Een zondagmiddagritje naar de Col de Murs...
Na de regen- en onweersbuitjes van donderdagmorgen en de gierende
Mistral van vrijdag en zaterdag, zou het vandaag qua weer een aardige dag moeten
worden. Toen ik vanmorgen ontwaakte waren er echter vrij dikke wolkenvelden en was er weinig zon te zien. Onlangs schreef ik al dat zoiets hier wel vaker
voorkomt en dat het dan even later 'opeens' toch schitterend weer is. Eerst dus maar rustig ontbijten en daarna zijn m'n vrouw en ik naar één van de lokale
bakkertjes hier gewandeld voor twee overheerlijke
tartelettes aux prunes voor bij de koffie. Daarna hebben we even overlegd wat vandaag te doen: samen
iets ondernemen of zou ik gaan fietsen? Mijn vrouw zei onmiddellijk: 'Ga maar fijn fietsen, je hebt de afgelopen dagen ook al niet kunnen fietsen'. Dus snel iets
eten (de 'bodem' was met de
tartelette al gelegd), een bidon gevuld, de banden op spanning gebracht en de fietskleding aan. Doel voor vandaag, of eigenlijk
vanmiddag, de Col de Murs nog een keertje op vanuit het dal. Toen ik tegen het middaguur vertrok, was het al fraai en aangenaam weer. Na de
Mistral is de
atmosfeer altijd opgeruimd en dat was goed te zien, want het was kraakhelder en 'alles' in de omgeving kun je dan bijna 'pakken'. Ik besloot mijn gebruikelijke
aanloop via Oppède en Les Baumettes te nemen en vervolgens over de
Véloroute du Calavon naar Le Chêne te rijden. In Le Chêne begint de weg naar
Murs en de gelijknamige col. Bij de
Pont Julien dreigde ik nog even in de 'problemen' te komen. Bij de opritten naar deze brug staan houten hekken waar je
links en rechts (net) langs kunt fietsen. Er stond een vrij groot gezelschap dicht bij de opgang naar de brug, dus opletten! Wat doen die mensen daar? Een
excursie, een groep die een teken- of schildercursus volgt? Enfin, uit dat gezelschap kuiert een al wat oudere dame, 'op zijn zondags' uitgedost, richting de
fietsersdoorgang. Dat gaat dus fout...
Madame, attention s'il vous plaît roep ik. Geen reactie. Dan nog maar een keer en iets luider. Nog steeds geen
reactie. Ik probeer het voor de derde keer. 't Helpt niet en we komen tegelijkertijd bij de nauwe doorgang. Ik klik mijn voet uit het linker pedaal en dan ziet de
dame mij eindelijk. Ik zie dat ze een glas champagne (of ander spul met bubbels) in haar hand heeft. Kennelijk heeft ze toch ook iets gehoord, want ze zegt:
Je
vous en prie. C'était trop faible., hetgeen zo veel wil zeggen als 'Ga uw gang. Het was niet luid genoeg', nou ja, ik zal mij hier maar verder niet over opwinden...
Ik fiets verder en geniet van het heldere weer, de mooie wolkenluchten en de scherp afgetekende bergen.
De Véloroute du Calavon tussen de Pont Julien en Le Chêne:
Net voorbij het gehuchtje Le Chêne moet ik linksaf de weg naar Murs op. De eerste kilometers zijn nog gewoon vlak. Soms is de weg goed, soms is er een
irritant slecht en hobbelig stuk, waar het aanvoelt alsof je met 'vierkante' wielen rijdt. Pas na de kruising met de D2 (de weg Gordes - St. Saturnin-d'Apt) begint
de weg een beetje te klimmen. Maar het kan allemaal nog op het buitenblad. Als ik de D60 (naar Lioux) ben overgestoken, begint het meer serieuze klimwerk. In
de eerste bocht schakel ik naar het binnenblad. Toch gaat het klimmen nog mooi soepel en op mijn tellertje zie ik dat de snelheid varieert tussen de 14,8 en 15,1
km/u. Na dit eerste stukje klimmen volgt er een 'dipje' in de weg en komt het steilste en lastigste stuk van deze klim er aan. Mijn snelheid loopt dan ook
onmiddellijk terug: 12,5 zie ik en even later 11,5, wat al snel 11,1 km/u wordt. Ik roep 'de 26' te hulp. Zo, dat gaat beter en dit lastige stukje klimmen heb ik toch
vlot achter de rug. Terug naar 'de 23' en naar een klimsnelheid van achter in de 14 km/u. Oeps, daar is de afslag naar Joucas al, dus schiet ik behoorlijk op! Na
het min of meer uitgestorven Murs volgen er een paar nagenoeg vlakke kilometers, waar gewoon op het buitenblad gereden kan worden. Als de weg scherp
naar links draait, 't is haast een haarspeldbocht, is het nog een dikke 2 km klimmen naar de col. De col (627 m) is niet fotogeniek en ik heb hem hier al een paar
keer getoond, dus rijd ik even door en daal enige honderden meters aan de noordzijde van de col. Hier wil ik eigenlijk een leuk plaatje schieten met een of meer
fietsers in beeld. Maar er komt helemaal niemand omhoog. Ik eet even een appeltje... Nog steeds geen fietser(s) te zien. Dan maar een vijgen-pruimen reep
peuzelen. Nog steeds geen fietsers. Dat wordt dus een foto met slechts mijn eigen 'karretje' in beeld.
Aan de noordzijde van de Col de Murs, vlak onder de col:
Ik klim weer terug naar de col en zet meteen de afdaling in. Schitterend zijn de vergezichten die je hier voorgeschoteld krijgt, zeker nu het zo helder is! Dominant
ligt de
Grand Luberon met als hoogste punt de
Mourre Nègre (1125 m) voor mij.
In de afdaling van de Col de Murs heb je prachtige vergezichten:
Als ik Murs gepasseerd ben, kan ik het niet laten om daar toch ook even een foto van te schieten. Het ligt daar schitterend, zo in de septemberzon.
Murs in de septemberzon:
En het houdt nog niet op. Een paar honderd meter lager zie ik de Luberon in volle glorie voor mij liggen, met daarboven een schitterende wolkenlucht. In het oosten zie ik
aan de horizon ook de bergen bij de
Grand Canyon du Verdon zelfs heel duidelijk! Ja, het is wel een voorrecht hier te mogen/kunnen fietsen!
Het Pays d'Apt en de Grand Luberon met de Mourre Nègre:
Na nog een stukje gedaald te hebben, kies ik de richting van Joucas. Deze weg begint goed met een splinternieuw wegdek. Doch al snel is het weer knudde en
moet je al je aandacht bij het wegdek houden, in plaats van dat je kunt genieten van de omgeving. Gelukkig wordt het later wel iets beter, doch het blijft opletten
geblazen.
In de afdaling naar Joucas met Rousillon recht vooruit op de eerste heuvelrug:
Na Joucas ga ik verder richting Gordes, om vlak onder dit hoogelegen dorpje de D104 naar St. Pantaléon te nemen. Dat betekent eerst een stuk dalen en
daarna klimmen tot in St. Pantaléon. Daarna daal ik weer een heel stuk richting Goult. Ik rijd echter niet door naar Goult, doch ga op de T-splitsing meteen naar
Lumières. Net buiten Lumières kan ik zo via een rotonde de D900 kruisen en even later over een stukje van de
véloroute terug naar Les Beaumettes rijden.
Dan is het nog slechts een dikke 9 km via Oppède, Maubec-
le village en de rotonde bij Robion naar het oude Maubec. Toch een leuk zondagmiddagritje en
goed voor:
