Fiets.nl

Wat Vermeulen en Ane aangeven spreekt me erg aan: gecontroleerd oefenen. Leuk om te doen en (bewust of onbewust) wordt je vaardigheid groter.
De laatste weken heb ik een clinic short track en een clinic baanfietsen gedaan. Net even buiten je comfortzone bezig zijn (of een beetje veel ) levert ook veel op.

Tot nu toe hebben we het gehad over wat er wellicht fout ging in bepaalde bochten en hoe je de kans op een foute bocht kan verminderen. Door anticiperen, juiste bocht lijn, houding, rekening houden met nattigheid enz.
Wat ik me af vraag: als je toch in een slip komt: hoe corrigeer je een slip?
Een achterwiel slip en/of een voorwielslip.
Ane geeft al aan dat als je de grens op zoekt, je een gevoel ontwikkelt voor het uitbreekmoment. Maar wat doe je als je wiel daadwerkelijk uitbreekt?
Voor het voorwiel zou ik het niet weten.
Voor het achterwiel heb ik zo langzamerhand de reflex ingeoefend: rem(men) los! En dan trekt de fiets zichzelf weer recht.
Iemand betere/andere ideeën? Voor achterwiel-, en met name voorwielslip?

Zelfs voordat je reflexen in werking treden lig je al op de grond.

Volgende keer dan niet (zo hard) remmen in de bocht, hoef je ook niet te corrigeren door je remmen los te laten.

Als de boel gaat glijden is er soms nog wel wat aan te doen, maar daar komt ook een grote factor geluk bij kijken. Je zult namelijk toch weer ergens grip moeten vinden, want anders is er echt geen houden aan.
Door ervaring kan je vooral dicht bij 't moment komen dat de fiets net ietsje begint te glijden en het toch nog (meestal) goed gaat.

heuzen schreef: Iemand betere/andere ideeën? Voor achterwiel-, en met name voorwielslip?

Bij voorwielslip: kin op de borst, je lichaam zo veel mogelijk naar de buitenbocht draaien.
NIET JE ARM UITSTEKEN OM JEZELF OP TE VANGEN. (dan is de kans groot dat je een pols/sleutelbeen breekt)
Incasseren met je kont en/of schouder.
Als je voorwiel gaat slippen kun je eigenlijk al niets meer doen, want je bent de controle over je fiets kwijt. Overigens heb ik dit zelf maar één keer meegemaakt (ijzel); het gaat eigenlijk zo snel dat je weinig kunt doen.

Bij achterwiel slip heb je nog wel controle, dus kun je door te sturen vaak nog wel wat redden. Als je niet van schrik in je remmen knijpt gaat het vaak vanzelf goed, eventueel de bocht groter proberen te maken, maar dat moet natuurlijk wel kunnen.

Leuk, al die oplossingen om al dan niet te vallen bij een voorwielslip. Ik ga met Kees mee: Tel een -> ik rij, tel twee -> ik lig. Hoe ik daartussen mezelf nog kan aanleren geen arm uit te steken maar m'n kont of schouder zou ik niet weten. Daarvoor doe ik het veel te weinig.

Een cursus valbreken helpt alleen om deze reflex te krijgen

senior schreef:Leuk, al die oplossingen om al dan niet te vallen bij een voorwielslip. Ik ga met Kees mee: Tel een -> ik rij, tel twee -> ik lig. Hoe ik daartussen mezelf nog kan aanleren geen arm uit te steken maar m'n kont of schouder zou ik niet weten. Daarvoor doe ik het veel te weinig.

Je kunt jezelf een reflex aan- of afleren, maar dat is vooral door oefening; of door het een keer verkeerd te doen.
Zoals body hierboven al zegt zijn er valcursussen waarbij je jezelf met je fiets op een mat laat vallen; daarbij kun je dus oefenen zonder jezelf en je fiets aan puin te rijden.

Andere optie is gaan cyclocrossen, daarbij val je vaker, maar ook iets zachter.

senior schreef:Leuk, al die oplossingen om al dan niet te vallen bij een voorwielslip. Ik ga met Kees mee: Tel een -> ik rij, tel twee -> ik lig. Hoe ik daartussen mezelf nog kan aanleren geen arm uit te steken maar m'n kont of schouder zou ik niet weten. Daarvoor doe ik het veel te weinig.

Op je schouder vallen is net zo min fijn als de gestrekte arm, leverde mij 2x een sleutelbeenbreuk op binnen een jaar....
ALS je al kan kiezen, dan moet je wel in 0,023 sec beslissen.
Voorwielslip =liggen en hopen dat het meevalt.

Iets anders is rechtop op glibberige ondergrond , ijzelig of dunne sneeuw, daar maak je nog kans overeind te blijven a la crossers in de modder...maar of daar nou veel techniek aan te pas komt , het zijn IMO meer instincten.

Eens! Van de week nog ervaren. Onderuit op een gladde klinkerstrook. Gebeurde voordat ik er over na kon denken. Handen aan het stuur, schoenen ingeklikt. Dus schouder, heup en knie beurs. Volgens mij is daar niets aan te voorkomen..

Deze techniek zouden we eigenlijk moeten trainen. Ik heb deze zelf twee keer moeten toepassen.
De bedoelde techniek begint bij 0,37
https://youtu.be/Vvm-0ewpKMM

Hoe je, je val moet breken hangt er vanaf hoe je valt.
Die techniek heb ik vorig jaar gebruikt, gevolg scheurtje in de elleboog. Niet vallen blijft toch het gezondst.

vermeulen schreef:

senior schreef:Leuk, al die oplossingen om al dan niet te vallen bij een voorwielslip. Ik ga met Kees mee: Tel een -> ik rij, tel twee -> ik lig. Hoe ik daartussen mezelf nog kan aanleren geen arm uit te steken maar m'n kont of schouder zou ik niet weten. Daarvoor doe ik het veel te weinig.

Je kunt jezelf een reflex aan- of afleren, maar dat is vooral door oefening; of door het een keer verkeerd te doen.
Zoals body hierboven al zegt zijn er valcursussen waarbij je jezelf met je fiets op een mat laat vallen; daarbij kun je dus oefenen zonder jezelf en je fiets aan puin te rijden.

Andere optie is gaan cyclocrossen, daarbij val je vaker, maar ook iets zachter.

't is wel goed met jullie. Ik probeer zoveel mogelijk de banden onderaan te houden en mocht dat dan een keer niet lukken dan zie ik wel verder