Geplaatst: 08 jul 2009 00:40
Ook mijn eerste Marmotte....
Dit jaar had ik een mobilhome gereserveerd op camping Le Chateau in Rochetaillee. Op de een na laatste dag van onze vakantie (zondags voor 10.00 uur afmelden) zou de Marmotte plaatsvinden. Na een periode van wikken en wegen heb ik me toch maar ingeschreven (achteraf gezien de limiet van 7000 deelnemers gelukkig) voor de Marmotte. Je moet 'm toch eens gereden hebben....
Voor de Marmotte heb ik geen bewuste trainingsopbouw gevolgd. Aangezien ik door omstandigheden ook de laatste weken voor de vakantie niet kon trainen heb ik besloten om mijn oorspronkelijke bergverzet (50/34 en 12/27) aan te passen en een 30 tands krans te ruilen voor de 14. Puur voor noodgevallen.
Aangekomen in Frankrijk heb ik op de eerste volledige dag direct de Alpe d'Huez beklommen. Een aantal jaren terug heb ik deze al eens gedaan in 1 uur 5 minuten (tot aan tourfinish). Nu ging het echter voor geen meter (1 uur 25). De hele klim was een noodgeval en heb ik bijna alles op 34-30 gereden. Dat beloofde wat... Na het lezen van de diverse forums dacht ikzelf misschien wel kans te maken op goud, maar na deze beklimming werd me snel duidelijk dat uitrijden het doel moest zijn.
De daarop volgende tochten gingen moeizaam, regelmatig was de 30 een welkome aanvulling.
De beklimmingen die ik als voorbereiding heb gedaan:
Les 2 Alpes - La Berarde - Col de Sarenne - Col de la Morte - Col de Parquetout - Col d'Ornon - Col de Glandon - Col de Salude (via Villard Notre Dame) - 2 x Alpe d'Huez
Voor mijn gevoel was er wel verbetering merkbaar tijdens de laatste dagen voor de Marmotte.
De Marmotte:
Op tijd naar Bourg vertrokken. Ik zou vanuit het derde startvak starten en ik stond daar redelijk vooraan. Zoals door anderen al aangegeven zijn er diversen die zeer snel vertrekken. Ik had besloten om alles in eigen tempo te doen en goed te eten en te drinken. In rap tempo begonnen we aan de Glandon. In de voorbereiding had ik hier nog veel de 30 nodig, nu eigenlijk alleen in de beklimming van "de badkuip". In 2 uur en 1 minuut stond ik aan de top. Beetje dringen voor water, isostar erin en verder. De afdaling was een slagveld. Veel mensen aan de kant met of lekke banden of valpartijen. Sommige rijden als gekken (de en veel te hard en de ander veel te langzaam).
Het "vlakke" stuk leek wel een bakoven. Geen gekke dingen gedaan, eventjes aangezet om bij een snellere groep aan te sluiten, verder gevolgd. Bij het waterpunt voor de Telegraphe constateerde ik dat het achterwiel aanliep. Spaak gebroken! En nu? Gevraagd of er technische assistentie aanwezig was. Ja, in Valloire.... Achterrem dusdanig afgesteld dat het wiel niet meer aanliep en de spaak zo geklemd dat die geen verdere schade meer zou aanrichten.
De beklimming van de Telegraphe ging als een speer, waarschijnlijk door de adrenaline. Na 4 uur en 38 minuten was ik op de top van de Telegraphe. Een tiental minuten in de rij gestaan voor water maar toch maar besloten om door te rijden, het duurde allemaal veel te lang.
In Valloire water bijgevuld en geinformeerd naar de technische assistentie, deze was nog twee kilometer rijden. Daar me bij de Mavic bus gemeld. Na een minuut of 30 kon ik weer verder, super service! Ook nog even wat gegeten. Lekker is het stokbrood met worst en brie tussen al de repen en gelletjes door....
De beklimming van de Galibier was zwaar, maar te doen. Wel viel het vals platte stuk me tegen, een echte energie verslinder. Op het stuk na Plan Lachat begon ik last te krijgen van brandende voeten. Achter ons begon het te dreigen met een enkele klap onweer maar het bleef droog. Na 6 uur en 46 minuten was ik op de top.
