Van oost naar west door de Alpilles
Eigenlijk had ik boven dit fotoverslag 'RAS' willen schrijven. 'RAS' is de Franse afkorting voor
rien à signaler (niets te melden). Doch omdat een fietser altijd
wel
iets beleeft, maak ik toch maar een verslagje van mijn fietstocht van
gisteren. Ik had mij voorgenomen eens helemaal vanaf het oosten naar het
westen door de Alpilles te fietsen. Dan moet je dus eerst, het is inmiddels bekend, naar Cavaillon. Daar wordt volgens de borden nog tot 24 augustus aan de
weg gewerkt, dus is er nog steeds een
déviation als je door het centrum wilt. Ik heb, zoals ik een vorige keer al schreef, een eigen variant ('gepikt' van de
Franse automobilisten hier ter plaatse
). Dus weer even 'plat op de fiets' voor het 'tunneltje' met een doorrijdhoogte van 1,80 m. Of het nu door de
wegwerkzaamheden kwam, weet ik niet, doch het was redelijk rustig in het centrum. Een mooie gelegenheid om de 'zon' die op de rotonde midden in Cavaillon
staat eens te fotograferen.
De 'zon' in hartje Cavaillon en de Colline St. Jacques op de achtergrond:
Ik heb ook al diverse keren gewag gemaakt van de uitgestrekte boomgaarden hier in de vallei van de Durance. En dat fruit moet, eenmaal geoogst, natuurlijk
ook ergens in verpakt worden. Geen wonder dat er hier dan ook kistjes gefabriceerd worden. Direct na de fietsbrug over de
ligne TGV Méditerranée en de
Autoroute du soleil staat zo'n enorme kistenfabriek. Er heerst daar altijd een bedrijvigheid van autootjes van de boeren die hun kistjes op komen halen. Er
loopt daar ook een parallelweg, waar ik als fietser dankbaar gebruik van maak en zo een stukje van de immer drukke D99 mijd.
Fruitkistenfabriek bij Cavaillon:
Na Orgon 'duik' ik de Alpilles in. Eerst gaat het een stukje langs de voet van de noordoostelijke uitlopers, daarna fiets ik over de D569 naar het zuiden, richting
Eyguières. Ik moet hier tegen een
côte naar 128 m hoogte fietsen. 'Eindelijk' merk ik dat ik beetje conditie begin te krijgen, want het binnenblad blijft ongebruikt. Net
na die
côte kun je linksaf naar Sénas. Dat ga ik vandaag maar eens doen, om zo via een alternatieve route naar Eyguières te rijden. Bij die afslag is ook
een enorme
carrière (steengroeve) met imposante installaties die hier de boel afgraven. Ik lees dat de activiteiten door
Lafarge - granulat sud
uitgevoerd worden. Er is te veel tegenlicht om er een goede foto van te kunnen maken.
Op de D569 in de oostelijke Alpilles, bij de afslag naar Sénas:
Op de weg naar Sénas is het eerst nog opletten geblazen, want om de honderd meter of zo ligt er telkens aan de kant van de weg een stukgeslagen bierflesje.
En een lekke band is natuurlijk wel het laatste waar ik op zit te wachten! Ik kom niet in Sénas zelf, want de D72 begint al voordat je in het stadje bent. Het eerste
stuk van deze niet al te druk bereden weg geeft je een mooi zicht op het oosten van de Alpilles. Helaas ontsieren de enorme hoogspanningsmasten en
-leidingen wel het landschap. Het lukt mij dan ook niet om een geschikt punt voor een foto te vinden, zonder dat die enorme staketsels en/of 'draden' het beeld
domineren. Wat verder rijd ik een bos binnen en begint de weg te stijgen. Het wegdek is prima en zo af en toe heb je een doorkijkje op de Alpilles en de
achterzijde (?) van de ruïne van de
Castelas de Roquemartine.
Vanaf de D72 is er af en toe een doorkijkje op de Castelas de Roquemartine bij Eyguières:
Ook het centrum van Eyguières bereik ik niet, want ik blijf in de 'buitenwijken' rijden en zit al snel weer op de D569, die ik nu dus in tegengestelde richting rijd.
