Vandaag gefietst in 2012
Rondje van vijftig kilometer tussen Moulins-Engilbert en Châtillon-en-Bazois om een beetje aan de temperatuur en het hoogteverschil te wennen...
fietsen doe ik net als een prof,
veel pillen, spuitjes en bloedtransfusies, anders wordt het een sof
veel pillen, spuitjes en bloedtransfusies, anders wordt het een sof
-
DeletedUser01
- Forum-lid
- Berichten: 3500
- Lid geworden op: 30 nov 2008 14:11
Lang leve de vakantie!
girlinred
08 aug 2012 20:28
Lang leve de vrije dagwalterg schreef:Lang leve de vakantie!
. Grote voordeel in Twente is wel dat je na tien minuten fietsen zo ver van de bewoonde wereld kan zitten dat je het gevoel hebt op vakantie te zijn, zeker met het weer van vandaag .Vandaag een goede4u met Tom getrappeld richting Holten, hij wilde een KOM scoren op de diepe hel, wat net niet lukte, omdat het segment verder doorloopt dan we dachten. En het QOMmetje daar ga ik ook niet redden staat op naam van een amerikaanse prof die hem in een koers had gereden. Kan me niet heugen dat stomme stuk ooit harder gereden te hebben dan vandaag, maar moet nog paar km sneller
. Verder lekker bijgepraat, beetje gas van Nijverdal naar Holten en toen weer terug naar huis en dan zijn 125km's voorbij voordat je het weet..~live fast, die young ~
girlinred
08 aug 2012 20:33
+1 leuke verslagen en mooi lijstje colletjes Havana, een aantal heb ik ook nog nooit gedaan.rene schreef:@Havana, respect !
Ik heb deze zomer al contact gehad met "legrimpeur" voor komend jaar , maar ik zal jou zeker even een PM sturen met wat vragen. Mijn zoon kijkt er nu al naar uit , en wie weet een forum ritje daar !
Zou er volgend jaar wel weer heen willen, mooie voorbereiding voor de DM. Nu nog twijfel over een weekje in september, zeker na het zien van al die foto's. Echt zo genieten daar en bovendien is onze Provence rose voorraad bijna op
.Enige nadeel is dat het 12u rijden is....~live fast, die young ~
Ten eerste dik respect voor de mooie verslagen en het bedwingen van een aantal indrukwekkende lijstjes. Ik heb vandaag een stuk minder exotisch rondje gedaan. Gewoon hier in Zeeland. Ik ben naar het parkoers gereden waar de komende dagen het E.K. junioren plaats vind. In en om Goes. Een leuke ronde hebben ze uitgezet. Je rijdt tussen de boomgaarden van Goes naar 's heer Arenskerke, Heinkenzand, Nisse en weer terug. Beetje draaien beetje keren geen lange rechte stukken. Er werd druk gereden en verkent. "Spot de bijna prof " Van het weekend ook maar bij de wedstrijd gaan kijken. Kan ik bij iedere renner zeggen: dat kan wel eens een grote worden, zodat ik later kan zeggen zie je wel.
"Everything will be allright in the end, if everything is not allright it's not the end"
havana
09 aug 2012 12:03
Stomme ding was ik vergetenrene schreef:@Havana, respect !
Ik heb deze zomer al contact gehad met "legrimpeur" voor komend jaar , maar ik zal jou zeker even een PM sturen met wat vragen. Mijn zoon kijkt er nu al naar uit , en wie weet een forum ritje daar !
P.s. Waar was je Oakley ?
Maar ik heb er mijn vakantie niet door laten verpesten, heb al mijn ritjes gedaan met m'n casual zonnebril, een Tommy Hilfiger.Ben inmiddels ook weer thuis, i.v.m. de kleine hebben we 's nachts gereden. Het is de kleine goed bevallen, hij heeft alleen maar geslapen. In 11 uurtjes reden we van Buis naar Den Bosch, naar mijn moeder.
@ Steven
Indrukwekkend lijstje. Wat is een goede uitvalsbasis voor de bekende cols? Volgend jaar willen we een weekje Pyreneeën en een weekje Provence.
