SRM - Schoberer Rad Messtechnik
-
amclassic-fan
- Forum-lid HC
- Berichten: 24317
- Lid geworden op: 23 jun 2004 17:56
- Locatie: Leende
amclassic-fan
02 feb 2006 00:13
Vermogen varieerd inderdaag veel meer dan hartslag. Als je je benen stil houdt trap je meteen geen vermogen meer terwijl je hartslag nog net zo hoog is als 10 seconde ervoor. Hartslag is veel minder direct dan vermogen.
‘Whatever you do, those other fuckers are doing more.’
-
fietsfanaat
- Forum-lid
- Berichten: 235
- Lid geworden op: 11 jan 2005 00:03
Stel je voor hoe gek onze rikketik zou worden!
hartslag hoooog, hartslag 0, etc
hartslag hoooog, hartslag 0, etc
be Special, ride a Special
Quoten: Origineel geplaatst door Amclassic-fan op 01 Februari 2006
Vermogen varieerd inderdaag veel meer dan hartslag. Als je je benen stil houdt trap je meteen geen vermogen meer terwijl je hartslag nog net zo hoog is als 10 seconde ervoor. Hartslag is veel minder direct dan vermogen.
Da s net het grote voordeel van de srm hé! Je speelt veel sneller op de bal. Als je op de top van een helling bent zal het vermogen zakken (bergaf of benen stil...), terwijl het een tijdje duurt vooraleer je hartslag zakt. Hoe korter beiden bij elkaar liggen hoe beter de conditie, m.a.w. als je hartslag ook snel zakt na een prestatie, dan zit het snor! Moeilijk om renners onderling te vergelijken, wel met je eigen prestaties onderling.
PS: jullie spreken hier vlotjes van 400 watt aan je overslagpols... Beseffen jullie wat dat is?? Probeer het maar effe, langs t water 20 minuutjes aan 400 watt rijden... wie het kan maakt gerust kans op een mooi profcontractje! (natuurlijk relatief hé, afh van je gewicht, positie,...). (komt al snel overeen met minimum 45 per uur hoor!).
Succes!!
Vermogen varieerd inderdaag veel meer dan hartslag. Als je je benen stil houdt trap je meteen geen vermogen meer terwijl je hartslag nog net zo hoog is als 10 seconde ervoor. Hartslag is veel minder direct dan vermogen.
Da s net het grote voordeel van de srm hé! Je speelt veel sneller op de bal. Als je op de top van een helling bent zal het vermogen zakken (bergaf of benen stil...), terwijl het een tijdje duurt vooraleer je hartslag zakt. Hoe korter beiden bij elkaar liggen hoe beter de conditie, m.a.w. als je hartslag ook snel zakt na een prestatie, dan zit het snor! Moeilijk om renners onderling te vergelijken, wel met je eigen prestaties onderling.
PS: jullie spreken hier vlotjes van 400 watt aan je overslagpols... Beseffen jullie wat dat is?? Probeer het maar effe, langs t water 20 minuutjes aan 400 watt rijden... wie het kan maakt gerust kans op een mooi profcontractje! (natuurlijk relatief hé, afh van je gewicht, positie,...). (komt al snel overeen met minimum 45 per uur hoor!).
Succes!!
-
amclassic-fan
- Forum-lid HC
- Berichten: 24317
- Lid geworden op: 23 jun 2004 17:56
- Locatie: Leende
amclassic-fan
02 feb 2006 13:33
Ik trap ook geen 400 Watt op omslagpunt. 330 watt trap ik, maar ik weeg maar 63 kg in het seizoen. Zijn genoeg Elite zonder die meer dan 400 Watt op omslagpunt trappen. Bijv Coulthard trapt dik 400 watt weg.
‘Whatever you do, those other fuckers are doing more.’
Mooi, als t echt klopt. Waarschijnlijk afzien om op training naast zo iemand te rijden . Op de weg het hoge vermogen halen is zoveel moeilijker dan in het labo hé...
En ook het verschil tussen vlak en bergop is behoorlijk. Bergop ga je makkelijker (relatief) aan een hoger wattage kunnen fietsen dan op het vlakke, want dan is t harken hoor...
En ook het verschil tussen vlak en bergop is behoorlijk. Bergop ga je makkelijker (relatief) aan een hoger wattage kunnen fietsen dan op het vlakke, want dan is t harken hoor...
