Een 'klimmetje' Hors Catégorie
Één van mijn hoofddoelen om te doen hier was de klim naar
Le Collet d'Allevard. Deze klim van de buitencategorie brengt je naar 1450 m. In de beginjaren van mijn 'klimmerscarrière' spelde ik zo ongeveer elke letter uit de diverse edities van de
Atlas des Cols van
Altigraph en daar kwam ik de klim van vandaag natuurlijk ook tegen. Maar ik zat altijd net even te ver uit de buurt. Nu dus niet! Net als bij mijn vorige rit, ben ik vanuit Détrier eerst even naar La Rochette gefietst. Vlak voordat je het stadje in duikt, moet je dan rechtsaf, alwaar de weg meteen op begint te lopen. Op het kruispunt direct voorbij de papierfabriek van
Cascades ben ik vandaag rechtsaf de D209 op gegaan. Dit is de klim naar de
Côte d'Arvillard (490 m) die o.a. dit jaar onderdeel uitmaakte van een rit in het
Critérium du Dauphiné. Altijd leuk om een stuk van een profparcours te fietsen
. Het is een 4e categorie klim, dus ben je zo boven. Dat is dan midden in het dorpje Arvillard, op het dorpspleintje bij café
Le Val Pelouse. M'n vrouw en ik hebben daar gisteren nog
un café (je krijgt in Frankrijk dan een espresso of 'petit noir') gedronken voor het ongelooflijke bedrag van € 1,00 (per kopje}!
Op de Côte d'Arvillard (490 m):
Je duikt daarna weer meteen 'het dal' in, klimt vervolgens een klein stuk door een soort kloof en komt dan in een wat meer open landschap richting La Chapelle-du-Bard. Persoonlijk vind ik deze route aantrekkelijker dan die door de kloof langs de
Bréda naar Allevard, omdat je hier meer van het landschap ziet. De route door de kloof is ook mooi hoor, daar niet van. Het was vanmorgen fris toen ik vertrok. Omdat er vandaag in
de Provence een
Mistral woei, was het niet verwonderlijk dat wij hier ook met een vrij koude noordenwind te maken hadden. Van al die 'kou' moet je vaak naar 't toilet
, dus was ik blij dat ik net voordat ik aan de klim begon, in Allevard een
WC Public vond op de parkeerplaats naast de kerk. De klim begint overigens midden in het stadje.
Het begin van de 10 km(!) lange klim naar Le Collet d'Allevard:
Je maakt meteen snel hoogte, zodat je al gauw tussen de bomen door de stad 'in de diepte' ziet liggen. Omdat ik niet wist hoe zwaar de klim zou zijn (ik had wel even op 't internet het profiel bekeken), ben ik maar rustig begonnen met 34x29. Omdat ik in de schaduw reed en het erg fris was, viel het allemaal reuze mee. Na ongeveer 1,5 km klimmen loopt de weg rechtdoor naar
Le Pleynet, wat nog een heel eind is. Er is een afsplitsing naar
Le Collet d'Allevard en daar zie je al dat het een stuk steiler gaat worden. Overigens staat hier nog steeds dat het 10 km is! Ja, zo kom ik er wel...
Op de splitsing van de weg naar Le Pleynet en Le Collet d'Allevard is het nog steeds 10 km:
Gelukkig rijd ik al snel weer in de schaduw en de koelte, dus is het te doen. Het is absoluut geen interessante klim qua natuurschoon of doorkijkjes op een mooie omgeving. Gewoon 'blik op oneindig, verstand op nul' en klimmen. De eerste helft van de klim is het wegdek O.K., de tweede helft zit behoorlijk vol scheuren. Dat wordt dus opassen op de terugweg. Op de steilere passages moet ik regelmatig even op de pedalen gaan staan. Tegen de tijd dat ik zo ongeveer boven moet zijn (denk ik), volgt er toch nog een bocht en nog één en nog één. En dan, half verscholen in het gras, staat het 'verlossende bord':
Le Collet d'Allevard. Het staat net aan het begin van de laatste bocht, zodat je nog steeds niet ziet waar je nu heen gaat.