-
Le Grimpeur
- Forum-lid
- Berichten: 2623
- Lid geworden op: 24 nov 2009 14:37
Le Grimpeur
09 aug 2012 12:46
Over vlakke wegen naar de Chaîne des Côtes:
Gisteren ben ik weer eens ten zuiden van het Luberongebergte gaan fietsen. Ik wilde namelijk ook nog een keertje vanaf de zuidzijde naar het colletje in de
Chaîne des Côtes omhoog. Daar waar de noordzijde het lastige stuk met 21% kent, staat op de Michelin kaarten dat je aan de zuidzijde 'slechts' 18% hoeft
te overwinnen. Ik had in de afdaling al gezien dat het daar inderdaad minder steil is en dat het steile gedeelte ook veel korter is dan aan de noordzijde. Bovendien
ben ik er met m'n vrouw ook nog even met auto wezen kijken, dus zat het parcours wel aardig in mijn hoofd. Om in de aanloop de drukke en gevaarlijke D973
(Cavaillon-Pertuis) te mijden, besloot ik om even voor Cheval Blanc het traject van de fietsroute Cavaillon-Lourmarin op te zoeken. Vorig jaar heb ik die
route al eens vanuit Lourmarin gereden, doch even voor Cheval Blanc raakte ik toen de kluts een beetje kwijt. Ik kom daar later (met foto) nog op terug.
Op de fietsroute Cavaillon-Lourmarin bij Cheval Blanc:
Je rijdt op deze fietsroute 'achterom' bij Cheval Blanc. Eerst door open terrein, waardoor je de Alpilles en de witte gebouwen van de calciumcarbonaatfabriek
van Omya bij Orgon duidelijk ziet liggen. Doch al snel rijd je in de bossen over een geaccidenteerd terrein en wordt je letterlijk langs de voet van het
Luberongebergte geleid. Het is een zeer fraaie route met een paar korte, doch venijnige 'bulten'. Zo 's ochtends vroeg deel je de weg hier met de joggers die
hun auto's op de diverse parkeerplaatsen achtergelaten hebben. Ik geniet van de mooie omgeving en de rust die er van uitgaat. Vlak voordat ik in de buurt van
de D973 aangekomen moet zijn, gaat het nog mis. Bij een soort viersprong kijk ik nog even op de bordjes, denk ik dat ik goed rijd en volg de voor mij meest
logische richting en weg. En dan sta ik dus voor de D973: veel verkeer en geen bordje meer te zien! Dat kan dus niet de bedoeling zijn. Als ik een paar honderd
meter terug rijd, zie ik dat het bordje met het zwaaiende fietsertje eigenlijk naar een klein weggetje wijst, een weggetje dat half verscholen tussen het hoge riet
ligt. Dan gaan we daar maar heen. Het weggetje eindigt in een aarden walletje en ik moet ècht van de fiets om er omheen te kunnen. Aan de overkant zie ik het
bekende bordje al weer en ik herken het punt ook, want daar ben ik vorig jaar vandaan gekomen en toen verder gegaan over de D973 richting Cheval Blanc.
Vroeger kon je er waarschijnlijk gewoon oversteken, doch omdat het een gevaarlijke oversteek is, heeft men de boel min of meer geblokkeerd. Ik vervolg mijn
weg. Zo binnendoor rijden 'heeft wel wat', je rijd hier over een doorgaans redelijk tot goed wegdek en hebt geen last van het voortrazende verkeer. Er staan hier
weinig huizen, want de weggetjes voeren je door agrarisch gebied met veel, heel veel boomgaarden. En zo fiets ik dan tussen een snelstromend irrigatiekanaal (?)
aan de ene kant en doorkijkjes op de Luberon aan de andere kant van de weg.
Fietsen tussen een snelstromend irrigatiekanaal...:
...en doorkijkjes op de Luberon:
Wat verderop voert de weg langs een spoorlijn, waar je ook nog een keer onderdoor gaat en dus van zijde wisselt. Een overal staan de wegwijzertjes met het
zwaaiende fietsertje.