Quoten: Origineel geplaatst door Buzz op 01 Februari 2006
Zit ik net op zolder een oude Sport International (van juli 2002) door te bladeren en lees daar een interessant verhaal over Lance Armstrong, waaronder dit stukje...Niemand heeft ooit de sport wetenschappelijker benaderd dan Lance Armstrong. Het SRM-meetsysteem op zijn fiets zegt hem precies waar hij staat. Begin mei kreeg Johan Bruyneel ’s avonds een enthousiaste Armstrong aan de telefoon. “Johan, guess what? 525 Watt aan mijn overslagpols.” Bruyneel: “Armstrong haalt meer dan 7 watt per kilo lichaamsgewicht. Er zijn lichtere klimmers die dat ook halen, maar hoe lang houden ze het vol? Dat telt. Lance gaat zo veertig minuten door. Vorig jaar haalde hij 515 watt. Hij was tevreden nu. De zware trainingen van het voorjaar hadden resultaat.”Ook het favoriete moment van Johan Bruyneel staat er in...“Wat Lance tegen de flank van de Hautacam in 2000 presteerde, dat was de grootste demonstratie die ik ooit met eigen ogen van een wielrenner heb gezien. Het was rotweer die dag, maar Lance kwam naar beneden met een smile op zijn gezicht. It’s going to be epic, zei hij. Welnu, het werd episch. Onze ploeg werd weggereden in de kou en de regen, maar Lance reed de hele dag voorin. De ongevaarlijke Ochoa had bij het begin van de klim tien minuten voorsprong. Toen ging Lance en aan het eind had Ochoa minder dan een minuut over. Pantani en Ullrich hadden drie minuten aan hun broek. De Tour was voorbij."
Leuk. Armstrong leerde als geen ander zichzelf en zijn mogelijkheden kennen met het doorgedreven gebruik van SRM. Toen hij Hautacam ging verkennen, mailde hij 's avonds het SRM-bestand naar z'n trainer Chris Carmichael, die in de States zat. Die antwoordde dat er iets niet leek te kloppen met het bestand, want hij zag te veel kilometers... "Klopt", antwoordde Lance, "ben de berg afgereden en heb 'm nogmaals gedaan". Aan de wattages die Armstrong toen wegtrapte zag Carmichael direct dat niemand in staat zou zijn Armstrong bergop te volgen in de Tour!
Een lange klim kunnen oprijden aan 7 watt/kg is gigantisch hard.
Ter vergelijking... Ik ging zondag met een groep renners van m'n trainingscentrum (www.cvta.be) trainen op oa. de Berendries, bekende helling uit de Ronde van Vlaanderen. Ik ben veruit de beste klimmer en heb bergop (!) een hoge power-to-weight-ratio, zodat ik al snel de hele groep achter mij liet en m'n rondjes alleen afwerkte (foto 1):
Deze helling is behoorlijk lang, dus je moet vanaf de eerste meters doseren. Halverwege zit er ook een iets steiler knikje in (op tweede foto - genomen evenwel vanuit een volwagen, febr.2004).
Enkel en alleen deze helling afwerken aan 6 watt/kg gemiddeld over de volledige lengte, met een korte piek op het steilste stuk tot 610watt (>10watt/kg), is genoeg om bijna 30sec van m'n hele trainingsgroep weg te rijden. Ik had zondag door verschillende factoren extreem hoge hartslagen, maar we vermoeden dat ik hier onder mijn omslagpunt bergop bleef.
Even later had ik afspraak met twee profs (waarvan 1 uit de Tour Down Under komt, dus al met competitie begonnen) en we trokken met ons drietjes eens door op de Berendries (daarna hebben we de rest opgewacht). We reden deze helling behoorlijk regelmatig en op tempo op aan 5 watt/kg, boven normaal trainingstempo van een prof op zo'n helling; denk dan maar niet dat een van deze profs op hun gemak zat hoor... wel integendeel: we startten met z'n drieën op een rijtje en halverweg ging 1van de twee bij mij in 't wiel zitten, de andere bleef schuinachter (perst er wel nog een sprintje uit om eerst boven te komen).Goed, training is geen wedstrijd, maar het geeft te denken wat een verhouding Armstrong gedurende een lange col wegtrapt, want dit is al behoorlijk hard op een kort hellinkje.
Daarnaast ga ik akkoord met abecee wat betreft allerlei vaststelingen ivm enerzijds vermogen op omslagpunt en anderzijds het watt/kg. Er zijn daar belangrijke bedenkingen over te maken:- wat je in labo wegtrapt zal in zowat alle gevallen hoger zijn dan wat je in outdoor omstandigheden kan, zeker als ik zie dat de korte inspanningstestjes van ongeveer 16 minuten nog gebruikt worden in Nederland. Om vermogen per hartslagzone vast te leggen zijn deze onbruikbaar, want allemaal overrated.- je mag watt/kg op het vlakke niet zomaar gelijk stellen aan datzelfde bergop en vice versa. Ik ben het type renner die een hoge verhouding bergop haalt, maar op het vlakke heb ik het heel wat moeilijker. Lichaamsbouw en type renner bepalen dit, en ik ben nu eenmaal niet het type hardrijder/tijdrijder.
Zit ik net op zolder een oude Sport International (van juli 2002) door te bladeren en lees daar een interessant verhaal over Lance Armstrong, waaronder dit stukje...Niemand heeft ooit de sport wetenschappelijker benaderd dan Lance Armstrong. Het SRM-meetsysteem op zijn fiets zegt hem precies waar hij staat. Begin mei kreeg Johan Bruyneel ’s avonds een enthousiaste Armstrong aan de telefoon. “Johan, guess what? 525 Watt aan mijn overslagpols.” Bruyneel: “Armstrong haalt meer dan 7 watt per kilo lichaamsgewicht. Er zijn lichtere klimmers die dat ook halen, maar hoe lang houden ze het vol? Dat telt. Lance gaat zo veertig minuten door. Vorig jaar haalde hij 515 watt. Hij was tevreden nu. De zware trainingen van het voorjaar hadden resultaat.”Ook het favoriete moment van Johan Bruyneel staat er in...“Wat Lance tegen de flank van de Hautacam in 2000 presteerde, dat was de grootste demonstratie die ik ooit met eigen ogen van een wielrenner heb gezien. Het was rotweer die dag, maar Lance kwam naar beneden met een smile op zijn gezicht. It’s going to be epic, zei hij. Welnu, het werd episch. Onze ploeg werd weggereden in de kou en de regen, maar Lance reed de hele dag voorin. De ongevaarlijke Ochoa had bij het begin van de klim tien minuten voorsprong. Toen ging Lance en aan het eind had Ochoa minder dan een minuut over. Pantani en Ullrich hadden drie minuten aan hun broek. De Tour was voorbij."
Leuk. Armstrong leerde als geen ander zichzelf en zijn mogelijkheden kennen met het doorgedreven gebruik van SRM. Toen hij Hautacam ging verkennen, mailde hij 's avonds het SRM-bestand naar z'n trainer Chris Carmichael, die in de States zat. Die antwoordde dat er iets niet leek te kloppen met het bestand, want hij zag te veel kilometers... "Klopt", antwoordde Lance, "ben de berg afgereden en heb 'm nogmaals gedaan". Aan de wattages die Armstrong toen wegtrapte zag Carmichael direct dat niemand in staat zou zijn Armstrong bergop te volgen in de Tour!
Een lange klim kunnen oprijden aan 7 watt/kg is gigantisch hard.
Ter vergelijking... Ik ging zondag met een groep renners van m'n trainingscentrum (www.cvta.be) trainen op oa. de Berendries, bekende helling uit de Ronde van Vlaanderen. Ik ben veruit de beste klimmer en heb bergop (!) een hoge power-to-weight-ratio, zodat ik al snel de hele groep achter mij liet en m'n rondjes alleen afwerkte (foto 1):
Deze helling is behoorlijk lang, dus je moet vanaf de eerste meters doseren. Halverwege zit er ook een iets steiler knikje in (op tweede foto - genomen evenwel vanuit een volwagen, febr.2004).
Enkel en alleen deze helling afwerken aan 6 watt/kg gemiddeld over de volledige lengte, met een korte piek op het steilste stuk tot 610watt (>10watt/kg), is genoeg om bijna 30sec van m'n hele trainingsgroep weg te rijden. Ik had zondag door verschillende factoren extreem hoge hartslagen, maar we vermoeden dat ik hier onder mijn omslagpunt bergop bleef.
