Re: Vanaf "dinsdag" is het zover...
Geplaatst: 24 mar 2019 11:26
Zaterdag 08:00:
Lekker ontbijten en ik heb ontzettend zin om te gaan!
Helaas is Blurg ziek geworden, dus het wordt een solorit.
Gelukkig heb ik die nieuwe koptelefoon, dus het zal in ieder geval niet stil zijn.
09:00
Ik ga de hond wegbrengen om een dagje te logeren.
M'n vrouw en de kinderen zijn al op het weekendadres.
09:30:
Spullen bij elkaar pakken, fiets nog even controleren (het is voor mij alsof ik op een wereldreis ga
).
Volgens mij sla je dit vanzelf over als je meerdere ritten maakt en weet dat het wel goed zit.
Ik voldoende eten en drinken mee. Een banaan, en koolhydraat / eiwitrepen die ik zelf maak.
10:00:
Daar ga ik, muziek is uitgekozen, 70-80's disco
Garmin geeft de route netjes aan, via een app kan m'n vrouw me volgen (vindt ze leuk, OF ze vertrouwd me niet, 1 van beide, hehehe).
A'foort:
Grrrr, al die stoplichten en fietsen paden met tegels, kletter, tril, stoppen, druk, stukje rijden, stoppen, blegh!
Muziek heb ik ook niet aan, daar is het te druk voor.
Eindelijk kom ik aan de buitenkant terecht en ga het Jaagpad op en meteen: WAUW! Hier ben ik voor gaan fietsen.
Bijna niemand onderweg, heerlijk stil, alleen de vogels zijn te horen.
Het gaat super lekker. Afgezien van de talloze stoplichten rond de dorpjes kan ik een mooie constante snelheid en cadans aanhouden.
Ik zit meestal tussen 30-31km/u en ben VEEL meer gebruik gaan maken van het schakelen om te zorgen dat ik in m'n favoriete cadans kan blijven.
Hierdoor is het fietsen echt een stuk makkelijker en het verschil verbaasd me nog steeds.
Iets onder of over m'n cadans en het wordt meteen oncomfortabeler.
Net na Ede, tegen de heide van de Veluwe aan, besluit ik om wat te eten en te drinken. Even 10 minuten zitten.
Ik heb nu al langer gefietst dan ik ooit gedaan heb. Met muziek aan is het echt heerlijk fietsen. Deze Aftershockz Air zijn FREAKIN COOL! serieus.
Beste aankoop in tijden. De muziek staat hard genoeg om goed te kunnen horen, maar je hoort dus je omgeving ook nog perfect. Auto's, scooters, vrachtwagens, je hoort ze allemaal. Top!
Onderweg ook nog met een paar mensen gepraat, met muziek aan, gaat prima.
Dan de Veluwe. Zo dan...
Het eerste deel gaat soepel, ik voel me nog top en fris.
Ik volg de Garmin nog steeds braaf.
Die heuvels ben ik niet gewend. Oef. Oh ja, + dat ik nu al 2,5-3x zo ver gefietst heb dan ik ooit op de racefiets in 1x gedaan heb.
Onderweg maak ik af en toe een foto en stuur een appje over de voorgang.
Bij Schaarsbergen, omgeving van Arnhem, begin ik m'n benen wel wat te voelen hoor. 54km onderweg. Vast een peulenschilletje voor velen, voor mij een wereldreis. Met name de stijging steeds. Het is misschien maar 1-2%? maar ik voel het meteen. Ik merk dat ik een vlakkelandsjongen ben
Wat volgt zijn laaaaaaange rechte stukken, die een beetje omhoog lopen. Het stuk langs de koningsweg is bijna kaarsrecht, 6km, stom!
Dan de Apeldoornseweg, ook weer 5-6km, blegh. Ik hou wel onafgebroken rijden, maar wat afwisseling is wel welkom.
Volgende item: zadelpijn... Jaja, het moest natuurlijk gebeuren. Rond 65km begon ik het echt te voelen. Af en toe even staan in de pedalen, strekken bij een stoplicht.
