Laat ik beginnen met het positieve: ik heb een hele leuke dag gehad, ik vond het fantastisch en ben heel blij dat ik heb meegedaan. Echt diep gegaan, mezelf tot het gaatje gepusht, en ook aardige mannen die me de hele dag hielpen (voordeel van vrouw zijn?) vooral degene die mij in Aken mentaal hielp door te zeggen “kom op laatste klim kom maar ik mijn wielen alleen maar mijn tempo volgen” dat was echt super! Dat heb ik nooit bij mijn GFs in Italië meegemaakt.
Dan het negatieve: het begon bij de pasta party gisteravond. Deze werd verkocht als de ideale voorbereiding, een goede maaltijd om lekker koolhydraten te stapelen voor de wedstrijd. Ik had er helemaal zin in, maar ik denk dat er in het bakje 60 gram pasta zat. Een 5 jarig kind had hier misschien genoeg aan. Dat je hier verschrikkelijk veel voort betaalt maakt me niet zo uit, maar ik wil wel graag een normale maaltijd de avond voor een wedstrijd.
De start: ik kwam rond 6u aan; en de hekken van het terrein waren nog dicht. Rondje fietsen, ingang gevonden, en toen was het hek natuurlijk wel open en stond ik rond plek 100 in mijn startvak (19-35). Vervolgens moesten we allemaal nog een rondje van de zaak fietsen om vervolgens weer in het startvak te staan om 6:10. Wat daar het nut nou van was geen idee. Maar gek was het wel.
Zoals eerder genoemd: de neutralisatie was geen neutralisatie, 3x stil gestaan in Aken, om vervolgens met 40-50kmh weg te sprinten, naar de volgende opstopping. Wat mij vooral negatief is bij gebleven is de niet aangegeven weg opbreking na het einde van Aken binnenstad, waar we van 2 banen opeens naar 1 gingen. Daar gebeurde bij mij echt bijna ongelukken. En de rond vliegende bidonnen en zadeltasjes in de stad… ik weet niet hoe je dat als organisatie kan voorkomen maar mensen… als je weet dat je over kasseien gaat rijden kijk je toch even of alles goed vast zit aan je fiets?
Ik vond zelf de geparkeerde auto’s in of breinig of kornelimunster levensgevaarlijk.
Verder was het tempo voor mij te hoog, en vanaf de lange klim na Zweifal “rustig” in mijn eigen tempo gaan rijden. Ik werd hard voorbij gereden de rest van de dag, en kon pas op de terugweg naar Aken echt een goede groep vinden waar ik lekker in fietste.
Het rondje vond ik erg mooi, de rest van de route ook. Terug door Aken wel echt een gekkenhuis. We reden met 50 man kneiterhard over de kasseien en ik was blij dat ik lekker onderin de beugels zat. Ik heb nog nooit een Vlaamse klassieker gereden dus het zal onervarenheid zijn maar woowww wat gaan je handen heen en weer en wat is het lastig om dan niet te knijpen!
Het doel was om te kwalificeren: dat is niet gelukt en ik ben even goed met beide benen in de grond gezet. Ik heb erg hard gefietst, 3:49 (dat is volgens mij 31 gemiddeld) maar er was 3:25 nodig om te kwalificeren. Ik ben ook trots op mezelf dat ik op t einde nog een eindsprint deed (ik vind dit vaak eng) en tweede van mijn groep vol mannen eindigde!
Oja… wat ik hier al eerder las… je zat dus vast op het terrein als je klaar was… heel gek. Er waren ook nauwelijks plekken om je fiets te parkeren en even te zitten. Wel misschien plek voor 50 fietsen maar er deden 3500 mensen mee… en wat dus ook gek was: mijn eindsprint was tussen mensen op het festival terrein door

ik riep maar heel hard HEEEEE toen ik aankwam. Ging gelukkig allemaal goed.
Verder toch nog even Nederlands klagen…: voor €75 geen enkele goodie. Geen reepje bij de finish of wat eten of een appel… ik had wel iets verwacht. Misschien is dat iets Italiaans hoor, maar daar deed ik een kleine fondo waar je voor €50 een shirt kreeg, je deelname had en na de finish een pasta party, drinken, reepjes. En de maratona, waarbij je ook eindeloos veel eten en gezelligheid had na de finish die ik niet eens opkreeg.