Vandaag niet gefietst, Afgelopen week wel een beetje:)
Vikingtour 2010, Noorwegen.
7 Dagen koersen in Noorwegen. Acht etappes, 115 renners uit Zwitserland, Zweden, Schotland enz.
Voordat we naar Noorwegen vertrokken heb ik een hele tijd met mn knie gerommeld en is er van training weinig terecht gekomen. In de lucht richting Gardermoen airport hebben we de routes bekeken en geïnventariseerd wat de lastige ritten zouden worden.
Op het vliegveld werden we opgepikt en met de bus naar Rjukan gebracht. Daar zouden we een in een gymzaal overnachten zodat we morgenochtend los konden. Een hele grote hal met heel veel mensen, toch was het erg rustig. Motto van de week: Niet op de fiets, dan in bed.
Elke dag moesten de spullen in en uitgepakt worden, we sliepen immers in uiterst luxe hotels
Rjukan - Geilo // 122km 2085hm
De eerste dag. Lastig, nog nooit had ik een meerdaagse gefietst. Je weet niet wat het niveau is, alleen dat er wat snelle namen bij zitten. De eerste 30 kilometer waren geneutraliseerd dus dat was lekker makkelijk. beetje rondkijken beetje aftasten.
Nadat het startsein was gegeven werd er meteen hard gekoerst. De Rus Maxim Golev(nr42) demarreerde direct en zou dit de hele week volhouden. Demarreren, weg rijden en terug gepakt worden. tot aan kilometer 55 was het vals plat omhoog. Ik kon goed mee bij de voorste maar voor hoe lang? Hoe hard waren zij aan het koersen. De eerste tussensprint stond op het programma. Ik had net een gaatje gedicht dus dat ging hem niet worden. Als 6/7de passeerde ik de meet. Meteen hierna volgde het steilere stuk van de klim. Hier werd serieus met percentages gesmeten en ik moest helaas net voor de top passen uit de kopgroep. Ik was niet slim aan het rijden, ik moest plassen. iets wat ik tijdens cyclos nooit hoef. Toch maar gedaan en alleen begonnen aan de hoogvlaktes. Erg mooi, als je met de auto en een rugzak broodjes in de kant zit. Ik werd opgepikt door een Noor en Eric Patist. Ik had het al behoorlijk zwaar, kon lastig mee overnemen en we moesten nog drie heuvels over!
Aan het begin van de tweede klim rustig omhoog gereden. Ik kon ook niet veel harder maar toch, gegeten, afdalen en samen met Eric en een Noor aan de derde klim begonnen. ik had een beetje last van krampjes. Rob! Je hebt niet genoeg gedronken sukkel. Damn, hoe kan mij dit overkomen. Te gefocust op een goede positie enz had ik mezelf er in laten luizen. Weer zo goed als kon omhoog en naar beneden, op naar de laatste klim van de dag.
Eric ging in eigen tempo omhoog, ik niet veel verder erachter. Op 3km voor de meet enorme krampen. Ik moet van de fietsen en serieus strekken op de grond. nr. 19, een Zweed die we eerder achter hadden gelaten met kramp kwam langs gereden. Wij zouden samen nog een leuke week tegemoet gaan als concurrenten in de 17-22 jongerencategorie
Nadat Babs me ingehaald had ben ik ook maar naar de finish gereden. Kostbare tijd verloren op de eerste dag. Onnodig.
En wat doe je na zon rit? Snel een plek zoeken in de valhalla aka sporthal, snel matje uitrollen, douche, zout bijtanken en een bidon hersteldrank. Slapen, benen verzorgen en slapen.
Ik op kop van het peloton, Anthony controleerd alles erachter.
Geilo - Aurland // 105km 825hm
Vandaag een lastige etappe, niet zo zeer vanwege het klimmen maar met name de hoogvlakte voor de finish. Mis je de groep dan verlies je minuten.
Vanuit Geilo geneutraliseerd richting Hol. Daar werden we weg geschoten richting Aurland. Een lange klim over een brede weg. De snelste mannen voorin houden het tempo redelijk rustig, ik kan ook goed mee. Richting de sprint voor de bolletjestrui gaat het tempo omhoog. Ik los en kom met 3 man te zitten. Al snel worden dit er meer. Een Noor die of 53x11 of 53x12 rijdt gaat op kop. we pikken meer mensen op Eric zit er weer bij. We draaien redelijk met een heleboel Zweden en we rijden terug naar de kopgroep. We nemen nog een boel mensen mee. Ook de Zweed Nils Albjerk, nr19. Hij stond nu tweede in onze categorie en had ongeveer twee minuten voorsprong op mij. De nummer een Joel Haland was buitencategorie en zou elke dag voor de overwinning mee rijden en de trui in het 17-22 klassement met ruime voorsprong binnen halen.
