Na drie dagen Mistral, vandaag bij een afnemende wind het 'tianium ros' maar weer eens gepakt voor een ritje over de Luberon. Eigenlijk lopen er maar twee routes over de Luberon: de weg van Céreste via Vitrolles-en-Luberon naar La Bastide-des-Jourdans (te ver weg) en de weg van Apt via de Col du Pointu naar Lourmarin. Goed, je kunt ook via Bonnieux rijden, maar dan kom je toch op de weg naar Lourmarin uit. Als fietser (en 'Grimpeur') wil je natuurlijk via de col! Daarom ben ik vanuit m'n standplaats via de D29 naar Oppède gereden en verder naar Beaumettes. In Beaumettes heb ik de Véloroute du Calavon gepakt (Lees hier mijn verslag over de véloroute), om op een comfortabele, snelle en veilige wijze naar Apt te kunnen fietsen. Omdat ik deze keer geen foto's van/langs de véloroute behoefde te maken, schoot het lekker op! Aangezien het ook relatief helder weer was, genoot ik volop van de fraaie omgeving. Na 27 km fietsen was ik in de buitenwijken van Apt en kon ik aan de 8 km lange klim via de D943 naar de col beginnen. Het is een mooie en niet al te lastige klim, maar omdat de D943 ook de verbindingsweg van Apt naar Pertuis en Aix-en-Provence is, is het ook een redelijk drukke weg. Bovendien zitten er veel bochten in en is de weg dus ook bij motorrijders erg geliefd. Toch had ik voldoende gelegenheid om van de mooie vergezichten te genieten. De laatste km's voor de col loopt de weg vlak langs de bergwand en is het helemaal prachtig!
De D943 vlak voor de Col du Pointu, met Lacoste en de Petit Luberon op de achtergrond:
Op de Col du Pointu:
Na op de col even de 'verplichte' foto gemaakt te hebben, ben ik een stukje terug gereden voor een foto van het omringende landschap (zie boven). Daarna terug naar de col en heerlijk dalen naar Lourmarin!
In Lourmarin heb ik, in de nabijheid van het kasteel, op een bankje in de schaduw een ravitailleringspauze ingelast. Trouwens, kijken naar het toeristen-publiek aldaar is ook leuk
!Het Château de Lourmarin:
Na de pauze ben ik, voor een rondje Cucuron, via de D56 richting Vaugines gereden. Net voorbij het gehuchtje La Gravière moet je nog even over een hele steile côte en verder loopt de mooie route ook redelijk omhoog. Fraai is het zicht op het Montagne Ste. Victoire bij Aix-en-Provence. 'Kenners' weten dat de beroemde Franse schilder Paul Cézanne dit gebergte vaak geschilderd heeft. Bij het binnenrijden van Cucuron moet je direct rechtsaf om op de D27 terug naar Lourmarin te komen. Deze weg is een stuk drukker en ook minder interessant dan de D56. Gelukkig gaat het hoofdzakelijk naar beneden, zodat je snel weer in Lourmarin bent. Daar nog even een paar 'gelletjes' in de mond gestopt en vervolgens 'op naar de top'!
Al vrijwel meteen na het verlaten van Lourmarin rijd je een soort 'gorges' (kloof) binnen, met hier en daar hoog oprijzende rotsformaties. Over vals plat slingert de weg zich door de kloof, richting col. Als dat niet 'genieten op de fiets' is, wat dan wel? Het is nu lunchtijd en daardoor is er gelukkig wat minder verkeer. Ik schiet goed op en ik ben dan ook snel bij het bord 'wegversmalling', waar ik naar het binnenblad schakel. Op dat punt begint, vlak voor de afslag naar Bonnieux, de echte klim. Die afslag laat ik letterlijk links liggen en met zo'n 15,7 km/u klim ik met 34x21 vlot verder. Pas bij de afslag naar Buoux wordt het wat steiler en valt mijn snelheid terug naar 14,7 km/u. Toch ben ik zo boven en sta ik vandaag voor de tweede keer op de Col du Pointu.
...voor de tweede keer op de Col du Pointu:
Nog maar een foto gemaakt, weer een paar 'gelletjes' als extra energie voor de verwachte tegenwind na Apt, de kinband van de helm even aangetrokken en dalen maar...
De weer mooie vergezichten, de volop in bloei staande lavendelvelden en even niet hoeven te trappen zorgen er voor dat ik blijf genieten.
...de volop in bloei staande lavendelvelden...:
Maar wat ik vanmorgen al verwachtte, blijkt te kloppen: de wind is toch nog weer aardig aangetrokken en daardoor heb ik op de véloroute van Apt naar Maubec de wind flink tegen. Dat werd dus even echt 'Hollands' tegen de wind in stoempen. Ik was dan ook blij dat het er na 104 km op zat en heb daardoor ook extra genoten van het Provençaalse gerecht (met bijpassen wijn) dat m'n vrouw vanavond op tafel zette!
en 
