Fiets.nl

Ben voornemens deze volgend jaar te doen en wel de platinum route.
Dan ook een hit-and-run, alleen.
Ben wel een echte duur fietser maar knijp hem wel als ik eraan denk.
We zullen zien tzt.

Doen zou ik zeggen. Niet twijfelen en het hele jaar ervoor trainen.
Ik heb de platina route ook gereden. Het spannendste was de doorkomsttijd in Airolo. Was voor mij wel haalbaar maar als ik een lekkke band zou krijgen zou het kantje boord worden. De laatste paar km van de Oberalp werd het echt zwaar en de Sustenpass was een regelrechte helletocht. Nooit zo afgezien als toen. Maar wel heeeeeeel errug mooi om te doen. Wie weet ooit nog eens.

Verdomd mooi en inspirerend om te lezen. Petje af, bikkels!

Ben dit jaar ook mee geweest naar de Tour du Mont Blanc (wegens blessure niet volledig en 'enkel' laatste 200 km). Deze is wel veel toleranter qua tijd dan het Alpenbrevet, waarbij er volgens hen maar ong 4u tussen de eerste en de laatste rijder is. Maar doen zou ik zo zeggen. Bij (extreem) duursporten zoals dit zit heel veel in het kopje, en als je 200km kan fietsen dan kan je er ook 280 fietsen (zo denk ik toch). Mocht je het tijdspunt in Airolo niet halen, dan word je afgeleid naar de Gold Tour, met 4 cols en ca 170 km (waaronder de Gotthard) nog steeds een serieuze klepper en zeker geen mislukte dag!

De Gold Tour is mooi zat, toen wij allang aan het bier zaten kwamen om 21:15 nog jongens binnen van de Platina Tour. Het was al donker en hadden de lichtjes aan, tsja blijft uitdagend de Platina maar om zolang op de fiets te zitten pffff dan moet ik wel erg mentaal gemotiveerd zijn......

Het is eigenlijk heel simpel. De platin tour moet je erg graag willen of niet. Als je erover twijfelt moet je hem niet doen.

Drie jaar geleden Platina met succes uitgereden. Het doel was dit jaar minstens een evenaring en liefst nog een uur van die tijd af te doen. Zover het plan...

Op de Grimselpas wist ik echter al hoe laat het was. Waar het eerste deel nog goed ging, vloeide in het tweede deel de kracht gewoon uit mijn benen. Het gevoel was goed, hartslagen ook maar ik kon geen 200 watt meer duwen . Met het idee dat het eventueel zou kunnen beteren ben ik aan de Nufenen begonnen maar daar weer van hetzelfde bedje ziek. Ook hier abnormale lage vermogens en ik werd enkel maar gepasseerd.. Daar de lage cadans begonnen de rug en nek erg op te spelen en toen wist ik dat het game over was.

Nu, boven op de Nufenen had ik echter nog tijd genoeg om op tijd in Airolo te zijn voor de Platina (was na 3u45 fietsen op de top van de Nufenen). De veer was echter nu ook mentaal gebroken. Ik heb dan besloten om op mijn pa te wachten (die de Gold tour aan het rijden was) en heb op de top een half uurtje gewoon neergezeten, beseffend dat het niet voor dit jaar zou zijn. Vervolgens heb ik mijn weg verder gezet op de Gold Tour in de buurt van mijn pa. In die wartme die er toch wel was, gedemotiveerd en met slechte benen de Gold Tour uitrijden leek wel even zwaar als de Platina van 3 jaar geleden... Maar op karakter toch maar uit gereden..

De week na het Alpenbrevet nog ritjes gedaan in Morzine (Avoriaz, Joux Plane, Ramaz) en de Colombière en Aravis nog beklommen. Batterijen terug opladen nu .

Herman_N schreef:Het is eigenlijk heel simpel. De platin tour moet je erg graag willen of niet. Als je erover twijfelt moet je hem niet doen.

Klopt, denk dat het voornamelijk een mentale kwestie is zeker in mijn geval