Naar Lagarde-d'Apt (en verder...)
Gisteren heb ik mij maar eens voorzichtig aan een 'echte' klim gewaagd. Ik heb daarbij wel gekozen voor een makkelijke aanloop. Dat was de inmiddels bekende
route via Oppède naar Les Beaumettes, waar de inmiddels eveneens bekende
Véloroute du Calavon begint. Zo 's ochtends vroeg, ik was om half negen
vertrokken, als de zon nog relatief laag staat en er daardoor nog details in het landschap te zien zijn, is het dubbelop genieten van het fietsen hier in de Luberon. Er is
gelukkig ook nog niet veel verkeer, dus kun je rustig om je heen kijken. Er zijn al aardig wat (race)fietsers te vinden op de
véloroute, vooral ouderen. Maar echt druk
is het nu ook weer niet. Als ik het voormalige stationnetje van Bonnieux op de foto zet, schuift een oude dame de vitrage opzij, om te kijken wat ik daar uitspook. Als ze
ziet dat ik niets verkeerds doe, zwaait ze naar mij en ik zwaai terug.
Het voormalige stationnetje van Bonnieux:
Bij het naderen van het centrum van Apt, is duidelijk te merken dat het zaterdag is en daar de veelgeprezen markt gehouden wordt: overal waar er een kan staan, staat
een auto. Het moet daar beneden een 'gekkenhuis' zijn. Gelukkig loopt de
véloroute wat hoger langs het centrum en kan er alleen langs een klein deel, dat tevens
toegangsweg is tot naastgelegen woningen, geparkeerd worden. Daar is het wel even opletten geblazen, want de toeristen lopen kris-kras over de fietsroute en hun
kinderen letten al helemaal niet op. Over de honden zal ik het hier maar niet hebben... Na 28,5 km fietsen verlaat ik de fietsroute en zet ik koers richting Rustrel en het
Plateau de Vaucluse. De D22 is buiten de bebouwde kom van Apt nog even slecht als vorig najaar, totdat ik bij het gehucht
Jean-Jean ben aangekomen. Daar ligt
een fonkelnieuw wegdek, prima! Dat blijft zo tot net voorbij het bruggetje, waar het oude en daar wel behoorlijke wegdek nog ligt en waar ook de afslag naar
Lagarde-d'Apt is. Ik ga hier linksaf de D34 op en begin aan de 12,5 km lange klim naar de Col de Lagarde-d'Apt. De klim, die ik begin met 34 x 23, voert eerst door
lage eikenbosjes en
garrigue. De zon brandt al weer flink en er is weinig schaduw. In het stukje door het dennenbos, een paar kilometer verder, is gelukkig wat
meer schaduw. Daarna is het vooral weer door een landschap met lage bomen en veel zon fietsen. In de telkens opduikende openingen tussen de bosjes, zie je
duidelijk Apt en de mooie
Colorado Provençal liggen. De Luberon ontbreekt natuurlijk ook niet. Wat hoger rijd je afwisselend òf in de volle zon, òf in de schaduw
van de bergwand rechts van de weg. Daardoor is het allemaal nog wel te doen. Om soepel te kunnen blijven draaien, ben ik inmiddels al lang met 34 x 26 gaan
klimmen. Ongeveer halverwege de klim, over deze weg met heel erg weinig verkeer, word ik ingehaald door een (veel) jongere racefietser. Hij onderhoudt een tempo
dat voor mij niet meer weggelegd is en is dan ook zo uit het zicht verdwenen. Maar goed, ook ik kom 'netjes' boven op deze 1110 meter hoge col. Door de hoogte en
het frisse briesje dat er waait, is het er aangenaam, veel aangenamer dan in de benauwde warmte van het dal.
Op de Col de Lagarde-d'Apt (1110 m) bij de Bistrot de Lagarde:
Na de col volgt een stukje dalen tot voorbij het gehuchtje
Lagarde-d'Apt (er staat wel een
Mairie, dus misschien is het toch wel een ècht dorpje) en daarna golft
de weg een beetje op en af. Je blijft nog een tijd lang tussen de 1100 en 1000 meter hoogte op het plateau rijden. Het is er heerlijk rustig op de enorm brede wegen uit
de tijd dat de militairen hier nog hun 'spullen' naar de raketsilo's voor de kernraketten omhoog zeulden. Nu kun je er gelukkig mooi over dalen en ondertussen genieten
van de verstilde landschappen van de
Haute Provence. Op deze hoogte bloeit nog steeds lavendel (of lavandin, de hybride variant), doch ik zie wel regelmatig dat
er ook hier nu geoogst wordt. Links van de weg domineert de Mont Ventoux het landschap en naar rechts kijkend tekent het Plateau d'Albion met de Col de l'Homme
Mort en de Col du Négron zich fraai tegen de blauwe hemel af. Zie ik 'havana' daar heel erg in de verte ergens rijden
?
Verstilde landschappen in de Haute Provence langs de D34 tussen Lagarde-d'Apt en St. Christol:
Drie kilometer voor St. Christol sla ik af richting
Brouville (weer zo'n gehuchtje met slechts wat verspreid liggende boerderijen) en Sault. Ik weet dat het daar steil
(10%) naar beneden gaat en als ik m'n Lynskey R230 laat 'gaan', komt mijn tellertje tot boven de 70 km/u. De laatste paar kilometer van deze weg zijn weer 'gewoon',
dus minbder breed en ook weer hobbelig en bochtig. Even wat snelheid er uit halen dan maar. Aan het einde van deze D245 pak ik nog even de 1,5 km naar Sault
mee, om op de bekende
promenade aldaar een korte pauze te houden. Tijdens deze ravitaillering heb ik ook mooi gelegenheid om te genieten van één van mijn
favoriete plekjes in deze hoek van de Vaucluse: het fraaie en rust uitstralende
Pays de Sault.
Het Pays de Sault, gezien vanaf de promenade in Sault:
Ik rijd het stadje weer uit richting zuiden en begin aan de lichte klim naar St. Jean-de-Sault. Even voorbij dit dorpje zit je al weer boven de 800 m, waarna de lange
afdaling richting St. Saturnin-les-Apt begint. Ik schreef al eerder dat vooral het laatste deel van deze weg adembenemend mooie landschappen oplevert. Bij de aflag
naar Lioux verlaat ik de D943 om over de D60 en de D60a (langs Lioux) richting 'huis te rijden'. De hitte komt mij tegemoet. Het is alsof er een heteluchtoven is open
gezet, want er wordt werkelijk een 'golvende' hitte over mij geblazen. Daar waar de D60 (uit Lioux) en de D60a zich samenvoegen, is een fonteintje en kan ik gelukkig
één van mijn bidons weer vullen.
Lioux en de bekende Rochers de Lioux:
Na deze 'tankstop' blijf ik verder op de D60, die ik helemaal af rijd tot in Lumières. Daarna is het weer 'bekende kost', want volgen er een paar kilometer
véloroute
en na Les Beaumettes de 9 km via Oppède naar Maubec. Het tellertje geeft bij thuiskomst aan dat ik toch weer heel wat kilometers heb afgelegd in deze mooie,
maar gisteren weer erg hete streek:
O ja, eergisteren heb ik hier nog even 'boodschappen' gedaan, dus wat dat betreft kan ik er voorlopig weer even tegenaan...
...eergisteren heb ik nog even 'boodschappen' gedaan...:
