Als je in Albertville vanuit het zuiden gezien de tweede brug over de Arly oversteekt, kun je bijna meteen na de brug linksaf de D925 naar de mooie "Beaufortain" nemen. Dat heb ik vandaag dan maar eens gedaan. Eerst even een stukje klimmen, tot net voorbij de afslag naar Venthon en daarna daal ik naar de prachtige Vallée de Doron. Vroeg in de ochtend is het er nog fris, maar niet echt rustig. Er "raast" al vrij veel verkeer langs. Het eerste deel van de route is eigenlijk een soort gorges, met veel bochtenwerk, dus ècht hard kan er nu ook weer niet gejaagd worden door de heren (en dames) automobilisten. Na Queige wordt het landschap wat meer open en kun je volop genieten van de fraaie omgeving. Al vrij snel ben ik in La Pierre, aan het begin van de klim naar Col des Saisies. Hier staat een zuil met informatie over de lengte en stijginspercentages van de klim:
Voor zover ik heb kunnen nagaan, funktioneert het op de zuil genoemde tijdregistratiesysteem niet (meer). De klim verloopt de eerste 8 km vlotjes, nergens komt het gemiddelde stijgingspercentage boven de 7 procent.
Omdat ik de Col des Saisies in het verleden al meermalen heb beklommen, inclusief de lastige variant die in Villard-sur-Doron begint, sla ik na 8,5 km rechtsaf richting Hauteluce. Je krijgt nu steeds meer van het landschap te zien, dus volop genieten! Ik ontwaar zowaar even de Mont Blanc, die echter nog grotendeels in de wolken gehuld is.
O ja, mijn doel voor vandaag is de voor mij onbekende
Col du Joly, een "doodlopende" verharde weg, ergens heel hoog in de binnenlanden van de Beaufortain. Het moet dus daar "ergens" in de verte zijn", in het
landschap bij Hauteluce:
Na Hauteluce stijgt het maar weinig en ik begin mij af te vragen hoe ik dan in vredesnaam op de hoogte van de col (1989 m) uit moet komen, want de totale klim is maar zo'n kleine 24 km lang en ik heb er al bijna tweederde van achter de rug! Al spoedig komt het antwoord, want exact bij de centrale van EDF (die gevoed wordt vanuit het Lac de la Girotte), begint het opeens weer flink te stijgen!
Lac de la Girotte met stuwdam:
En dat flinke stijgen houdt aan! Gelukkig is er na ruim 3 km even een "dipje" in de klim, maar daarna gaat het vrolijk verder. Ik moet dus nog even flink aan de bak! En alhoewel het landschap erg open is, kan ik met geen mogelijkheid ontdekken waar ik heen ga of hoe de weg loopt. M'n enige houvast is mijn tellertje, want ik weet immers hoe lang de totale klim (ongeveer) is. In de laatste km's zie ik wat auto's rijden en dat biedt enig houvast. Toch is het nog verder dan ik eigenlijk dacht (niet qua km's, dat klopte aardig). Maar als het stevig klimt, zijn de laatste loodjes altijd..... En dan zie ik de berghut van de col, nog één bocht en dan krijg je een spectaculair uitzicht voorgeschoteld, het Mont Blanc massief in volle glorie:
En ik word met mijn klim zelfs nog "officieel" gefeliciteerd door de Beaufortain:
Vooruit, de Mont Blanc nog een keer "van dichtbij":
Als ik met de rug naar de Mont Blanc ga staan, heb ik een fraaie blik op het dal vanwaaruit ik omhoog geklommen ben:
Na het nemen van nog wat foto's en het overweldigende landschap goed in mij opgenomen te hebben, zet ik de afdaling naar Hauteluce in, waar ik m'n fiets even "parkeer" tegen de bermbeveiliging en ik in het zonnetje, genietend van de schitterende omgeving, wat eet en drink. Van de Mont Blanc is niets meer te zien: wolken!
Pauzestop bij Hauteluce:
Tijdens het eten zie ik opeen de bewolking een beetje breken en komt er steeds meer van de Mont Blanc te voorschijn. Ik wacht nog een poosje en maak dan nog maar een plaatje van de Col du Joly (in het midden op de achtergrond) en de berg daar hoog bovenuit torenend:
