Fiets.nl

havana schreef:Vandaag Fontaube - Col des Aires - Pas du Ventoux - Col de Veaux gedaan.

Dan zat je wel erg vroeg op de fiets

Ik heb gisteravond ook nog een rondje gereden, 62km, deel samen met mijn fietsmaat. Dit weekend ga ik nog op en neer naar Mierlo (bij Eindhoven) vanuit Deventer en daarna is het rust houden tot aan de fietsvakantie... zaterdag de 27e fiets ik over de Promenade des Anglais in Nice om in te komen

Goed, vandaag dus voor de eerste keer de kale berg op. 's Ochtends al om 7:15 op pad om de hitte voor te zijn. Vanuit Buis is het zo'n 45 min naar Malaucene. Ik neem de 'scenic route' via Propiac. Onderweg moeten nog wat kleine heuveltjes worden bedwongen. In Malaucene even een snelle koffie. Ik vul de bidons even bij, zoek een lekker stampmuziekje op de iPhone en ik begin eraan.

De eerste km langs de camping loopt prima. De 2e km is al een ander paar mouwen, ik moet NU al naar de 29. Gelukkig kan ik al snel opschakelen en tot aan het steile deel kan ik een redelijk tempo ontwikkelen, terwijl ik steeds mensen inhaal.

Een paar km voor het steile deel zie ik een gesoigneerde Fransoos voor me rijden die klimt als Johan van de Velde - staand dus. Hij gaat maar iets langzamer dan ik, dus het duurt een hele tijd alvorens ik erbij ben. Ik zit al aan de top van D3 dus ik wil niks forceren.

Uiteindelijk pak ik zijn wiel en beklimmen we samen de 4 lastige kilometers. Af en toe wisselen we wat woorden. Hij rijdt met 36x27, ik ben heel blij met mijn 34x29. Na het lastige stuk blijkt dat hij toch veel heeft moeten geven want hij moet lossen. Ik maak flink tempo op het makkelijke stuk langs Mt Serein. Daarna is het weer afzien met een steile km van 9%. De laatste km is echter de zwaarste - ik had niet onthouden dat deze zo zwaar was. Ik bereik de top in 1.32, een verbetering van mijn PR met 5 minuten. Bovenop even het obligate fotootje bij 'het bord' en daarna weer omlaag. Ik rijd min of meer dezelfde weg terug al pak ik nu de snelste weg naar Buis.



Uit en thuis in 88 km met 2150 hm. Bij aankomst lekker plonzen in het zwembad. Heerlijk, zo'n vakantie...

Zwolle-Deventer en langs vliegveld Teuge terug. 100 km. Meer als voldoende bij deze temperaturen in de kraamtijd..

Lekker gedaan, havana!

Vanochtend een uitgebreid rondje Lauwersmeer gedaan, goed voor exact 128 km. Als experiment had ik een grammetje zout in iedere bidon gedaan (plus de Fantomalt, water en siroop), maar dat doe ik nooit!! weer. Zelden zo iets ranzigs gedronken. Ik was dolblij toen ik ze beide leeg had en in Lauwersoog kon bijvullen. Het laatste stukje van m'n rit zat ik er redelijk doorheen, ik voelde me een echte "barre man".

Mooi gedaan Havana. Ik vraag me af; is er nog wat te zien van de Tourcaravan als je daar zo vlak erna zelf fietst? Als in; de berm ligt vol met weggeworpen bidonnetjes ofzo?

Lekker avondrondje gedaan plus familiebezoek, 54 km. Er stond een belachelijk harde wind op de dijk achter Heerjansdam, is al de tweede keer dat ik daar bijna van de dijk af waai. Geen idee hoe het daar heet maar ik heb hem omgedoopt tot de Waaidijk aan de Weg van Wind en Woei.

Btw; ik kwam er vandaag ook achter hoe mijn broer de Brienenoordbrug opkachelt...met zijn handen op zijn rug, en dan wielrenners inhalen.