Weer even een stuk stokbrood naar binnen gewerkt, jasje aangetrokken en begonnen aan de afdaling. Door het slechte wegdek en de wind vond ik deze afdaling lastiger dan de Glandon. Op de Lautaret het jasje weer uitgetrokken en verder gedaald. Ook hier veel wind (en ik heb niet eens hele hoge velgen). Ook vond ik het af en toe gevaarlijk met de auto's. Sommigen fietsers halen links en rechts in! In het tunneltje voor de beklimming bij het stuwmeer reed ik door een gat en was mijn achterband lek. In de hitte het bandje vervangen, hierbij werd ik door een hoop wielrenners weer ingehaald. Snel weer door maar even later was het weer raak, weer achter lek. Velg en band nogmaals goed gecontroleerd maar niets gevonden, dus dit keer moest het een andere oorzaak zijn. Kreeg de band dit keer niet geheel op 8 bar met een hoogteslag tot gevolg. Even verderop gelukkig van een Italiaanse wielertoerist de pomp kunnen lenen. Aangezien de achterrem een vreemd geluid liet horen, dit nog even gecontroleerd (aangedraaid). Verder tot aan Bourg geen problemen meer gehad.
Onder aan de Alp nog even bijgetankt (broodje en drinken). Wat blij was ik met de 30.... Zo kon ik tenminste nog een beetje beentempo aanhouden en lijkt het niet zo op harken zoals menigeen met 34-25 of iets dergelijks. Hier nog een hoop mensen weer ingehaald. Achteraf gezien blijkt de klimtijd van de Alp niet slecht 1 uur 22 minuten (nog sneller dan op de eerste vakantiedag!!). Ook nu tijdens de beklimming weer brandende voeten. Op sommige stukken was het zeer warm. Water over mijn hoofd was een zeer welkome verkoeling. Eindtijd aan de finish was 10 uur 3 minuten. Ik was net voor de bui binnen.
Achteraf gezien heb ik een goede Marmotte gereden (hierbij niet lettend op de eindtijd). Geen krampen gehad of complete vermoeidheid op een Col. Hierbij heb ik ook gelet op mijn hartslag die zeker niet (lang en veel) over de 160 is gegaan. Ook geen leeg gevoel gehad dus het eten en drinken was in orde.
Alleen de technische problemen hebben voor mijn gevoel roet in het eten gegooid. Dit heeft me meer dan een uur gekost. Dus zonder problemen had ik dicht bij goud kunnen zitten. Dit geeft weer te denken over een eventuele toekomstige Marmotte....
Dit jaar had ik een mobilhome gereserveerd op camping Le Chateau in Rochetaillee. Op de een na laatste dag van onze vakantie (zondags voor 10.00 uur afmelden) zou de Marmotte plaatsvinden. Na een periode van wikken en wegen heb ik me toch maar ingeschreven (achteraf gezien de limiet van 7000 deelnemers gelukkig) voor de Marmotte. Je moet 'm toch eens gereden hebben....
Voor de Marmotte heb ik geen bewuste trainingsopbouw gevolgd. Aangezien ik door omstandigheden ook de laatste weken voor de vakantie niet kon trainen heb ik besloten om mijn oorspronkelijke bergverzet (50/34 en 12/27) aan te passen en een 30 tands krans te ruilen voor de 14. Puur voor noodgevallen.
Aangekomen in Frankrijk heb ik op de eerste volledige dag direct de Alpe d'Huez beklommen. Een aantal jaren terug heb ik deze al eens gedaan in 1 uur 5 minuten (tot aan tourfinish). Nu ging het echter voor geen meter (1 uur 25). De hele klim was een noodgeval en heb ik bijna alles op 34-30 gereden. Dat beloofde wat... Na het lezen van de diverse forums dacht ikzelf misschien wel kans te maken op goud, maar na deze beklimming werd me snel duidelijk dat uitrijden het doel moest zijn.
De daarop volgende tochten gingen moeizaam, regelmatig was de 30 een welkome aanvulling.
De beklimmingen die ik als voorbereiding heb gedaan:
Les 2 Alpes - La Berarde - Col de Sarenne - Col de la Morte - Col de Parquetout - Col d'Ornon - Col de Glandon - Col de Salude (via Villard Notre Dame) - 2 x Alpe d'Huez
Voor mijn gevoel was er wel verbetering merkbaar tijdens de laatste dagen voor de Marmotte.
