In de Alpilles II
Dit schreef ik op 25 juni jl.:
legrimpeur schreef:...Het was dan ook mijn bedoeling om vandaag in het westelijke deel van de Alpilles te gaan fietsen. Maar toen ik de meteoroloog van Météo France hier vanmorgen op de radio hoorde zeggen '...un Mistral assez fort sur La Camargue vers 60 km/h...' (een tamelijk krachtige Mistral tegen 60 km/h in de Camargue), heb ik mijn plannen maar bijgesteld...
Gisteren was een mooie dag voor een herkansing. Er stond wel (aardig) wat wind, doch niet zo veel dat het een 'belemmering' zou vormen om fijn in de Alpilles te gaan fietsen...
Binnendoor naar Robion, Les Taillades en Cavaillon. Stad door, Durance over, TGV-tracé en A7 (die hier zesbaans is) over en ik was weer in de Bouches-du-Rhône. Doorgereden to net even voorbij Plan d'Orgon. De weg die dan volgt is de erg drukke en vanwege het rijden onder platanen ook donkere weg naar St. Rémy-de-Provence. Ik heb een alternatief gevonden in de D31 via Mollégès. Tot aan dit stadje is de saaie weg breed en overzichtelijk en bovendien niet druk. Na Mollégès wordt de weg veel smaller, doch is nog steeds niet druk. Je rijdt kilometers lang langs appel- en perenboomgaarden en hebt regelmatig doorkijkjes naar de Alpilles, die links van je route liggen. Maar het is nog steeds geen erg opwindende omgeving. Je ziet hier wel regelmatig fietsers, touristen en racefietsers. Vlak voor St. Rémy kom je uit op de uit het noorden van Noves komende D30. Het is dan nog 3 km tot je in St. Rémy bent. Een paar rotondes en vervolgens worstelde ik mij, tezamen met het andere verkeer, door het gezellige, maar altijd (erg) drukke Provençaalse stadje. Ik ben de stad uit gereden richting 'Les Antiques' en 'Les Ruines de Glanum'. Net buiten het centrum ben ik vervolgens rechtsaf gegaan, om via een piepklein binnenweggetje (is alleen te vinden door mensen die 'de weg hier weten'
) uiteindelijk uit te komen op de 'Vieux Chemin d'Arles' (de 'Oude Arlense Weg' zouden wij zeggen). Bij 'Le Tour Cardinal' kom je dan op de D27 en de schitterende klim richting Les Baux-de-Provence. Geen echt moeilijke klim, maar 't begon al behoorlijk warm te worden hier in 't zuiden en dat vraagt dan toch iets meer van je. Ik passeerde talrijke toeristen, vaak van de categorie 'helm naar achteren op het hoofd'
, die zich op hun al dan niet gehuurde hybrides en VTT's (ATB's) omhoog worstelden (soms met sandalen aan of met de hakken trappend). Eigenlijk wel een beetje koddig om te zien, maar ze komen wel allemaal boven, dat dan weer wel! Eenmaal boven op het colletje heb je een schitterend uitzicht op de prachtige omgeving en zie je in de verte Arles duidelijk liggen (is op de foto helaas wat lastiger te onderkennen).
...een schitterend uitzicht op de omgeving... (net voor het colletje in de D27):
Vanwege het droge weer en de wind, is het bosbrandgevaar hier erg groot. Veel wegen de bossen en bergen in zijn dan ook beperkt toegankelijk. En de patrouillerende gele blusauto's van de speciale bosbrandweer kom je dan ook veelvuldig tegen. Bij het colletje in de D27 was zelfs een informatiepunt om bezoekers te wijzen op de gevaren van bosbrand.
Informatiepunt van de bosbrandweer:
Het colletje in de D27, gezien vanuit de richting St. Rémy-de-Pce:
Net over het colletje, krijg je een spectaculair uitzicht op enkele van de hier erg grillige rotsformaties voorgeschoteld. En even verder zie je hoe de weg zich onder je richting Les Baux kronkelt. Het bij Les Baux uitstekende plateau is zelfs al te zien.
