Een 'tussendoortje'...
Vandaag stond een wat kortere tocht op het programma, ter afwisseling met de 'lange' tochten (100 km of meer) die ik regelmatig maak. Het slechte weer van de afgelopen twee dagen was vandaag zo goed als verdwenen. Gisteren was het in Masevaux, tegen de weersverwachting in, ook goed. Maar mijn Franse overbuurman, die in het nabij gelegen Cernay met z'n vrouw inkopen had gedaan, vertelde mij dat ze een stevige bui te verwerken hadden gekregen. Eergisteren was het hier wel bar en boos. Aan het begin van de middag kwam het ruim een uur lang 'met bakken tegelijk' uit de hemel. Doch de hagel was het ergste. Er kwamen vier 'geclusterde' zware onweersbuien over. Het begon met hagelstenen zo groot als flinke capucijners. Daarna werd het formaat gelukkig wat kleiner van omvang, maar nog altijd zo groot als
petit pois (doperwten). Alle vier de buien gaven telkens aan het begin opnieuw een hagelbui die enkele minuten (wat duurt dat dan lang!) aanhielden. M'n vrouw en ik stonden 'met samengeknepen billen' te kijken of dat wel goed zou gaan met onze 'spullen' (onze auto en caravannetje zijn al eens totaal 'verhageld', dus dan heb je wel een beetje de schrik te pakken). 't Is gelukkig goed afgelopen...
Vanmorgen meldde het weerbericht dat er in de regio
Lorraine (wij verblijven in de naastgelegen regio
Alsace) nog wel een buitje zou kunnen vallen. In het westen zag het er vanmorgen echter nog al 'dreigend' uit. Toch maar besloten op de fiets te stappen en een eventuele bui proberen te slim af te zijn. Ik heb een ontzettende hekel aan fietsen in de regen (understatement). Dus richting het oosten gefietst, zelfde route als in de vorige rit beschreven. Net buiten Lauw begint een 'fietspadgedeelte' van de fietsroute VV23
Les Berges de la Doller:
Ditmaal ben ik in Sentheim op de fietsroute gebleven en dus parallel aan de spoorlijn, langs niet meer in gebruik zijnde stationnetjes, richting Guewenheim gefietst. Daar kun je normaliter over een
côte naar Roderen en vervolgens via Thann min of meer binnendoor naar Cernay. Maar de weg naar Roderen is momenteel afgesloten. Eigenwijs als ik ben, toch maar even gekeken of je er misschien met de fiets wèl door kunt. Niet dus. Dan maar via Michelbach, waar ik tussen de huizen door het stuwmeer duidelijk zag liggen, naar Aspach-le-Haut en verder over de D103 richting Thann gereden. Boven de heuvels zag je het regenen en ik begon zowaar wat gespetter te voelen. Omdat ik geen zin had mij nat te laten regenen, ben ik een paar honderd meter terug gereden en heb ik bij een bosje even gewacht tot de bui richting de Rijnvallei was weggetrokken. Dat duurde nog best even, want aan de loodrecht opstijgende rookpluimen zag je dat er nauwelijk wind stond. Toen de 'kust veilig was' en ik in Thann arriveerde, zag ik dat sommige straten nog behoorlijk nat waren. Het moet daar dus aardig geregend hebben. Maar het weer knapte gelukkig snel op. Via Cernay en Uffholz kwam ik op de D5 richting Soultz. Je rijdt daar op de zuidelijke Elzasser wijnroute (hier tussen Wattwiller en Hartmannswiller):
Dit deel van de wijnroute is lang niet zo druk als het wat noordelijker gelegen gedeelte, omdat hier de popperige dorpjes met hun vakwerkhuizen en kerktorentjes ontbreken. Ook is er niet zo'n overvloed aan wijngaarden. Voor de doorsnee toerist is dit dan ook een minder aantrekkelijk gebied. Toch is het er wel mooi hoor, getuige het volgende plaatje, geschoten langs die wijnroute in de buurt van Wuenheim (met rechts
le Château d'Olwiller):
Bij het binnenrijden van Soultz sla ik bijna meteen linksaf richting Jungholz en Rimbach. Bij de splitsing naar genoemde dorpjes blijf ik links aanhouden en begint de RF (
Route forestière = bosweg) naar de