De wegwijzertjes met het zwaaiende fietsertje:
Als mijn fietsroute de D32 kruist, verlaat ik het traject en ga ik over de brede fietsstrook van de D32 richting Mallemort-de-Provence. Alleen op de brug over de
Durance is zaak even goed geconcentreerd te blijven, want daar is geen fietsstrook. Je kunt wel over een soort trottoir gaan rijden, maar dat is voor de racefiets
wat minder geschikt. Meteen over de brug rijd ik het departement van de Bouches-du-Rhône binnen en al snel ben ik bij de afslag naar de D23, die je om
Mallemort leidt. Het stadje ligt daar fraai op een heuvel (tegenlicht, dus geen foto). Vanaf de andere kant is de blik op Mallemort minder interessant. Richting
Charleval rijdend, zie je rechts de Chaîne des Côtes al liggen en links natuurlijk de Luberon. Bij de afslag naar Charleval kom ik op een andere fietsroute,
Autour de Sylvacane, waar ik een stuk van mee ga pakken. Ik rijd hem wel 'tegendraads', maar wat maakt dat uit.
Op de fietsroute Autour de Sylvacane:
Vanaf de afslag naar het stadje is maar een klein stukje. Het is nog erg rustig in Charleval en ik neem even de tijd voor het schieten van een foto van het kasteel.
Er is gelukkig weinig hinder van auto's die voor je lens kruipen en de postbode op haar scootertje keert om nadat ze haar bestelling heeft afgeleverd.
Het Château de Charleval in het centrum van het stadje:
Nadat ik de 'hoofdstraat' ben overgestoken, begint de weg meteen op te lopen. Op het kleine blad dus maar. Ik passeer de in de diepte gelegen - want om het
centrum geleide - D561, het Canal EDF en het Canal de Marseille. Over die kanalen straks meer. Net voorbij de grote 'pretcamping' sla ik linksaf en
fiets ik de D67 op. Dit is een hele mooie, doch best lastige klim, die je naar het bijzonder fraaie Plateau de Sèze voert. Mijn vrouw noemt zoiets doorgaans
een 'smerig klimmetje' en gelijk heeft ze. Eenmaal boven, krijg je een onvergetelijk panorama voorgeschoteld: de Alpilles, de omgeving van Marseille, het
Montagne Ste. Victoire bij Aix-en-Provence en alles wat daar tussen en in de buurt ligt. Deze klim is ook opgenomen in Autour de Sylvacane, dus alhoewel
dat circuit slechts 31 km lang is, is het zeker niet saai en ook niet echt iets voor 'fietsende families' (tenzij goed getraind natuurlijk).
N.B. Ik heb de bijschriften bij onderstaande foto's van het Plateau de Sèze (D67) wat algemener gemaakt, omdat er al vrijwel meteen foto's verwijderd werden.
Ik neem aan dat er op topografische naamgeving gefilterd is
.
De klim naar het plateau in de D67 is ook opgenomen in de fietsroute Autour de Sylvacane:
Op het plateau in de D67 vlak voor de top van de côte (zie tekst), kijkend in de richting van Vernègues (let op het viaduct van de ligne TGV Méditerranéé):
Boven op het plateau in de D67 (zie tekst), kijkend naar het ZZO:
Op het plateau in de D67 (zie tekst), dalend in de richting van Lambesc:
Als ik aan het dalen ben, zit ik in het middelste stuk van de afdaling in een mum van tijd op een snelheid boven de 65 km/u. Er komen een paar onoverzichtelijke
bochten aan, dus voor de veiligheid maar even wat bijremmen, want de 'ideale lijn' volgen lijkt mij hier een beetje 'link'. Na het passeren van het bordje
'Lambesc', onder aan de afdaling, draai ik direct links de D67a op. Hier begint de korte klim naar het colletje in de Chaîne des Côtes. Ook hier staat aan het
begin van het steile stuk het bord met '21%', doch dat heeft waarschijnlijk slechts betrekking op het steilste deel van dit klimmetje. Alhoewel niet ècht makkelijk,
is de klim vanaf deze kant veel minder lang en veel minder lastig dan die van de andere kant. Op het colletje staan een paar Belgische toeristen die mij prijzen
voor mijn 'prestatie'. Ik maak even een praatje met hen, geef ze 'en passant' wat informatie over wat er op het Plateau de Manivert nog te zien is en als er
spontaan aangeboden wordt om een foto van mij te maken, neem ik dat aanbod uiteraard dankbaar aan.
Op het colletje (430 m) in de Chaîne des Côtes:
Ik neem niet steile afdaling naar La Roque-d'Anthéron, maar daal terug naar Lambesc. Daar zoek ik de D66 op. Dat blijkt ook een heel fraaie route te zijn, die
grotendeels door een bosachtige omgeving voert en waar je de nodige hellinkjes meepakt. Ik zie dat er hier toch ook relatief veel gefietst wordt, want ik kom
verscheidene (race)fietsers tegen! Via de D66d en een stukje D543, kom ik op de D66e. Deze weg voert, net als de D543, langs het Bassin de St.
