Fiets.nl

Vandaag een rondje van 50km.

Doetinchem-Zelhem-Ruurlo-Medler-Linde-Hengelo-Zelhem-Doetinchem

Fietsen over het Plateau de Vaucluse en door de Gorges de la Nesque

Na een paar 'verplichte' rustdagen vanwege de hitte hier in de Provence, ben ik gisteren toch maar weer op de fiets gestapt. Toen ik om acht uur
's morgens vertrok en naar de lucht keek, zag ik naast 'blauw' ook wolkenvelden en wat cumuliforme bewolking. Als je niet beter zou weten, zou je gedacht hebben
dat het niets zou worden met het weer en dat er zelfs wel onweer zou kunnen komen... Nu heb je dat hier wel vaker, 's ochtens vroeg wolkenvelden, die dan vrij
snel verdwijnen, waarna het dan toch weer een stralende dag wordt. Op het moment dat ik het Plateau de Vaucluse in de verte in het vizier kreeg, zag ik daar
weer eens een heteluchtballon hangen. Vrij laag trouwens. Na het bekende 'ommetje' rond de rots waar het oude Maubec op ligt, is het aan de andere kant
steeds weer een bijzonder gezicht om het dorpje zich daar in de zon te zien koesteren.

Het oude Maubec koestert zich in de ochtendzon:



Na Maubec neem ik mijn nieuwe route naar de overzijde van het dal. Die route voert door Oppède-le village, waar ik midden in het dorpje linksaf de D178 op ga.
Het is er zo vroeg nog heerlijk rustig en de zon beschijnt heel fraai de huizen langs deze weg.

Het is 's ochtends vroeg nog heerlijk rustig in Oppède-le village:



Net voorbij de laatste huizen daalt de weg lichtjes en als ik het bordje 'einde bebouwde kom' passeer, volgt vrijwel onmiddelijk het plaatsnaambord van Le
Petit-Coustellet (Communde d'Oppède). Ik kruis de D3 en rijd over binnenweggetjes verder richting de D900 (de weg Cavaillon - Apt). Vlak voordat ik de
D900 bereik, rijd ik onder een oud 'mini-viaduct' door. Dit viaductje voert door de dijk waar vroeger de spoorlijn over liep. Toch jammer dat er vanuit 'Europa'
kennelijk niet voldoende subsidie gegeven is om de Véloroute du Calavon helemaal naar Coustellet (en eventueel verder) door te trekken. Nu eindigt die
fietsroute 'opeens' in Les Beaumettes en moet je zelf verder maar uitzoeken hoe je je weg wilt vervolgen. Maar goed, ik fiets toch wel en rijd nu na het viaductje
een honderdtal meters over de D900, om daarna binnendoor over de D148 en D211 mijn weg te vervolgen, richting Les Imberts. Het is al weer 'plakkerig' warm.
Bij Les Imberts kom ik op de weg naar Gordes en rijd ik meteen ook onder de plak bewolking. Net buiten Les Imberts begint de klim richting Gordes en voel ik
een 'spatje' en nog één en nog één. Even later zie ik ook een paar spetters op de bovenbuis en op het computertje. Ondanks de warmte, bereiken de druppels
die de bewolking hier produceert toch de grond. Ik 'worstel' mij in het benauwde weer omhoog tegen het steilste stuk van de klim en als ik dat achter de rug heb,
is het ook al weer gedaan met het 'gespetter'. Ter hoogte van Gordes, daar waar iedereen altijd zijn of haar foto's van dit mooie dorpje maakt, ga ik linksaf en
klim ik nog een dikke 2 km door, tot ik op de Côte de Sénancole (460 m) ben aangekomen. 't Is een redelijk steil klimmetje. Op de côte geniet ik even van
wat er allemaal te zien is. Het is wel héél erg heiig, haast nevelig, dus een foto maken heeft absoluut geen zin. Ik kijk in een grillig gevormde kloof en in de verte
zie ik de Alpilles en het witte blok van de Omya calciumcarbonaatfabriek. Ook is Cavaillon met de Colline St.-Jacques duidelijk te herkennen en wat
meer naar het oosten tekent de steengroeve bij Oppède zich duidelijk af tegen de bergwand van de Luberon. Ménerbes ligt ook goed herkenbaar op de rots te
zonnen. De heteluchtballon hangt er ook nog steeds en lijkt ook niet gestegen te zijn. Mooi is het hier! Een grote touringcar passeert, kennlijk op weg naar de
Abbaye de Sénanque. Ik wacht even voor ik met de afdaling in dezelfde richting begin.

Op de Côte de Sénancole (460 m) :



Halverwege de afdaling over het smalle weggetje met garages (uitwijkplaatsen), stop ik even om een paar plaatjes te schieten. Je kunt van hier namelijk ook
mooi zien waar ik vervolgens naar toe ga klimmen: Trois Termes op het Plateau de Vaucluse.