Rond het middaguur 103 km door de Achterhoek gefietst waarvan de eerste 40 met wind tegen. Was toen nog lekker rustig op de fietspaden. Globale route: Doesburg, Hummelo, Zelhem, Ruurlo, Borculo, Zwiep, Lochem, Vorden, Varssel, Zelhem, Laag-Keppel, Doesburg. Op tijd terug voor een middagje tour.

Vakantie Verslag 2013 - en nog nooit geklommen....

Het is vrijdag 30 juni en we kijken of het weer goed is in Annecy. We hebben namelijk van te voren wat info ingewonnen bij een kennis en natuurlijk Frankrijk kenner van het forum : Le Grimpeur.

Op zaterdag reizen we af richting Annecy en aangezien alles meezit ( geen file – vertraging ) kunnen we in 1 dag rijden wat weer een overnachting scheelt en dus veel gesjouw met spullen. Zaterdagavond komen we aan op de camping in Doussard – en helaas voor ons is de receptie al een uur dicht. De vriendelijke eigenaar doet de deur voor ons open en we mogen nog kiezen uit diverse plekken die nog vrij zijn voor een week. We hebben ook nog 12 dagen Gap in de planning dus blijven we hier een week.

Er is nog wat miezer regen maar de verwachting gaat de goede kant op – veel 9’s en 10-en zien we op de weer planning staan. De volgende dag al we onze ogen open doen is het stralend weer – de lucht is blauw en de kinderen gaan op onderzoek uit wat er te doen is. Onze oudste zoon Mink kijkt me aan en zegt dat hij me er nog even wil af fietsen deze dag…… Ik zeg dat we wellicht nog een rondje gaan doen, eerst de voortent opzetten met mijn vrouw en tentje voor zoonlief ( als hij zo technisch was als hij kan fietsen komt het wel goed ) We staan nog wat te praten met Marcel en zijn vrouw Marjolein die ook uit Zeeland komen – en waar we later nog mee gaan fietsen.



Nadat alle zooi een beetje staat en we iets hebben gegeten gaan we de fietskleding eens aantrekken en gaan we op pad. De 9 of 10 volgens weer online klopt als een bus, het is Hot like Hell zeker zo’n overgang van koud naar warm in 2 dagen – 1000 kilometer gereden met caravan – en nog niet goed uitgerust op pad is niet goed voor een mens.

We rijden richting Annecy over het prachtige fietspad en komen na wat zoeken aan de voet van de Col de Leschaux ( de zware kant gelukkig ) Mijn hartslag gaat snel in de hoogte en ik moet af en toe toch even bijkomen van de warmte. Het is de eerste keer voor ons in de bergen – tenminste als we Limburg niet meerekenen. Langere klimmen dan bijvoorbeeld de Camerich zijn ons vreemd, en dus is dit een mooie opwarmer met ca 8 kilometer klimmen.

http://app.strava.com/activities/68234420




Als we terug komen op de camping ben ik toch wel redelijk over mijn theewater…..Mink nog niet. Het excuus door het zeggen van dat ik nog niet uitgerust was is geen reden voor hem om medelijden te kweken voor zijn ouweheer.

De dag erna zal ik toch wel uitgerust zijn zeker ….. niet dus er is meer rust nodig blijkt later. We rijden rond het meer van Annecy , dat is de bedoeling en we beklimmen de Col de Forclaz – een pittige rotzak , geen supercol maar geen regelmaat en flinke stukken van 10-13% doen de hartslag flink de hoogte ingaan. Ik neem ook een paar keer een kleine pauze om even op adem te komen. Mijn zoon is zeker al 5 minuten boven als “ opa” aankomt, en hij kan een kleine lach niet bedwingen.




Het uitzicht is prachtig en na een kleine rust dalen we af en gaan we verder rond het meer. We komen terug op de camping – en na herstellen en eten gaat het een stuk beter.

http://app.strava.com/activities/68234425

We komen in gesprek met wat Zweden die vlak naast ons staan en die de Ettape du Tour gaan rijden. Een tourtocht die op 20 juli voor de TdF op het programma staat. Samen met ons willen ze in de trainingsweek vooraf wel met ons wat rijden en we besluiten samen zeker te gaan rijden. Ze stellen voor om dan maar gelijk de volgende dag te gaan, dus daar gaat het herstel wat voor mij gepland stond. Onze zoon herstelt van de zonneschijn, ik niet meer helaas – die leeftijd heb ik gehad.

