Fiets.nl

Dat is ook precies mijn bezwaar bij het kijken van koersen. De recente geschiedenis leert ons dat attractieve, spectaculaire renners uiteindelijk altijd tegen de lamp lopen. Dus als ik nu zo'n renner zie dan kijk ik telkens met het dubbele gevoel dat het waarschijnlijk toch niet deugt.

perik schreef: Sport is toch ook amusement, beleving etc.

Sport is pas amusement als het sport is. En niet een of andere schertsvertoning of vals spel.

teutoon schreef: Juist ja. De renners achter Pantani waren wel clean en dat wist Pantani ook. Virenque en Ullrich zouden nooit aan de dopings gaan.

Maar even serieus, doping werkt voor iedereen anders. Dus met gelijke middelen strijden is niet helemaal waar. Echter werkt 10 uur fietsen per week ook voor iedereeen anders.
Pantani was misschien een grotere boef dan z'n concurrenten en dat heeft hem zijn leven gekost. Daar is hij schuldig aan maar de mensen die op hem jagen ook. Kortom, er zijn alleen maar verliezers.

Ach iedereen wordt wel een brommer als je met een hematocriet van 60+ rond rijdt. Meneer Pantani piekte ieder jaar 2 keer van 44 naar boven de 60. Dan ga je toch wel echt absurd ver, kan je 's nachts je bed uit om een stukje te wandelen... Die lui erachter hebben ook echt wel gepakt, maar ik denk niet dat iedereen zover is gegaan dat ze in levensgevaar kwamen (want dat is een hematocriet waarde boven de 60 gewoon als je van nature rond de 44 zit)

En iedereen die absurd met kracht smeet de laatste jaren tijdens grote rondes is gewoon tegen de lamp gelopen. Schumacher die iedere dag ten aanval trok en ook nog ff de tijdritjes won... DiLuca die op ieder pukkeltje wilde koersen tijdens de Giro... Ricco die de rest voor lul zetten om zo hard door te trekken na die splijtende demarage... Enz...

Niet te vergeten de demarrage op 't buitenblad van Monsieur 60% zelf (naar Sestrière).

Amclassic-fan schreef:

teutoon schreef: Juist ja. De renners achter Pantani waren wel clean en dat wist Pantani ook. Virenque en Ullrich zouden nooit aan de dopings gaan.

Maar even serieus, doping werkt voor iedereen anders. Dus met gelijke middelen strijden is niet helemaal waar. Echter werkt 10 uur fietsen per week ook voor iedereeen anders.
Pantani was misschien een grotere boef dan z'n concurrenten en dat heeft hem zijn leven gekost. Daar is hij schuldig aan maar de mensen die op hem jagen ook. Kortom, er zijn alleen maar verliezers.

Ach iedereen wordt wel een brommer als je met een hematocriet van 60+ rond rijdt. Meneer Pantani piekte ieder jaar 2 keer van 44 naar boven de 60. Dan ga je toch wel echt absurd ver, kan je 's nachts je bed uit om een stukje te wandelen... Die lui erachter hebben ook echt wel gepakt, maar ik denk niet dat iedereen zover is gegaan dat ze in levensgevaar kwamen (want dat is een hematocriet waarde boven de 60 gewoon als je van nature rond de 44 zit)

En iedereen die absurd met kracht smeet de laatste jaren tijdens grote rondes is gewoon tegen de lamp gelopen. Schumacher die iedere dag ten aanval trok en ook nog ff de tijdritjes won... DiLuca die op ieder pukkeltje wilde koersen tijdens de Giro... Ricco die de rest voor lul zetten om zo hard door te trekken na die splijtende demarage... Enz...

Ik mis nog altijd het argument wat hier mis mee is. Op het gevaar af dat mijn mening gelijkenissen vertoont met dhr. T. Krabbé, maar jongens toch, wie zijn wij om dit veroordelen? Als een renner zo ver durft te gaan en zo veel over heeft om een betere wielrenner te worden, past toch alleen stille bewondering? Ik wil mooie wielersport zien, en ik bewonder de renners die dat mét doping durven te doen. Daar past alleen respect en bewondering ipv de algemene opinie die dit veroordeeld.

Ze zijn gewoon de boel aan het bedriegen. Hoe zou jij het vinden als je collega's er met een promotie steeds maar vandoor gaan, omdat zij de boel belazeren? Denk niet dat je 't erg leuk zou vinden.

Ik vind 't allemaal niet bijster spannend. Als ik mezelf vol stop met doping win ik volgend jaar ook een heleboel wedstrijden, waarschijnlijk wordt ik niet eens gepakt en ben ik het jaar daarna prof. Dan heb ik allicht wel een probleem, omdat er toch wat meer gecontroleerd wordt dan bij de amateurs, maar goed dat zien we later dan wel.

Even voor de duidelijkheid van jouw standpunt: bewonder je die renners omdat zij hun lichaam op de rand van levensgevaar durven te brengen of bewonder je die renners omdat zij verboden, illegale methoden niet schuwen en zo de bravere renners voor schut durven zetten? Of is het een combinatie van die twee factoren?

