Fiets.nl

Diegenen die bang zijn om te dalen, zijn lang niet het ergst, die houden meestal mooi rechts.
Het zijn diegenen die denken dat ze kunnen dalen en continu van links naar rechts naar links gaan en gewoon keihard in de weg rijden die het ergst zijn.

Erg belangrijk bij het afdalen, is je bewust zijn van de omgeving en dan niet enkel voor je maar ook achter je.

Ik trap in een afdaling zelden bij maar ik word ook zelden ingehaald (lomp gewicht druk stevig door begaf). Ik houd ook mooi afstand en (erg) veel reserve. Pas wanneer er weinig volk rond me rijd, zal ik het tempo serieus opdrijven (of met mensen die ik ken en waarvan ik weet dat ze kunnen dalen)

Zoals eerder gezegd: thuis komen is het belangrijkste.

Wat ook nuttig is om je daalkunsten te beoordelen is jezelf een keer laten filmen. Zo kwam ik er bij het zien van mijn eigen beelden achter dat het begrip 'dalen als een krant' op mijzelf van toepassing is Het licht gespannen gevoel wat ik heb, is op de filmbeelden heel duidelijk terug te zien in de vorm van als een houten klaas op de fiets zitten....

Voor mij een bevestiging dat ik mij geen illusies moet maken .

bw75 schreef: ↑08 okt 2019 19:37 Wat ook nuttig is om je daalkunsten te beoordelen is jezelf een keer laten filmen. Zo kwam ik er bij het zien van mijn eigen beelden achter dat het begrip 'dalen als een krant' op mijzelf van toepassing is Het licht gespannen gevoel wat ik heb, is op de filmbeelden heel duidelijk terug te zien in de vorm van als een houten klaas op de fiets zitten....

Voor mij een bevestiging dat ik mij geen illusies moet maken .

Mijn vriend zit wel eens achter mij en volgens hem ziet het er prima uit. Daar ga ik dan maar vanuit. Het voelt ook goed, ben niet bang. Ik vind het fantastisch om te doen. Het kan alleen wat sneller (door de bochten).

vermeulen schreef: ↑08 okt 2019 10:11 Je zou ook een paar criteriums of oefenkoersjes kunnen gaan rijden (voor zo ver je dat nog niet doet), daar leer je ook bochten van rijden ondanks dat het niet precies het zelfde is als een afdaling.
Je bent dan toch een uur lang heel veel bochten op snelheid aan het nemen.

Dat is idd wel een interessant punt. Klinkt misschien een beetje blond, maar ik heb die relatie nooit zo gelegd. Ik ben idd op het vlakke niet zo goed in het nemen van bochten. Nu fiets ik eigenlijk altijd alleen, dus dan is dat ook niet zo'n probleem. Maar als ik dan een keer met anderen rijd, dan moet ik altijd weer extra aanzetten na een bocht om weer aan te sluiten.

Criteriums rijden ga ik niet doen. Het lijkt mij niks en ik zou veel te bang zijn om in een valpartij te geraken. Daar ben ik te oud voor.

Maar een keer wat oefenen op het nemen van bochten is denk ik wel een slim idee. Thanks!

Criterium rijden lijkt mij in jouw geval ook niet echt een goed plan. Als ik het goed heb dan ben je totaal niet explosief, combineer dat met iets te veel remmen en je hebt de eerste ronde om uit te zakken en na een paar rondjes lig je eraf als het tegen zit.

Iemand die goed daalt en zich een beetje aan wilt passen kan je veel meer aan hebben. Punt is alleen dat er een heleboel mensen claimen goed te kunnen dalen en dat het voor een deel grootheidswaanzin is.

Nu ja 'grootheidswaanzin' is hier toch wel wat overdreven, ik zou ,het eerder zelfbedrog noemen.

Criteriums misschien niet. Maar gewoon trainingskoersjes op een wielerparcours? Heeft mij wel een stuk vooruit geholpen in meer ontspannen op de fiets zitten in een groep op snelheid. En beter door de bochten gaan en wat meer anticiperen en minder remmen.
Nou heb ik vooral bij de spartaan in Rijswijk gereden (in het B-peloton). Een baantje dat erg makkelijk is, zeer breed en de bochten kan je allemaal hard door. B-peloton is nog een beetje tricky, daar rijden goede fietsers tussen (vaak voorin), die misschien ook wel met de A rijders mee kunnen als pelotonvulling. Maar er rijden ook beginners (zoals ikzelf, zeker in het begin) tussen die meer gaten laten vallen, hoekig sturen, slecht lijn houden in de bocht, en net te veel remmen. Maar ja, iedereen moet t ooit ergens een keer leren.

Voordeel van trainingskoersen is dat niemand, echt niemand, erop zit te wachten op een dinsdagavond in een trainingskoersje op het scherpst van de snede een valpartij te risceren. Leven en laten leven. Tuurlijk gebeurd er wel eens iets (met name laatste rondes met vermoeidheid toch net wat harder willen dat mensen een pedaaltje in de bocht de grond laten raken...). Maar risico's zijn redelijk beperkt.

Afgelopen zomer zag ik in de Vercors een busje met 3 wielrenners steeds omhoog rijden en dan weer afdalen. 2 renners kregen duidelijk aanwijzingen van de andere renner tijdens het dalen.

Goudhaantje schreef: ↑08 okt 2019 21:01 Mijn vriend zit wel eens achter mij en volgens hem ziet het er prima uit. Daar ga ik dan maar vanuit. Het voelt ook goed, ben niet bang. Ik vind het fantastisch om te doen. Het kan alleen wat sneller (door de bochten).

Klopt wat je zegt, je niet niet als een houten klaas oid op je fiets. Leren bochten rijden op een club koersje zoals MarkVeenstra aangeeft kan helpen je vertrouwen op te bouwen. Maar uiteindelijk kan je kiezen waar je jezelf het best bij voelt.

Over afdalen gesproken...
https://youtu.be/9-rL463HPQA

Enzzo schreef: ↑28 okt 2019 17:57 Over afdalen gesproken...
https://youtu.be/9-rL463HPQA

Eerder een mislukte zelfmoordpoging.

https://www.youtube.com/watch?v=SnVItk92_eU

Er is weer een nieuwe Descent Disciples video!

Wel lelijk wat 'ie met zn binnenste knie doet de hele tijd.
Tevens bijna vlieg op de voorruit @ 5:17

Dan daalt die Rafael DaSilva uit video 1 toch een stuk soepeler.