Het dopingtopic 2.0

[robbebopper]

Het gebeurt op de speelplaats, en in de gymzaal van alle basisscholen ook. Toevallig gisteren nog een gymles gegeven met een paar nieuwe balspelletjes, waarin een leerling constant de mazen van de wet (de door mij gegeven regels) ging opzoeken.
De meest fanatieke leerlingen gaan de regels altijd zo ombuigen dat ze er zelf het meeste voordeel van hebben. Dat dit ten koste gaat van de gezelligheid van het spel, dat boeit ze minder.

Het is nooit anders gegaan, het gaat niet anders en zal ook nooit anders gaan.

[rob74]

Het probleem is niet doping, het probleem zijn de regels.

De regels zijn talrijk, multi interpretable en vooral slecht controleerbaar. En altijd zal idd iedereen de grens opzoeken. Maar als de grenzen duidelijk en makkelijk controleerbaar zijn, dan is er veel minder vaak vals spel.

De oplossing zit hem in het versimpelen van de regels:
- Geen attesten (dat heb ik al zo vaak geroepen)
- Vaste onder- cq boven grens waardes in urine en bloed. Lekker makkelijk stofje x mag niet meer zijn dan 500 ng/ml,. Zit je er boven, straffen. Het is niet boeiend waarom je er boven zat. Fout=fout, klaar. Zo kan ook bijvoorbeeld de 50% hematocriet grens terug en EPO en bloedtransfusie mogen gewoon weer. Doe je teveel EPO en zit je op de 51%? Jammer dan, je bent af.
- Staat een stofje niet op de dopinglijst? Kun je er ook niet voor gepakt worden. Ook niet achteraf of zo.

Is op deze manier de sport dopingvrij? Nee. Maar het wel beter controleerbaar.

[Hendrik77]

Geloof dat mijn punt niet overkomt. Simpele vraag:

Wat is het verschil tussen een renner die schildklierhormonen slikt en een renner die testosteron gebruikt?

Mijn antwoord: He-le-maal niks. Allebei onethisch, want je gaat een medicijn (dus voor de zieke medemens) gebruiken voor iets futiels als het leveren van een sportprestatie. Dan ga ik niet staan juichen voor de met schildklierhormonen geprepareerde renner en tevens de testosteron man met pek en veren afvoeren. En juist dat is wat er nu wél gebeurt.

Naar mijn mening is er maar 1 correcte definitie van doping:
het gebruik van medicijnen, met de bedoeling een grotere lichamelijke of geestelijke prestatie te leveren, dan waar de gebruiker zonder deze middelen toe in staat zou zijn.

Maar zolang de sportbonden de schijn van schone sport ophouden door het woord medicijnen in bovenstaande te veranderen in 'middelen op de WADA lijst' is het hele fair play verhaal niks meer dan geldverslindende marketing.

just my .02

[MarkVeenstra]

Ik kan me wel vinden in de visie van Rob74. Die overigens Hendrik77 opvatting niet uitsluit. Als ik het goed lees gaat het Hendrik erom dat het hypocriet is om voor maar een beperkt aantal atleten af te fakkelen alleen maar omdat de reglementen te kort schieten.

Maak je, zoals Rob voorstelt, de regels simpeler en makkelijker te controleren. Trek je veel meer 1 gelijk tussen alle atleten.

Overigens is "naar mijn mening" en "de definitie van doping" in 1 zin gebruiken wel bijzonder. Er is namelijk gewoon een definitie, en een definitie is per definitie geen mening. De toevoeging mbt "met de bedoeling frotere lichamelijke of geestelijke prestatie te leveren", is meteen datgene wat op dit moment de controle lastig maakt (attesten, die zouden duiden op de bedoeling een ziekte te bestrijden/noodzakelijk te zijn).

Overigens zou (volgens onze dopingautoriteit) de definitie van doping, zoals wada die stelt, de volgende zijn:

“Een overtreding van een of meer bepalingen uit het dopingreglement.” In totaal zijn er 10 verschillende overtredingen:

Aanwezigheid van verboden stof(fen) en/of verboden methode(n)
(Poging tot) het gebruik van verboden stof(fen) en/of verboden methode(n)
Gebrekkige medewerking
Whereabouts-fouten
(Poging tot) manipuleren
Bezit
(Poging tot) handel
(Poging tot) toediening
Medeplichtigheid
Verboden samenwerking"

Dat is dus wat breder dan alleen het gebruik van medicijnen. En het geeft direct al aan dat de regelgeving enorm complex gemaakt is.

[Vicenza]

Het probleem is niet doping, het probleem zijn de regels.

De regels zijn talrijk, multi interpretable en vooral slecht controleerbaar. En altijd zal idd iedereen de grens opzoeken. Maar als de grenzen duidelijk en makkelijk controleerbaar zijn, dan is er veel minder vaak vals spel.

De oplossing zit hem in het versimpelen van de regels:
- Geen attesten (dat heb ik al zo vaak geroepen)
- Vaste onder- cq boven grens waardes in urine en bloed. Lekker makkelijk stofje x mag niet meer zijn dan 500 ng/ml,. Zit je er boven, straffen. Het is niet boeiend waarom je er boven zat. Fout=fout, klaar. Zo kan ook bijvoorbeeld de 50% hematocriet grens terug en EPO en bloedtransfusie mogen gewoon weer. Doe je teveel EPO en zit je op de 51%? Jammer dan, je bent af.
- Staat een stofje niet op de dopinglijst? Kun je er ook niet voor gepakt worden. Ook niet achteraf of zo.

Is op deze manier de sport dopingvrij? Nee. Maar het wel beter controleerbaar.