Op de hoogvlaktes die na de klim volgde werd er flink gereden, ik kon goed mee maar de korte knikjes in het heuvellandschap braken mij op. Net voor de laatste klim, een tunnel van drie kilometer moest ik lossen uit de groep. In zon tunnel verlies je snel terrein en ik kwam ruim vier! minuten later binnen als het verbrokkelde peloton. Ik stond nu dus al ruim zes minuten achter. Een plekje terug winnen in mij categorie werd inmiddels wel redelijk lastig. Overal stond ik rond plek 35-40
Stom land, alles is symmetrisch
Aurland - Gaupne // 150km 2195
Na een heerlijk nachtje in een splinternieuwe sporthal en verschrikkelijk veel gegeten te hebben, vierpersoonspizza in een maag stond ik klaar voor een lange lastige etappe.
De pizza verdient een aparte foto. Nog nooit heb ik zo'n ding naar binnen gewerkt. Babette en ik maakten ons nog zorgen of het wel genoeg zou zijn zo'n pizza'tje. nou, we hebben het geweten! Babs liet de korstjes liggen, ik een heel klein puntje.We waren de sensatie van het terras. Let vooral ook even op het "normale" bord wat er achter staat.
We begonnen met geneutraliseerd ruim 24 kilometer tunnel. de langste tunnel ter wereld en wij waren de tweede groep fietsers die er door heen gingen. Na deze tunnel een restart en meteen een serieuze eerste groep. De tussensprints werden nu beter georganiseerd Babs stond tweede in het sprintklassement en droeg de trui om dat Marjolein Truyers buiten leidster in het sprintklassement ook algemeen leidster was.
Er werd flink gekoerst door alle tunnels. Vandaag ruim 40 kilometer door het donker! Na de sprint was het tot aan de voet van de klim in Ovre ardall rustig in het peloton zitten. De klim bestond uit drie delen, 5km 10%, 5km 0/5% en nog 10km 10% Ruim twintig kilometer omhoog, ik hier Nils goed in de gaten en begon voor hem aan de klim. Na het eerste steile gedeelte wat bestond uit een onophoudelijke rits haarspeldbochten vormde zich een groepje van 7 man. 1 Noor, 4 Zweden en 2 Flying Dutchman. Ik zat samen met Nils in het groepje en hij zat leuk naar mij te loeren.
Op het tweede steile stuk na een paar spelden prikjes van de Zweden moest ik passen. Langzaam maar zeker liepen ze een voor een uit. Ik verloor weer langzaam tijd, ging stuk en had duidelijk niet de benen die ik gisteren had. Na ruim een 1:45 klimmen bereikte ik de finish op de top van een enorm steil kreng dat helaas geen naam heeft mee gekregen. Afdalen en uitrijden tot aan gaupne.
Verloren tijd: +2min. overall rond de 35ste plaats.
In de sporthal moeten de schoentjes uit, iedereen doet netjes mee:
Gaupne - vik // 76km 600hm
Vandaag een individuele tijdrit. Een klim en lange afdaling. Nog nooit had ik een tijdrit gereden, opzetsturen, aero-helmen en dichte wielen waren verboden. Iedereen hetzelfde, de sterkste wint. Met nummer 20 op mn rug moest ik al vroeg starten, 1/17 zijn dames. Zij startte eerst, vervolgens 17-22 met Nils voor mij. Om de dertig seconden werd er iemand weg gefloten en dit was de kans om tijd goed te maken.
Al voor de eerste tunnel na zon anderhalve kilometer had ik hem al te pakken. Een auto hinderde mij nogal, ik moest in de remmen en gaf de auto een pak rammel. In de tunnel Nils voorbij gesneld. Was ik niet te rap gestart? Vervolgens een klim, niet te steil en niet te lang. zon acht kilometer berg op met een procent of 5. Te steil om op het buitenblad te doen maar alle dames die ik op pikte gaven wel een goed mikpunt. Nils was weer wat terug gereden, hij was duidelijk de snellere klimmer Op een meter of 25-50 kon ik voor hem blijven en beginnen aan de afdaling. Dat was niet rustig met de benen stil naar beneden maar volle bak met de handen op het stuur in aero-houding met 53x12 naar benden. De Polar gaf geregeld snelheden van boven de 60 aan, het was niet steil en daardoor liepen de benen behoorlijk vol. Nu moest ik alle geven want toen ik achter me keek zag ik niemand meer!. Rijden Rob, Rijden moet je! ik pakte behoorlijk wat tijd terug, nog zon 5+ min achterstand.