Zo'n 3 km na Eguières ga ik linksaf de D25 op en dan volgt de lange en door een fraai landschap voerende klim naar de naamloze col in deze weg. Ook hier is
weinig verkeer. In de Alpilles is het eigenlijk alleen druk in en rond St. Rémy-de-Provence, Les Baux-de-Provence en in mindere mate bij Maussane-les-Alpilles.
De toeristen schijnen overal en altijd het zelfde 'programma' te hebben
. Zo af en toe kom ik een andere racefietser tegen en een enkele keer een groepje.
Voor fietsers is het hier dan ook een soort paradijsje.
De GPM-streep (GPM = Grand Prix de la Montagne)
op de col in de D25:
Na het colletje volgt er een mooie afdaling, vooral mooi vanwege de fraaie landschappen die je te zien krijgt. Ondanks het wat 'moeilijke' licht (heel of half
tegenlicht), waag ik er toch maar een paar fotootjes aan. Misschien zijn ze bruikbaar...
Landschappen langs de D25 in de oostelijke Alpilles tussen Eyguières en Eygalières:
Op een ander 'hoog' (232 m) punt in deze weg ligt de afslag naar Aureille en dat is voor vandaag het vervolg van mijn route. Na een tweetal bochten ben ik, op
het buitenblad rijdend, op de Pas de la Figuière (247 m). Vanaf deze kant is het geen echte klim, vanuit Aureille wel.
In de afdaling word ik ingehaald door een groepje Franse racefietsers. Ik zie mooie 'spullen': o.a. een Orbea, een
titanium Basso, een mooie Look en een
Colnago. Wel valt het mij op dat ik ook nog wat Campa remmen uit het tijdperk van vóór de 'skeletons' voorbij zie flitsen. Maar het ziet er allemaal piekfijn uit!
Kennelijk zijn het, net als ik, 'poetsers'
. In Aureille zoek ik de D24a op. Dit is een heel rustig binnenweggetje naar Mouriès en veel interessanter dan de drukke,
rechte en daardoor enigszins saaie D17. Ik rijd voor het grootste deel langs mooie olijfboomgaarden en hoef bijna niets te doen, want het is hoofdzakelijk dalen
richting Mouriès. Genieten, genieten... Net buiten dit stadje is er nog zo'n binnenweggetje, nu richting Maussane-les-Alpilles. Ik fiets daar op de D5.
In Maussane wilde ik dwars door het centrum naar Paradou fietsen, doch dat ging helaas niet door. Al uit de verte zie ik het bekende bord
Déviation. 'Er is
zeker weer markt' denk ik, dus daar kan ik wel gewoon door. Niks hoor. Ik kom bij een grote vrachtauto met een enorme container-achtige bak, die midden op
de weg staat. Links en rechts van die auto zijn de doorgangen afgesloten met meer dan manshoge dranghekken. Als snel heb ik in de gaten dat er hier
stierenrennen aan de gang moeten zijn. Ik zie 'woeste mannen', een soort cowboys, op hun paarden mijn kant op komen. Op de bak van de vrachtauto, die van
boven kennelijk open is, zie ik twee mannen met hevig bezwete 'koppen' die in de 'container' met stokken de 'inhoud' in bedwang houden. Ze schreeuwen van
alles tegen elkaar en dan gaat de, voor mij onzichtbare, achterzijde open en rent er een stier de dorpsstraat in. De
cavaliers op hun paarden rennen mee.
Even later komt het hele zaakje terug. Uit de luidsprekers hoor ik dat er verderop in het dorp
un grand spectacle aan de gang is. Ook wordt er
gewaarschuwd voorzichtig te zijn, vooral als men niet vertrouwd is met dit soort activiteiten, want
se passe vite (het gaat snel - fout -). Toch staan er in het
afgezette gebied gewoon mensen te kijken en te fotograferen. En voor het café vlak bij de vrachtauto is wel een deel van de ingang afgezet, maar een groot
deel is gewoon open en daar zitten de toeschouwers aan hun tafeltje langs het smalle trottoir naar het schouwspel te kijken. Je moet er niet aan denken, wat voor 'n
ravage er ontstaat als een stier er in slaagt 'uit te breken' en het café binnestormt... Ik houd niet zo van dit soort 'spelletjes' met dieren, maar heb er toch één foto
aan gewaagd.
