Dat boutje erger ik mij ook enorm aan. Bij vorig frames zat een mooi tita boutje op!
Over montage gereed kan ik simpel zijn. Frame stond klaar zoals op de foto en Marco vroeg wat hij moest monteren en of ik zelf cups/balhoofd/andere onderdelen bij mij had.
Ik heb alle gereedschap en bouw al meer dan 50 jaar stalen fietsjes op. Dus dit soort futiliteiten knipper ik niet met mijn ogen.
Geen frame gaat daar de deur uit zonder dat JIJ zegt dat het zo ok is. En een hele fiets mag je eerst een rondje om het dorp.
Verder moest ik die dag nog een eind (Morvan) rijden met de auto en gevraagd hem zo in te pakken. Wat overigens keurig gebeurde.
De opmerking over prestigieus merk leg ik ook even opzij. Gios is dat niet meer. All lang niet meer en dat ik er op rij heeft alles met sentiment te maken.
Overigens heel goede frames maar door de splitsing eerder deze eeuw is het merk toch enorm gedevalueerd.
Eigenlijk kapot gemaakt door twee koppige broers.
Aldo (vader van Marco) is een vriend van mij en een heel lieve man maar ik ben van mening dat bij een dergelijke scheiding beide partijen mogelijk een kans hebben laten liggen.
Alfredo is inmiddels dood maar de schade is niet meer te herstellen.
Een frame als dit kost voor iedereen (ik betaal gewoon de listprijs) 600-700 euro minder dan een vergelijkbaar stalen frame van andere Italianen.
Dat ik bij de familie Gios thuis kom, prive ritjes met Marco maak, samen uit eten ga en hoe ze hun klantenevent ieder jaar houden zorgt dat voor mij de mantel der liefde op uitstekende wijze haar werk doet.
Wie dat sentiment (bv in de jaren 70-80 op Gios gereden) niet heeft zou ik ook niet adviseren om een Gios Torino te kopen.
Alleen het ophalen moet je al in weten te passen in een leuke minivakantie en daar zal ook niet ieder zin in hebben.
Dat neemt niet weg dat het heerlijke frames zijn. Morgen op de Noord Franse kasseien ga ik ook weer heel blij zijn met m'n fietsje.
Morgen uiteraard nog "gewoon" op een blauwe