Dan het echte werk:
OMG! Dit.....was......erg. Ik wilde hoe-dan-ook NIET afstappen. Staan in de pedalen, ik ga nog maar 10-11km/u omhoog. Moet....door...zetten...top...in....zicht.
Ik haal een paar andere wielrenners in. Gelukkig die hijgen net als ik. Boven aangekomen. Ik kijk om, het voelt alsof ik 2,5km omhoog gegaan ben: teleurstelling, djies, dit stelt eigenlijk niets voor
Nu moet het wel naar beneden blijven gaan! Ja, stukken, maar nog veel omhoog. HOE HOOG IS NEDERLAND?!
En dan ineens *plop* einde veluwe, weilanden, verlossing: vlaktes!
Nog 24km, dat zal later blijken.
Garmin gaf initieel aan dat het 63km was. Dat bleek "iets" verder...
Alsof je de stal kan ruiken, maar je bent er nog lang niet.
De laatste paar kilometers waren lastig door de zadelpijn. Wow. Dat is niet te onderschatten.
Het gebied is mooi. Briljante fietspaden, heel stil, weinig andere fietsers en overal (weide)vogels.
Dat was echt wel genieten.
Nog een paar bochten, nog 1,5km en dan eindelijk is het huis in zicht:
Aangekomen:
Ik kan verder dan ik dacht.
M'n benen voelen nog steeds prima.
Wel last van m'n kont en onderrug. Daar zal ik aan moeten gaan wennen.
De eerste paar dagen woon-werk voelde ik m'n kont en rug ook, maar nu niet meer.
Dat is dus een kwestie van gewenning.
Helaas, omdat het verder was dan gedacht: 87,9km!, ga ik niet op de fiets terug, maar met de auto.
Alleen fietsen is toch wel saaier dan met twee, maar ook dan had ik het niet op dezelfde dag gedaan.
Vandaag voel ik me prima. Heel raar eigenlijk, want ik heb geen last van wat dan ook...
Als ik tekeer ga in de sportschool heb ik veel meer last van m'n benen, of wat ik dan train.
Wellicht komt het doordat ik genoeg goed gegeten en gedronken heb. Niets te bewijzen had, anders dan dat ik het echt wel kan!
Oh wauw, dit smaakt naar meer! FIETSEN ROELT! (nog steeds).
Lekker ontbijten en ik heb ontzettend zin om te gaan!
Helaas is Blurg ziek geworden, dus het wordt een solorit.
Gelukkig heb ik die nieuwe koptelefoon, dus het zal in ieder geval niet stil zijn.
09:00
Ik ga de hond wegbrengen om een dagje te logeren.
M'n vrouw en de kinderen zijn al op het weekendadres.
09:30:
Spullen bij elkaar pakken, fiets nog even controleren (het is voor mij alsof ik op een wereldreis ga
).Volgens mij sla je dit vanzelf over als je meerdere ritten maakt en weet dat het wel goed zit.
Ik voldoende eten en drinken mee. Een banaan, en koolhydraat / eiwitrepen die ik zelf maak.
10:00:
Daar ga ik, muziek is uitgekozen, 70-80's disco
Garmin geeft de route netjes aan, via een app kan m'n vrouw me volgen (vindt ze leuk, OF ze vertrouwd me niet, 1 van beide, hehehe).
A'foort:
Grrrr, al die stoplichten en fietsen paden met tegels, kletter, tril, stoppen, druk, stukje rijden, stoppen, blegh!
Muziek heb ik ook niet aan, daar is het te druk voor.
Eindelijk kom ik aan de buitenkant terecht en ga het Jaagpad op en meteen: WAUW! Hier ben ik voor gaan fietsen.
Bijna niemand onderweg, heerlijk stil, alleen de vogels zijn te horen.
Het gaat super lekker. Afgezien van de talloze stoplichten rond de dorpjes kan ik een mooie constante snelheid en cadans aanhouden.
Ik zit meestal tussen 30-31km/u en ben VEEL meer gebruik gaan maken van het schakelen om te zorgen dat ik in m'n favoriete cadans kan blijven.
Hierdoor is het fietsen echt een stuk makkelijker en het verschil verbaasd me nog steeds.