Col Amic. In een weiland aan de rechterkant staat op een hoge paal een ooievaarsnest waarop twee luid klepperende ooievaars mij verwelkomen! Er staan hier dezelfde borden langs de weg als op de route naar
Le Grand Ballon. Ook hier wordt telkens de afstand tot die col aangegeven. De eerste kilometer gaat al meteen met 8,2% omhoog. Hallo! Gelukkig rijd je wel al direct in de luwte van het bos. De tweede kilometer is al minder steil: 6,2% en de derde loopt, althans voor het gevoel, zelfs een beetje af. De rest van de klim, tot aan de
Col Amic, blijft het stijgingspercentage ruim onder de 6. Het wegwek is prima, mooi vlak en vrij nieuw asfalt. Mijn overbuurman had mij gewaarschuwd voor een slecht wegdek met gaten, waar je wel op kon klimmen, maar dalen een hachelijke zaak zou zijn. Straks maar eens vragen wanneer hij er voor 't laatst geweest is. Ik had al zo mijn twijfels bij zijn opmerking, want vanaf de
Col Amic had ik al eerder gezien dat het wegdek O.K. was. Ter hoogte van de camping
La Sapinière, op een wat vlakker stuk, grabbel ik een paar gelletjes uit het zakje, zodat ik goed gewapend ben voor de rest van de klim. Het is aangenaam klimmen zo, op een mooie, rustig stijgende weg door een bosrijke omgeving. Af en toe is er een open gedeelte, waardoor je even in de zon rijdt. De voorlaatste kilometer gaat met slechts gemiddeld 4,6 procent omhoog en in een dan open landschap arriveer ik op de col. Vlak voor de col heb je mooi zicht op in de verte de Rijnvlakte en rechts op
Le Vieil Armand (Hartmannswillerkopf):
Op de
Col Amic (825 m), wat een 'tussencol' is als je naar
Le Grand Ballon klimt, pauzeer ik even om wat te eten en te drinken:
Ditmaal besluit ik de
Grand Ballon maar te laten voor wat hij is. Ik had mij immers voorgenomen het vandaag rustig aan te doen. Na de 'ravitaillering' zet ik afdaling richting Goldbach-Altenbach in, om uiteindelijk op de N66 in Willer-sur-Thur uit te komen. Deze keer neem ik niet de VV33 fietsroute, maar blijf ik op de drukke N66 rijden. Geen aanrader! Je 'moet' een heel stuk over een breed en in twee stroken (één voor fietsers, één voor voetgangers) verdeeld trottoir fietsen. Niet dat het er druk is, maar het ligt er vol 'troep' (vooral steentjes, maar pas ook op voor glas). Nee, dan kun je nog beter die VV33 fietsroute nemen, waar overigens ook veel los gruis ligt. Gelukkig ben ik snel in Thann, waar ik rechtsaf richting Leimbach ga. Met behulp van de navigatie-app op de tablet van m'n vrouw heb ik gisteren uitgevogeld waar ik rechtsaf moet om op de RF richting de D14bisIV te komen. Die D14bisIV is de reguliere weg van Bitschwiller-lès-Thann naar de
Col du Hundsruck. Bij een ingewikkeld soort splitsing slaat nog even de twijfel toe, doch ik besluit gewoon rechtdoor te gaan en zo kom ik inderdaad op de RF uit. Ook hier rijd je heerlijk in het bos. Alleen als het flink steil begint te worden, kom ik in de volle zon terecht:
merde!. Ik moet toch wel even op de pedalen gaan staan om nog wat tempo te maken. Waarschijnlijk rijd ik nu op het op de Michelinkaart met twee pijltjes gemerkte stuk van de klim. Precies als de klim wat afvlakt, rijd ik weer in de schaduw. Wie heeft dit bedacht!? Als ik de D14bisIV op draai, volgt er nog een 250 meter lang steil stuk, waardoor ik naar 'de 29' schakel. Daarna is het even bijkomen en terug naar 'de 26'. De laatste kilometer voor de col is ook nog gemeen steil en moet 'de 29' er toch weer aan te pas komen. Op de
Col du Hundsruck (748 m) zoek ik de schaduw van een boompje op om wat te drinken, alvorens ik de afdaling naar Bourbach-le-Haut in zet. Na dit dorpje volgt nog de korte klim naar de
Col du Schirm (604 m):
Vlak voordat ik onbze tijdelijke 'woonplaats' Masevaux bereik, ontvouwt zich een fraai panorama op dit stadje en haar omgeving:
Al met al heb ik vandaag door een mooie omgeving gefietst, leuk geklommen en ruim 81 km afgelegd. Ik ben weer dik tevreden!
mooi weer hoor 