Het is nogal zwart-wit zoals je het hier stelt, en dat is het hele probleem. Doping blijft altijd een geval van grijswaarden.
Bijvoorbeeld: mensen uit het Hoogland van de Andes (waar hematocrietwaarden van 0,60 echt niet abnormaal zijn) zijn uitgesloten? Evenals vrouwen met PCOS (hoog testosteron)?

En op deze manier wint de renner met de beste toegang tot de nieuwste middelen, en zal die overwinningen tot in einde der dagen mogen behouden. Absoluut tegen het idee van sport in.

[Infinito GB]

http://www.wielerflits.nl/nieuws/361915 ... tafel.html

Bizar toch, zoiets.
Alsof je als betrapte drankrijder zou kunnen onderhandelen met de OvJ over een duur van een rijontzegging.
Proffesioneel wielrennen wordt met de dag ongeloofwaardiger. Straks lijken de russen nog braverikken vergeleken met de westerse sportwereld. Krijgen we een OS met alleen russen.

[Karl66]

Dat is toch gewoon het Amerikaanse systeem? Als je schuldig pleit, dan krijg je strafvermindering. In dit geval een straf van zes maanden. Pleit je niet schuldig, dan kan je vrijspraak krijgen maar als je schuldig wordt bevonden is de straf hoger.

Dat we dat in Nederland bizar vinden, wil niet zeggen dat dit in de rest van de wereld ook zo wordt ervaren.

[Ernie C.]

Het probleem is niet doping, het probleem zijn de regels.

De regels zijn talrijk, multi interpretable en vooral slecht controleerbaar. En altijd zal idd iedereen de grens opzoeken. Maar als de grenzen duidelijk en makkelijk controleerbaar zijn, dan is er veel minder vaak vals spel.

De oplossing zit hem in het versimpelen van de regels:
- Geen attesten (dat heb ik al zo vaak geroepen)
- Vaste onder- cq boven grens waardes in urine en bloed. Lekker makkelijk stofje x mag niet meer zijn dan 500 ng/ml,. Zit je er boven, straffen. Het is niet boeiend waarom je er boven zat. Fout=fout, klaar. Zo kan ook bijvoorbeeld de 50% hematocriet grens terug en EPO en bloedtransfusie mogen gewoon weer. Doe je teveel EPO en zit je op de 51%? Jammer dan, je bent af.
- Staat een stofje niet op de dopinglijst? Kun je er ook niet voor gepakt worden. Ook niet achteraf of zo.

Is op deze manier de sport dopingvrij? Nee. Maar het wel beter controleerbaar.

-Attesten worden nauwelijks afgegeven. Die handvol zijn het probleem niet

-Voor de meeste stoffen zijn er keiharde grenswaarden maar het is niet mogelijk voor iedere stof zo'n harde lijn te trekken omdat de hoeveelheid die in bloed of urine wordt aangetroffen niet altijd een indicatie is van hoeveel er precies ingenomen is. Zeker bij relatief mild prestatieverhogende medicijnen weegt het positieve van verbieden niet op tegen de negatieve kant voor veel sporters. Bijna altijd betreft het nu salbutemol, voor die stof zal dus iets verzonnen moeten worden want de regels van nu werken niet.
Op Epo is gewoon te controleren dus er is geen enkele reden dit vrij te geven.

-Voor stoffen die niet op de lijst staan ten tijde van de overtreding kun je nu ook niet gepakt worden

Je hebt te maken met het menselijk lichaam, ingewikkelde chemische stofjes en arbeidsrecht. Dat blijft altijd ingewikkelde materie. Alles zo simpel maken dat Jan met de pet die een keer de telegraaf leest het kan begrijpen maakt meer kapot dan het oplost.

[Ernie C.]

Dat is toch gewoon het Amerikaanse systeem? Als je schuldig pleit, dan krijg je strafvermindering. In dit geval een straf van zes maanden. Pleit je niet schuldig, dan kan je vrijspraak krijgen maar als je schuldig wordt bevonden is de straf hoger.

Dat we dat in Nederland bizar vinden, wil niet zeggen dat dit in de rest van de wereld ook zo wordt ervaren.

Misschien niet in het strafrecht maar in het civiel recht zijn schikkingen hier ook heel normaal. Een dopingschorsing heeft nog altijd meer te maken met een soort van contractbreuk dan met het strafrecht.

[daniel1975]

http://www.wielerflits.nl/nieuws/361915 ... tafel.html

Bizar toch, zoiets.
Alsof je als betrapte drankrijder zou kunnen onderhandelen met de OvJ over een duur van een rijontzegging.
Proffesioneel wielrennen wordt met de dag ongeloofwaardiger. Straks lijken de russen nog braverikken vergeleken met de westerse sportwereld. Krijgen we een OS met alleen russen.

Het meest bizarre vind ik eigenlijk dat hij mag rijden tijdens een strafcase.

[Keezx]

Je bedoelt dat je het moreel verwerpelijk vindt.
Waarom een beroepsverbod opleggen zolang er geen uitspraak van de rechter is......het gaat niet om een samenleving bedreigende crimineel...

[daniel1975]

De overeenkomst met de ‘normale’ samenleving dan helaas wel treffend; daar krijgen de criminelen met de meeste centjes en dito advocaten ook het meeste uitstel/afstel.
Sky helpt elke vorm van sportieve beleving om zeep in een sport die al zo onder een vergrootglas ligt. Dat moet vooral de UCI zich eens aantrekken, want die creeren de randvoorwaarden waarbinnen dit zo door kan etteren.

En wat is met terugwerkende kracht? Dat ie gewoon de Giro terecht mocht fietsen omdat hij 6 maanden geschorst is geweest terwijl hij niet geschorst was?
Dat zou pas bullshit zijn. Doe mij dan ook met terugwerkende kracht een gevangenisstraf voor mijn meest recente verkeersboete.