Wielerseizoen 2018

[daniel1975]

En hoe vaak wint hij in dat rijtje?
Sagan is heel goed, dat is geen discussie. Maar legt het af op die pure sprinters. Niet meer, niet minder.

[mao]

natuurlijk mogen ze huilen van mij, best mooie televisie.
Laat ik het zo verwoorden: "ik ben blij dat Viviani niet gewonnen heeft".

Met beide beweringen ben ik het eens.
Viviani is een vervelend (frans)mannetje.
Krijgen ze nog spijt van bij Quick step.

Viviani is een Italiaan. Ken jij hem trouwens persoonlijk dat je hem als "vervelend mannetje" kwalificeert?

Mijn fout,
Verwarde hem met Bouhanni.

[mao]

Ps een Italiaan doet het bij mij bijvoorbaat nooit fout, daar in tegen bij Fransman gaan binnen 5 minuten m’n haren overeind staan. ( zal iets mij te maken hebben)

[Nee_Nee]

Sprinten met 2, of 10 of >100 is telkens iets anders. Vraagt heel andere vaardigheden en zijn dus ook heel andere type sprinters.

[senior]

Met beide beweringen ben ik het eens.
Viviani is een vervelend (frans)mannetje.
Krijgen ze nog spijt van bij Quick step.

Viviani is een Italiaan. Ken jij hem trouwens persoonlijk dat je hem als "vervelend mannetje" kwalificeert?

Mijn fout,
Verwarde hem met Bouhanni.

Met Bouhanni ben je geexcuseerd. Maar die is gewoon vervelend.

[Karl66]

Viviani is natuurlijk geen fransman maar een Italiaan. Ik ben geen fan van de ploeg en ook niet van hem. Maar om hem gelijk een vervelend mannetje te noemen... Wat heeft hij je misdaan?

Sagan is een renner die heel goed en gemakkelijk door het peloton stuurt en daardoor zichzelf heel goed kan positioneren. Een sterke ploeg heeft voor hem dus veel minder waarde dan voor de meeste andere sprinters. Maar op pure snelheid legt hij het echt wel af tegen de top sprinters.

En nee, als je met twintig man aan de meet komt, dan heet dan geen massasprint. Dat is gewoon de sprint van een kopgroep of in dit geval de groep van favorieten.

[daniel1975]

Dat bedoel ik dus ook te zeggen.

[timo2.0]

https://www.ad.nl/home/hoe-jan-willem-v ... ~ac274ba1/

"Zachtjes zoemden de camera’s. Onder zijn kin hingen microfoons, smachtend naar zijn woorden. Maar Jan-Willem van Schip nam de tijd. De spanning steeg, en hij wist het. Hij hoestte nog even. Daarna ging hij rechtop staan en begon hij aan zijn monoloog.

Je hebt sporters die na hun wedstrijd in de camera kijken als konijnen in de koplampen van een naderende auto. Je hebt sporters die zo soepeltjes met de pers omgaan als de kalfslapjes van de keurslager. Je hebt sporters die zo kapotgemediatraind zijn dat ze alleen nog maar kunnen zeggen dat het zo zuur is of dat ze zo blij zijn met de drie punten. Je hebt Sven Kramers en je hebt Kevin Pauwelsen, je hebt sporters die elk interview aangrijpen om recht te lullen wat krom is. Je hebt sporters die niets loslaten en je hebt sporters die al hun emoties recht de microfoon in braken.

En je hebt Jan-Willem van Schip.

Zondag reed hij de hele dag voorop in Gent-Wevelgem. Dat was fijn. Omdat hij dan kon laten zien hoe schofterig hard hij kan trappen, omdat hij kon showen dat hij een kinderstuurtje op zijn racefiets had gezet, maar vooral omdat hij dan na afloop een interview zou geven. Het ging over de Bananenberg, over beuken en verneuken – kortom: het was een klassiek Jan-Willemiaans interview.

Interviews met Van Schip zijn als boeken van Haruki Murakami, als geluidloze arthouse-films van Slowaakse feministen (niet te verwarren met Peter Sagan), als de handleiding van de afstandsbediening van de tv: hoe langer je ernaar kijkt, hoe minder je ervan snapt. Toen hij de Ronde van Drenthe won, introduceerde hij de term doorgesnovenjunkiestyle, na het winnen van zilver op de WK baanwielrennen begon hij over ‘Project Kondichuri’. Of Kondietsjoerie. Of Condiccuri. Wat dat is? Ik heb geen enkel idee. Ik heb het gegoogeld, ik heb het nagevraagd – zonder succes.

Wat ik wel weet over Van Schip is dit: hij denkt over alles na. Hij benadert zijn sport als een wetenschap. Hij schrijft alles uit, hij heeft overal een plan voor. Dat hij in de finale van Gent-Wevelgem nog steeds voorop reed was allesbehalve toeval: hij deed het eerder in andere, kleinere koersen. En die interviews na afloop zijn ook allesbehalve toeval. Hij weet precies wat hij doet en hoe hij overkomt. Hij maakt een merk van zichzelf.

Misschien is dát wel Project Kondichuri. Heeft-ie een tijdje terug bedacht: hoe hij iedereen van zijn sokken zou blazen op de fiets én ernaast. Project Kondichuri: een tot in de puntjes beschreven plan hoe hij ons allemaal na elk interview verbijsterd, verward, verweesd en verpletterd achterlaat – doorgesnovenjunkiestyle smachtend naar méér."

[el_loco]

Ik keek inderdaad ook uit naar het interview met deze gast. Aanwinst voor de sport. En een erg sterke renner!

[mrcoffee]

Roompot boft met deze renners als Van Schip en Van Goethem. Dat is wat wielrennen zo mooi maakt!

[timo2.0]

Ellen van Dijk wint Dwars door Vlaanderen met een late uitval. Chapeau!

[havana]

In vreselijke weersomstandigheden!! Inderdaad petje af.