Van de l'Enclave des Papes naar de Gorges de l'Ardèche
Eergisteren, maandag, heb ik hier in de
Drôme Provençale de gehele dag in lange broek en fleecejack gelopen. Er was veel zon, dat wel, maar er woei ook een stevige
Mistral met
rafales (windvlagen) to zo'n 54 km/u. Geen aangenaam fietsweer dus. Nu is het na twee toch altijd vermoeiende reisdagen ook wel prettig om wat uit te rusten. M'n vrouw en ik hebben die dag gelijk maar flink wat boodschappen gedaan, dan zijn we daar voorlopig van af
. En omdat ik de streek hier niet zo goed ken, heb ik de middag benut om een leuke rit uit te zetten en die in 't geheugen van mijn Rox 10.0 op te slaan. Omdat ik richting
Gorges de l'Ardèche wilde gaan fietsen, zou ik dus zo'n navigatiehulpmiddel goed kunnen gebruiken. Bovendien moet je richting het westen bijvoorbeeld door Pierrelatte en Bourg-St-Andéol en een
track kunnen volgen scheelt dan een boel zoekwerk in zo'n vreemde stad.
Voor dinsdag gaf de
méteo aanvankelijk nog steeds
Mistral en een gevoelstemperatuur van zo'n 18 graden, zodat woensdag eigenlijk een wat meer geschikte dag voor mijn eerste fietstocht hier zou zijn. Toen ik echter gistermorgen ontwaakte en naar het weerbericht van
Météo France luisterde, vertelde Elodie Callac dat het toch een fraaie dag zou worden. Geen
Mistral meer, wel
un vent sensible (een duidelijk voelbare wind), maar vertelde ze er bij, de wind zou 's middags afzwakken. Ook nog snel even de
app op mijn smartphone geraadpleegd en die gaf een te verwachten middagtemperatuur van om en nabij de 25 graden. Zo zou het dus toch een prima fietsdag kunnen worden.
Stevig ontbijten,
Doc Blue in de band van het voorwiel (achter zat 't spul er al in), 6,5 bar in de banden, bidons vullen, bananen, gelletjes, fruitrepen en een appel mee en daar gaan we... Op het startpunt nog even de
checklist afwerken:
track starten, hoogtemeter calibreren (op 176 m) en
training starten. Nu kon het fietsen echt beginnen. In Grillon wilde ik gewoon het stadje door op de doorlopende weg, doch ik kreeg een waarschuwing dat ik linksaf moest, een smal omhoog lopend straatje in. En zo reed ik verder via leuke landweggetjes richting Chamaret. Normaliter, dus zonder navigatie, zou ik zo'n route niet snel nemen, want dan zit je zo maar op de verkeerde weg en blijf je zoeken. Nu ging het echter prima en 't is nog leuk ook
.
Ik rijd door een licht geaccidenteerde omgeving, waar de forse bremstruiken nog uitbundig bloeien èn geuren. Kijk, daar schiet een grote felgroene hagedis over de weg. Ik heb het al meteen erg naar mijn zin
.
Chamaret met z'n typische, vierkante en hoge donjon (foto voor mijn broer, die het hier ook kent
)
:
Richting Chantemerle-les-Grignan wordt het steeds meer geaccidenteerd, dus moet het binnenblad er af en toe even aan te pas komen. Er is hier op dit soort weggetjes nauwelijks verkeer, waardoor het heerlijk fietsen is. Een bunzing steekt huppelend de weg over. Een gelukstreffer dat ik hem te zien krijg? Toen ik om tien uur op de fiets stapte, heb ik nog even getwijfeld of ik armstukken aan zou doen. Doch die zou ik al meteen weer uitgedaan hebben, want het is aangenaam warm en de inderdaad nog duidelijk aanwezige wind heb ik dwars of een beetje schuin in de rug. Ik rijd het gebied van de
AOC Grignan-les-Adhémar binnen en een bord nodigt je uit je door de wijnen hier te laten bekoren. Vroeger was dit de
AOC Côteaux du Tricastin, maar na het ongeluk in de kerncentrale van Tricastin werd dat een beladen naam en hebben de wijnboeren een andere naam voor hun
appelation gekozen.
