anderson99 schreef: ↑16 nov 2017 10:35
Daphne Schippers liep al erge snelle tijden voor dat de ging focussen oo de sprint. Het acne slaat al helemaal nergens op want als je eiwitten tabletten shakes gebruikt krijg je ook acne sommige mensen zijner gevoelig voor andere niet. De Telegraaf methode van onderzoek is zo ie zo een lachertje. Waarschijnlijk gebruikt zijn zoontje ook wat spuiten om beter te hockyen. Gewoon legaliseren hoeft zijn zoontje ook niet meer te ontkennen dat die doping gebruikt.
Tsja, zet mij maar in de categorie idioten. Daphne is een typische kandidaat voor GROTE vraagtekens, al is het maar dat het in "Sprint-land" prijsschieten is op schandalen.. Maar mijn vraagtekens gelden sowieso voor de hele Nederlandse topsport in het laatste decennium.
Als sport in de breedte in een land verbeterd is er helaas altijd een doping vraagteken.
- USA jaren 80 => Groot dopingschandaal.
- Nederland eind jaren 80. Voetbal, wielrennen, schaatsen, hardlopen etc. Gidsland Nederland wordt wel heel hardnekkig gelinkt aan prionieren met EPO.
- Italie jaren negentig. Voetbal, Wielrennen, Schaatsen (!!!), etc. etc. We weten wat daar gebeurde.
- Rusland: Nuff said.
- Groot Britannie: Geen groot schandaal, maar wel een aantal hardnekkige eigenaardigheden (hardlopers die in Kenia gaan trainen bij dubieuze figuren, een UK cycling wat maar blijft smeulen, Mo Farrah etc.).
En wat zien we het laatste decennium?
- Wederopstanding Nationaal elftal
- Wederopstanding Nederlandse wielrennen; dames en heren, over de hele breedte.
- Wederopstanding Nederlandse atletiek (opzienbarend genoeg op het sprint gebied, heren en dames!)
- Shorttrack
- Ver boven ons inwonersaantal meedoen op de Olympische Medaillespiegels
Saillante details;
- een opvallend gebrek aan bestrijding van structurele doping.
- Hardnekkig rapporteren vanuit de Nederlandse sportbegeleiding dat "doping niet helpt". Dat is vrij bizar als we het verleden bekijken en ook vreemd gezien onze houding t.o.v. buitenlands doping gebruik.
Uiteraard kunnen wij nou net dat ene nette landje zijn waarbij we opeens
simultaan binnen deze sporten een organisatorisch voordeel hebben weten te ontwikkelen, maar het is toch sterk de vraag wat dat voordeel dan precies is (en dat ook nog eens effect heeft op zoveel verschillende sproten in de breedte...) en waarom andere landen dat niet kunnen kopieren.
Maar het idee dat we stiekem medisch hard aan het pakken zijn is niet alleen niet uit te sluiten, het ligt in de lijn van de verwachtingen uit het verleden.