Hierbij een kort verslag van de GF Sportful die al uitvoerig is beschreven van bocht tot bocht door mijn reisgenoten, mijn relaas....
Donderdag morgen het vertrek vanuit Mestreech, Havana en Magoo overnachten in mijn Residence. Vervolgens pikken we DaPoker op die goed uitgeslapen is voor de verandering
en zetten we koers naar Feltre. De reis ansich verloopt voorspoedig en waan me 35 jaar terug door alle gebaren en geluiden die worden geproduceerd door enkele reisgenoten. Aangekomen in Feltre wordt het duidelijk dat de weersvoorspellingen helaas op waarheid berust, het regent gigantisch.....dus geen ritje vandaag
Vrijdagmorgen is het weer opgeklaard en gaan we een rondje maken, Monte Grappa is het uiteindelijke doel. Na wat omrijden, de nodige hoogtemeters, beginnen we aan de klim van de Monte Grappa. Prachtige klim die nogal wisselend is qua klim percentages, uiteindelijk bereiken we de top waar een indrukwekkend monument op ons wacht, werkelijk prachtig!
Zaterdag werd het een verkenning van de Passo Manghen, toch wel de moeilijkste pukkel van de Grand Fondo. En inderdaad een monster van een klim, waarvan de laatste 6 kilometer steil zijn maar over de hele klim gezien zijn er genoeg rust punten waar je op adem kunt komen. Halverwege de klim nog lekker gegeten en gedronken om de nodige reserves op te bouwen voor Zondag. `S middags met Magoo na het centrum van Feltre gelopen om na een of andere Bambini “wedstrijd” te kijken, leuk om te zien hoe die beleving in italie is en hoe men met de wielersport om gaat. Het lijkt op een daadwerkelijke “wedstrijd” die gepaard gaat met een geweld van geluid die je alleen in italie kunt verwachten. Hier worden natuurlijk de toekomstige wielerhelden van italie geboren kan gewoon niet anders, zo kweek je winnaars.
De dag zelf van de Grand Fondo, na een goede nachtrust voel ik me goed en doe me te goed aan een lekker ontbijt. Het weer ziet er niet best uit, het is droog maar donkere wolken zie je aan de horizon verschijnen dus regen was op komst. DaPoker en Havana besluiten met een alu voorwiel te vertrekken zelf start ik “gewoon” op full carbon, met de juiste manier van remmen kom je echt wel stil en op het laatste moment nog veranderingen te maken lijkt mij geen goed plan.
Na alle voorbereidingen in de morgen na de start, ons hotel ligt kort bij de start dus in een mum van tijd schuiven we achter aan. Zoals gewend van de italianen staan ze allemaal er strak bij, met dito materiaal. De start gaat wederom met een Italiaans geweld van geluid en een huilende wolf, langzaam vertrekken we en passeren de startlijn. Na vertrek uit het dorp gaat het volle bak richting de eerste col, zit 10 meter achter Havana die een brede rug heeft opgezocht en laat me meeslepen, we halen vele deelnemers in en staan zo aan de voet van de Passo Campo. Helaas net voor de voet van de Passo Campo rijd ik lek....Kudt, daar gaat mijn tactisch plan
Tijdens het wisselen van de biba is er gelijk assistentie van een vriendelijke Italiaan die mijn fiets vasthoudt. Bij het oppompen van de biba even het koppie erbij houden want weet dat je makkelijk en zeker in deze situatie het ventiel kan beschadigen. Biba op +/- 4 bar en hop op de fiets en als bijna de laatste deelnemer de Passo Campo op, nu maar volle peut en kijken waar het schip strand dacht ik bij mijn eigen....
Passo Campo gaat hard en forceer een beetje, manoeuvreer me door vele deelnemers en sta snel aan de top en rijdt direct na de mechanische hulp om mijn biba op 7 bar te zetten.
Passo Manghen, voel me nog goed maar weet dat ik op de Passo Campo geforceerd heb echter zit weer tussen de deelnemers en dat geeft me weer moed. De Passo Manghen, weet dat het de scherprechter zou worden en begin in mijn eigen tempo misschien een tik te hard maar niet te geforceerd. Snel ben ik halverwege waar de ravitaillering is, vul snel mijn bidons en vervolg mijn weg. De laatste 6 kilometer komen eraan denk ik, en de laatste 2 kilometer rijd ik in de regen niet hard maar voldoende om het stervenskoud te krijgen. Bovenop sta ik werkelijk te trillen van de kou en denk maar aan een ding weg van de top en richting de ravitaillering, waar ik door een vriendelijke dame wordt geholpen aan eten en drinken. Moet hier toch even van bijkomen, deze kou is absoluut niks voor mij en ga er even voor zitten maar denk dit gaat ook niet helpen en stort me dan maar zo snel mogelijk in de afdaling. Het begint harder te regen en al klappertandend vlieg ik de Passo Manghen af, remmen gaat overigens prima met full carbon een kwestie van goed voorremmen en dan vol remmen.
Passo Rolle, op zich een makkelijke klim qua profiel die mij eigenlijk goed zou moeten liggen. Maar heb het nog steeds stervenskoud en mijn benen blokkeren de eerste 6 kilometer, bij de ravitaillering me maar eens goed volgeladen. Nu krijg je 6 gemakkelijke kilometers om vervolgens weer 6 kilometer te moeten klimmen en gelukkig herstel ik hier weer enigszins. Op de top gelijk door en de 40 kilometer afdaling in, de eerste 20tig is gewoon volle bak na onder en dan is het 20tig bijtrappen. In de laatste 20tig kilometer kom ik in een groep van 4 man en werken we goed samen en staan snel aan de voet van de laatste uitdaging.
De finale, Croce d`Uane de laatste in het rijtje van cols die vandaag bestreden moest worden. Gelukkig voel ik me weer prima en ga de strijd aan met de eerste kilometers en het loopt prima echter halverwege gaan de sluizen boven me volledig open. Ik weet dat de laatste 3 kilometer van deze col zwaar zijn dus rijdt iets met de handrem, en geef de laatste kilometers alles wat ik nog in mij heb, en voor ik het weet sta ik boven pffff. De afdaling is door de regen een uitdaging, kon amper mijn ogen openhouden en op het gevoel me na onder gestort.....
De finish straat is prachtig, onder een poort door, over klinkers die door de regen nogal glad waren geworden dus enige voorzichtigheid kon geen kwaad. Op het laatste rechte stuk richting finish nog even alles gegeven en zie aan de linkerkant van de weg Havana staan, en ga over de finish, YES!
Tot slot:
- Prima bier en wijn.
- Perfect hotel, aanrader!
- GF Sportful, perfect georganiseerd en kan geen enkel minpunt bedenken. Het enigste wat ze niet konden garanderen was goed weer….
- Reisgenoten, voelde me 35 jaar jonger!
