Véloroute du Calavon
Ook hier in de Provence was het vandaag erg warm. Geen weer dus voor pittige klimpartijen. Maar wellicht een prima gelegenheid om eens iets anders te fietsen. Alhoewel, toen ik vanmorgen tegen negen uur wilde vertrekken, zei m'n vrouw tegen mij: 'het is nu al bloedheet...' Maar ja, je hebt je voorbereidingen achter de rug en jezelf volgestopt met eten (bak muesli, bak pasta, rijsttoetje, nectarine), dus ga je natuurlijk toch op pad
.
Wat gaan 'we' doen vandaag? Van Avignon loopt via Apt de voormalige Route Nationale 100 (N100), die tegenwoordig in de Vaucluse luistert naar de naam D900. Dat is een drukke doorgaande weg, waar (erg) hard gereden wordt. En alhoewel deze weg op sommige stukken uitgebouwd (de Fransen zeggen 'aménagée') is met vluchtstoken waar je wel op kunt fietsen, is het toch geen erg prettige/veilige fietsroute. Te vaak hoor ik hier op de radio of lees ik in de krant dat er weer een fietser geschept is. Het afgelopen weekeinde is er nog een joch van 14 levenloos in de berm aangetroffen van de Route de Cavaillon bij Cheval Blanc. Hier vlakbij dus. En de bestuurder/ster van de auto die hem heeft aangereden 'a pris la fuite' (is dus doorgereden).
Daarom is het prima om te weten dat er zoiets bestaat als de Véloroute du Calavon! Dat is een prachtige fietsroute, die grotendeels is aangelegd op het tracé van een vroegere spoorlijn. De route is genoemd naar het riviertje de Calavon, dat ergens in de buurt van Apt ontspringt en als Coulon bij Cavaillon in de Durance uitmondt. En juist die fietsroute wilde ik vandaag eens voor een flink stuk rijden. Maar eerst even terug naar het vertrek vanmorgen. Vanuit m'n tijdelijke stek hier, ben ik om 'Le Vieux Village' van Maubec gereden. Eenmaal aan de andere kant aangekomen, zag ik dat het dorpje al volop lag te genieten van de reeds uitbundig schijnende zon.
..het dorpje al volop lag te genieten van de reeds uitbundig schijnende zon:
Een beetje klimmen kon er ook vandaag nog wel af, dus vervolgens maar een stukje omhoog gereden naar Oppède-le-Vieux. Aan het einde van de afdaling die daarop volgt, kom je bij een rotonde waar een compositie is geplaatst als hommage aan de arbeiders van de steengroeve bij Oppède.
Compositie van arbeiders van de steengroeve bij Oppède:
Bij die rotonde heb ik vervolgens gekozen voor de richting Ménerbes. Een ook weer enigszins klimmende, rustige en landschappelijk fraaie weg. Bij Ménerbes aangekomen, ben ik niet verder omhoog naar het stadje gegaan, doch heb ik de afdaling naar Baumettes ingezet. In Baumettes zou het einde van het allernieuwste deel van de Véloroute du Calavon te vinden moeten zijn. En ja hoor, vlak voordat je op de D900 aankomt, zag ik rechts een vers geasfalteerde parkeerplaats (de machine stond nog aan de overkant van de weg geparkeerd) en ook het einde van de fietsroute die daar op de parkeerplaats uitkomt. Het eerste deel van de fietsroute loopt hier trouwens nagenoeg parallel aan de D900. Officieel is dat deel van de route (tussen Baumettes en de D106) nog niet in gebruik genomen. De belijning ontbreekt nog en halverwege is de aansluiting van het wegdek met de stalen beplating van een voormalige spoorbrug ook nog niet gereed. Er staat daar dan ook een groot hek dwars over de weg. Maar te voet kun je wel langs dat hek en het is even opletten bij het passeren van die brug. Je rijdt op dit deel van de route vaak in de schaduw, hetgeen met het erg zonnige en warme weer beslist geen 'straf' is. Dat je over het oude spoorwegtracé rijdt, merk je ook aan de voormalige stationsgebouwtjes die je tegenkomt.
Voormalig stationsgebouw van Goult-Lumières langs de Véloroute du Calavon:
Trouwens, de Fransen zijn er wat betreft de naam van de route geloof ik nog niet uit: wordt het nu 'Véloroute du Calavon' of 'Véloroute du Cavalon
?
Aan het begin van het laatste (nieuwste) stukje van de Véloroute:
Het begin van het officële deel van de Véloroute du Calavon, richting Apt:
).
Vanaf hier is het nog zo'n 13 km naar Apt, over een weg 'als een biljartlaken' en nagenoeg geheel vlak. Er zitten slechts een paar makkelijk te nemen hellinkjes in (kun je eventueel ook nog te voet doen). Een ideale route dus voor hen die niet willen klimmen of voor 'fietsende gezinnen'. Maar gelukkig mag je er met de 'racert' ook over. Weer typisch Frans is, dat bij het voormalige Gare de Bonnieux (en het er tegenover gelegen en door Peter Mayle in zijn boek 'Een jaar in de Provence' beschreven en geprezen restaurantje) het wegdek weer erg slecht is. Eerst rijd je over een meter of tien onverhard, vervolgens over een zelfde afstand over wat ooit eens een verhade weg was en daarna komt er dan 'gisteren gelegd' asfalt. Dat is dan bij de kruising met de D36 naar Bonnieux, waar hard aan gewerkt werd. Dus dat slechte stukje is misschien binnenkort ook verleden tijd.