Even later had ik afspraak met twee profs (waarvan 1 uit de Tour Down Under komt, dus al met competitie begonnen) en we trokken met ons drietjes eens door op de Berendries (daarna hebben we de rest opgewacht). We reden deze helling behoorlijk regelmatig en op tempo op aan 5 watt/kg, boven normaal trainingstempo van een prof op zo'n helling; denk dan maar niet dat een van deze profs op hun gemak zat hoor... wel integendeel: we startten met z'n drieën op een rijtje en halverweg ging 1van de twee bij mij in 't wiel zitten, de andere bleef schuinachter (perst er wel nog een sprintje uit om eerst boven te komen).Goed, training is geen wedstrijd, maar het geeft te denken wat een verhouding Armstrong gedurende een lange col wegtrapt, want dit is al behoorlijk hard op een kort hellinkje.
Daarnaast ga ik akkoord met abecee wat betreft allerlei vaststelingen ivm enerzijds vermogen op omslagpunt en anderzijds het watt/kg. Er zijn daar belangrijke bedenkingen over te maken:- wat je in labo wegtrapt zal in zowat alle gevallen hoger zijn dan wat je in outdoor omstandigheden kan, zeker als ik zie dat de korte inspanningstestjes van ongeveer 16 minuten nog gebruikt worden in Nederland. Om vermogen per hartslagzone vast te leggen zijn deze onbruikbaar, want allemaal overrated.- je mag watt/kg op het vlakke niet zomaar gelijk stellen aan datzelfde bergop en vice versa. Ik ben het type renner die een hoge verhouding bergop haalt, maar op het vlakke heb ik het heel wat moeilijker. Lichaamsbouw en type renner bepalen dit, en ik ben nu eenmaal niet het type hardrijder/tijdrijder.
www.pieterdeneve.com | Facebook: www.facebook.com/pieterdeneve
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
-
amclassic-fan
- Forum-lid HC
- Berichten: 24317
- Lid geworden op: 23 jun 2004 17:56
- Locatie: Leende
amclassic-fan
03 feb 2006 01:07
Ik zat dinsdag op de fiets te denken (had toch uren de tijd) hoe het nu kan dat je omslagpunt tijdens beklimmingen hoger is dan op het vlakke. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat het denk ik ligt aan de trapfrequentie. Op het vlakke rijdt iedereen met een veel hogere trapfrequentie dan in de bergen. (Ook lance bijv scheelt een heel stuk die rijdt ook niet met 110 rpm een berg op). Je bovenbeen spieren werken energetisch gezien het efficients bij ongeveer 30 omwentelingen per minuut. Met zo'n rpm raken je spieren echter zo extreem snel vermoeid dat het niet gunstig is. Ga je meer rpm draaien dan gaan je spieren meer ATP verbranden. Meer verbranding van Atp betekent dat er meer glycogeen (en vetten) moeten worden omgezet naar atp en hiervoor is zuurstof nodig. Is er in het lichaam meer zuurstof nodig dan gaat het hart sneller kloppen. Dus als je in een klim met 80 rpm omhoog rijdt is het heel logisch dat je omslagpunt hoger ligt dan bij 110 rpm op de vlakke weg.
PS door middel van duurtraining die je altijd met hoog aantal omwentelingen rijdt (meer dan 95) verhoog je de energetische efficiëntie van je spieren heel fors. Iemand die niet getraind is als wielrenner 'zal dus als mijn redenering klopt een nog veel groter verschil hebben als je diegene met 80 een berg op laat fietsen of met 110 op de vlakke weg.
PS door middel van duurtraining die je altijd met hoog aantal omwentelingen rijdt (meer dan 95) verhoog je de energetische efficiëntie van je spieren heel fors. Iemand die niet getraind is als wielrenner 'zal dus als mijn redenering klopt een nog veel groter verschil hebben als je diegene met 80 een berg op laat fietsen of met 110 op de vlakke weg.
‘Whatever you do, those other fuckers are doing more.’
buzz
03 feb 2006 01:25
Da’s nu al een mooi gemiddelde, Casran, 6Watt/kg op de Berendries. Bedenk ook dat het seizoen nog moet beginnen en dat het zondag rond het vriespunt was. Dus dat belooft nog wat(t).