Grillige rotsformatie in de Alpilles bij Les Baux:
De D27, kijkend richting Les Baux:
Even een stukje dalen en dan kom je in een bocht waar 'alles en iedereen' stopt, ik dus ook. Vanuit die bocht heb je een magnifique zicht op Les Baux en het wemelt er dan ook van de fotograferende toeristen. Daar wilde ik ook wel een plaatje schieten. 't Was nog wel even lastig om de fiets goed en veilig te parkeren, doch ik kon toch een geschikte boom vinden en met de achterrem aangedaaid, kon er verder weinig mis gaan. Zo halverwege de ochtend heb je op die plek helaas wel met tegenlicht te maken en valt het uiteindelijke resultaat altijd wat tegen. De foto toch maar even plaatsen hier.
Les Baux-de-Provence, gezien vanaf de D27:
Na dit 'fotomoment' ben ik verder doorgereden naar Fontvieille, helemaal in het westen van de Alpilles. In het stadje heb ik de D33 opgezocht en dat was geen probleem, want je volgt gewoon de borden 'Moulin de Daudet'. De weg klimt licht, tot je net buiten het stadje bij de parkeerplaats voor bezoekers aan de 'Moulin de Daudet' bent aangekomen ('Parking Payant': 3 euro). Voor de niet-ingewijden: Alphonse Daudet was een bekende Franse schrijver en zijn bekendste werk is 'Les Lettres de mon moulin' (De brieven uit mijn molen). De molen zelf is vanaf de weg helaas niet te zien (m'n vrouw en ik zijn er een aantal jaren geleden al wel wezen kijken, toen kon je er geloof ik nog gratis parkeren).
Na deze côte daal je een stuk door het mooie Mediterrane landschap. Bij het bord 'Aqueducs Romains' ben ik linksaf geslagen, weer richting het oosten. Je komt al snel bij de overblijfselen van wat ooit een enorm Romeins auquaduct moet zijn geweest.
Restanten van een Romeins auquaduct, ten zuiden van Fontvieille in de Alpilles:
Daarna gaat het over een smalle en rustige weg aan de zuidflank van de Alpilles richting Paradou. In Paradou vond ik bij een kerkje een bankje in de schaduw. Een mooie plek om even een sachetje met gel weg te werken, wat repen en fruit te eten en flink te drinken. Na deze pauze was ik snel in Maussane-les-Alpilles en ben ik over de stille D78 verder naar het oosten gereden. Dit is een erg mooie route, waar je tussen olijfboomgaarden rijdt, leuk kunt klimmen en toch ook een goed zicht op de omgeving houdt. De hoge middagtemperatuur (zo rond de 33 graden C) deed zich inmiddels goed voelen! In de D78 kom je over verschillende côtes, maar de eerste (vanuit Maussane gezien) is de hoogste.
Op de côte in de D78, ten oosten van Maussane-les-Alpilles:
Bij het gehucht Le Destet ben ik linksaf gegaan en begon voor mij de erg mooie, vrij lange klim naar een côte op 209 m. Dat lijkt een peulenschilletje, maar met de hitte van gistermiddag ben je toch blij dat je 'boven' bent en even een stuk naar beneden kunt suizen. Maar mooi is 't daar in elk geval wel. De weinige fietstoeristen die ik ontmoette, hadden gekozen voor een rustpunt in de schaduw.
Het vervolg van de rit is exact dezelfde route zoals beschreven in m'n verslag van de eerste rit door de Alpilles (
'lees hier'). Het venijn zat echter wel in de staart... In Robion, op zo 'n 2 km van onze standplaats reed ik lek (achter). En ik rijd nagenoeg nooit lek... Toch maar voorzichtig (staand op de pedalen, om het achterwiel te ontlasten) 'naar huis' gereden. Terwijl ik aan 't douchen was, ontdekte mijn vrouw de 'boosdoener': een heel dun nietje had zich in de band genestelt. Enfin, een nieuwe binnenband zat er vrij snel in en aan de buitenband was geen schade te ontdekken. Wel schade had ik aan de voorband, waar ik na de vorige rit een piepklein scherfje uitgepeuterd had. Bij de 'bandeninspectie na elke rit' zag ik gisteren dat er toch een behoorlijk 'gat' in het loopvlak ontstaan was. Nou ja, dan maar een nieuwe Michelin Pro2 er op. Wel jammer, om na goed 600 km een nog nauwelijks versleten band al af te moeten danken. In Frankrijk heb ik vaak de pech dat nieuwe buitenbanden al snel beschadigd raken.
Om positief af te sluiten, kan ik gelukkig toch zeggen dat de 108 km lange tocht van gisteren wel weer een fijne 'fietsbeleving' was!