De Zweedse gasten vragen hoe het beste te rijden en wij hebben voor vandaag de Col de Tamié in gedachte samen met de Col de L’ Epine die ook in de Tour de France gedaan worden. We gaan een beetje op tijd weg want ook vandaag wordt het warm – en we besluiten eerst richting Albertville te rijden om af te slaan richting de Tamié te rijden vanaf Faverges. De col is ongeveer 8 kilometer maar niet te steil dus een fijne starter van de dag.

De Zweden zijn er ook in categorieën , de een klimt beter dan de ander – en vandaag rij ik eens niet achteraan. De beste Zweed rijd samen met mijn zoon en ik zit dus in de Chasse Pattat met de oudste Zweed achter me aan. Na wat zoeken in Albertville naar het fietspad terug naar Ugine gaan we richting de Col de L’Epine – een pittige klim van de 1e categorie zoals in het Tourboek staat.

Ik kom boven – en het gaat zowaar iets beter dan de voorgaande 2 dagen – de hartslag is weer rustiger en ik kan de klim goed doen op eigen tempo – alleen is het ontzettend warm geworden zo midden op de dag.

http://app.strava.com/activities/68234429

De dag erna besluit ik toch maar een rustdag te doen en een beetje langs de waterkant de benen te laten afkoelen, en ook de rest van het lichaam krijgt wat rust. Onze 2 dochters en de hond zijn ook in het water en mijn vrouw en ik genieten van onze kinderpracht en gezondheid.

We besluiten nog een rondje met de Zweden te doen ( er is er nog eentje bijgekomen maar die gaat later pas mee ). Ze willen rond het meer en aangezien wij de Forclaz al gedaan hebben besluiten ze met ons wat andere klimmen te doen. We beginnen weer langzaam met de Col de Marais en daarna wat stevigers te nemen met de Col de Croix Fry – ook weer een 1e categorie col uit de Tour de France. Helaas raken we een Zweed kwijt halverwege de Col de Croix Fry en besluiten we met z’n drieën de ronde af te maken , en dat gaat voorspoedig.

http://app.strava.com/activities/68234426




Het is inmiddels zaterdag 6 juli en de Zweden rijden nog wat rond en moeten morgen aan de slag tijdens Etappe du Tour. Een van de Zweden is de verzorger van de mannen en deze besluit met ons de Semnoz te verkennen waar de Finish ligt van de Tour etappe.

We rijden een stuk samen op met de andere Zweden die hun nummer gaan halen en wij slaan af naar de Col de Leschaux waar we nu eens de makkelijke kant pakken omhoog. Mink is niet eens veel sneller dan mij , en een uurtje later zal blijken waarom. Als we een kilometer of 2 hebben gedaan van de Semnoz is hij misselijk en moet hij bijna overgeven. We besluiten dan ook terug te gaan en wat te herstellen, en wat af te koelen want het weer is in een woord SUPER – elke dag rond de 28 graden en tijdens het klimmen en uit de wind nog wat warmer.

http://app.strava.com/activities/68234401

Op zondag rijden we over de Route Napoleon naar Gap waar we de volgende 12 dagen zouden verblijven ….. zouden, want onze autistische dochter krijgt wat teveel input en het gaat niet zo best met haar. Als dan ’s avonds ook nog eens de onweer losbarst is het hek van de dam en slaapt ze ook nog eens slecht.
Gelukkig doet de camping eigenaar niet rottig voor wat betreft de boeking en we besluiten dan ook terug te gaan naar Doussard aan het meer van Annecy. We kunnen niet meer op de eerste camping terecht maar de camping ernaast heeft nog wel plekken over en we zijn welkom. Onze dochter voelde zich daar perfect en dat is ons veel meer waard dan de Tour de France zien. Dat komt wel een andere keer – we hebben het tenslotte al 2 keer mee mogen maken.