Goed kunnen klimmen is trouwens wel de meest aansprekende specialiteit van een wielrenner, vind ik altijd. Altijd mooi als je de meesten bergop achter je kunt laten. Bij elke haarspeldbocht kan je met een big smile het leed achter je aanschouwen. Top-sprinters genieten maar een paar seconden, en goeie tijdrijders doen dat pas na afloop als ze de uitslagenlijst overzien.
Het SRM-systeem is natuurlijk ook het ultieme apparaat om te kijken hoe je er voor staat. Daarom vond ik het in 2003 onbegrijpelijk dat geen enkele wielerjournalist bij Lance Armstrong probeerde te achterhalen wat z’n laatste SRM-testresultaten waren. Iedereen dacht dat bijna alle concurrenten een stuk sterker waren geworden. Armstrong zal wel over z’n hoogtepunt heen zijn, heeft ook privéproblemen, een 5e tourzege is nou eenmaal lastig. Dat soort teksten hoorde je telkens. En ene Mart Smeets leek vooraf alleen geïnteresseerd in onzinnige dingen als “Word je herkend als je door New York loopt?”
Vond het ook wel lachwekkend dat in het tv-programma van Mart Smeets tijdens de afgelopen Tour de France de oud-wielrenner Toon Manders vertelde dat ie momenteel SRM-software schrijft, waarop Smeets glazig begon te kijken, en zei: “Sorry, effies een ander onderwerp, want ik weet niet waar je het nu over hebt”. Tja, dat zegt natuurlijk alles.
Goed kunnen klimmen is trouwens wel de meest aansprekende specialiteit van een wielrenner, vind ik altijd. Altijd mooi als je de meesten bergop achter je kunt laten. Bij elke haarspeldbocht kan je met een big smile het leed achter je aanschouwen. Top-sprinters genieten maar een paar seconden, en goeie tijdrijders doen dat pas na afloop als ze de uitslagenlijst overzien.
Het SRM-systeem is natuurlijk ook het ultieme apparaat om te kijken hoe je er voor staat. Daarom vond ik het in 2003 onbegrijpelijk dat geen enkele wielerjournalist bij Lance Armstrong probeerde te achterhalen wat z’n laatste SRM-testresultaten waren. Iedereen dacht dat bijna alle concurrenten een stuk sterker waren geworden. Armstrong zal wel over z’n hoogtepunt heen zijn, heeft ook privéproblemen, een 5e tourzege is nou eenmaal lastig. Dat soort teksten hoorde je telkens. En ene Mart Smeets leek vooraf alleen geïnteresseerd in onzinnige dingen als “Word je herkend als je door New York loopt?”
Vond het ook wel lachwekkend dat in het tv-programma van Mart Smeets tijdens de afgelopen Tour de France de oud-wielrenner Toon Manders vertelde dat ie momenteel SRM-software schrijft, waarop Smeets glazig begon te kijken, en zei: “Sorry, effies een ander onderwerp, want ik weet niet waar je het nu over hebt”. Tja, dat zegt natuurlijk alles.
Quoten: Origineel geplaatst door Buzz op 02 Februari 2006
Bevalt het srm’en inmiddels al een beetje, Casran? Is het niet lastig om gedurende langere tijd een bepaald vermogen te duwen? Het zal wel moeilijker wezen dan een bepaalde hartslagfrequentie vast te houden, lijkt me. En verwacht je trouwens dit seizoen al een paar stappen vooruit te zetten, of gaat er meer tijd over heen voordat het srm-systeem z’n waarde gaat bewijzen?
Ja, ik vind het ondertussen wel een droom om over zo'n gedetailleerde trainingsinfo te beschikken. Wel idd niet even gemakkelijk om exact een bepaald vermogen op het vlakke aan te houden, maar dat went wel; bergop is dit eenvoudiger.