De Marmotte:
Op tijd naar Bourg vertrokken. Ik zou vanuit het derde startvak starten en ik stond daar redelijk vooraan. Zoals door anderen al aangegeven zijn er diversen die zeer snel vertrekken. Ik had besloten om alles in eigen tempo te doen en goed te eten en te drinken. In rap tempo begonnen we aan de Glandon. In de voorbereiding had ik hier nog veel de 30 nodig, nu eigenlijk alleen in de beklimming van "de badkuip". In 2 uur en 1 minuut stond ik aan de top. Beetje dringen voor water, isostar erin en verder. De afdaling was een slagveld. Veel mensen aan de kant met of lekke banden of valpartijen. Sommige rijden als gekken (de en veel te hard en de ander veel te langzaam).
Het "vlakke" stuk leek wel een bakoven. Geen gekke dingen gedaan, eventjes aangezet om bij een snellere groep aan te sluiten, verder gevolgd. Bij het waterpunt voor de Telegraphe constateerde ik dat het achterwiel aanliep. Spaak gebroken! En nu? Gevraagd of er technische assistentie aanwezig was. Ja, in Valloire.... Achterrem dusdanig afgesteld dat het wiel niet meer aanliep en de spaak zo geklemd dat die geen verdere schade meer zou aanrichten.
De beklimming van de Telegraphe ging als een speer, waarschijnlijk door de adrenaline. Na 4 uur en 38 minuten was ik op de top van de Telegraphe. Een tiental minuten in de rij gestaan voor water maar toch maar besloten om door te rijden, het duurde allemaal veel te lang.
In Valloire water bijgevuld en geinformeerd naar de technische assistentie, deze was nog twee kilometer rijden. Daar me bij de Mavic bus gemeld. Na een minuut of 30 kon ik weer verder, super service! Ook nog even wat gegeten. Lekker is het stokbrood met worst en brie tussen al de repen en gelletjes door....
De beklimming van de Galibier was zwaar, maar te doen. Wel viel het vals platte stuk me tegen, een echte energie verslinder. Op het stuk na Plan Lachat begon ik last te krijgen van brandende voeten. Achter ons begon het te dreigen met een enkele klap onweer maar het bleef droog. Na 6 uur en 46 minuten was ik op de top.
Weer even een stuk stokbrood naar binnen gewerkt, jasje aangetrokken en begonnen aan de afdaling. Door het slechte wegdek en de wind vond ik deze afdaling lastiger dan de Glandon. Op de Lautaret het jasje weer uitgetrokken en verder gedaald. Ook hier veel wind (en ik heb niet eens hele hoge velgen). Ook vond ik het af en toe gevaarlijk met de auto's. Sommigen fietsers halen links en rechts in! In het tunneltje voor de beklimming bij het stuwmeer reed ik door een gat en was mijn achterband lek. In de hitte het bandje vervangen, hierbij werd ik door een hoop wielrenners weer ingehaald. Snel weer door maar even later was het weer raak, weer achter lek. Velg en band nogmaals goed gecontroleerd maar niets gevonden, dus dit keer moest het een andere oorzaak zijn. Kreeg de band dit keer niet geheel op 8 bar met een hoogteslag tot gevolg. Even verderop gelukkig van een Italiaanse wielertoerist de pomp kunnen lenen. Aangezien de achterrem een vreemd geluid liet horen, dit nog even gecontroleerd (aangedraaid). Verder tot aan Bourg geen problemen meer gehad.
Onder aan de Alp nog even bijgetankt (broodje en drinken). Wat blij was ik met de 30.... Zo kon ik tenminste nog een beetje beentempo aanhouden en lijkt het niet zo op harken zoals menigeen met 34-25 of iets dergelijks. Hier nog een hoop mensen weer ingehaald. Achteraf gezien blijkt de klimtijd van de Alp niet slecht 1 uur 22 minuten (nog sneller dan op de eerste vakantiedag!!). Ook nu tijdens de beklimming weer brandende voeten. Op sommige stukken was het zeer warm. Water over mijn hoofd was een zeer welkome verkoeling. Eindtijd aan de finish was 10 uur 3 minuten. Ik was net voor de bui binnen.
Achteraf gezien heb ik een goede Marmotte gereden (hierbij niet lettend op de eindtijd). Geen krampen gehad of complete vermoeidheid op een Col. Hierbij heb ik ook gelet op mijn hartslag die zeker niet (lang en veel) over de 160 is gegaan. Ook geen leeg gevoel gehad dus het eten en drinken was in orde.
Alleen de technische problemen hebben voor mijn gevoel roet in het eten gegooid. Dit heeft me meer dan een uur gekost. Dus zonder problemen had ik dicht bij goud kunnen zitten. Dit geeft weer te denken over een eventuele toekomstige Marmotte....
