Fietsen in de Alpilles
Toen ik vanmorgen om half zeven de radio aanzette voor het nieuws, hoorde ik dat er bij Orgon (hier in de buurt) een enorme bosbrand woedde. Het was de
grootste bobrand van dit jaar tot nog toe. Er waren gelukkig geen slachtoffers te betreuren. Wel waren er al twee woningen in vlammen opgegaan en honderden
hectares (natuur)gebied verbrand. En laat ik nu net voor vandaag een rit door de Alpilles gepland te hebben. Bovendien wilde ik bij Orgon de Alpilles
binnenrijden. Ik moest dus serieus met omleidingsroutes rekening houden. Nu dat viel gelukkig erg mee. Op de rotonde bij de fabriek van
Omya aangekomen
zag ik al een enorme batterij brandweerauto's paraat staan. 's Avonds las ik in de krant dat er uit de wijde omgeving assistentie verleend werd. Er kwam zelfs hulp
uit de Ardèche en de Savoie! Dat laatste departement ligt nu niet direct 'naast de deur'. Op het hoogtepunt van de brandbestrijding waren er een 900-tal
brandweerlieden actief, evenals een hele vloot aan blusvliegtuigen en helicopters. Aan het begin van de weg naar Eygalères stond een heleboel 'zwaar
materieel'. Er scheerden twee blusvliegtuigen over de weg, terwijl de laatste resten bluswater nog als een lange sliert aan hun staart hing. Even later kwamen er
weer twee aan. Doch tegen de tijd dat ik mijn cameraatje 'in de aanslag had', gebeurde er natuurlijk niets meer.. Omdat ik geen 'ramptoerist' ben, heb ik daarna
maar gewoon mijn weg vervolgd en ben ik fijn gaan fietsen.
In de Alpilles bij Eygalières:
Het was, omdat er hier gisteren een
Mistral woei, behoorlijk helder weer. Daardoor tekenden de Alpilles zich mooi scherp af tegen de blauwe lucht.
Bovendien was de temperatuur aangenaam. Van het benauwde en 'plakkerige' weer van de afgelopen week was gelukkig niets meer te merken.
't Was gewoon prima fietsweer! Ik genoot dan ook van de schitterende omgeving hier en met mij nog een (bescheiden) aantal fietsers.
Fietsen in de Alpilles, hier op de D24 ten westen van Eygalières:
Mijn route liep van Eygalières richting Eyguières, doch ongeveer halverwege ben ik rechtsaf richting Aureille gegaan. Op de Pas de la Figuière (247 m), ben ik
gestopt en een tiental meters teruggefietst voor een foto van een mooi 'doorkijkje' op de omgeving.
...een mooi 'doorkijkje' op de omgeving bij de Pas de la Figuière:
Na bovenstaand plaatje geschoten te hebben, ben ik teruggefietst naar het colletje en heb ik vervolgens de afdaling naar Aureille ingezet. Na dit dorpje ben ik
binnendoor tussen de olijfboomgaarden richting Mouriès gegaan. Een tweetal kilometers voor Mouriès ben ik richting het buurtschap
les Baumettes gaan
fietsen, om daarna te gaan klimmen naar
le Destet. Je rijdt dan recht op één van de bergkammen hier af. Net voor
le Destet nodigt het landschap je
opnieuw uit voor maken van een foto. Terwijl ik mijn camera in het 'rugzakje' van mijn racebroek wilde opbergen, stopte er een auto naast mij. Één van de
inzittenden vroeg mij in keurig Frans of ik misschien wist waar hij het
Mas de Gourgonnier kon vinden, terwijl hij mij een print van een kaartje van de
omgeving toonde. Ja, ik let niet zo erg op al die wijndomeinen, dus kon ik hem niet meteen zeggen welke richting hij uit moest. Ik merkte wel dat er 'iets' met zijn
Frans aan de hand was, het ging allemaal heel keurig, doch erg bedachtzaam en langzaam. Maar eens vragen of hij Fransman was? 'Non, Allemand'. Toen ik
vervolgens in het Duits verder ging, was er grote hilariteit bij de vier inzittenden, want zo ging het natuurlijk veel makkelijker (ook voor mij trouwens...
). Inmiddels
had ik op het kaartje wel gezien waar hij zijn moest. Hij was er vlak bij.