Wieler Revue schreef:

Amclassic-fan schreef:

teutoon schreef: Juist ja. De renners achter Pantani waren wel clean en dat wist Pantani ook. Virenque en Ullrich zouden nooit aan de dopings gaan.

Maar even serieus, doping werkt voor iedereen anders. Dus met gelijke middelen strijden is niet helemaal waar. Echter werkt 10 uur fietsen per week ook voor iedereeen anders.
Pantani was misschien een grotere boef dan z'n concurrenten en dat heeft hem zijn leven gekost. Daar is hij schuldig aan maar de mensen die op hem jagen ook. Kortom, er zijn alleen maar verliezers.

Ach iedereen wordt wel een brommer als je met een hematocriet van 60+ rond rijdt. Meneer Pantani piekte ieder jaar 2 keer van 44 naar boven de 60. Dan ga je toch wel echt absurd ver, kan je 's nachts je bed uit om een stukje te wandelen... Die lui erachter hebben ook echt wel gepakt, maar ik denk niet dat iedereen zover is gegaan dat ze in levensgevaar kwamen (want dat is een hematocriet waarde boven de 60 gewoon als je van nature rond de 44 zit)

En iedereen die absurd met kracht smeet de laatste jaren tijdens grote rondes is gewoon tegen de lamp gelopen. Schumacher die iedere dag ten aanval trok en ook nog ff de tijdritjes won... DiLuca die op ieder pukkeltje wilde koersen tijdens de Giro... Ricco die de rest voor lul zetten om zo hard door te trekken na die splijtende demarage... Enz...

Ik mis nog altijd het argument wat hier mis mee is. Op het gevaar af dat mijn mening gelijkenissen vertoont met dhr. T. Krabbé, maar jongens toch, wie zijn wij om dit veroordelen? Als een renner zo ver durft te gaan en zo veel over heeft om een betere wielrenner te worden, past toch alleen stille bewondering? Ik wil mooie wielersport zien, en ik bewonder de renners die dat mét doping durven te doen. Daar past alleen respect en bewondering ipv de algemene opinie die dit veroordeeld.

Argument: Beste renner moet winnen en niet die met het minste respect voor zijn eigen gezondheid.

Dit is voor mij de enige reden waarom doping nooit gelegaliseerd kan of mag worden

Wieler Revue schreef: Ik mis nog altijd het argument wat hier mis mee is. Op het gevaar af dat mijn mening gelijkenissen vertoont met dhr. T. Krabbé, maar jongens toch, wie zijn wij om dit veroordelen? Als een renner zo ver durft te gaan en zo veel over heeft om een betere wielrenner te worden, past toch alleen stille bewondering? Ik wil mooie wielersport zien, en ik bewonder de renners die dat mét doping durven te doen. Daar past alleen respect en bewondering ipv de algemene opinie die dit veroordeeld.

Wat daar mis mee is, is dat er nu eenmaal regels zijn opgesteld. En dat je dus willens en wetens de boel aan het besodemieteren bent, je collega's en de kijkers aan het naaien bent. Want dat is wat er gebeurt. Hoeveel banen worden er wel niet op het spel gezet door sommige pakhazen. Kijk, ik geloof ook niet echt in de huidige dopingaanpak, maar de regels zijn nu eenmaal zoals ze zijn en dan lijkt het me wel zo fijn als iedereen zich daar ook aan houdt. Een renner weet wat hij riskeert als hij pakt, en toch doet hij het. Daar heb ik moeite mee, en weinig bewondering voor.

Timo 2.0 schreef:Even voor de duidelijkheid van jouw standpunt: bewonder je die renners omdat zij hun lichaam op de rand van levensgevaar durven te brengen of bewonder je die renners omdat zij verboden, illegale methoden niet schuwen en zo de bravere renners voor schut durven zetten? Of is het een combinatie van die twee factoren?

Ik bewonder renners die alles laten en doen voor hun sport. Die als een monnik leven, elke dag om 2200 uur gaan slapen, niet drinken, niet roken. Die elke dag urenlang zichzelf pijn doen op het smalle zadel, die zich verdiepen in trainingsschema´s, in ingewikkelde dieeten en die zich daarnaast misschien verdiepen in de pharmaceutica.

Ik vind niet dat ik, of wie dan ook, daar iets van mag zeggen. Wie zijn wij om dit te veroordelen. Als een renner zoveel voor zijn sport over heeft moeten wij hen bewonderen en toejuichen in plaats van het huidige misplaatste veroordelen. Wie heeft in godsnaam ooit bedacht dat doping niet thuishoort in de sport?

Ricco een interessante aanwinst of versterking voor Vacan soleil? Ik ben voor.

Mijn god... :rolleye: Jij hebt duidelijk nooit op een fatsoenlijk niveau gesport, want dan had je deze onzin niet uitgekraamd.