Geplaatst: 18 jul 2010 22:27
Adieu Provence et à bientôt! Te heet daar in het prachtige zuiden. Nu eerst wat fietsen op de grens van de Savoie en de Haute-Savoie, waar het ook schitterend is! Terwijl de Tour de Pyreneeën opzoekt, heb ik besloten vandaag de omgeving van Albertville opnieuw te verkennen. Even een stukje dwars door het centrum (eigenlijk een soort "zone piétonne" met fraaie klinkertjes, maar niet fijn om te fietsen), wat op de vroege zondagmorgen nog nèt te doen was. Vlak voor de kerk rechtsaf begint de weg gemeen steil te stijgen. En dat, terwijl de spieren nog niet warm zijn. Het blijft tot in Pallud steil en ook als het bordje met D104 en "Col de Tamié 12 km" verschijnt, stijgt het in volle zon nog zo'n 2 km lang stevig door. Dan duik ik in de verkoelende schaduw een bos in een daal vervolgens 2,5 à 3 km. Goed om even bij te komen! Vervolgens stijgt de weg wat rustiger en begin ik ook beter in m'n ritme te komen. Later wordt het toch weer wat steiler, doch je fietst hier over een heerlijk rustige, zeg maar stille, weg. Het landschap is overweldigend mooi en de weg kronkelt zich langs appelboomgaarden en door boerengehuchtjes, terwijl de geur van versgemaaid gras voortdurend je reukzintuig prikkelt.
En dan is daar opeens de Collet de Tamié (960 m). Even een stukje dalen en dan ben je op de Col de Tamié (907 m). Grappig! De "collet" ligt oost-west in de D104 en de lagere col ligt noord-zuid in de D201.
Ik sla de richting van Faverges in en zie opeens links van de weg de fraaie Abbaye de Tamié:
Wat verder in de afdaling zie ik welk landschap ik inmiddels achter mij heb gelaten, vlak voor ik in Faverges tussen een groep kerkgangers dreig te verzeilen:
Alhoewel het inmiddels zo'n twintig jaar geleden moet zijn geweest, dat ik hier voor het laatst heb gefietst, vind ik feilloos de weg richting St. Ferréol en Serraval. Bij goed weer zag je dan bij het gehuchtje Viuz altijd heel even de Mont Blanc! Even kijken of dat nog zo is. Jawel hoor, nog precies zo "als toen":
Vervolgens klim ik door de fraaie natuur naar Les Essérieux (759 m) en verder naar Serraval en de Col du Marais (843 m). Daar stop ik even om wat te eten en te drinken en keer ik vervolgens terug naar Serraval, waar de relatief makkelijke klim van 7 km naar de Col de l'Épine begint (niet te verwarren met de gelijknamige col bij het Lac du Bourget bij Aix-les-Bains!). Toch stijgt het in de volle zon nog even steil tot precies voor het kerkje van Le Bouchet. Daarna even wat dalen en rustig de laatste 3 km naar de col fietsen. Vlak voor de col daalt de weg zelfs en kom je dus makkelijk op de 1012 m van de pashoogte aan. Er volgt dan een snelle, bochtige afdaling naar Marlens, terwijl je onderweg telkens fraaie doorkijkjes hebt op de dal tussen Faverges en Ugine:
Nu is het terug naar m'n standplaats eigenlijk alleen nog maar vlak. In vergelijking met zo'n twintig jaar geleden, is het natuurlijk veel drukker op de wegen en dus voor de talrijke fietsers hier, ook gevaarlijker. Gelukkig zijn er veel fietsstroken en zelf gescheiden van de weg gelegen fietsroutes aangelegd! Ook worden de fietsers vaak over de rustige tracés geleid, terwijl het gemotoriseerde verkeer over de vierbaans "express"-wegen (verboden voor fietsers) raast. Je kunt hier dus niet alleen fraaie, maar ook relatief veilige fietstochten maken!
En zo kom ik via Ugine veilig en wel weer in Albertville terug. Jammer dat de benen vandaag niet goed waren (zat de verzengende hitte van de Provence nog in m'n lijf?), zodat de teller bij "slechts" ruim 76 km stopte.
En dan is daar opeens de Collet de Tamié (960 m). Even een stukje dalen en dan ben je op de Col de Tamié (907 m). Grappig! De "collet" ligt oost-west in de D104 en de lagere col ligt noord-zuid in de D201.
Ik sla de richting van Faverges in en zie opeens links van de weg de fraaie Abbaye de Tamié:
Wat verder in de afdaling zie ik welk landschap ik inmiddels achter mij heb gelaten, vlak voor ik in Faverges tussen een groep kerkgangers dreig te verzeilen:
Alhoewel het inmiddels zo'n twintig jaar geleden moet zijn geweest, dat ik hier voor het laatst heb gefietst, vind ik feilloos de weg richting St. Ferréol en Serraval. Bij goed weer zag je dan bij het gehuchtje Viuz altijd heel even de Mont Blanc! Even kijken of dat nog zo is. Jawel hoor, nog precies zo "als toen":
Vervolgens klim ik door de fraaie natuur naar Les Essérieux (759 m) en verder naar Serraval en de Col du Marais (843 m). Daar stop ik even om wat te eten en te drinken en keer ik vervolgens terug naar Serraval, waar de relatief makkelijke klim van 7 km naar de Col de l'Épine begint (niet te verwarren met de gelijknamige col bij het Lac du Bourget bij Aix-les-Bains!). Toch stijgt het in de volle zon nog even steil tot precies voor het kerkje van Le Bouchet. Daarna even wat dalen en rustig de laatste 3 km naar de col fietsen. Vlak voor de col daalt de weg zelfs en kom je dus makkelijk op de 1012 m van de pashoogte aan. Er volgt dan een snelle, bochtige afdaling naar Marlens, terwijl je onderweg telkens fraaie doorkijkjes hebt op de dal tussen Faverges en Ugine:
Nu is het terug naar m'n standplaats eigenlijk alleen nog maar vlak. In vergelijking met zo'n twintig jaar geleden, is het natuurlijk veel drukker op de wegen en dus voor de talrijke fietsers hier, ook gevaarlijker. Gelukkig zijn er veel fietsstroken en zelf gescheiden van de weg gelegen fietsroutes aangelegd! Ook worden de fietsers vaak over de rustige tracés geleid, terwijl het gemotoriseerde verkeer over de vierbaans "express"-wegen (verboden voor fietsers) raast. Je kunt hier dus niet alleen fraaie, maar ook relatief veilige fietstochten maken!
En zo kom ik via Ugine veilig en wel weer in Albertville terug. Jammer dat de benen vandaag niet goed waren (zat de verzengende hitte van de Provence nog in m'n lijf?), zodat de teller bij "slechts" ruim 76 km stopte.
)
