Vandaag in navolging van Gastheer G een stuk gereden van de Ronde van Vlaanderen.
Als we opstaan om 6 uur eten we samen een paar boterhammen. Mijn zoon Mink laat de hond nog even een ochtendrondje lopen zodat mijn vrouw nog even kan blijven liggen op zondag na een lange week werken. De fietsen gaan in de auto , proviand mee en om 7 uur gaan we op Pad. We vertrekken richting het Sloegebied en rijden door de tunnel naar Terneuzen. De rit gaat voorspoedig en we willen dus om een uurtje of 9 op de fiets zitten. We hebben ’s middags verplichtingen bij familie dus we willen niet te laat thuis zijn.
We arriveren en zetten de auto in de buurt van het Centrum Ronde van Vlaanderen dankzij de goede aanwijzingen van Gastheer G. We nemen natuurlijk ook even de foto van de mooie, doch te restaureren Volvo want er zit wat roest aan de achterzijde zag ik.
We gaan op pad en doen de Blauwe route nadat we het bordje gevonden hebben met de 3 routes die de recht tegenover het Centrum staat. De eerste uitdaging is reeds na 10 minuten een feit aangezien we de fietsen op het fietspad moeten tillen aan de Schelde. Na een kilometer of 5 doen de Belgen waar ze echt goed in zijn…..Omleidingen.
Dat wordt dus iets waar de Belgen ook weer erg goed in zijn … Veldrijden.
Na verloop van tijd komen we toch weer op de goede weg , en volgen we de bordjes verder richting de eerste klim van de dag: De oude Kwaremont. De kasseien liggen er redelijk bij , ze zijn droog na de buien van vannacht. Mijn zoon vindt het blijkbaar nog niets , maar zijn 50 kilo schoon aan de haak zijn wellicht iets te weinig voor goed doordenderen. De Paterberg is de volgende op het programma en die gaat al een stukje beter , en daarna wordt het op de Koppenberg steile wand fietsen volgens mijn zoon. Het enigste wat hij kan uitbrengen is “ Tering wat is dat steil “
Na de Steenbeekdries komt het leukste pad voor een echte lichtgewicht… De Stationsstraat naar beneden. Wat is dat lachen al je zo’n licht ventje zie stuiteren en z’n handen trillen erger dan een ouwe vent met een fles Wodka.
Na een rustmomentje van een paar minuten rijden we verder ..zijn handen zijn tot rust gekomen en een stukje ontbijtkoek doet de rest. De Mariaborrestraat is ook echt een fijn stukje kasseien : Het duurt lang , je wordt door elkaar geschud en je denkt dat het materiaal niet meer lang te gaan heeft. Het valt allemaal reuze mee , het materiaal houdt zich goed. De Taaienberg en de Kruisberg , ze gaan allemaal goed – mijn zoon vindt het toch wel leuk, alhoewel de kasseien zijn energie drainen.
Na de Mont d’ Eclus ofwel de Kluisberg gaan we volgens de bordjes terug naar Oudenaarde maar alles bij elkaar en nog wat slinger wordt het toch nog 20 kilometer. Over de Schelde aan de goede kant ( beter fietspad ) rijden we naar Oudenaarde. De kleine Cancallara gaat zich rechten voor de laatste kilometers. De Pintenboot vaart ook nog voorbij , helaas zonder band en bier.
Bij het Centrum Ronde van Vlaanderen nemen we nog wat foto’s en eten we nog een Croque Surplasse. Mijn zoon toont nog even zijn blaren op zijn handen ( Volgende keer maar weer handschoentjes )
Om 13.30 uur rijden we terug naar het Zeeuwse land – het was weer heerlijk toeven in de Vlaamse Ardennen. Ik was er eerder geweest , alleen was het veel te lang geleden.
Hier benne de Zeeuwen.
. Groot deel van de route was nog nat van ochtendregen, had beter een paar uurtjes kunnen wachten, want nu schijnt de zon.