Iets onder of over m'n cadans en het wordt meteen oncomfortabeler.
Net na Ede, tegen de heide van de Veluwe aan, besluit ik om wat te eten en te drinken. Even 10 minuten zitten.
Ik heb nu al langer gefietst dan ik ooit gedaan heb. Met muziek aan is het echt heerlijk fietsen. Deze Aftershockz Air zijn FREAKIN COOL! serieus.
Beste aankoop in tijden. De muziek staat hard genoeg om goed te kunnen horen, maar je hoort dus je omgeving ook nog perfect. Auto's, scooters, vrachtwagens, je hoort ze allemaal. Top!
Onderweg ook nog met een paar mensen gepraat, met muziek aan, gaat prima.
Dan de Veluwe. Zo dan...
Het eerste deel gaat soepel, ik voel me nog top en fris.
Ik volg de Garmin nog steeds braaf.
Die heuvels ben ik niet gewend. Oef. Oh ja, + dat ik nu al 2,5-3x zo ver gefietst heb dan ik ooit op de racefiets in 1x gedaan heb.
Onderweg maak ik af en toe een foto en stuur een appje over de voorgang.
Bij Schaarsbergen, omgeving van Arnhem, begin ik m'n benen wel wat te voelen hoor. 54km onderweg. Vast een peulenschilletje voor velen, voor mij een wereldreis. Met name de stijging steeds. Het is misschien maar 1-2%? maar ik voel het meteen. Ik merk dat ik een vlakkelandsjongen ben
Wat volgt zijn laaaaaaange rechte stukken, die een beetje omhoog lopen. Het stuk langs de koningsweg is bijna kaarsrecht, 6km, stom!
Dan de Apeldoornseweg, ook weer 5-6km, blegh. Ik hou wel onafgebroken rijden, maar wat afwisseling is wel welkom.
Volgende item: zadelpijn... Jaja, het moest natuurlijk gebeuren. Rond 65km begon ik het echt te voelen. Af en toe even staan in de pedalen, strekken bij een stoplicht.
Dan het echte werk:
Ik haal een paar andere wielrenners in. Gelukkig die hijgen net als ik. Boven aangekomen. Ik kijk om, het voelt alsof ik 2,5km omhoog gegaan ben: teleurstelling, djies, dit stelt eigenlijk niets voor
Nu moet het wel naar beneden blijven gaan! Ja, stukken, maar nog veel omhoog. HOE HOOG IS NEDERLAND?!
En dan ineens *plop* einde veluwe, weilanden, verlossing: vlaktes!
Nog 24km, dat zal later blijken.
Garmin gaf initieel aan dat het 63km was. Dat bleek "iets" verder...
Alsof je de stal kan ruiken, maar je bent er nog lang niet.
De laatste paar kilometers waren lastig door de zadelpijn. Wow. Dat is niet te onderschatten.
Het gebied is mooi. Briljante fietspaden, heel stil, weinig andere fietsers en overal (weide)vogels.
Dat was echt wel genieten.
Nog een paar bochten, nog 1,5km en dan eindelijk is het huis in zicht:
Ik kan verder dan ik dacht.
M'n benen voelen nog steeds prima.
Wel last van m'n kont en onderrug. Daar zal ik aan moeten gaan wennen.
De eerste paar dagen woon-werk voelde ik m'n kont en rug ook, maar nu niet meer.
Dat is dus een kwestie van gewenning.
Helaas, omdat het verder was dan gedacht: 87,9km!, ga ik niet op de fiets terug, maar met de auto.
Alleen fietsen is toch wel saaier dan met twee, maar ook dan had ik het niet op dezelfde dag gedaan.
Vandaag voel ik me prima. Heel raar eigenlijk, want ik heb geen last van wat dan ook...
Als ik tekeer ga in de sportschool heb ik veel meer last van m'n benen, of wat ik dan train.
Wellicht komt het doordat ik genoeg goed gegeten en gedronken heb. Niets te bewijzen had, anders dan dat ik het echt wel kan!
Daar fiets ik ook regelmatig. 