Als we terug komen op de camping op maandag zijn er al wat mensen die de Etappe du Tour reden van de camping vertrokken. Zo ook een paar toffe Engelse gasten die beide bij de top 500 reden van de 13.500 deelnemers – petje af dus. De Zweedse gasten zijn er nog wel en we gaan samen uit eten – een heerlijke avond met een goed biertje en fijne mensen.

Op 9 juli besluiten we de Forclaz eens van de andere kant te doen – die zou een stuk makkelijker zijn – maar de laatste 3 kilometer zijn echt geen makkie. Meer dan 10% voor de laatste 3 kilometer, en zeker zo in de zon ..pfffff was ik maar gaan voetballen.

http://app.strava.com/activities/68234396



Als we Marcel spreken wil hij best mee gaan fietsen. Hij is ook hersteld van Etappe du Tour en we besluiten de Col de Colombiere te doen. Als voorafje nemen we de Col de Marais en de Col de Croix Fry. Het is zoals eerder flink warm en nadat we de Col de Colombiere hebben beklommen willen we maar 1 ding en dat is een koude cola. We komen dan ook moe en voldaan terug op de camping en de avonden zijn heerlijk zwoel. De BBQ snort … maar niet goed, het probleem is goede briquetten … die kennen ze helaas niet, alleen van die Franse snert kolen.

http://app.strava.com/activities/68234428



Na weer een rustdag – ook Mink blijkt die nodig te hebben – gaan we weer op pad en besluiten we toch weer de Semnoz te doen. De eerste keer waren we omgedraaid en dat kon natuurlijk niet, 25 kilometer klimmen wacht ons, 12 van de Leschaux en dan nog 13 van de Semnoz en het wordt vervelend…. 28 graden.



Het weer blijkt stabiel, alhoewel er slechter weer voorspeld wordt als de Tour hier komt. De beklimming gaat redelijk en het is goed te merken dat er gewoon fijn gefietst kan worden zonder de hartslag te hoog te laten worden. Genieten van het uitzicht is ook belangrijk , zo niet belangrijker dan kotsend over het stuur hangen. De afdaling naar Annecy is prachtig en overzichtelijk en als het zo soepel gaat is er bijna niets leukers dan met 70 kilometer/uur naar beneden glijden.

http://app.strava.com/activities/68234402




Het einde nadert van de vakantie, maar ook de Aravis willen we beklimmen en we rijden vanuit Ugine waar het richting Chamonix gaat en de weg al aardig omhoog kruipt. Als we bij Flumet komen gaan we linksaf en gaan we daadwerkelijk de Col de Aravis beklimmen. Een prachtige klim zoals bijna alle klimmen die we gedaan hebben, en als toetje krijgen we ook nog eens uitzicht op de Mont Blanc !

http://app.strava.com/activities/68234407






We hebben veel leuke mensen leren kennen deze vakantie , en niet alleen fiets liefhebbers. Ook nog een stel uit onze woonplaats waarvan de beste man nog nooit een Col had beklommen en die wel eens mee. Hij paste gelukkig op de fiets van Mink en hij wilde wel het echte werk doen…. Dus de Col de Forclaz op. Nu kon ik gelukkig op het gemakje naar boven – alleen het middenstukje met de zwaardere procenten gaat de hartslag omhoog. Maar respect voor het klimmen, hij heeft het geflikt.

http://app.strava.com/activities/68234385


Op donderdag zijn we weer thuisgekomen na een lange dag rijden , en kijken we vandaag en morgen de Tour de France. Ze rijden over een aantal collen die wij beklommen hebben – mijn zoon is trots dat hij het heeft gedaan, en ik ben trots op mijn zoon dat hij mij eruit gereden heeft. We hebben voor het eerst echte beklimmingen gedaan – Limburg is echt een stuk eenvoudiger vergeleken met dit. Helaas ben ik er niet eerder aan begonnen dan op mijn 45-ste anders was ik nu net zo goed als Ten Dam – Mollema – of zelfs wel Contador of Froome. Voor mijn zoon Mink zeg ik: Zet hem op – blijf van de drank en smerige sigaretten en er gaat een prachtige wereld voor je open !

Tot de volgende vakantie maar weer.

René

@Le Grimpeur : bedankt voor je input, je verhalen en tips voor Frankrijk - Ik heb er van geleerd je ziet het.

Prachtig verslag en dito foto's, rene!

Een lastige Ballon en nog lastiger Belles Filles...

Na drie dagen rust, met overigens prachtig weer hier in de zuidelijke Elzas, heb ik gisteren, vrijdag de 19e, maar eens wat je zou kunnen noemen een 'stevige rit' op m'n programma gezet. Nog even terug naar het weer. Doorgaans trekken de (onweers)storingen vanuit het zuidwesten diagonaal over Frankrijk naar het noordoosten, naar de Elzas dus. Omdat er hier momenteel een noordoostelijk stroming staat, hebben we tot nog toe geluk gehad met het weer en zijn we, weliswaar nipt, van neerslag en dergelijke verschoond gebleven.
Eergisteravond 'rommelde' het wel op enige afstand en zo ook gisteravond, maar daar bleef het dan ook bij. Gistermorgen ben ik al tegen half negen op de fiets gesprongen voor een rit naar het westen.
In Rougemont-le-Château kwam ik het volgende, in de zomer wat vreemd aandoende, verkeersbord tegen:

Sauf en été (behalve 's zomers)...



Na Giromagny ben ik verder gereden richting Auxelles-Bas. Je moet dan even een stuk klimmen naar een côte op 493 m. Daarna volgt een vrij lange afdaling naar Plancher-Bas. Bij het binnenrijden van dit dorpje ben ik meteen rechtsaf gegaan richting Plancher-les-Mines. Het eerste deel van dit trjaect is wel aardig, maar hoe dichter je Plancher-les-Mines nadert, hoe troostelozer de omgeving wordt. Een soort vergane glorie van een klein-industrieel erfgoed. Het stadje (of dorpje, want veel is het niet) zelf doet ook somber aan. Alleen het kasteelachtige Hôtel de Ville (stadhuis) is wel aardig om te zien.

Het Hôtel de Ville van Plancher-les-Mines:



Na Plancher-les-Mines begint de weg meteen te stijgen en rijd je tussen wat huizen, boomgaarden en weilanden het bos in. Het is hier nog niet erg steil en heerlijk koel zo in 't bos. Na ongeveer twee kilometer, op een splitsing, draait de brede weg richting wat hier genoemd wordt een station d'été et hiver (vrij vertaald 'een wintersportgebied waar het ook 's zomers goed toeven is'). Daarover straks meer...

Op de splitsing Ballon de Servance - La Planche des Belles Filles:



Ik houd echter links aan en ga verder over de nu duidelijk smallere weg. Het is een goed geasfalteerd weggetje, zij het met een wat 'hobbelig' wegdek. In het eerste deel van de klim volgt de weg het riviertje de Rahin, passeer je ook nog een cascade (waterval) en kun je genieten van de rust en de groene natuur. Er is geen verkeer. Op de gehele klim heb ik twee mij tegemoetkomende racefietsers gezien en ben ik wat later door twee of drie auto's ingehaald. Bij de Pont de Piron kruist de weg het riviertje en rijd je nu links daarvan.

Het riviertje de Rahin bij de Pont de Piron:



Na zo'n vier à vijf kilometer klimmen, over een weg met wat steile passages die afgewisseld worden door lange veel vlakkere gedeelten, begint het lastigste deel van de klim. Het wordt nu zo steil, dat ik de hulp van
'de 29' in moet roepen. Gelukkig rijd je nog steeds goeddeels in het bos. Zo af en toe is er even een stukje open, waar je in de zon rijdt. Op die open passages is er overigens niet veel bijzonders te zien. Je kijkt er op de beboste hellingen van de directe omgeving. Het is een pittig stuk klimmen. Af en toe op de pedalen gaan staan helpt. Op een gegeven moment vlakt de klim heel erg duidelijk af en volgen er een paar makkelijke bochten, waarin ik wat op adem kan komen en kan drinken. Hierna wordt het gelukkig ook niet meer zo steil en zie ik, als ik al zo'n beetje in de buurt van de col moet zijn, bij een volgende bocht de blauwe hemel. Ik hoop stiekem dat ik, net als bij de Ballon d'Alsace en de Grand Ballon een stuk(je) in een open landschap met wat fraaie vergezichten naar de col zal kunnen fietsen. Dat wordt een teleurstelling, want eenmaal bij die bocht aangekomen, blijkt dat ik er al bijna ben. Nog een tiental meters naar een saaie parkeerplaats en dat is het dan. Geen 'collenbord' (hoe hoog ben ik hier eigenlijk?), geen vergezichten, niets van dat alles. Het weggetje dat naar de eigelijke top voert, is 'afgesloten' door een kabel waaraan een bordje hangt met de tekst défense de pénétrer - terrain militaire. Ik respecteer uiteraard dat verbod. Rechts van dat weggetje voert een wandelpad wel naar boven, maar aangezien ik niet op de VTT (MTB) ben, is dat ook geen alternatief.

Op de col van de Ballon de Servance (1158 m):



Een groepje wandelaars knoopt een praatje met mij aan. Één van hen merkt op dat ik daar wel une bonne boîte de dentées (een flink pak tandwielen) achteraan heb. Onze (11), krijgt hij als antwoord. Onze???, herhaalt hij enigszins verbaasd. En zo ontspint zich een gesprekje over de techniek. Als ik hem goed begrepen heb, heeft hij zelf een fiets met een triple. De wandelaars nemen het paadje naar boven, terwijl ik een andere Fransman vraag mij even op de foto te willen zetten. Om toch nog 'iets' van 'ik was boven' mee te laten fotograferen, ga ik maar voor het bord met informatie over het Réserve Naturelle Nationale (natuurreservaat) staan. In de schaduw eet en drink ik wat en zet ik de afdaling in. Snel dalen is er niet bij, ik schreef het al, het is geen mooi vlak asfalt waarover je daalt. Veel bijremmen dus en het stuur stevig vasthouden.
Op de eerder beschreven splitsing, stop ik en bestudeer ik het grote informatiebord aan de voet van de klim naar La Planche des Belles Filles. Christopher Froome won hier vorig jaar de etappe in de Tour en hij raffelde de klim in 16'11" af. Dat gaat mij niet lukken...

'Alles' over de klim naar La Planche des Belles Filles:



Ik twijfel, naar boven, of bewaren voor later. Omdat ik er nu toch ben en ik de aanrijroute nu ook weer niet bijster interessant vind, besluit ik het maar te proberen. De eerste 900 m gaan aan 10,5% gemiddeld. Dan volgt er een kilometer van 7,2%, weer een kilometer van 10,5% gemiddeld, een van 9,6%, gevolgd door een van 6,6% en dan nog 600 m met 'slechts' een gemiddeld stijgingspercentage van 5,4. Dan komt de finale van 400 m, waarvan de tweede helft met 22% omhoog gaan. Het lastige van deze klim is, dat hij zeer onregelmatig is. Hierdoor krijg je, als je alleen naar de gemiddelde stijgingspercentages kijkt, een wat vertekend beeld. 'Ergens' in de tweede helft van de klim zie ik een tricycle ligfiets voor mij uit rijden. Het zal toch niet...? Dichterbij gekomen, zie ik dat het inderdaad mijn overbuurman van de camping is! Hein, ce n'est pas vous? (U bent het toch niet, hè?). Ah, c'est vous! roept hij terug. Wat is hier nu zo bijzonder aan? Wel, die overbuurman, hij woont in de buurt van Montméliard en heeft hier een vaste stek op de camping, is een man van 88 (!!!). Hij heeft twee 'nieuwe heupen', een 'nieuwe knie', heeft een by-pass operatie ondergaan ('trots' werd het litteken getoond), is aan een hernia en zijn prostaat geopereerd en is nog steeds zeer actief. Hij heeft altijd veel cyclo's gereden. Zo vertelde hij, dat hij anderhalf jaar na zijn hartoperatie al weer de Tour de France voor cyclotoeristen (duurt ook 3 weken) reed. Omdat hij, gezien zijn leeftijd, nu wel bang is om te vallen, heeft hij een pracht van een driewielerligfiets aangeschaft. Dat ding weegt 36 kg (en état de route, d.w.z. inclusief alles wat hij op z'n bagagedragertje meesleept: gereedschap, zelfgemaakte poncho voor hem en zijn fiets, bidons, ravitaillering etc.). Eigenlijk zou hij gisteren met zijn copains de Ballon d'Alsace op rijden, doch zijn vrienden belden af, omdat ze dachten dat het zou gaan regenen en onweren. En omdat wij de avond tevoren over 'Les Belles Filles' haddeen gesproken en hij die klim nog nooit gedaan had, dacht hij dan doe ik dat maar. Hij is overigens al 144 keer die ballon op geweest!
Terug naar mijn eigen verhaal. Als je op 400 m van de Tour-finish bent, ben je eigenblijk ook al boven hoor. Om de een of andere onduidelijke reden heeft men er nog zo'n 'muur' aangelegd. Het is dat je ziet waar de weg weer afvlakt, onders zou je er waarschijnlijk niet eens aan beginnen. Hijgend en puffend hijs ik mijzelf tegen het 'kreng' op en rijd ik de laatste meters naar de streep, waar keurig een aan Chris Froome's overwinning herinnerende bord is geplant. 's Winters kun je je hier wel vermaken, denk ik, maar waarom dit nu een station d'été genoemd wordt? Ja, wandelen gaat natuurlijk prima, maar verder is er niets te beleven. Er is één châlet waar je wat kunt consumeren, dat is alles.

Op de streep in La Planche des Belles Filles (1035 m):




Mijn 88-jarige overbuurman (bijnaam: Jeannot la béquille) van de camping arriveert met zijn tricycle op La Planche des Belles Filles:



Noot: Zijn bijnaam ontleent hij aan het feit dat hij tijdens de Tour de France voor cyclotouristen verscheen met een fiets met dubbele standaard .

M'n overbuurman en ik babbelen nog wat na, ik zet hem op de foto en hij gaat aan zijn casse-croûte (twaalfuurtje) beginnen, alvorens hij zal afdalen naar Plancher-les-Mines. Daar, naast de kerk, staat zijn auto met aanhanger waarmee hij straks terug zal rijden naar de camping. Mij wacht nog een flink stuk fietsen. Eerst even snelheid maken richting dal. Onderin de afdaling, waar een nieuw wegdek ligt, geen scherpe bochten zijn en ik de weg dus goed kan overzien, laat ik de Planet-X zijn gang gaan. Zonder bij te trappen geeft het tellertje toch al als maximum 78,9 km/u aan. De diverse hellingen op de terugweg verteer ik gelukkig nog goed, maar maken de tocht toch wel extra lastig. Links van mijn route bollen de gote cumulus fraai op boven het reliëf. Toch blijft het gelukkig schitterend weer en kan ik bij thuiskomst met 106,34 km op de teller terugkijken op een geslaagde trip!

@havana: Prachtig verhaal en voor mij ook een 'feest der herkenning' , plus een klimtijd waar ik ooit van gedroomd heb, maar waar het inmiddels 'te laat' voor is ! Proficiat met de verbetering van je PR!

@rene; Prima reportage zeg! Ook hier weer een 'feest der herkenning', want in die omgeving (ik schreef het je geloof ik al eens) zijn mijn fietsvakanties in Frankrijk begonnen en twee en drie jaar geleden heb ik nog in die contreien 'gepeddeld'. Mooie foto's en treffend geschilderde belevenissen!
Ook dank voor je complimenten, leuk!

Vanmorgen een rondje van 110km door Noord Holland gereden.
Nog wel wat lichte regen mogen ontvangen.