De benen testen
Omdat ik wel eens wilde weten hoe de benen het zouden doen na de rit van gisteren, ben ik vanmorgen even na tienen weer op de fiets gestapt. Van Détrier naar La Rochette gereden en daar langs de fabriek van
Cascades (papierfabriek) via de D207 richting Presle gefietst. Net voor dit dorpje moest ik wachten bij zo'n verplaatsbaar stoplicht (
circulation alternée). Ik heb er een bloedhekel aan als mij dat in een klim overkomt. Een eind voorbij Presle heb je het steilste eerste deel van deze klim achter de rug en kom je in de schitterende
Vallée des Huiles. Dit is een min of meer vlak stuk van zo'n 7 km waar je met gemak 50x19 kunt trappen. Het is er erg rustig en ik fiets graag in de binnenlanden van de Savoie (en Haute Savoie), waar je kunt genieten van de rust en de mooie natuur. Vanaf Les Granges, waar je linksaf naar de
Col de Champlaurent kunt, is het nog 4 km naar de
Col du Grand Cucheron (voor mijn meelezende broer:
).
Bij les Granges is het nog 4 km naar de Col du Grand Cucheron:
De eerste van die 4 km kent een gemiddeld stijgingspercentage van 4, daarna volgen er 2 km met gemiddeld 9% en de laatste km gaat met gemiddeld 8% omhoog. En dan sta je dus op de col, waar helemaal niets te zien is. Doch dat wist ik al van vorige beklimmingen. Mijn fiets stond nog tegen het collenbord, toen er van de andere en moeilijkste kant, een Frans stel boven kwam. Hij 'plantte' zijn Look tegen de helling en zij legde haar fiets gewoon op het asfalt, nog wel op de 'driving side'! Nou ja, 't zijn hun eigen fietsen denk ik dan maar. We groetten elkaar. Terwijl 'madame' naar het collenbord keek, vroeg ze mij of er ook een 'Col du Cucheron' bestond (Fransen vragen
mij altijd de weg e.d.)? Ja, antwoordde ik, in de
Chartreuse, aan de andere zijde van de vallei. Ook mocht ik hen nog even met hun smartphone (tezamen met m'n Planet X
) op de foto zetten.
Op de Col du Grand Cucheron:
De Fransen gingen terug en ik wat eten. Daarna ging ook ik terug, tot aan Les Granges, om aan de volgende klim te beginnen. Van Les Granges naar de
Col de Champlaurent is slechts 3 km, maar het begint wel meteen steil.
Bij Les Granges begint de klim naar de Col de Champlaurent:
Na Le Désertet vlakt de klim iets af. Je rijdt hier wel veel in de zon en aangezien er geen wolkje te bekennen viel vandaag en het behoorlijk warm was, was dit klimmetje toch een lastig klusje. Ik meen mij te herinneren dat toen ik een aantal jaren geleden vanuit Chamoux-sur-Gelon naar deze col ben geklommen, er geen collenbord stond. Nu dus wel.
Op de Col de Champlaurent:
Vanwege het schitterende weer had ik vanaf deze col een magnifiek uitzicht op de hoge toppen van het
Massief de la Vanoise. Ik heb er met plezier een poosje naar staan te kijken en ondertussen nog weer wat gegeten en gedronken.
Zicht op de hoge toppen van het Massief de la Vanoise vanaf de Col de Champlaurent:
(Het 'kuiltje' rechts naast de hoge boom is de Col du Grand Cucheron)
De afdaling van deze col is lastig. Je hebt voortdurend te maken met een zon-schaduw overgang en het parcours is redelijk 'technisch', terwijl de weg smal is en het ook geen mooi 'strak' asfalt is. Ik was dan ook blij toen de afdaling ten einde was. Vasnuit Chamoux-sur-Gelon ben ik doorgereden naar de D925 en vervolgens een paar honderd meter richting La Rochette. Daarna ben ik rechtsaf de D28 richting Betton Bettonet opgedraaid. De weg begint meteen te klimmen. Je daalt ook snel weer een stukje, maar blijft op een mooi 'golvende' weg rijden, ver van de drukke D925 en fietst zo van het ene boeren dorpje naar het andere. 't Is hier schitterend! Bij La Trinité draai ik scherp naar rechts richting
Col de Cochette. Ik had verwacht dat dit een makkelijk klimmetje zou zijn. Dat viel even vies tegen. De klim is veel langer dan ik verwachtte, veel steiler dan ik verwachtte en de klim ligt grotendeels in de inmiddels brandende zon. Afzien dus! Op de col wacht wel als beloning een fraai uitzicht.
Op de Col de Cochette (587 m):
De afdaling is weer niks: geen goed wegdek en doordat je veel in het bos rijdt, ook geen goed zicht op de staat van het wegdek. Gelukkig is het een relatief korte afdaling. In Villard-d'Héry kom ik op een mooi geasfalteerde weg (D202), die ook weer een geaccidenteerd verloop kent. Hier kun je opnieuw genieten van de fraaie omgeving, zoals de
Mont Granier of de wijngaarden bij Arbin en Cruet. Ik moet nog weer even een flink stuk klimmen naar Villaroux, voordat ik bij La Chapelle Blanche over een brede en goed overzichtelijke weg snel kan afdalen naar La Rochette. Ook vandaag heb ik weer 'weinig' kilometers (
67) gemaakt, maar wel genoten van de prachtige landschappen en vergezichten, plus van het feit dat de benen het veel beter deden dan gisteren.
najah komt goed gelukkig
Niet zozeer om de afstand (106km), ben wel vaker boven de 100 uitgekomen (alleen nog nooit op een doordeweekse avond... en ook nog niet heel erg vaak) maar vooral omdat het circuit toch iets speciaals is. Ben er erg vaak gekomen (seizoen jaarkaarten), en vorig jaar liep ik daar in augustus en kon ik me amper voorstellen dat je die afstand zou kunnen fietsen (...), een paar maanden terug wist ik al wel dat ik de 100km kan rijden maar helemaal naar Zandvoort, en dan ook nog eens in mijn uppie... Maar vandaag gewoon gedaan en was gaaf 
!