Christophe. Dit bassin maakt deel uit van het Canal de Marseille, wat hier ook weer verbonden is met het grotere Canal EDF (EDF = Electricité de
France). Dit (ingewikkelde) kanalenstelsel is aangelegd voor de drinkwatervoorziening van Marseille. Het 'barst' hier van de kanalen en kanaaltjes, die op de
een of andere manier soms met elkaar verbonden zijn door middel van een heel syteem van sluisjes en stuwen.
Het Bassin de St. Christophe (Canal de Marseille) in de buurt van La Roque-d'Anthéron:
In La Roque-d'Anthéron, met ook een fraai kasteel, neem ik intuïtief de juiste weg het stadje uit. Vanaf een afstand zie ik al snel het viaduct in de D561 en de
reusachte dijk waar het Canal EDF in aangelegd is. Na het passeren van de D561 duik ik direct de tunnel onder het kanaal in en daarna ben ik meteen op
de D23 richting Mallemort. Ik rijd langs nog een tunnel onder het kanaal, dus vanuit La Roque kun je er op twee punten onderdoor. De D23 voert je door het
vlakke landschap van de Durance-vallei met zijn ook hier weer talrijke boomgaarden en vergezichten. Heel mooi zie ik op een gegeven moment de Alpilles in de
verte verschijnen.
De D23 in de Durance-vallei met de Alpilles op de achtergrond:
Minpuntje is wel dat ik de wind 'op kop' heb. Het is geen echt harde wind, maar toch. Bij de afslag naar Charleval ben ik 'rond' en volg ik het parcours van de
heenweg. Ik zal nog even laten zien hoe je even voor Cheval Blanc het spoor bijster kunt raken, als je de D973 over moet steken. Als je niet goed kijkt, zie je niet
waar je verder moet (bij de rode pijl is het 'doorsteekje') en ook het bordje met het zwaaiende fietsertje staat zo te zien, weinig opvallend, zo maar ergens
midden in het landschap (in de rode cirkel).
Frans 'zoekplaatje' (zie tekst):
'Achter' Cheval Blanc tref ik nu geen joggers meer aan, maar wel een voor het maken van een foto veel gunstiger zonnestand. 't Is hier werkelijk een schitterende
fietsomgeving!
De fietsroute Cavaillon-Lourmarin voert bij Cheval Blanc letterlijk langs de voet van het Luberongebergte:
De rit zit er al weer bijna op. Bij Les Taillades kom ik weer op de fietsroute Cavaillon-Apt-Forcalquier, die dus aan de noordzijde van de Luberon loopt. Nog
even de tanden op elkaar voor het erg steile hellinkje bij Robion en ik ben er al weer bijna. 't Is een heel verhaal geworden (dank voor jullie aandacht) en 't was
ook een hele rit:
Gisteren ben ik weer eens ten zuiden van het Luberongebergte gaan fietsen. Ik wilde namelijk ook nog een keertje vanaf de zuidzijde naar het colletje in de
Chaîne des Côtes omhoog. Daar waar de noordzijde het lastige stuk met 21% kent, staat op de Michelin kaarten dat je aan de zuidzijde 'slechts' 18% hoeft
te overwinnen. Ik had in de afdaling al gezien dat het daar inderdaad minder steil is en dat het steile gedeelte ook veel korter is dan aan de noordzijde. Bovendien
ben ik er met m'n vrouw ook nog even met auto wezen kijken, dus zat het parcours wel aardig in mijn hoofd. Om in de aanloop de drukke en gevaarlijke D973
(Cavaillon-Pertuis) te mijden, besloot ik om even voor Cheval Blanc het traject van de fietsroute Cavaillon-Lourmarin op te zoeken. Vorig jaar heb ik die
route al eens vanuit Lourmarin gereden, doch even voor Cheval Blanc raakte ik toen de kluts een beetje kwijt. Ik kom daar later (met foto) nog op terug.
Op de fietsroute Cavaillon-Lourmarin bij Cheval Blanc:
Je rijdt op deze fietsroute 'achterom' bij Cheval Blanc. Eerst door open terrein, waardoor je de Alpilles en de witte gebouwen van de calciumcarbonaatfabriek
van Omya bij Orgon duidelijk ziet liggen. Doch al snel rijd je in de bossen over een geaccidenteerd terrein en wordt je letterlijk langs de voet van het
Luberongebergte geleid. Het is een zeer fraaie route met een paar korte, doch venijnige 'bulten'. Zo 's ochtends vroeg deel je de weg hier met de joggers die
hun auto's op de diverse parkeerplaatsen achtergelaten hebben. Ik geniet van de mooie omgeving en de rust die er van uitgaat. Vlak voordat ik in de buurt van
de D973 aangekomen moet zijn, gaat het nog mis. Bij een soort viersprong kijk ik nog even op de bordjes, denk ik dat ik goed rijd en volg de voor mij meest
logische richting en weg. En dan sta ik dus voor de D973: veel verkeer en geen bordje meer te zien! Dat kan dus niet de bedoeling zijn. Als ik een paar honderd
meter terug rijd, zie ik dat het bordje met het zwaaiende fietsertje eigenlijk naar een klein weggetje wijst, een weggetje dat half verscholen tussen het hoge riet
ligt. Dan gaan we daar maar heen. Het weggetje eindigt in een aarden walletje en ik moet ècht van de fiets om er omheen te kunnen. Aan de overkant zie ik het
bekende bordje al weer en ik herken het punt ook, want daar ben ik vorig jaar vandaan gekomen en toen verder gegaan over de D973 richting Cheval Blanc.
Vroeger kon je er waarschijnlijk gewoon oversteken, doch omdat het een gevaarlijke oversteek is, heeft men de boel min of meer geblokkeerd. Ik vervolg mijn
weg. Zo binnendoor rijden 'heeft wel wat', je rijd hier over een doorgaans redelijk tot goed wegdek en hebt geen last van het voortrazende verkeer. Er staan hier
weinig huizen, want de weggetjes voeren je door agrarisch gebied met veel, heel veel boomgaarden. En zo fiets ik dan tussen een snelstromend irrigatiekanaal (?)
aan de ene kant en doorkijkjes op de Luberon aan de andere kant van de weg.
Fietsen tussen een snelstromend irrigatiekanaal...:
...en doorkijkjes op de Luberon:
Wat verderop voert de weg langs een spoorlijn, waar je ook nog een keer onderdoor gaat en dus van zijde wisselt. Een overal staan de wegwijzertjes met het
zwaaiende fietsertje.
De wegwijzertjes met het zwaaiende fietsertje:
Als mijn fietsroute de D32 kruist, verlaat ik het traject en ga ik over de brede fietsstrook van de D32 richting Mallemort-de-Provence. Alleen op de brug over de
Durance is zaak even goed geconcentreerd te blijven, want daar is geen fietsstrook. Je kunt wel over een soort trottoir gaan rijden, maar dat is voor de racefiets
wat minder geschikt. Meteen over de brug rijd ik het departement van de Bouches-du-Rhône binnen en al snel ben ik bij de afslag naar de D23, die je om
Mallemort leidt. Het stadje ligt daar fraai op een heuvel (tegenlicht, dus geen foto). Vanaf de andere kant is de blik op Mallemort minder interessant. Richting
Charleval rijdend, zie je rechts de Chaîne des Côtes al liggen en links natuurlijk de Luberon. Bij de afslag naar Charleval kom ik op een andere fietsroute,
Autour de Sylvacane, waar ik een stuk van mee ga pakken. Ik rijd hem wel 'tegendraads', maar wat maakt dat uit.
Op de fietsroute Autour de Sylvacane:
Vanaf de afslag naar het stadje is maar een klein stukje. Het is nog erg rustig in Charleval en ik neem even de tijd voor het schieten van een foto van het kasteel.
Er is gelukkig weinig hinder van auto's die voor je lens kruipen en de postbode op haar scootertje keert om nadat ze haar bestelling heeft afgeleverd.