Bijna op Le Collet d'Allevard:
In het 'dorp' blijft de weg gewoon oplopen. Rechts zitten een man en een 'joch' even uit te blazen naast hun racefietsen. Ik steek mijn hand op en ze groeten terug. Ik heb al veel lelijke en oninteressante wintersportlocaties in de zomer gezien, dus kan deze er ook nog wel bij. Het geheel stelt helemaal 'niets' voor. Je kunt er niet eens verkeerd rijden. De weg loopt gewoon rechtdoor. Ik stop ook niet en fiets stug verder, want je kunt nog wat hoger. De weg wordt wel wat slechter, maar de volgende vier kilometer naar
Super Collet zijn niet steil meer en dus een peulenschilletje. Als ik een 'tunneltje' door een skipiste zie gaan, weet ik dat ik er bijna moet zijn. En ja hoor, na het tunneltje kom ik op een grote parkeerplaats. Ik zie een chalet met een terrasje, wat kleine bouwsels, een paar stoeltjesliften en een berglandschap. En dat is het dan. Maar ik sta wel mooi op 1650 m hoogte
! Het is er overigens wel behoorlijk fris!
Op 1650 m op Super Collet:
De man en het 'joch' (ik denk dat het zijn zoon is) komen ook boven. De man begint een praatje met mij over de omgeving en dat ze naar
Le Pleynet zijn geweest. Dat schijnt erg de moeite waard te zijn, dus even onthouden. Ze komen uit Dijon en aangezien ook in Frankrijk geldt
rien pour rien (voor wat hoort wat), geef ik hem de tip van de uitzonderlijk fraaie
Col du Joly met een spectaculair uitzicht op het Mont Blanc-massief. Hij waarschuwt mij ook nog voor de 'technische' afdaling en de gaten in de weg, maar dat had ik gelukkig zelf ook al gezien. Dan valt zijn oog op mijn fiets. Daar moest hij nog wel iets meer van weten. Hij was ook, net als ik, een Campa-fan en was onlangs pas overgestapt van 9 naar 11-speed. Het spul was nagenoeg onverslijtbaar, meldde hij. Aan het einde van 't gesprekje schudde hij mij de hand en gingen wij ieder onze eigen weg. Als je van een Fransman al snel spontaan een hand krijgt, weet je dat 't goed zit! In de afdaling naar
Le Collet, stop ik nog even voor een foto van de omgeving.
Het dal van de Isère met de Mont du Chat (bij Aix-les-Bains)
aan de horizon:
In het ski-dorp stop ik weer even. Aangezien hier helemaal niets interessants te fotograferen is, schiet ik maar een plaatje van het uitzicht op het
Massif de la Chartreuse. Nog even iets eten en drinken en dan verder naar beneden.
Op Le Collet d'Allevard (1450 m) bij de startplaats van de parapentes, met uitzicht op het Massif de la Chartreuse:
De afdaling is inderdaad redelijk 'technisch' en het is ook goed opletten geblazen voor de scheuren en kleine gaten, die voor een afdalende racefietser echter 'fataal' kunnen zijn. Wat verder naar beneden wordt het wegdek gelukkikg beter en is de weg ook redelijk goed te overzien, zodat ik nog een beetje snelheid kan maken. Maar een afdaling 'om van te dromen' zit er helaas niet in (had ik wel een beetje op gehoopt). Een eindje boven Allevard-les-Bains stop ik nog een keer voor een foto van het stadje en de omgeving.
Allevard-les-Bains, met links nog net zichtbaar het bassin EDF (zie mijn eerste verslag uit La Rochette)
:
De rest van de rit verloopt als op de heenweg, dus ook weer over de
Côte d'Arvillard terug naar La Rochette/Détrier. Toch wel een leuke tocht, die slechts iets meer dan
53 km in de boeken brengt. Voor een volgende rit maar eens gaan nadenken over een wat verder gelegen doel...