Stierenrennen in Maussane-les-Alpilles:
Ik zoek zelf mijn weg naar Paradou, want de aangegeven omleiding vertrouw ik niet. Na Paradou kom ik op de brede en van fietsstroken voorziene weg naar
Fontvieille. Om te voorkomen dat ik al weer op een rit van 100 km uit kom (
), neem ik niet de afslag naar de tweelingstad Beaucaire-Tarascon, maar besluit via
Fontvieille te rijden. Daarna kom ik uiteraard toch weer op de weg naar Beaucaire-Tarascon. Ook hier weer brede fietsstroken. Ik fiets nu helemaal langs de
westelijke voet van de Alpilles. Een paar kilometer voor St. Etienne-du-Grès passeer ik de mooie, uit de twaalfde eeuw stammende Romaanse
Chapelle St.
Gabriël.
De Chapelle St. Gabriël (12e eeuw)
bij St. Etienne-du-Grès:
Ook in St. Etienne-du-Grès is er vandaag een stierenren geweest. Het ziet er in elk geval naar uit dat het spectakel al achter de rug is, dus denk ik wel door het
voor mij onbekende stadje te kunnen fietsen. Maar al na een paar honderd meter stuit ik op een feestende massa en klinkt er oorverdovende 'muziek' uit de
gigantische geluidsintallatie. Hier kan en wìl ik niet door!
Ook in St. Etienne-du-Grès is er 'stierenrennen' geweest:
Dan maar weer even op intuïtie om de boel heen gefietst. Dat lukt prima en ook de
Vieux chemin d'Arles, die mij naar St. Rémy moet brengen, heb ik snel
gevonden. Volgens de waarschuwingsborden is het een
Voie étroite sur 3,5 km (smalle weg over 3,5 km). Dat klopt, maar het maakt mij niets uit. Het is er
rustig, het wegdek is goed en ik rijd in de schaduw. Op mijn gemak peuzel ik een meuslireep op. Het is wel vals plat, dus moet ik nog wel een beetje 'trappen'.
Vlak voor St. Rémy sla ik rechtsaf, want deze 'oude Arlense weg' is als je St. Rémy binnerijdt niet best qua wegdek en bovendien kom je ook 'verkeerd' uit. Ik
neem dus de
Ancienne Via Domitia. Altijd handig als je ergens een beetje de weg weet
. In het gezellige St. Rémy zijn de terrasjes van de restaurants nog
afgeladen en is het daardoor nog redelijk rustig op de wegen. Deze keer kom ik er dan ook snel door en zoek ik het vervolg van de
Via Domitia, die hier de
naam
Ancienne voie Aurélia heeft gekregen. Ook hier weer een prima wegdek en veel schaduw.
Rond St. Rémy-de-Provence kun je over historische wegen fietsen...:
En zo kom ik dan bij
La Galine uit. Daar steek ik de D99 over en ga een stukje door de binnenlanden fietsen. Omdat ik ga 'experimenteren' met allerlei
binnenweggetjes, kom ik toch weer op de D99 uit... Het valt mee met de drukte, dus waag ik het er op en blijf op deze hoofdweg. Ik ga netjes op het kantje rijden
en het verkeer gaat prima met een ruime boog om mij heen. Een grote combinatie blijft een hele poos keurig achter mij 'hangen' tot hij mij ruim kan passeren.
Als hij mij voorbij is, steek ik mijn hand op als 'dankjewel' en hoop ik dat hij 't in z'n buitenspiegel zal zien. 't Is nog een aardig stuk fietsen, eer ik weer bij de
'kistenfabriek' ben. Maar ik had gelukkig de wind een beetje in de rug, dus schoot het wel aardig op. Nog even door Cavaillon, nu zonder
déviation en als ik
8 km verder het bordje 'Maubec' passeer ben ik al weer bijna 'thuis'.
Al weer bijna 'thuis':
Weer een flink aantal kilometers gefietst: