De beklimming van de Ventoux vanaf Sault stond al enige tijd op mn verlanglijstje en vandaag moest het er maar eens van komen.
Vanaf de camping bol ik in alle vroegte eerst richting de top van de Fontaube. Je rijdt hier door een prachtige vallei die zo 's ochtends vroeg nog heerlijk in de schaduw ligt. De eerste km's zijn betrekkelijk simpel en kunnen op het buitenblad genomen worden. De laatste 4 km gaat de weg wat serieuzer omhoog, maar echt steil wordt het nooit. Eenmaal boven (655m) word je beloond met een prachtig uitzicht op de noordkant van de Ventoux - een foto hiervan postte ik al eerder.
Na deze hindernis gaat het kortstondig omlaag en vervolgens weer kort lichtjes bergop. Voor ik het weet sta ik bovenop de Col des Aires. Het loont overigens de moeite vlak voor de top even over de rechter schouder te kijken voor een prachtig uitzicht over het dorpje Brantes:
Na de afdaling volgen nog 5 km vals plat richting de T-splitsing, waar ik rechtsaf sla richting Sault, dat nog 10 km ver weg is. Dit is een vervelend stuk, het loopt wat omhoog maar met name het "Belgische asfalt" is geen pretje. Afijn, ik bereik de "lavendelcapital of the world", waar het op dit uur nog behoorlijk uitgestorven is. De lavendelvelden liggen er nochtans mooi bij:
Gelukkig vind ik een bar die open is, ik koop een "grand café noir" en ik dump een kilootje stopverf (om in de woorden van forumlid DaPoker te blijven..). De bidons worden gevuld en nu is er geen ontkomen meer aan: de Ventoux.
Vooraf had ik me middels twee informanten een beetje ingelezen in deze klim. Mn eerste informant (LeGrimpeur) schreef elders al dat de klim helemaal niet zo lelijk is als boze tongen beweren. En mn andere informant (fietsmaat Csteenbe), waarschuwde me voor de laatste 6 km, die immers gelijk zijn aan de klassieke Bédoin-beklimming.
Met deze kennis op zak begin ik eraan. Een klein feestje met het verse asfalt moet ik zeggen. De km's tikken rap weg en ik kan een aardig tempo maken. Behoorlijk wat passages kunnen zelfs op 't buitenblad. En @LeGrimpeur had wat mij betreft gelijk, de omgeving is zeker de moeite waard.
Binnen het uur ben ik bij Chalet Reynard alwaar ik terecht kom in een soort Belgische kermis. Wat Alpe d'Huez is voor Nederlanders, is de Ventoux de laatste jaren voor Belgen. Ze rijden hier bij bosjes omhoog, veelal matig getraind maar desalniettemin geflankeerd door een volgauto met daarin de familie. Een hoog gehalte zwarte kettingen, bidons met plat water, toeclips en o-benen.
Ik voel me niet zo thuis in deze massale kermis, maar ik moet wel omhoog. Dat lukt ook, al kom ik niet lekker in een ritme doordat ik me zo erger aan het vele verkeer. Boven in 1.29, meteen omlaag naar Malaucene. Helaas, ook vanaf die kant een Belgische invasie inclusief vrouwelijke chauffeurs... Het levert de nodige gevaarlijke situaties op maar ik bereik de voet. Even snel de bidons vullen op de camping municipal en vervolgens binnendoor naar Entrechaux. Vanaf daar wederom binnendoor via de d147a naar Propiac en tot slot naar de camping. Daar aangekomen zijn de beide 750 ml bidons alweer leeg - het is inmiddels alweer 33 graden.
Al bij al een fijn ritje van 108 km met 2150 hm.
Ben trouwens nog nooit zo blij geweest met het dragen van een zonnebril, zijn wel een miljoen vliegen tegenaan gevlogen, denk dat ik er een stuk of 10 heb ingeslikt, niet goed voor de calorietjes 