Het Château de Charleval in het centrum van het stadje:
Nadat ik de 'hoofdstraat' ben overgestoken, begint de weg meteen op te lopen. Op het kleine blad dus maar. Ik passeer de in de diepte gelegen - want om het
centrum geleide - D561, het Canal EDF en het Canal de Marseille. Over die kanalen straks meer. Net voorbij de grote 'pretcamping' sla ik linksaf en
fiets ik de D67 op. Dit is een hele mooie, doch best lastige klim, die je naar het bijzonder fraaie Plateau de Sèze voert. Mijn vrouw noemt zoiets doorgaans
een 'smerig klimmetje' en gelijk heeft ze
. Eenmaal boven, krijg je een onvergetelijk panorama voorgeschoteld: de Alpilles, de omgeving van Marseille, het Montagne Ste. Victoire bij Aix-en-Provence en alles wat daar tussen en in de buurt ligt. Deze klim is ook opgenomen in Autour de Sylvacane, dus alhoewel
dat circuit slechts 31 km lang is, is het zeker niet saai en ook niet echt iets voor 'fietsende families' (tenzij goed getraind natuurlijk).
N.B. Ik heb de bijschriften bij onderstaande foto's van het Plateau de Sèze (D67) wat algemener gemaakt, omdat er al vrijwel meteen foto's verwijderd werden.
Ik neem aan dat er op topografische naamgeving gefilterd is
.De klim naar het plateau in de D67 is ook opgenomen in de fietsroute Autour de Sylvacane:
Op het plateau in de D67 vlak voor de top van de côte (zie tekst), kijkend in de richting van Vernègues (let op het viaduct van de ligne TGV Méditerranéé):
Boven op het plateau in de D67 (zie tekst), kijkend naar het ZZO:
Op het plateau in de D67 (zie tekst), dalend in de richting van Lambesc:
Als ik aan het dalen ben, zit ik in het middelste stuk van de afdaling in een mum van tijd op een snelheid boven de 65 km/u. Er komen een paar onoverzichtelijke
bochten aan, dus voor de veiligheid maar even wat bijremmen, want de 'ideale lijn' volgen lijkt mij hier een beetje 'link'. Na het passeren van het bordje
'Lambesc', onder aan de afdaling, draai ik direct links de D67a op. Hier begint de korte klim naar het colletje in de Chaîne des Côtes. Ook hier staat aan het
begin van het steile stuk het bord met '21%', doch dat heeft waarschijnlijk slechts betrekking op het steilste deel van dit klimmetje. Alhoewel niet ècht makkelijk,
is de klim vanaf deze kant veel minder lang en veel minder lastig dan die van de andere kant. Op het colletje staan een paar Belgische toeristen die mij prijzen
voor mijn 'prestatie'. Ik maak even een praatje met hen, geef ze 'en passant' wat informatie over wat er op het Plateau de Manivert nog te zien is en als er
spontaan aangeboden wordt om een foto van mij te maken, neem ik dat aanbod uiteraard dankbaar aan.
Op het colletje (430 m) in de Chaîne des Côtes:
Ik neem niet steile afdaling naar La Roque-d'Anthéron, maar daal terug naar Lambesc. Daar zoek ik de D66 op. Dat blijkt ook een heel fraaie route te zijn, die
grotendeels door een bosachtige omgeving voert en waar je de nodige hellinkjes meepakt. Ik zie dat er hier toch ook relatief veel gefietst wordt, want ik kom
verscheidene (race)fietsers tegen! Via de D66d en een stukje D543, kom ik op de D66e. Deze weg voert, net als de D543, langs het Bassin de St.
Christophe. Dit bassin maakt deel uit van het Canal de Marseille, wat hier ook weer verbonden is met het grotere Canal EDF (EDF = Electricité de
France). Dit (ingewikkelde) kanalenstelsel is aangelegd voor de drinkwatervoorziening van Marseille. Het 'barst' hier van de kanalen en kanaaltjes, die op de
een of andere manier soms met elkaar verbonden zijn door middel van een heel syteem van sluisjes en stuwen.
Het Bassin de St. Christophe (Canal de Marseille) in de buurt van La Roque-d'Anthéron:
In La Roque-d'Anthéron, met ook een fraai kasteel, neem ik intuïtief de juiste weg het stadje uit. Vanaf een afstand zie ik al snel het viaduct in de D561 en de
reusachte dijk waar het Canal EDF in aangelegd is. Na het passeren van de D561 duik ik direct de tunnel onder het kanaal in en daarna ben ik meteen op
de D23 richting Mallemort. Ik rijd langs nog een tunnel onder het kanaal, dus vanuit La Roque kun je er op twee punten onderdoor. De D23 voert je door het
vlakke landschap van de Durance-vallei met zijn ook hier weer talrijke boomgaarden en vergezichten. Heel mooi zie ik op een gegeven moment de Alpilles in de
verte verschijnen.