Ik verwacht inderdaad toch stappen vooruit te zetten dit seizoen. Maar dat moest sowieso gebeuren, sinds dit het tweede seizoen wordt dat ik op een degelijke manier en begeleid op dit niveau ga rijden. Alleen al mijn koerservaring en -inzicht is groter, maar ik ben ook een jaar ouder, bekijk het rustiger, ken mezelf meer, etc. Dus voor zover zit SRM daar voor niets tussen. Daarnaast is elke voorbereiding anders, en momenteel ben ik niet al te tevreden over mijn niveau op dit moment, maar dit kan ook zijn omdat ik dit jaar hogere verwachtingen koester (ook al zou ik mezelf voorliegen van niet)... heel moeilijk in te schatten. Natuurlijk zal SRM me in staat stellen korter op de bal te spelen.Toch is het niet volledig mogelijk vergelijkingen te trekken met vorig jaar. Toen werkte ik ook rond deze tijd een training over oa. de Berendries af; mijn Polar-grafiek toont alvast dezelfde (zelf hogere) snelheden toen, maar het was toen ook warmer (vorig zondag -4°C bij aanvang van de training!) en afgelopen zondag vond plaats na een rustweek. Vergelijking is dus moeilijk, zeker als je weet dat ik me zondag niet al te lekker voelde en de training vervroegd afbrak: de koude sneed mij ahw de benen af.
Voor de overschakeling op het trainen met SRM-systeem neem ik inderdaad rustig mijn tijd.
Bevalt het srm’en inmiddels al een beetje, Casran? Is het niet lastig om gedurende langere tijd een bepaald vermogen te duwen? Het zal wel moeilijker wezen dan een bepaalde hartslagfrequentie vast te houden, lijkt me. En verwacht je trouwens dit seizoen al een paar stappen vooruit te zetten, of gaat er meer tijd over heen voordat het srm-systeem z’n waarde gaat bewijzen?
Ja, ik vind het ondertussen wel een droom om over zo'n gedetailleerde trainingsinfo te beschikken. Wel idd niet even gemakkelijk om exact een bepaald vermogen op het vlakke aan te houden, maar dat went wel; bergop is dit eenvoudiger.
Ik verwacht inderdaad toch stappen vooruit te zetten dit seizoen. Maar dat moest sowieso gebeuren, sinds dit het tweede seizoen wordt dat ik op een degelijke manier en begeleid op dit niveau ga rijden. Alleen al mijn koerservaring en -inzicht is groter, maar ik ben ook een jaar ouder, bekijk het rustiger, ken mezelf meer, etc. Dus voor zover zit SRM daar voor niets tussen. Daarnaast is elke voorbereiding anders, en momenteel ben ik niet al te tevreden over mijn niveau op dit moment, maar dit kan ook zijn omdat ik dit jaar hogere verwachtingen koester (ook al zou ik mezelf voorliegen van niet)... heel moeilijk in te schatten. Natuurlijk zal SRM me in staat stellen korter op de bal te spelen.Toch is het niet volledig mogelijk vergelijkingen te trekken met vorig jaar. Toen werkte ik ook rond deze tijd een training over oa. de Berendries af; mijn Polar-grafiek toont alvast dezelfde (zelf hogere) snelheden toen, maar het was toen ook warmer (vorig zondag -4°C bij aanvang van de training!) en afgelopen zondag vond plaats na een rustweek. Vergelijking is dus moeilijk, zeker als je weet dat ik me zondag niet al te lekker voelde en de training vervroegd afbrak: de koude sneed mij ahw de benen af.
Voor de overschakeling op het trainen met SRM-systeem neem ik inderdaad rustig mijn tijd.
www.pieterdeneve.com | Facebook: www.facebook.com/pieterdeneve
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
Quoten: Origineel geplaatst door Amclassic-fan op 03 Februari 2006
Ik zat dinsdag op de fiets te denken (had toch uren de tijd) hoe het nu kan dat je omslagpunt tijdens beklimmingen hoger is dan op het vlakke. ...
Heel eenvoudig, omdat je bij het klimmen meer spieren/spiergroepen doet werken: daarom is je hartslaghoger. Bemerk daarbij dat ook bij mountainbike/veldrijden de hartslagzones en omslagpunt om dezelfde reden hoger liggen.Hetzelfde zie je bij loophartslagen. Als je in het zand en de duinen gaat lopen zijn je loopzones ook ietsje hoger.
Door die hogere hartslagen krijg je over de hele lijn een andere lactaatgrafiek waarop je volledige zoneverdeling (en ook omslagpunt) dus opwaarts verschuift.
