Gisteren (4-8) in Oostenrijk de Iron Bike gereden. Een MTB marathon die relatief kort is met 79 km maar veel klimwerk want zit wel 3.800 hm in.
Na de Montafon marathon (weekje eerder) voor het gevoel lekker hersteld en op donderdag en vrijdag de fiets niet aangeraakt. Vrijdagmiddag wat happen en even later een wedstrijd naar het schijthuis, want aan de dunne. Later toch nog wat kunnen eten en toen maar op tijd naar bed. Om 03:00u nog steeds wakker en aan het spoken, dus zag het somber in. Om 06:30u ontbijt en niet meer dan 2 witte bolletjes en wat thee.
Ging er van uit dat het dan wellicht "plichtmatig" alleen de korte ronde van 27 km en 800 hm zou worden. Om 08:30u op pad en maar kijken waar ik uit kwam. Tempo was redelijk op dat moment, maar was ook erg druk met verkeer.
Bij de eerste verzorgingspost even gestopt en flink wat gel genomen met 1 of andere cola smaak en dat beviel prima. Goede gevoel kwam boven drijven en na 27 km op de splitsing besloten om in ieder geval voor de middenafstand te gaan wat 50 km / 2.000 hm zou zijn.
Forse klim dik over de 10 % en heel erg lang, maar met steeds wat gel bij de posten en wat eten liep die ook goed en op de splitsing van midden/lang uiteindelijk ook maar voor lang (79 km / 3.800 hm) gegaan en geen spijt van gehad. Wat een enorm (belachelijk) klimwerk, maar in een schitterende omgeving. Boven aan de top op ruim 2.800 meter hoogte genieten en daarna 1 van de leukste singletracks die ik ooit gereden heb, namelijk over de bergkam heen voordat we omlaag gestuurd werden over opnieuw schitterende singletrack. Vrijwel alles goed te fietsen en wat een genot. Laatste deel ouderwets raggen over de schotter en opmaken voor de slotklim van opnieuw zo'n 1.000 hm, maar wel over slechts 7,5 km afstand........... Blij met mijn 22/36 als lichtste verzet !!!
Daarna via wat singletrack werk uitkomen op opnieuw supersnelle afdaling om regelmatig boven de 65 km/u uit te komen en ook op het laatste schotterdeel. Gewoon je naar beneden laten storten.
Na 5:56u zat de 79 km / 3.820 hm er op onder ideale weersomstandigheden en dat laatste niet vaak gehad dit jaar.
Geen spijt gehad van deze marathon en vooraf nooit durven te dromen dat ik na de lichamelijke ongemakken deze zou kunnen rijden. Aanrader voor iedereen die eens flink wil klimmen................
Op weg op de 2e klim
Inderdaad ruim boven de boomgrens