De rest van de dag was het rustig uitrijden, rusten en genieten. Ik Finishte weer rond de 25ste plek zoals ik dat de rest van de week ook zou blijven doen.
Vik - Ulvik // 116km 1830hm
Na een heerlijk zelfgemaakte sandwich in de avond en flink wat kopieergedrag van de Noren die wel hoog in het klassement stonden was het vandaag een korte etappe met behoorlijk was verbindingskilometers. Slechts een kilometer of 25 waarvan de eerste 15 berg op. Starten in de haven in Vik en meteen volle bak omhoog richting Mt Vik. Het druppelde wat en na tussensprint die vandaag ook berg op was zakte ik wat naar achteren. Langzaam moest ik lossen en ik kwam samen met Eric in de achtervolging te zitten. Het werd wat steiler en ik mocht het tempo bepalen. 13, soms 14 kilometer per uur. Heel veel harder ging het niet. We liepen heel langzaam in op het groepje voor ons. Bijna boven had ik het wel slecht maar Eric motiveerde me om diep in de buidel te tasten vandaag. Ik kon tijd goed maken. We reden door de mist, daarna een tunnel. We pikten de leider van het sprintklassement op en gingen er vol voor. Er was een roadblock aangekondigd van 300 meter. Over het slechte zandpad moest ik alle zeilen bij zetten om Eric te volgen. Met 3 man in zijn wiel werd er koers gezet richting finish. Een klein stukje hoogvlakte en daar waren de beachvlaggen al. Vandaag zon 5 min achter de winnaar gefinisht en weer een kleine 1:30 goed gemaakt. Een tweede plek in mn categorie kwam weer in zicht.
Na deze rit moesten we nog een flink stuk richting de Ferry om Ulvik te bereiken. In de avond zou er een klimwedstrijdje zijn. Niemand die daar nog te veel over na had gedacht. Het zou vergelijkbaar zijn met de klim uit de derde etappe.
Osafjell // 44km 1300 hm
Na een korte knock-out op mn matje in de lokale school van Ulvik stonden we rond half vijf klaar voor een klimwedstrijd naar de top van Osafjell. Een onbekende klim voor iedereen die niet uit Ulvik kwam. Geneutraliseerd werden de eerste 10 kilometer afgelegd over een gloeiende weg, wat aardedonkere tunnels en wat slechte wegen. Van af het startsignaal viel mijn mond open. En niet alleen die van mij! Die was steil, en we zijn pas net begonnen. Na 150 meter zat ik op de 39x28. Kleiner had ik niet. links en recht haalde ik twee Noren in die verkeerd hadden geschakeld. Ik stond niet geparkeerd, sterker nog ik reedt eigenlijk heel goed. Zat vrij voor in maar kwam alsnog totaal niet vooruit. Dit lag vooral aan het feit dat het stijgingspercentage niet onder de 10 kwam en mn Polar vond het niet erg om geregeld 14 tot 16 procent aan te geven. Nog tien kilometer stond er aangegeven op de weg. Ik drukte een Redbull-shot mn maag in en spoot er een W-cup booster achter aan. Turbo-turbo! We kropen met zn alle verder, bomen verdwenen. Het landschap werd grilliger, mist, wat druppels. Ik had het erg warm. Na vijf kilometer was het sprinten voor de bollen. Geen idee wat daar is gebeurd want iedereen was al lang blij als ze nog op de fiets zat. Ik zakte een klein beetje in, was blij als ik de 10km/h vast kon houden wat hier helemaal niet verkeerd was. Weer een knik van 16 procent, damn! Het eind was nog niet in zicht de kilometers telde verschrikkelijk langzaam of en je zag je tientallen haarspeldbochten voor je neus klaar liggen. Een klein afzinkje en meteen rechts weer omhoog. We waren nu toch al weer een uur aan het afzien! Over een stukje zandpad, elke hobbel was een obstakel voor het wiel en voelde je in de snelheid.
Nog twee kilometer, doorgaan Rob, de top van de OsaHELL is bijna bereikt. Nog een kilometer, 500 meter. Ik word ingehaald door een snelle Noor, kies zn wiel, hijg even een beetje uit en schakel bij. We sprinten er om op 200 meter van de meet. Het stijgingspercentage is nog steeds rond de 10 procent en na 150 meter versnellen zak ik volledig in Hij wint en ik win. Nils had pech, lekke band en hij verliest vandaag tien minuten op mij. Ik reed goed en zat rond de 25ste plek wederom.
Ulvik - Geilo // 115km 1890hm
Na een korte nacht en erg goed eten in een zeer goed en luxe hotel werd er ge(her)start rond 11 uur. Eerst een stukje met de Ferry en wat warm rijden. Dat ging lekker rustig aan.
Ik stond nu tweede in mijn categorie, mijn missie was geslaagd als ik dit vast kon houden!
Wat kleine tunneltjes en een sprint in het begin van de etappe. ik nam een goede positie in en over een mooie oude smalle weg reden we omhoog. Vandaag was een lastige dag. Een lange klim, over twee wegen, een grote lange hoogvlakte met eindeloze lange rechte wegen met volle bak tegen wind. Daarna een lange lopende afdaling met af en toe een stukje berg op om vervolgens in Geilo nog een keer omhoog te moeten Zon vier kilometer aan een procent of 5 tot 7.
Tijdens de klim zat ik al snel bij Nils in de groep, het begon flauw te worden maar we waren gewoon aan elkaar gewaagd en het werd een leuke strijd in de wedstrijd zo. op de oude smalle weg kon ik prima mee. Op de brede wegen reden de Noorse tempobeulen net te hard voor mij om te volgen na zon 30 kilometer omhoog gereden te hebben moest ik net voor de feedzone lossen. Ik dronk snel wat colas en begon alleen aan de eindeloze wegen op de hoogvlaktes. In je eentje ben je hier niks waard, je rijd volle bak zon 35 terwijl je met een groep hier gemakkelijk 40+ rond draait. Ik zou vandaag minuten verliezen. Pissig op mezelf besloot ik goed te eten zodat ik straks met de volgende groep zou kunnen aansluiten. Alle mannen die ik had gedacht en gehoopt zaten er in en er werd goed georganiseerd gereden. Op het vlakke en berg af werd er gedraaid, berg op eigen tempo en niet versnellen.
Ik heb al vaak in een afdaling in groepen gereden maar waaier rijden met ruim 10 man berg af was nieuw voor me. Een kilometer of tien voor Geilo pikte we Marjolein Truyers op. De overall leader bij de vrouwen met in dr wiel Nils Albjerk! Dat kon toch niet? Hij zat er bij. Gelost in de afdaling nadat zijn groep absurd hard was gaan rijden tegen de wind in zo vertelde hij later. Ik stopte met kopwerk doen en laadde mij op voor de beklimming. Hij zou hier moeten aanvallen om tijd terug te pakken. Ik hoefde alleen te antwoorden.
Zo gezegd zo gedaan, na 500 meter klimmen versnelde de nr.2. Ik er achter aan en in het wiel, weg van de groep. nog twee andere sloten aan en ik volgde hen. Nils had het lastig en kroop in mn wiel. Op 1500 meter van de finish kraakte hij, ik versnelde met de twee ander in mn wiel en reedt in gestaag tempo naar de streep. Ik pakte weer tijd!
Na vandaag stond ik 32ste algemeen, Ik had tijd goed gemaakt en stond nu stevig 2de in het 17-22 klassement.
Iedereen zat er wel stevig doorheen inmiddels. Ze voorspelde de hele dag regen morgen en het zou een zware dag worden. We besloten goed en lekker te gaan eten in een restaurant in het dorp. Bedtijd werd steeds vroeger en rond 10 lag ik al te slapen.
Geilo - Rjukan // 143km 2550hm
De laatste dag, dezelfde etappe als de eerste maar dan omgekeerd en met een finish berg op. De slotklim zou tussen de 10 en 13 kilometer zijn en zou niet al te heftig zijn.
Inderdaad het regende bij de start, ik besloot mn regenjack aan te trekken waar ik achteraf geen spijt van had. Weer lekker voor aan gestart en meteen dezelfde klim op als waar we gisteren mee eindigde. Ik zat op 75 meter van de kopgroep toen ik boven kwam. In de afdaling was dat gaatje zo gedicht en ik zat samen met veel andere klaar voor wat komen ging.
