De N90 van Albertville naar Moûtiers is aangelegd als "Voie Express", een vierbaans "gewone" autoweg (max. 110 km/u), waar je natuurlijk met de fiets niet op mag. Wil je dat traject fietsen, dan loopt dat via D-wegen en/of fietspaden, waarop hier de route "La Vallée Olympique" is uitgezet. In het begin, vanuit Tours-en-Savoie (net buiten Albertville), kun je kiezen tussen de "Rive Droite" en de "Rive Gauche". Omdat ik (tijdelijk) aan de "Rive Droite" verblijf, heb ik die variant als start genomen. Later ben ik naar de andere zijde van de autoweg gegaan. Al redelijk vroeg gestart zijnde, is het nog fris in de vallei, want de zon is nog niet over alle toppen geklommen. Na 15 km beland ik zowaar op het traject van de Col de la Madeleine. Maar ik fiets rustig door richting Aigueblanche en kom, nadat ik weer aan de andere zijde van de autoweg ben gekomen, na 25 km fietsen in Moûtiers aan. Hier neem ik een korte ravitailleringspauze, want er staat mij nog heel wat te wachten. In Moûtiers begint namelijk de "Montée des Belleville", de hele lange, lange klim (36 km) naar Val Thorens, mijn doel voor vandaag. Ook hier vind je langs de weg de nieuwe km-paaltjes met het gestyleerde fietsertje en het gemiddelde stijginspercentage voor de eerstvolgende kilometer. Deze staat overigens net voorbij Les Menuires, als je dus nog "slechts" 7 km te gaan hebt:
De eerste km's verlopen met een gemiddeld stijgingspercentage van 7 procent en zijn dan ook niet echt lastig. De weg is breed, maar ook behoorlijk druk bereden:( en door de breedte van de weg en omdat het niet erg steil is en er weinig bochten zijn, wordt er dan ook behoorlijk "gejakkerd". Opletten dus! In het begin heb je af en toe aardige doorkijkjes op Moûtiers en omgeving. Bij St. Jean-de-Belville wordt het vlakker en daalt het zelfs een stukje. Je krijgt de neiging te denken dat het allemaal wel mee zal vallen. Zo ongeveer op de helft van de klim, als je net om St. Martin-de-Belville geklommen bent en het even toch steiler wordt met gemiddeld 8 procent, ga ik de benen voelen en schakel ik terug op m'n "Ventoux-verzetje". Dit middendeel van de klim is qua landschap wel het meest fraaie deel van de route vind ik. Even verder kijk ik de vallei in en zie ik Les Menuires liggen. Langzamerhand begin ik ook te begrijpen, waarom je hier weinig fietsers ziet, terwijl het eigenlijk overal in de Savoie en Haute-Savoie wemelt van de fietsers. Maar zo'n lange klim is kennelijk niet ieders smaak;).
Er volgen een aantal km's met gemiddelden van 8 procent en het wordt nu toch echt doorbijten voor mij, vooral de laatste 10 km na Les Menuires! Het landschap wordt ook steeds "kaler" wat begroeiïng betreft, maar niet qua ski-installaties.
Ruim 3 km voor Val Thorens zie ik opeens een vrij groot hert (te groot voor een ree en geen gewei, dus een hinde) de weg op klauteren, oversteken en aan de andere zijde tussen de lage stuiken een goed heenkomen zoeken. Na de volgende bocht hoor ik ook de bergmarmotten luid "fluiten". Nog een paar bochten en twee galerijen en ik ben er bijna (2340 m):
Omdat ik er nu toch eenmaal ben, fiets ik een stuk door dit "verschrikkelijke vakantieoord", verder omhoog tot achter in het dorp:
Zo'n skidorp is natuurlijk foei-lelijk, maar van het berglandschap hier had ik mij ook iets meer voorgesteld. De klim is een goede duur-training, maar voor de rest is het geen bijzondere tocht, niet een "die je beslist gedaan moet hebben".
Omdat het boven behoorlijk winderig en fris is, zet ik al snel de afdeling in en stop ik pas bij Les Menuires, om op een rotsblok in het zonnetje en bij een aangenamere temperatuur wat te eten en te drinken. Achter mij zie ik de chalets en hotels en voor mij een zoals de Fransen dat noemen "Plan d'eau", waar je wat kunt verpozen:
Na weer in Moûtiers teruggekeerd te zijn, blijf ik, voor de variatie, zoveel mogelijk aan de oostkant van de snelweg fietsen. Helaas heb ik ook nog de laatste 25 km de wind tegen! Eenmaal weer "thuis', stap ik na een tocht van bijna zes-en-een-half uur fietstijd en zo'n 124 km vermoeid van de fiets.
. Vorige week na 3 weken vakantie weer gewerkt. Dan heb ik echt zo iets van, "ha lekker weer lekker aan de slag en weer leuke dingen doen". Het is meer als ik jouw foto's zie dat ik heimwee krijg naar gewoon lekker fietsen over onbekende wegen.
