col de la Vayède (183 m) bij Les Baux-de-Provence:



Ik zie helaas geen 'slachtoffer' om mijn camera in de hand te drukken, zodat alleen de fiets mee op de foto komt. Na de foto keer ik om, rijd een stukje terug en kies dan het klimmetje naar de côte in de D27. De 'verplichte' toeristische foto van Les Baux vanuit de 'fotobocht' hebben jullie hier vorig jaar al kunnen zien, dus klim ik rustig door. Je bent snel boven en daarna komt de bochtige afdaling door ook weer een mooi landschap, richting St. Rémy-de-Provence. Onderaan de afdaling rijd ik over de Vieux chemin d'Arles naar St. Remy, worstel mij door een stuk van het centrum en klim dan langs Les Antiques (ook vorig jaar al gefotografeerd) naar 240 m, het hoogste punt in de D5. De afdaling verloopt traag, want een (erg) langzaam dalende camper houdt de boel flink op. Maar uiteindelijk kom ik dan toch weer terug in Maussane en besluit ik terug dezelfde weg als heen te nemen. Voordeel is dan dat je de omgeving ook van de andere kant te zien krijgt en bovendien had ik niet veel zin om er een heel erg lange fietstocht van te gaan maken. Als ik op de côte in de D24 (209 m) ben aangekomen, zie ik in de schaduw onder de dennenbomen een hele 'batterij' brandweerauto's staan. Even een plaatje schieten. Met een toevallig in mijn richting komende pompier (brandweerman), maak ik even een praatje. Hij vertelde mij dat, zodra het gevaar voor bosbrand toeneemt (wind, droogte), ze verspreid over het gebied patrouilles gereed hebben om snel in te kunnen grijpen. Er wordt ook in de lucht gepatrouilleerd en ze doen het samen met de collega's van de speciale bosbrandweer (die in gele auto's rijden).

Waakzame brandweer in de bossen langs de D24 in de Alpilles:



De rest van de tocht heb ik wind min of meer in de rug en 'vlieg' ik makkelijk over de Route de Jean Moulin richting Orgon. Om na de brug over de Durance via de verschrikkelijk drukke rotonde Cavaillon binnen te kunnen rijden, moet ik veel geduld hebben en erg oplettend zijn . Zoals bij de meeste rotondes, probeert iedereen hier iedereen ste snel af te zijn en is er bovendien ook veel vrachtverkeer. Nee, dat is beslist geen prettig punt om te passeren. Ook in het centrum moet ik nog via een vervelende passage waar aan de weg gewerkt wordt, doch daarna ben ik snel op de 'route achteraf' en kan ik weer op mijn standplaats aangekomen de laatste foto schieten:

[Gastheerg]

Leuk verslag weer van legrimpeur! Overigens een gebied waar qua wijn lekkere doordrinkers vandaan komen

[simen]

Met een ritje in de benen kijk je toch net wat lekkerder naar de finale van de tour etappe.
Was het toch nog onverwacht droog vanmiddag,op hier en daar wat spatjes na dan.
Een beperkt ritje van 70 km werd het,dat wel.
De wind (hier aan de kust,de Zeeuwse kust)zorgde nog voor een extra hindernis op de terugweg.
Zegge en schrijven 3 andere toerfietsers gezien,en een vakantiefietser behangen met tassen.
Waar zijn ze ineens gebleven?
Chillen misschien of zijn ze allemaal Legrimpeur achterna ?