In het gebied van de AOC Grignan-les-Adhémar :
Het navigeren met de Rox 10.0 gaat tot nog toe uitstekend. Na Chantemerle gaat het richting La Garde Adhémar en daarna volgt er een waarschijnlijk vlak deel van de route, alvorens ik in de Ardèche terecht zal komen. Eerst even een plaatje schieten van het soort weggetjes waar ik over fiets en waar je zo mooi van de bloeiende brem kunt genieten.
Overal bloeiende brem in de Drôme Provençale:
Via wat draai-en-keer-werk kom ik op de weg door het schitterende
Val des Nymphes naar het hooggelegen La Garde-Adhémar. Eerst een stukje klimmen, gevolgd door een heel eind dalen, alvorens je weer gaat klimmen richting het stadje. Dat oeroude stadje is ècht een bezoek waard. Nu laat ik het rechts van mij liggen en fiets ik er min of meer onderlangs, want we hebben het in 2010 al uitgebreid bekeken en ik ben er toen zelfs met mijn broer op de fiets geweest. Over de meeste lavendelvelden hier ligt nog slechts een paarse waas, want de bloei is nog maar net begonnen. Toch tref je zo hier en daar ook wel een veld aan dat al volop in bloei staat, zoals ik er een tref na de afdaling vanuit La Garde-Adhémar.
Al volop bloeiende lavendel (foto voor mijn achterbuurvrouw, die zo van lavendel houdt
)
:
Als ik mij, na het nemen van de foto, omdraai, zie ik La Garde-Adhémar mooi liggen, daar hoog op de rotsen. Daar kan ik dus ook wel even een fotootje van schieten. Ik moet op deze redelijk drukke weg wel even wachten tot het wat rustiger is, want voor de foto moet ik wel midden op de weg gaan hurken om het plaatje te krijgen zoals ik het ongeveer voor ogen heb.
La Garde-Adhémar:
Ik fiets onder de TGV-lijn door, over de A7 en kom over het
Canal Donzère Mondragon (een omleidingskanaal langs de Rhône, o.a. voor het scheepvaartverkeer) en nader Pierlatte. Hier wordt ik door mijn Rox 10.0 keurig door een buitenwijk richting Bourg-St-Andéol geleid. Als ik op de hoofdweg richting Bourg wil blijven, stuurt de Rox 10.0 mij toch via een korte omleiding van die weg af. Zelf heb ik de route niet zo gepland, maar zo af en toe worden er correcties aangebracht, die er voor zorgen dat je zo min mogelijk op drukke doorgaande wegen hoeft te fietsen. Even later kom ik gewoon weer op de hoofdweg uit. Vanaf de brug over de Rhône heb ik een mooi zicht op Bourg-St-Andéol en daarna fiets ik het departement Ardèche binnen.