De D23 in de Durance-vallei met de Alpilles op de achtergrond:
Minpuntje is wel dat ik de wind 'op kop' heb. Het is geen echt harde wind, maar toch. Bij de afslag naar Charleval ben ik 'rond' en volg ik het parcours van de
heenweg. Ik zal nog even laten zien hoe je even voor Cheval Blanc het spoor bijster kunt raken, als je de D973 over moet steken. Als je niet goed kijkt, zie je niet
waar je verder moet (bij de rode pijl is het 'doorsteekje') en ook het bordje met het zwaaiende fietsertje staat zo te zien, weinig opvallend, zo maar ergens
midden in het landschap (in de rode cirkel).
Frans 'zoekplaatje' (zie tekst):
'Achter' Cheval Blanc tref ik nu geen joggers meer aan, maar wel een voor het maken van een foto veel gunstiger zonnestand. 't Is hier werkelijk een schitterende
fietsomgeving!
De fietsroute Cavaillon-Lourmarin voert bij Cheval Blanc letterlijk langs de voet van het Luberongebergte:
De rit zit er al weer bijna op. Bij Les Taillades kom ik weer op de fietsroute Cavaillon-Apt-Forcalquier, die dus aan de noordzijde van de Luberon loopt. Nog
even de tanden op elkaar voor het erg steile hellinkje bij Robion en ik ben er al weer bijna. 't Is een heel verhaal geworden (dank voor jullie aandacht
) en 't was ook een hele rit:
Laatst gewijzigd door Le Grimpeur op 09 aug 2012 14:35, 2 keer totaal gewijzigd.
60 x Ventoux
-
daniel1975
- Forum-lid HC
- Berichten: 39662
- Lid geworden op: 11 nov 2004 14:14
Och, zei Corine vanmorgen, laten we de Haut Folin gewoon proberen we zien we hoe het gaat. Een klim die ik al door en door ken maar voor haar is de Bourgogne de eerste fietservaring buiten de Randstad. En dan bikkelt ze dus gewoon haar eerste col op, 12,9 km met een gemiddeld stijgingspercentage van 3,7%...
...en uiteraard is ze zo uit zicht want met kracht is niet op te boksen tegen gewichtsvoordeel...
...dus dan maar blijven lachen...
...en van het uitzicht genieten...
...want halverwege wacht ze even...
...en dan kunnen we door op het minder steile gedeelte van de klim op weg naar de afdaling naar Chateau-Chinon...
...en vanuit Chateau-Chinon is het nog 25 kilometer terug naar huis...
...en zijn we vijf uur later na bijna 120 kilometer weer thuis.
...en uiteraard is ze zo uit zicht want met kracht is niet op te boksen tegen gewichtsvoordeel...
...dus dan maar blijven lachen...
...en van het uitzicht genieten...
...want halverwege wacht ze even...
...en dan kunnen we door op het minder steile gedeelte van de klim op weg naar de afdaling naar Chateau-Chinon...
...en vanuit Chateau-Chinon is het nog 25 kilometer terug naar huis...
...en zijn we vijf uur later na bijna 120 kilometer weer thuis.
fietsen doe ik net als een prof,
veel pillen, spuitjes en bloedtransfusies, anders wordt het een sof
veel pillen, spuitjes en bloedtransfusies, anders wordt het een sof
rene
09 aug 2012 17:30
Ook wij hebben weer een rondje gedaan wat de moeie waard was qua kilometers en foto's.
Vanuit Vlissingen naar het noorden , Middelburg , en zo door naar Grijpskerke met aan de linkerkant de duinen.
Daarna richting Vrouwenpolder met de wind uit het Noorden die gelukkig niet erg hard is, maar hier aan de kust waait het ALTIJD. We peddelen heerlijk over de Veersedam, mijn zoon voor me richting de Oosterschelde kering.