Ik kreeg enkele dagen terug overigens alweer eens een mooi voorbeeldje binnen dat het verschil aantoont tussen een labo- en een veldanalyse.Mijn trainer kreeg van het sport-medisch centrum Mensana een atleet doorgestuurd waarvan ze een slechte basisconditie meenden vast te stellen; dezelfde week behaalde die echter een topnotering in een strandrace. Mijn trainer voerde een veldtest met hem uit en stelde een hele goede HF-lactaatcurve in veld vast (zie blauwe lijn / roze is test in labo). Het lichaam van deze atleet liet dus een allesbehalve accuraat beeld in labo merken:
Ik zat dinsdag op de fiets te denken (had toch uren de tijd) hoe het nu kan dat je omslagpunt tijdens beklimmingen hoger is dan op het vlakke. ...
Heel eenvoudig, omdat je bij het klimmen meer spieren/spiergroepen doet werken: daarom is je hartslaghoger. Bemerk daarbij dat ook bij mountainbike/veldrijden de hartslagzones en omslagpunt om dezelfde reden hoger liggen.Hetzelfde zie je bij loophartslagen. Als je in het zand en de duinen gaat lopen zijn je loopzones ook ietsje hoger.
Door die hogere hartslagen krijg je over de hele lijn een andere lactaatgrafiek waarop je volledige zoneverdeling (en ook omslagpunt) dus opwaarts verschuift.
Ik kreeg enkele dagen terug overigens alweer eens een mooi voorbeeldje binnen dat het verschil aantoont tussen een labo- en een veldanalyse.Mijn trainer kreeg van het sport-medisch centrum Mensana een atleet doorgestuurd waarvan ze een slechte basisconditie meenden vast te stellen; dezelfde week behaalde die echter een topnotering in een strandrace. Mijn trainer voerde een veldtest met hem uit en stelde een hele goede HF-lactaatcurve in veld vast (zie blauwe lijn / roze is test in labo). Het lichaam van deze atleet liet dus een allesbehalve accuraat beeld in labo merken:
www.pieterdeneve.com | Facebook: www.facebook.com/pieterdeneve
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
- gelieve geen PMs te sturen, worden niet gelezen of beantwoord; mailen kan altijd -
Casran,
Het klopt dat je hartslagen hoger zijn, zoals ook bij het lopen in zware ondergrond. Dit betekent alleen niet dat ook je drempel hoger is. Daarom vind ik het ook vreemd dat je hartslag zo hoog ligt en je toch denkt dat je onder je drempel bent gebleven. Hartslag vs lactaat is een behoorlijk constante factor, die zeker niet beinvloed wordt door het leveren van meer arbeid. Als je door mul zand gaat lopen, gaat ofwel je hartslag omhoog of je snelheid omlaag omdat je meer arbeid moet leveren. Dus je zal als je al tegen je drempel loopt gas terug moeten nemen om niet te gaan verzuren.
De reden waarom je eigen hartslag op die klim hoger lag kan inderdaad aan veel factoren liggen (vermoeidheid, kou). Maar ik ben wel benieuwd hoe je tot de conclusie komt dat je onder je omslag bent gebleven, of heb je gewoon geen zure benen gekregen?
@Am-classic: volgens mij is de bewering dat tijdens een beklimming je omslagpunt hoger ligt dus niet waar!
Het klopt dat je hartslagen hoger zijn, zoals ook bij het lopen in zware ondergrond. Dit betekent alleen niet dat ook je drempel hoger is. Daarom vind ik het ook vreemd dat je hartslag zo hoog ligt en je toch denkt dat je onder je drempel bent gebleven. Hartslag vs lactaat is een behoorlijk constante factor, die zeker niet beinvloed wordt door het leveren van meer arbeid. Als je door mul zand gaat lopen, gaat ofwel je hartslag omhoog of je snelheid omlaag omdat je meer arbeid moet leveren. Dus je zal als je al tegen je drempel loopt gas terug moeten nemen om niet te gaan verzuren.
De reden waarom je eigen hartslag op die klim hoger lag kan inderdaad aan veel factoren liggen (vermoeidheid, kou). Maar ik ben wel benieuwd hoe je tot de conclusie komt dat je onder je omslag bent gebleven, of heb je gewoon geen zure benen gekregen?
@Am-classic: volgens mij is de bewering dat tijdens een beklimming je omslagpunt hoger ligt dus niet waar!