Gistermorgen werd ik wat later wakker dan gewoonlijk, waardoor ik 'pas' om even na acht uur van de camping fietste. Ondanks het feit dat het een zeer hete dag zou worden, had ik er wel 'zin in'. Ik hoor, terwijl ik dit verslagje aan 't typen ben, dat het gistermiddag in Colmar (niet ver van onze standplaats vandaan) 39 graden geweest is! Via de inmiddels 'bekende' fietsroute VV23 ging het in een vlot tempo naar Guewenheim. Bij en ten oosten van het stationnetje van Sentheim zag ik allerlei zaken die er op zouden kunnen duiden dat hier vandaag 'iets' aan de hand zou kunnen zijn. Zou ik op de terugweg wel over dit fietspad kunnen? Maar goed, eerst nog even een flink stuk fietsen. De thermometer aan de gevel van de Crédit Mutuel in Guewenheim gaf om 08:30 uur al 26 graden aan. Fietsend op de côte richting Roderen, zag ik dat het bord dat eergisteren nog de wegversperring aangaf, nu plat in de berm lag. En ja hoor, de weg was (weer) vrij. Er lag een nieuw wegdek op het bruggetje over de Doller. De chantier (bouwplaats) was er nog wel, dus misschien was de weg alleen in 't weekeinde even open. Ik moest over een 'drietraps' côte om in Roderen te komen. 't Zijn venijnige, korte hellinkjes hier in de uitlopers van de Vogezen. In de afdaling kreeg ik een fraai panorama voorgeschoteld.
De zuidelijke Vogezen, gezien in de afdaling naar Roderen:
Vous roulez à 42 km/h (u rijdt 42 km/u) vertelt het elektronische waarschuwingsbord mij als ik Roderen binnenrijd. Bij het verlaten van dit dorpje zie ik weer vier ooievaars (dezelfde vier?) in één van de weilanden langs de weg. Een stuk verder, vlak voor Vieux Thann, lopen er nog meer door het gras te banjeren, ik tel er zo snel een stuk of zes. Nog even door Cernay, waar ik inmiddels een snelle route net buiten het centrum om ken en ik rijd al bij Uffholz op de Route des Vins d'Alsace. Het gaat hier soms flink op-en-af. Bij een helling krijg ik een (Franse?) 'wieltjesplakker' achter mij aan. De man rijdt in zijn cuissard (racebroek) zonder zweethemd of shirt op een mooie 'vintage' stalen racer met verchroomde achterbrug en met een, voor zover ik 't zo snel kon zien, eveneens 'vintage' Campa Athena groep. Als ik in een afdaling m'n fiets uit laat rollen, gaat hij er vandoor en blijft hij een heel eind voor mij rijden. Maar bij de eerstvolgende helling loop ik hem al weer in. 't Is duidelijk geen klimmer. In de buurt van Soultz slaat hij af, waarschijnlijk naar de daar gelegen camping. In het tegen Soultz aan gelegen Guebwiller ga ik richting Le Markstein. Eerst een stukje over een fietspad/fietsroute richting Buhl. Bij Buhl ben ik niet onder de indruk van deze route, qua wegdek dan en neem ik weer de hoofdweg. Daar krijg ik wel spijt van, want tussen Buhl en Lautenbach zie ik achter de vangrail wèl een mooi fietspad liggen. Maar daar kom ik nu natuurlijk niet meer op. De weg begint inmiddels licht op te lopen. In Linthal, waar de weg zich versmalt en de klim eigenlijk pas echt begint, zie ik bij de vestiging van de Crédit Mutuel dat het 10:07 uur is en inmiddels al 33 graden. Ik schakel naar het binnenblad en klim rustig in de schaduw van het bos richting col. Op de kilomterpaaltjes zie ik dat ik maar weinig hoogte win: 50 meter per kilometer, 5% stijging dus. Als ik aan zo ongeveer de laatste acht kilometer van de klim begonnen ben, heb ik opeens 90 meter aan hoogte gewonnen over de laatste kilometer: 9%! En dat was wel te merken ook. De klim wordt nu een stuk lastiger en ik ben dan ook blij als ik in de buurt van het stuwmeertje Lac de la Luach kom. Een dikke kilometer voor dit meertje vlakt de klim waf, kan ik makkelijker wat drinken, even de rug rechten en volgt er een (welkome) afdaling naar het meertje. Nu nog even doorbijten voor de laatste vier kilometer naar de top. 's Middags zou deze weg overigens tussen 15:00 en 17:00 afgesloten worden, want dan wordt in dit gebied de Tour d'Alsace verreden. Op Le Markstein (1183 m) stop ik niet, maar rijd er een 'rondje' over deze ruime viersprong. Bij één van de restaurants, die richting Col de la Schlucht, staat de finishboog (compleet met de reportagecabines voor de pers, zoals we die ook kennen van de grotere wedstrijden) al opgesteld. De campers met de notoire volgers van wielerwedstrijden zijn ook al present! Als ik richting Le Grand Ballon ga, staan er langs de weg vanen met daarop de afstand tot de finish: 500m, 1km, 2km etc., ik geloof tot wel 5km. Op de nu vlakke weg, kan ik even wat gelletjes wegwerken, de rest van de ravitaillering volgt wel op de ballon. De korte klim naar die col gaat goed, want hier boven op de Route des Crêtes heerst een zeer aangename temperatuur. Er staat wel een enorme poep wind, veel meer dan de vorige keren dat ik hier was! Dat zal een zware wedstrijd worden vanmiddag, beneden de hitte en boven de wind!