De Abbaye de Sénanque en het Plateau de Vaucluse met de col bij Trois Termes:




De Abbaye de Sénanque van bovenaf gezien:



De plak wolken blijft maar hardnekkig boven mijn hoofd hangen. Bij de abdij begint de latijd lastige, want steile, klim naar de col. Het klimmen valt nu gelukkig
wel mee, omdat door de bewolking de zon niet op je lijf staat te branden. Na 2,3 km klimmen sta ik op de col, waar het nu toch wat zonniger begint te worden.

Op Trois Termes (574 m):



Ik ga dalen en zal dan uitkomen aan de voet van de klim naar de Col de Murs. Het eerste deel van de afdaling verloopt over een goed wegdek. Zodra je echter
de kloof in duikt, is het wegdek erg hobbelig, vooral door de 'gaten' in de slijtlaag van het asfalt. Daardoor is er weinig tijd om van de schitterende omgeving te
genieten. Even stoppen om alles in je op te nemen, is dan een goede optie (kan er meteen een foto gemaakt worden).

In de kloof van de D177 (tussen Trois Termes en de weg naar de Col de Murs):



Nadat ik op de D4 ben aangeland, daalt het nog een heel stuk verder tot bij Venasque. Daarna kies ik mijn weg richting Malemort-du-Comtat. Vlak voor de
splitsing Carpentras-Malemort, loopt er links van de weg een hond. Op het platteland in Frankrijk lopen vaak honden los. Meestal nemen ze (gelukkig) geen
notitie van je, doch ik blijf altijd waakzaam. Dit exemplaar stond mij om de één of andere reden niet aan. Hij kwam naar het midden van de weg met in zijn ogen
een blik zo van 'jou zal ik wel even pakken, maatje'. Net op het moment dat ik aanzet om hem 'los te rijden', zie ik verdorie rechts ook een hond scharrelen. Ik kan
hem gelukkig ontwijken en zie dat het andere exemplaar inderdaad probeert mij bij te houden. Jammer, ik ben sneller! Gelukkig, dat ging dus goed. Maar ik heb
het niet zo op die loslopende honden, je weet maar nooit wat ze van plan zijn... Na de côte richting Malemort, ligt de Mont Ventoux in volle glorie voor mij. Dit
weggetje is één van die punten waar je recht op de berg af lijkt te rijden. Prachtig om te zien! Mijn doel voor vandaag is echter niet de Ventoux, maar de Gorges
de la Nesque. Daarvoor moet ik eerst nog even naar Méthamis en dan via St. Estève naar Villes-sur-Auzon. In Villes kan ik mooi gebruik maken van de WC
Public en even een banaantje eten. En dan, op naar dè gorges! Het valt mij op dat er bijzonder weinig gemotoriseerd verkeer in de gorges is. Wel veel
fietsers. Dus is het voortdurend 'hand opsteken', met het hoofd goedendag knikken of bonjour dan wel salut roepen. Vanwege de warmte doe ik het
rustig aan en rijd ik in exact 54 minuten naar de Belvédère de Castellaras (737 m), al waar ik even een foto maak. Vlak voor ik op het hoogste punt ben
aangekomen, passeer ik nog een jonge vrouw op een racefiets waar zo'n 'aanhaak kinderfiets' aan hangt. Er zit een toch al vrij groot kind op die remorque.
Ik roep haar een bravo! toe, want daar moet je toch ècht wel respect voor hebben!

Bij de Belvédère de Castellaras (737 m) in de Gorges de la Nesque:



Het valt mij op, dat een bepaald soort struik het, waarschijnlijk vanwege de aanhoudende droogte, erg moeilijk heeft. Ze zijn hier, aan de oostzijde van de
Gorges de la Nesque helemaal bruin verkleurd. 't Is hier in deze streek ook wel erg droog. Gedurende de ruim zeven weken dat wij hier nu bivakkeren,
heeft het zegge en schrijve één ochtend een beetje geregend! Verder alleen maar zon, zon en nog eens zon! Daar schijnt nu langzamerhand wat
verandering in te gaan komen, want het weer wordt de komende dagen af en toe wat onstabieler. We zien wel (On verra zeggen de Fransen dan)...
Aan het einde van de afdaling, in Monieux, ga ik terug het plateau op en klim over de D96 en de D5 naar St. Hubert (832 m).

Monieux, gezien vanaf de D96:



Na St. Hubert volgt er weer een lange afdaling, tot ik bij de splitsing Murs-Méthamis weer ga klimmen richting Col de la Ligne. Dit is ook een klimmetje van een dikke
2 km en het is op zich geen lastige klus, zelfs nu met die hitte niet. Op de col wemelt het van de daas-vliegen, zodat ik na het schieten van de 'verplichte' foto snel
het hazenpad kies!