Op de tweede helling van de dag kon ik tot halverwege mee. Ik loste achter Eric, hij had een goede dag. Ik zat in een groepje wat bijna gelijk was aan gisteren. natuurlijk mn Zweedse rivaal steevast in het wiel. Klim twee ging verder aan behoorlijk tempo. Wie weet kom je nog terug. In de afdaling een flinke valpartij! Iemand vloog hard de bocht uit en smakte in de sloot op een rotsblok. Na behoorlijk wat seinen stopte de voorrij-motor dan eindelijk om terug te keren. Wij wisten de weg en begonnen aan de derde klim, er zouden er nog twee volgen hierna. Met zn alle reden we rustig omhoog om in de afdaling ook weer en-group naar beneden te gaan.
De laatste klim voor de hoogvlakte en een afdaling en vals plat van bij elkaar ongeveer 60 kilometer!
Omhoog kreeg ik eigenlijk per ongeluk wat ruimte en besloot eigen tempo omhoog te rijden. Ik liep wat voor de groep uit maar ik zat geen moment in het rood. Nils moest wel achter me aan, hij moest tijd winnen. Niet ik. De gehele klim volgde hij in mn wiel. Eenmaal boven gekomen heb ik hem op kop gezet. Geen moment wilde hij rijden, logisch die hoogvlakte is killing. In no-time werden we ingelopen en reden we weer met hetzelfde groepje richting de afdaling. hier zou het gebeuren.
In de afdaling koos ik het wiel van een van de beste dalers van het peloton. hij stortte zichzelf naar beneden. En ook al was de weg nog zo slecht en hobbelde je alle kanten op, ik volgde en was al tweede het steilere gedeelte af. Men50 leader sloot aan en samen zouden we door rijden. Ik had verwacht dat we zouden wachten maar ze reden met tweeën volle bak door. Hard, echt heel hard werd er gereden. Continue tussen de 50 en 60. Ik kon niet overnemen, ik kon amper volgen. Volledig in het rood reed ik met de twee tempobeulen naar de feedzone. We waren verplicht hier voet aan de grond te zetten. Dat gedaan en twee cola achterover geslagen. Ze vertrokken alweer, tijd om de bidon te vullen was er niet.
Arno, een van onze teammaatjes deze week die op de beklimming van Osafjell helaas was uitgevallen en de overige dagen in de touring-class deed offerde zich op en deed flink wat kopwerk. het was nu glooiend of vlak en het tempo lag behoorlijk hoor. Volledig verzuurt probeerde ik bij te blijven. Kon ik hiermee volgen en boven komen was ik 2de, anders kon er nog van alles gebeuren. Ik kon gelukkig mee tot de voet van de klim, en kreeg van Arno een volle bidon water. Hij had zn werk gedaan en zou onze bedjes alvast regelen.
Al vrijwel direct werd de 39x28 aangesproken, met 10, 11 per uur begon ik aan de klim. Later bleek dat de eerste 6 kilometer van dit 12 kilometer lange kreng zon 10% waren. Ik reed nu wonder boven wonder voor de resten van onze groep uit. Ik kon als lichtste van de groep nog het best omhoog al had het voor niemand nog veel met klimmen te maken. Zo op als wat en volledig verzuurd was ik blij dat het op 4 kilometer van de streep even minder werd. 3%, even wat berg af. Buitenblad. Nog even door rammen. We waren er bijna. In de laatste klim een hele ruime 1000hm. Bocht om recht, de Beachvlaggen. Vikingtour 2010 zat er op. Ik had de tweede plaats vast gehouden en werd overall 28ste.
Snel naar beneden want door de grote hoeveelheid regen die ik vandaag over me heen had gekregen had ik het niet warm boven en wilde ik snel mijn windvanger en regenjack op pikken die ik halve wegen de klim had achter gelaten.
In de avond het buffet met de hele groep en een leuke prijsuitreiking. Bekende Anthony Spychaert won de Vikingtour in een spannend duel.
Bijna 800 kilometer, dik 13500 hoogtemeters en twee vermoeide benen verder kijk ik terug op een geslaagde week. ook al heb ik de eerste en tweede dag mn klassement een beetje verpest, zon eerste meerdaagse smaakt naar meer! Transs-alp, Tourdealps?
