Fiets.nl

als ik volle bak aan het rijden ben bel ik uit zelf bescherming , regelmatig schrikkende mensen meegemaakt die dan een snok aan het stuur geven.
en de beste man reed al in het midden van het fietspad dus wou ook graag even wat extra marge krijgen op die manier.
Alleen de gemiddelde zondags rijder doet het beter dan dat deze meneer deed.

peter1981 schreef:als ik volle bak aan het rijden ben bel ik uit zelf bescherming , regelmatig schrikkende mensen meegemaakt die dan een snok aan het stuur geven.
en de beste man reed al in het midden van het fietspad dus wou ook graag even wat extra marge krijgen op die manier.
Alleen de gemiddelde zondags rijder doet het beter dan dat deze meneer deed.

Ik minder altijd vaart als ik mensen op het fietspad inhaal.

ik ook meestal alleen was even volle bak aan het gaan en van een trimmer zou je verwachten dat die reageert zoals het hoort

Daarom bel ik nooit.
Ze schrikken pas als ik al voorbij ben....
Nietsvermoedend blijven de meesten beter op koers.

Ik snap je redenering toch bel ik meestal (tenzij er links veel uitwijk mogelijkheden zijn).

tom de groot schreef:Ik snap je redenering toch bel ik meestal (tenzij er links veel uitwijk mogelijkheden zijn).

Ik moet zeggen dat ik een bel als zeer irritant en opdringerig ervaar als ik rustig aan de rechterkant van het fietspad fiets en wordt ingehaald.

+1 (scootertoetertje is nog irritanter trouwens)
Ik fiets rechts en koersvast, ook op de stadsfiets, bellen is nergens voor nodig. Als ik niet rechts fiets is dat om een reden, dan is zo'n belletje helemaaaal irritant. Weg met die dingen

Gisteren heb ik meerdere keren mijn bel moeten gebruiken tijdens de "Rit van de Gouverneur". De reden? Veel mensen rijden met 3 naast elkaar, of houden alles en iedereen op bij de hellingen door onnodig links te blijven rijden. En iedere keer zie je ze stomverbaasd achter zich kijken. Stel je eens voor dat er daar ene afkomt met een e-Bike

Kilowatt schreef: Ruim vantevoren gaan freewheelen, tempo aanpassen aan de voorganger en tikje op de bel geven. Meestal volgt een schrikreactie (ws. vanwege in gedachten verzonken zijn) en een slinger naar links (altijd naar links, nooit naar rechts). Vervolgens krijg ik dan de ruimte en mag ik voorbij. Dan groet ik altijd (nee, niet met de middelvinger) en bedank de mensen. Bijna altijd een positieve reactie terug.

ben het volledig met kilowatt eens, dit is de enige manier om "veilig" met bel te passeren. na het bellen is er altijd de omkijk met de "schrik" uitwijk naar links als reactie...
Blijf je vriendelijk en groet je vriendlijk dan zijn de mensen gelijk uit hun doen en groeten ze vriendelijk terug.

Ik heb een tijdje zonder bel gereden op mijn MTB maar de mensen schrokken zo gigantisch in het bos als ik door te roepen waarschuwde en dan de hoek om kwam zeilen op een officieel MTB parcours. dus toch de Bel maar weer gemoteerd en lekker pingellen! en vooral veel zwaaien, goede morgen mevrouwtje... goede middag meneertje

Zaterdag was helemaal mooi. Eerst een mevrouw vriendelijk gevraagd of ze alsjeblieft links wil kijken als ze een fietspad op komt zeilen, zodat ik geen Stybar acties uit hoef te halen om op mijn fiets te blijven zitten. Dovemans oren en of ik geen bel kon monteren (wtf echt).

Vervolgens rijd ik achterop een stel oudere mensen die breeduit aan het fietsen waren. Kwam een stoplicht aan dus ik dacht, laat maar.. Moet straks toch stoppen!

Komt die muts op d'r e-bike aan om even te vertellen dat ik voor 5 euro een bel bij de Action kan kopen en dat ik dan niet zo irritant achter die twee mensen hoef te hangen met m'n proleten gedrag..

Misschien vreemd gedrag van mijn kant, maar door dat soort lui ga ik dus geen bel kopen. No way dat ik naar pijpen van dat soort volk ga dansen.

Tot zover mijn relaas.

Hahaha.
herkenbaar.
Ik had zaterdag ook zo'n ritje. Ik heb wel een belletje, maar had 'm niet nodig.
Ik was om haf negen vertrokken. Eerst langs de s'Gravelandse vaart een kat in de berm die op het laatste moment oversteekt. Ik had m'n vingers al op de remmen, en kon 'm daarom nét ontwijken.
Toen ik weer een beetje vaart had een hele horde van moedereend losgebroken mini eendjes die ineens overstaken.
Daarna een kerel op slippers in een badjas op de stoep die z'n hond, aan de overkant van de weg, los in de berm langs de vaart had lopen. Die hond had me niet in de gaten, maar baasje besloot de hond te roepen, nét toen ik eraan kwam. Dat ging ook nét goed.
Dat was allemaal binnen 1.5 km.
Later wordt ik bijna te pletter gereden door een lul achterin een tegemoetkomend peloton hardrijders, die de signalen van de kop niet opvangt en op het moment van passeren effe sprintend met z'n kop in z'n stuur wil inhalen. Toen kon ik alleen heel hard schreeuwen, en misten we elkaar op een haar.
Toen ik bijna thuis was loopt er een vent met 2 honden vlak langs het fietspad. We hebben oogcontact, en vlak bij hem gekomen laat hij zo 1 van die honden aan zo'n uitreklijn het fietspad oplopen. Toen kon ik niet eens meer roepen.

Ik heb 12 jaar actief aan bergsport gedaan, Ik heb serieuze rots en ijswanden beklommen in zomer en winter, maar heb nog nooit zoveel ongelukjes en bijna ongelukjes meegemaakt als sinds ik op de fiets zit. En da's pas 8 maanden. Daar gaat een bel geen verandering in brengen vrees ik. Toch heb ik 'm, omdat het soms wél werkt.
Hardfietsen is een risicosport (aan het worden?). Bel of geen bel.

Klinkt als een doorsnee zaterdag ritje ja Heerlijk herkenbaar.