Vanaf de Grand Ballon, kijkend in NO-richting:
Na een korte pauze voor de ravitaillering, moet ik in de afdaling mijn stuur goed vasthouden, want er waait rond de kegel een enigszins vlagerige wind. In de buurt van de Ferme-Auberge du Grand Ballon kijk ik prachtig uit over de omgeving en de Rijnvlakte. Vaag zie ik weer de contouren van het Zwarte Woud. Even een plaatje schieten!
In de afdaling van de Grand Ballon met in de verte de Rijnvlakte en vage contouren van het Zwarte Woud:
Ik ben zo op de Col Amic (825 m), waar de mooie klim door een open landschap, richting Col du Silberloch (906 m) begint. Als je weer in het bos komt, is de eigenlijke klim voorbij, want loopt de weg heel licht af. Pas een stukje voor de col kom je weer op vals plat. Ik schreeef het al eerder, op deze col vind je geen 'collenbord', d.w.z. er staat wel een bord, maar daarop vind je de naam waaronder deze col veel bekender is: le Vieil Armand/Hartmannswillerkopf.
Op le Vieil Armand:
Ik stop hier even om een paar plaatjes de schieten van de entree van het oorlogsmonument. Je loop via een soort 'loopgraaf' (is dit symbolisch bedoeld?) naar het monument. Daarachter ligt de, op de foto's niet zichtbare, erebegraafplaats en daar weer achter de heuvel met het grote witte kruis.
Entree van het oorlogsmonument op le Vieil Armand/Hartmannswillerkopf:
Verder gaat het weer. Stukje dalen, stukje klimmen naar de Col de Herrenfluh (855 m) en verder dalen naar Ufholz. Op de open stukken (je rijdt ook hier gelukkig meest in een bos) komt mij telkens een 'muur' van hete lucht tegemoet! Weer in het dal aangekomen is het verstikkend heet. Ik zoek mij een weg door Cernay richting de fietsroute langs het Parc des cigognes (ooievaarsparkje) en de camping. Die laatste lijkt mij nog leger dan toen ik er de vorige keer passeerde en dat terwijl het op de camping in Masevaux nu behoorlijk druk begint te worden. Met wat wind tegen fiets ik naar Vieux Thann en kies ik vervolgens dezelfde route als op de heenweg. Bij Roderen zie ik de côte al liggen, vol in de zon natuurlijk! Ik begin de kilometers al aardig te voelen en ben dan ook blij dat er op het klimmetje toch zo her en der wat schaduw is van bosschages langs de kant van de weg. De 'tweede trap' van deze helling is kort en ligt nagenoeg geheel in de schaduw en dat geldt ook voor het derde deel. In Guewenheim, waar de thermometer inmiddels 36 graden aangeeft, pak ik toch maar de VV23 richting Masevaux. Ik heb al een heel eind langs de spoorlijn gefietst, als er een drankhek midden op het pad staat. Ik 'scan' snel de tekst en lees dat volgens arrêté 'zus en me zo' het verboden is om op de 27e en 28e juli daar te rijden. Volgens arrêté 'zo en zoveel' zal er een omleiding aangegeven worden. Ja, 'op z'n Frans' zeker, niks 'omleiding aangegeven'. Ik kan bij het drankghek rechtsaf over een stenig, onverhard hobbelig weggetje de landerijen in, richting hoofdweg. Dan maar om het hek heen. Ik de verte staat een blauwe auto. Word ik zometeen door de gendarmerie teruggestuurd? De auto blijkt gelukkig van een handvol mensen te zijn die bij een groot en nog leeg 'feestterrein' op een stoeltje zitten. Ik zie een paar enorme luidsprekerzuilen en achter op het enorme terrein een bruin houten keetje waarop met grote letters prison ('gevang') staat. Hier worden straks vast spelletjes gedaan... Op het pamflet heb ik ook nog gelezen dat er de een of andere activiteit van spoorwegliefhebbers gehouden zal gaan worden. En inderdaad, als ik bij het stationnetje van Sentheim arriveer, zitten aan de overzijde van het emplacement de 'feestgangers' aan lange tafels gezellig te eten en te drinken. Er is ook een muziekpodium en ik ontwaar zelfs een soort braderie. Maar het meest in het oog springt de fraai gerestaureerde trein met antieke wagons en aan kop- en staartzijde een antiek stoomlocomotiefje. Dàt moet op de foto! Terwijl ik sta te fotograferen, zet de muziek in en hoor ik hoe de Fransen 'dansinstructies' krijgen: deux pas avant, un en arrière... (twee stappen vooruit, één terug...).
Voor de eventuele 'treinfanaten' op het forum (zie tekst):
Nog een kilometer of zeven tegen de wind in en door de hitte en ik ben weer in Masevaux. En als je daarna niet met de trein gaat, maar de auto neemt, kun je hieronder zien wat het tanken hier momenteel kost. Ik heb het uiteraard bij de fiets gehouden...
Tanken in Masevaux, duur?:
Nadat mijn voruw mij heeft bijgepraat over de gezellige, gistermorgen door de burgemeester van Masevaux aangeboden, royaal 'aangeklede' borrel (waarbij de goede man ook nog tijd had voor een praatje van een minuut of vijf), doe ik mijn 'verhaal' van mijn 112 km lange, 'hete' en vrij 'pittige' rit. En was ik moe...
en weer 92 km er bij 
.