Afgelopen weekend stond er een tocht gepland in het heuvelachtig Limburg met twee goede maten.
De basis voor onze route was de ‘’mini’’ Limburgs Ergste geüpload door Puffdaddy, aangezien wij ruim twee uur moesten rijden naar Limburg hebben wij de route enigszins aangepast zodat wij konden starten en finishen in de buurt van de AGR Experience en gebruik konden maken van de faciliteiten daar.
Om half tien in de ochtend was het zover, nog even een paar foto’s schieten en dan starten aan deze tocht, wij waren allen benieuwd wat we tegen zouden komen, de AGR hadden wij namelijk al een aantal keer gereden maar deze route liep voor het grootste deel over andere wegen.
Na ongeveer twee kilometer kwamen wij aan bij de ‘’bekende’’ Geulhemmerberg welke wij hadden toegevoegd aan de route als ‘’opwarmertje’’, de benen voelde goed en ook het weer was toch iets aangenamer als de klassieke AGR welke eerder het jaar (april) op de agenda stond.
Na de Geulhemmerberg draaide we direct de andere kant op, op naar het onbekende.
Al snel kwamen we aan bij een aantal voor ons onbekende maar toch zeer pittige klimmetjes, de route leidde ons door een prachtig landschap met mooie klimmetjes, waarbij we uiteindelijk uitkwamen bij de bekende Camerig, na het steile gedeelte sloegen we linksaf de Groenenweg in, dit stukje deed me qua omgeving en de haarspeldbochten kort denken aan de Franse Alpen waar wij een aantal weken geleden op hoogtestage zijn geweest. Na een korte afdaling kwamen wij bij een stukje weg uit waar we eigenlijk niet in mochten, volgens de GPS moesten we doorrijden dus dit toch maar gedaan, uiteindelijk begrepen we wel waarom deze weg eigenlijk niet toegankelijk was, een korte klim met een percentage tot ruim 21% stond ineens voor ons, de Keutenberg viel hierbij in het niets, al was de lengte van ca. 200 meter een stuk korter. Na de Groenenweg stond het gebruikelijk rondje met het Drielandenpunt op de route, maar toch ook hier nog een paar kleine afwijken van de gebruikelijke AGR route waardoor er nog een aantal extra (pittige) klimmetjes werden toegevoegd.
Na een korte pauze onder het genot van een bakje koffie en een Limburgse vlaai starten we aan de laatste 40 kilometer, de beentjes beginnen nu licht tegengas te geven wetende dat er nog een paar stevige beklimmingen in het verschiet liggen. Na de Gulperberg, Kruisberg en Eyserbosweg vervolgde wij onze route richting de Dodeman, vanuit de verhalen moest dit nog zwaarder zijn dan de Keutenberg, wij waren benieuwd. Toen de Dodeman ineens voor ons stond was het gauw terugschakelen en met het laatste beetje energie omhoog ‘’stampen’’, de klim begon geleidelijk steiler te worden tot maximaal 17% en zwakte hierna wat af, bovenaan even op adem komen voor de laatste 11 kilometer richting de Cauberg dachten wij, maar nee, de GPS gaf aan dat de Sibbergrubbe nog ‘’even’’ op het programma stond, dit stond bij ons eigenlijk niet meer op de planning waar wij ons mentaal al helemaal op de Cauberg aan het voorbereiden waren. Na de Sibbergrubbe te hebben beklommen was het volle bak afdalen richting Valkenburg om de Cauberg als finale te beklimmen, uiteindelijk kwamen we allemaal meer dan voldaan boven. Na kort overleg gauw weer afdalen naar Valkenburg om onder het genot van een pilsje en een bitterbal de dag te evalueren.
Uiteindelijk konden we terugkijken op een zeer geslaagde dag, een prachtige route door het Limburgse landschap met 2.000 hoogtemeters, wat ons betreft kan de vermelding ‘’mini’’ worden weggelaten en is dit een route welke wij zeker nog een keer zullen gaan rijden.
De route is hier te downloaden:
http://www.gpsies.com/map.do?fileId=qiunpbgnhsmnyknt
Waarschijnlijk heeft hij ook van nature de helft van het aantal uren slaap nodig dat ik bijvoorbeeld nodig heb. Mensen zijn nou eenmaal niet allemaal hetzelfde.
Toen ik terug was vertelde mijn vrouw dat het in Almere bijna niet had geregend, haha.! 