Bourg-St-Andéol aan de Rhône:
Bourg is een echt gezellig Zuid-Frans stadje met van die grote platanen rond een pleintje waar allerlei uitnodigende terrasjes te vinden zijn. Iets voor een andere keer, want ik heb nog de nodige kilometers voor de boeg. Als ik bij het verlaten van het stadje de D4 richting Vallon-Pont-d'Arc wil nemen, word ik bij een rotonde door de fietscomputer weer omgeleid. Als snel moet ik linksaf omhoog een 'groezelig' straatje in waar een bord 'doodlopende weg' aangeeft dat je daar niet door kunt. Er staat niet onder dat fietsers er wel kunnen passeren. Toch maar omhoog gereden. 't Wordt steil en ik kan nog net op het buitenblad de laatste bocht pakken, waarna ik voor een groot smeedijzeren hek sta... Ik kijk op een soort binnenplaats waar een paar auto's staan en meen te zien dat er mogelijk vroeger wel een doorgang geweest zou kunnen zijn. Zelf een foutje gemaakt bij het intekenen van de route of een foutje in de kaart? Ik keer om en zoek de D4 weer op, waarna ik na een paar honder meter gewoon weer de boodchap
You are on the track op het schermpje van de Rox zie. Rustig klim ik nu met 4x21 over deze 5 procent helling richting wat het hoogste punt van mijn route zal worden. Het is een brede, rustige weg. In het hoogseizoen zal het hier wel een flink stuk drukker zijn, schat ik zo in. Bij de
Table d'Orientation wordt het 6% en schakel ik naar 34x23. Het wordt 7% en zelfs nog even 8%. Daarna vlakt de klim weer wat af en kan ik terug naar 34x21. Bij de communicatietoren ben ik volgens de Rox op 407 meter aangekomen.
Op de 'Cima Coppi' van mijn tocht:
De afdaling kan beginnen en ik peuzel mijn beide bananen maar eens op. Wat verder kom ik in een wat meer open landschap met lage bomen en struikgewas, een vrij ruige en nagenoeg onbewoonde omgeving. Ik laat, zonder bij te trappen, mijn Lynskey R230 zijn gang gaan en geniet van de rust en het aangename fietsweer. Dan zie ik opeens dat er geen
track meer op het schermpje te zien is. Hè, hoe kan dat nu? Afslag gemist? Ja, ik heb tijdens de afdaling nauwelijks op het schermpje gekeken, want zijwegen zag ik niet. Gelukkig heb ik als 'back-up' wel een Michelinkaart meegenomen. Toch maar even raadplegen. Ik wilde via een afslag naar Bidon (een voor een fietser makkelijk te onthouden naam
) richting de
Gorges de l'Ardèche rijden. Was daar zojuist in de bocht dan misschien toch een weggetje? Ik rijd een stukje terug, geen weg te zien, alleen zo'n met keien bezaaid pad de
garrigue in. Dan maar gewoon verder over de D4.
Kijk, daar is de afslag naar Bidon al. Ik begrijp het even niet meer. Over een nog al hobbelig wegdek begint het hier te dalen richting de
gorges. Bij een T-splitsing raak ik een moment gedesoriënteerd en na uitvoerig bestuderen van de kaart, blijk ik toch een weggetje gemist te hebben en heb ik de afslag naar Bidon genomen die ik eerst ook zo gepland had. Later heb ik de route een beetje aangepast, omdat ik dan over een groen gemarkeerde weg vanuit Bidon naar de Ardèche zou fietsen. Het gemiste weggetje zal wel zo'n onbetekenend ding geweest zijn, waar geen wegwijzer bij staat. Het is op de Michelinkaart ook niet genummerd. Enfin, ik zit weer op de route en zie op een gegeven moment in de verte al de steile rotsen van de
gorges verschijnen. Het is op de route langs de
Gorges de l'Ardèche nog rustig. Er zijn wel wat toeristen, maar druk is het zeker niet. Op de fraaie aangelegde
Belvédère de Templiers kan ik zelfs op de fiets naar beneden en later ook weer terug. Wel even een geschikt moment afwachten
.
Gorges de l'Ardèche (Belvédère des Templiers):
Het gaat hier op-en-af en het is er nu nog leuk fietsen. In het hoogseizoen is het hier waarschijnlijk onplezierig druk. Tientallen jaren geleden hebben mijn vrouw en ik vanuit Bédoin (!) een keer autotocht hierheen gemaakt, dus is het wel leuk om het zo veel jaar later weer eens te bekijken en dan nu dus op de fiets. De
belvédères zijn inmiddels allemaal fraai aangelegde uitkijkpunten geworden.