De route is hier trouwens vrij open, zodat je kunt genieten van het zicht op Lacoste en Bonnieux en naar het noorden zie je dan de Ventoux, die op 'veilige afstand' een oogje in het zeil houdt. Mooi is het ook bij de Pont St. Julien (uit de Romeinse tijd), waar je met de fiets ook over gaat. Hier zie je ook dat er (soms) toch ook wel nuttige dingen met 'ons' Europese belastinggeld gedaan worden...
De Pont St. Julien en de Véloroute du Calavon:
...nuttige dingen met 'ons' Europese belastinggeld gedaan worden...:
Het riviertje heet toch ècht 'Calavon':
Kort na de Pont St. Julien gaat de fietsroute over een in de rotsen uitgehakt tracé en vervolgens door een stuk onvervalste 'Garrigue'.
...over een in de rotsen uitgehakt tracé:
Bij Le Chêne loopt route nog een honderdtal meters door het gehuchtje over de oude Route Nationale en vervolgens gaat het via een parallelweg en vlak voor Apt weer over het oude spoortracé. Je rijdt zo op een wel heel makkelijke en veilige manier naar Apt. Leuk is dat je bij het binnenrijden van Apt over een heus spoorwegviaduct (lengte 220 m) rijdt, waar (vanuit deze richting gezien) nog een 'verkeersbord' voor de machinisten bevestigd is. Overigens kom je helemaal niet in het centrum van Apt zelf, wat een zegen is i.v.m het daar altijd aanwezige 'verkeersgewriemel'. De fietsroute loopt een beetje hoger langs het centrum en je ziet dus het stadje met zijn altijd drukke verkeer wel, maar hebt er zelf geen last van. Ook zie ik het andere doel voor vandaag, het hooggelegen Saignon, al duidelijk liggen. De fietsroute komt overigens langs de ingang van de Camping Municipal van Apt en voor je het in de gaten hebt, ligt daarna Apt al weer achter je.
Zo'n vier km buiten Apt verlaat ik de route tijdelijk en kies ik voor de klim naar het spectaculair mooi gelegen Saignon. Ondanks dat het een serieuze klim van 4 km is, kan ik er met 34x23 de vaart goed inhouden en ben ik verbazingwekkend snel boven. Net voor het stadje wordt het even gemeen steil en passeer ik op 'de 26' het plaatsnaambord. Meteen daarna wordt het weer vlakker en kan ik terug naar 34x23. Ik geniet van het adembenemende uitzicht op Apt en het Plateau de Vaucluse (sorry, tijdens beklimmingen wordt er niet gestopt voor foto's). Na een kort 'dipje' klimt de weg verder richting Auribeau. Fraai zijn de heerlijk geurende lavendelvelden en de Ventoux en het Montagne de Lure lijken hier beide even ver weg te zijn. Ook zie ik in de heiige lucht de contouren van de daar achter gelegen Alpen. Nadat ik op 622 m het hoogste punt van de weg bereikt heb, suis ik naar beneden naar het tussen de lavendelvelden gelegen Auribeau. Na Auribeau wordt de weg slecht, dus is het voortdurend bijremmen en goed opletten. Tussen Auribeau en Castellet word ik nog even in mijn hals gestoken (door een bij?). Pas een stukje voorbij Auribeau wordt de weg weer beter en kan ik met volle vaart naar beneden, om net voor het bereiken van de D900 weer de Véloroute te nemen. Ook hier weer een prima wegdek (dat was jaren geleden wel anders). Richting Apt beginnen mijn lippen aan te voelen zoals ze ook voelen als de tandarts een verdoving gezet heeft. Waarschijnlijk is dit een reactie op de bijensteek. Bij het bereiken van Apt voelt alles gelukkig weer normaal. En tijdens een korte pauze bij de Pont St. Julien, zie ik dat mijn benen er uitzien alsof is de mazelen heb. Gelukkig is dit ook weer verdwenen als ik 'thuis' arriveer.
De Véloroute bij de kruising met de D106 naar Lacoste:
Aan het einde van de Véloroute in Baumettes, pak ik nog de licht klimmende weg naar St. Pantaléon, waar ik water hoop te kunnen tanken. Helaas, de enige kraan die ik weet te vinden is defect. Gedesillusioneerd daal ik dan maar af naar Lumières, waar ik slechts 'eau non-potable' aantref. En ook in Beaumettes, waar ik opnieuw uitkom, is geen drinkwater te vinden. Ik neem de gok en pak de 4,5 km 'op het kantje rijdend' over de D900 naar Coustellet (gelukkig gaan de automobilisten ruim om mij heen!). Het gaat snel, dus ik ben er zo. Nu nog even de ook vrij drukke D2 richting Robion en bij het begin van de bebouwde kom nog een hele dikke km de 'binnenlanden' in om na 103 km moe, maar voldaan in een stoel te ploffen...
. En voor de komende drie dagen voorspelt Météo France weer Mistral met rukwinden van 65-75 km/u en dan is het hier op de smalle wegen zonder uitwijkmogelijkheden ook niet echt lekker fietsen. Maar..., ik meld mij t.z.t. wel weer...