De snelheid is niet te hoog , we maken er geen training van maar een heerlijke tocht. Wat foto's maken , en een stop is gepland bij Cafe Oranjeboom - bij Lou voor de kenners - met dan nog 25 km naar huis maar dat is voor later. Op de Oosterscheldekering sluit er iemand aan en we fietsen met z'n drieen zo naar Schouwen en Duivenland waar de beste man links gaat en wij rechts naar de Plompetoren.
In de verte de Plompetoren:
Op naar Zierikzee , we rijden rond het stadje en naderen de Zeelandbrug.
Na Goes doen we dus de tussenstop , heerlijk een koude Cola Light , en voor zoonlief een 7-Up. Dat smaakt goed met dit weer , en het is nu nog maar 25 kilometer. We twijfelen over de route terug - via Lewedorp en Vliegveld Midden Zeeland , of via Sloegebied en dan langst het water. De hoeveelheid kilometers naar huis is het zelfde maar we nemen de Sloeroute omdat daar wel eens de ijsco kar kan staan.....maar helaas dus niet.
Bij het Sloegebied komt er nog een bootje voorbij , net iets te laat voor de foto maar wilde toch effe een plaatje schieten.
Bijna thuis , mijn zoon zijn benene worden toch wel moe. Ik geef nog aan dat hij meer moet eten onderweg en dat 1 reepje en een 1/2 bidon sportdrank niet genoeg is bij zo'n snelle verbranding. Ik heb gelukkig nog wat vet om op te teren..... hij niet met zijn 44 kilogram. Al met al toch 105 kilometer @ 28/h dus we mogen niet klagen , het weer was goed , prettig gezelschap aan mijn zoon - en een goede stop bij Cafe Oranjeboom......Het wordt tijd dat mijn Oakley op sterkte binnenkomt want een bril op sterkte die afglijdt door de warmte is niets - ook niet qua zicht.
@ Timo , ik herken het hoor .... gewicht wint het zeker van kracht. 44 Kilogram van mijn zoon is in het voordeel tov 71 kg van mij.
Vanuit Vlissingen naar het noorden , Middelburg , en zo door naar Grijpskerke met aan de linkerkant de duinen.
Daarna richting Vrouwenpolder met de wind uit het Noorden die gelukkig niet erg hard is, maar hier aan de kust waait het ALTIJD. We peddelen heerlijk over de Veersedam, mijn zoon voor me richting de Oosterschelde kering.
De snelheid is niet te hoog , we maken er geen training van maar een heerlijke tocht. Wat foto's maken , en een stop is gepland bij Cafe Oranjeboom - bij Lou voor de kenners - met dan nog 25 km naar huis maar dat is voor later. Op de Oosterscheldekering sluit er iemand aan en we fietsen met z'n drieen zo naar Schouwen en Duivenland waar de beste man links gaat en wij rechts naar de Plompetoren.
In de verte de Plompetoren:
Op naar Zierikzee , we rijden rond het stadje en naderen de Zeelandbrug.
Na Goes doen we dus de tussenstop , heerlijk een koude Cola Light , en voor zoonlief een 7-Up. Dat smaakt goed met dit weer , en het is nu nog maar 25 kilometer. We twijfelen over de route terug - via Lewedorp en Vliegveld Midden Zeeland , of via Sloegebied en dan langst het water. De hoeveelheid kilometers naar huis is het zelfde maar we nemen de Sloeroute omdat daar wel eens de ijsco kar kan staan.....maar helaas dus niet.
Bij het Sloegebied komt er nog een bootje voorbij , net iets te laat voor de foto maar wilde toch effe een plaatje schieten.
Bijna thuis , mijn zoon zijn benene worden toch wel moe. Ik geef nog aan dat hij meer moet eten onderweg en dat 1 reepje en een 1/2 bidon sportdrank niet genoeg is bij zo'n snelle verbranding. Ik heb gelukkig nog wat vet om op te teren..... hij niet met zijn 44 kilogram. Al met al toch 105 kilometer @ 28/h dus we mogen niet klagen , het weer was goed , prettig gezelschap aan mijn zoon - en een goede stop bij Cafe Oranjeboom......Het wordt tijd dat mijn Oakley op sterkte binnenkomt want een bril op sterkte die afglijdt door de warmte is niets - ook niet qua zicht.
@ Timo , ik herken het hoor .... gewicht wint het zeker van kracht. 44 Kilogram van mijn zoon is in het voordeel tov 71 kg van mij.
Life is too short for not riding tubulars..euhhh tubeless