In de Alpilles, op de côte bij le Destet:
Het wijndomein, waar de Duitsers zulke goede wijn
vom Fass gingen proeven, heb ik maar rechts laten liggen en ben ik mijns weegs gegaan richting
Maussane-les-Alpilles. Ook hier weer een schitterende omgeving en op de
côte in de D78 kon je vanwege het heldere weer Arles heel duidelijk zien liggen.
Op de côte in de D78, richting Maussane-les-Alpilles;
Vanuit Maussane ging het richting St. Rémy-de-Provence, doch na een paar kilometer ben ik linksaf naar Les Baux-de-Provence gegaan. Je ziet het bekende
dorpje (eigenlijk zie je alleen de ruïne als je van deze kant komt) en de Col de la Vayède (183 m) al liggen. Geen foto, want in een klim(metje) stop ik in principe
niet om te fotograferen. Vlak voor Les Baux loop ik op een stel MTB-ers (m + v) in. Even later hoor ik geschakel achter mij en ja hoor, de 'hij' van het stel heeft
'aangepikt'. Hij komt eerst naast mij rijden, doch dan paseert hij mij en gaat voor mij rijden. Mij prima, ik kan makkelijk volgen. Ik heb de indruk dat hij wil laten zien
dat hij 'een racefietser' wel aan kan. Mij prima, ik volg wel. Vlak voor de laatste bocht besluit ik om hem toch even te laten zien dat het zò makkelijk niet gaat en
plaats een versnelling. Aha, meneer wil ook mee, ook goed. Hij komt al weer bijna naast mij. Ik zie de streep al en 'trek even stevig door'. Ik zie dat hij de sprint
wil winnen. Jammer, zonder uit het zadel te hoeven komen 'geef ik nog even gas' en ben ik een ruime banddikte voor hem op de streep. Als hij naast mij rijdt
steek ik mijn duim tegen hem op, als om te zeggen 'goed gedaan jochie'!
Na het colletje gaat het weer even naar beneden en vervolgens weer omhoog naar de
côte in de D27. Ook daar heb je weer een schitterend uitzicht op de
omgeving. Ik vind er echter geen plek waar ik mijn fiets stabiel neer kan zetten, dus maak ik maar geen foto en zet ik de afdaling richting
Massane in. Aan
het einde van de afdaling sla ik rechtsaf en neem ik de
Vieux chemin d'Arles en aansluitend de
Ancienne Via Domitia naar St. Rémy. In St. Rémy blijf ik
op de
Ancienne Via Domitia, zodat ik mij niet door het centrum hoef te worstelen. Hierdoor kom ik uit bij de
Aérodrome du Mazet de Romanin, een bekend
zweefvliegveld aan de voet van de Alpilles. Als ex-zweefvlieger kan ik het natuurlijk niet laten om daar even een kijkje te gaan nemen, want ik ben er nog
nooit geweest.
Het zweefvliegveld du Mazet de Romanin bij St. Rémy-de-Provence ligt aan de voet van de Alpilles:
Vanaf het zweefvliegveld rijd ik terug en kom ik op de vandaag gelukkig niet zo drukke D99. Na een stuk richting Cavaillon gefietst te hebben, ben ik binnendoor
weer naar Eygalières gegaan. Dit hoekje kende ik nog niet. Je komt dan vanuit het noorden het dorpje binnen en vooral het stukje vlak voor Eygalières is
aantrekkelijk qua landschap en omdat je weer een beetje gaat klimmen. Vanaf Eygalières ben ik terug naar mijn standplaats gereden via dezelfde route als
heen. Bij Orgon aangekomen, zag ik dat er nog steeds wat brandweermaterieel paraat stond. 'Thuis' hoorde ik helaas op de radio dat deze brand is
aangestoken door een inmiddels in hechtenis genomen 14-jarige knaap. En dan zie je in het krantje hier de foto's van de mensen die hun hele hebben en
houden kwijt zijn geraakt...
Bij Orgon stond nog steeds materieel van de sapeurs-pompiers (brandweer)
paraat:
Voor mij was het vandaag in elk geval weer een mooie rit, ondanks de narigheid hier in de buurt. En dan nu nog even de afstand ('t kon net niet in 100 km
):