Gorges de l'Ardèche (Balcon des Templiers):
De Rox wil mij nog een keertje verleiden tot een omweg over de C6 richting St-Marcel-d'Ardèche, maar daar trap ik niet in. Waarom hij dat doet, begrijp ik niet, want de D290 is een prima weg en ook het meest interessant. Al snel zit ik gewoon weer op de geplande route. Bij
La Grande Belvédère zie ik goed waar ik straks heen ga, want behalve de rivier, zie je de weg ook goed liggen. Hij ligt daar een stuk lager, dus volgt er veel dalen
.
Gorges de l'Ardèche (La Grande Belvédère):
Bij St-Martin-d'Ardèche steek ik via een smalle brug met slechts één rijstrook de Rhône over en kom ik in het departement Gard. Via een wat saaie weg gaat het nu naar Pont-St-Esprit, waarna het waarschijnlijk minst prettige stuk van de route, dat naar Bollène, zal volgen. Ik begin de wind nu steeds meer te voelen. Bij het binnenrijden van de bebouwde kom van St-Esprit wordt ik door een uit een zijweg komende dame nog bijna tegen de vlakte gereden.
Madame verzuimde om over haar schouder te kijken en heeft vermoedelijk alleen op haar spiegels vertrouwd. Waarschijnlijk zat ik net in de dode hoek. 't Liep door oplettendheid van
Le Grimpeur gelukkig goed af!
Pont-St-Esprit:
Op de lange en smalle brug bij Pont-St-Esprit moet ik ook weer goed bij de les blijven, want ik heb er veel last van de wind en er komen mij telkens grote vrachtwagens tegemoet, terwijl er ook achterop komend verkeer is. Ik ben dan ook blij als ik weer aan de overkant van de Rhône ben. Daar ben ik weer terug in de Vaucluse. Bij de rotonde die dan volgt ben ik eigenwijs en neem ik niet de route die de Rox mij aanbiedt, maar de kortste weg naar Bollène, want ik begin wat vermoeid te raken. Dat had ik niet moeten doen, want het is een relatief smalle weg met in het eerste deel aan weerszijden ook nog platanen vlak langs de kant van de weg. En de weg is ontzettend druk. Ook weer veel vrachtverkeer. Je mag er als automobilist weliswaar niet sneller dan 70 km/u, maar 't is er allesbehalve prettig fietsen. Ook boven mij is er verkeer: een TGV raast richting Orange. Later zie ik dat de door de Rox aangegeven route niet eens zo ver om was geweest, prettiger èn veiliger was.
Vanuit Bollène rijd ik de prachtige route langs St-Restitut. Ik ben wel blij dat ik niet helemaal naar boven hoef, want ik voel de benen goed en moet straks in open terrein waarschijnlijk toch nog behoorlijk tegen de wind opboksen. Ik hoor het Elodie Callac nog zeggen toen ze over het weer voor de middag had:
le vent se faiblira (de wind zal afnemen). Via La Baume-de-Transit en Richerenches worstel ik met de wind en de hoop op een gemiddelde van 23 km/u vervliegt...
Weer terug bij mijn vrouw, krijg ik het weer voor woensdag te zien: 's ochtends een enkele bui en 's middags buien met onweer. Wat was ik blij dat ik toch dinsdag de fiets gepakt heb. Het was hier overigens vandaag, woensdag, een groot deel van de morgen grijs met een enkel spatje, maar nu piept het zonnetje er al weer door. Voor vanmiddag wordt er ook nog een enkel buitje verwacht, maar vanaf morgen weer veel zon en in het Pinksterweekeinde zou het hier tropisch warm (heet) moeten worden. Dan kan mijn vrouw misschien van wat warmer zwemwater genieten dan nu het geval is, alhoewel ze zich er weinig van aantrekt dat het in 't zwembad (veel te) koud is.
De route is weer op
Strava te vinden, waar ook staat dat ik 1400 m hoogtewinst heb geboekt. Mijn Rox Data Center heeft het over 1151 m bergop... Maakt niet uit, ik heb een mooie tocht gemaakt!
.