Op de Col de la Ligne (756 m):



Ook de afdaling naar Murs is een vrij lange en voert door een fraai landschap. Ik Murs is weer nergens water te vinden, dus maar snel verder dalen richting
Gordes. Voordat je over een prima wegdek ècht naar Gordes omlaag suist, komt er eerst nog een vrij korte klim weer terug het Plateau de Vaucluse op. Vanaf
Gordes verloop mijn route zoals ik hem ook op de heenweg reed. Alhoewel ik, als ik in Oppède arriveer, al weer bijna thuis ben, vul ik daar bij een pomp
tegenover de traiteur toch nog maar even een bidon. Hè, hè, dat smaakt! Nog een paar kilometer en dan zit ook deze rit er weer op:

legrimpeur schreef: Gedurende de ruim zeven weken dat wij hier nu bivakkeren,
heeft het zegge en schrijve één ochtend een beetje geregend! Verder alleen maar zon, zon en nog eens zon! Daar schijnt nu langzamerhand wat
verandering in te gaan komen, want het weer wordt de komende dagen af en toe wat onstabieler.

Die kans op neerslag zit er wel in, want wij gaan die kant op over paar weekjes

@Legrimpeur, hoelang blijf je daar? inmiddels al 7 weken , respect voor de vele kilometers die je daar maakt.

Jac Bulls schreef:@Legrimpeur, hoelang blijf je daar? inmiddels al 7 weken , respect voor de vele kilometers die je daar maakt.

Dank je! Ja, eigenlijk ga ik doorgaans 's zomers ook nog in de Alpen fietsen, doch omdat ik toen we uit NL vertrokken ruim drie maanden niet gefietst had, zat fietsen in het hooggebergte er dus helaas even niet in . Wij blijven nu verder ook maar in de Provence, omdat je hier in de na-zomer de meeste kans op goed weer hebt. En het is hier goed toeven (en fietsen ).

Na het werk nog even op het carbonnen ros voor een pittig rondje rond het Veerse meer (Zeeland), goed voor 68km in 2.02u.
Heb zelfs 4 andere renners gezien...................!

Ik kon het niet laten om vandaag toch de fiets te pakken en te proberen tussen de buien door te rijden. Op de radar waren wel vlekken te zien, maar daartussen ook veel droge luchten. dat betekende dat ik op ieder willekeurig punt geluk/pech kon hebben. En het werd vooral geluk , het weer was eigenlijk nog best prima. Ik heb na zo'n 33km wel 15min onder een groep bomen staan schuilen in de buurt van Doetinchem omdat ik anders compleet doorweekt zo zijn. Maar daarna heb ik nog best veel in de zon gefietst. Alleen de wind was duidelijk aanwezig. Uiteindelijk 98km gereden, waarbij ik meer nat werd van de weg dan van boven.

Vandaag de ODS classic meegefietst. Ondanks de weersvoorspelingen super weer gehad. Wel veel wind. Was een hele mooie tocht met leuke zware beklimmingen. Vanuit landgraaf richting slenaken de grens over naar Blegny. Daar een welkome lunch en vervolgens de route richting vise naar margraten en terug naar landgraaf. Je kon nu kiezen om een korte route te fietsen of gecombineerd met enkele extra lussen. Ze varieerde de afstand tussen de 95 km en 135km. Ik ben voor de volle afstand gegaan en dat is goed bevallen, alleen wat pijn in de onderrug. De beklimmingen gingen heel goed. Was wederom zeer goed georganiseerd, ook onderweg. Dus een dikke duim voor de organisatie.

Vorige week in Kroatie eens een airstrip gedaan. Wel lekker breed. Maar na 30 keer heen en weer ook wat saai.

Gastheerg schreef:Vorige week in Kroatie eens een airstrip gedaan. Wel lekker breed. Maar na 30 keer heen en weer ook wat saai...

Hebben ze daar geen andere wegen dan, of had je vliegtuig vertraging ?

Gisteren maar weer eens voor de verandering lekker "gespeeld" bij de MTB marathon in Saalhausen die over 93 km / 3.100 hm ging.
Relatief klein startveld met ongeveer 80 deelnemers, dus geen drukte bij start of wat dan ook. Gewoon lekker 1,5 km op gang komen voor het echte klimwerk begon en bijna niet ophield. Dit is toch de zwaarste MTB marathon in het Sauerland. Buiten de Alpen ken ik er geen met meer hm's per strekkende km.
Qua weer niet helemaal droog gehouden met na 90 minuten flinke bui en veel wind en liep de temperatuur terug tot 12 graden. Verder beetje miezer en wat lichte regen. Genoeg om het parcours soms wat glibberig te maken, maar goed te doen. Later in de zon eigenlijk weer lekker fietsweertje.
Ook hier richting het einde blij met mijn triple verzet en was zelfs even de 22/26 nodig.
Na iets meer 5:32u zat het er op en bleek het nog goed te zijn voor P2 bij de masters 3, terwijl ik er vanuit ging dat er geen klassement voor de bejaarden zou zijn. Dus toch nog even het podium op wat altijd leuk is.

Paar plaatjes:

Respect Fred.... Ik denk dat veel van de jongeren ( lees: 45 - ) stont jalours zijn op je - volgens mij - geweldige conditie en prestaties