In de Savoie op zoek naar onbekende colletjes... III
Als je vanuit het centrum van Albertville de
Pont des Adoubes over de rivier de Arly oversteekt, kom je op een mini-rotonde. Wil je naar Moûtiers met zijn achterliggende beklimmingen naar de wintersportoorden of naar de
Col de la Madeleine, dan ga je op die rotonde rechtsaf. Wil je naar bijvoorbeeld de
Col des Saisies, de
Col du Joly, de
Cormet de Roselend, de
Col du Pré of het
Signal de Bisanne, dan ga je op die rotonde linksaf omhoog richting Beaufort.
Maar ik ben
gisteren gewoon rechtdoor gefietst en meteen vrij steil (8 procent) richting het middeleeuwse stadje Conflans gaan klimmen.
De Pont des Adoubes met het op een plateau gelegen Conflans:
Ter hoogte van Conflans zoeken de toeristen op een van de parkeerplaatsen een plek om hun auto te parkeren, om vervolgens te voet het fraaie en gezellige stadje te bezoeken. De D105 gaat echter (veel) verder dan Conflans. Met stijgingspercentages van rond 7 à 8, win ik snel hoogte en krijg ik in dit deel van de klim hele mooie doorkijkjes op Albertville en omgeving. Wat hogerop rijd je afwisselend tussen de weilanden en door bos. De weg blijft vrij steil omhoog gaan. Maar 't is er wel mooi en heerlijk rustig. Tussen km 7 en km 8,5 is het landschap weer open en kijk ik in een bocht op het stadje Marthod (bij Ugine) en de zuidelijke punt van de
Chaîne des Aravis, die een eindje naar het noorden de bekende
Col des Aravis herbergt.
Blik op Marthod en de Chaîne des Aravis:
Na ruim 10 km klimmen, bereik ik het verlaten en enigszins overwoekerde
Fort du Mont. Er liggen hier in de wijde omgeving meer van dergelijke forten, die soms ook wèl te bezoeken/bekijken zijn (bijv. het
Fort de Tamié of het
Fort d'Aiton).
Het Fort du Mont:
Maar ik moet nog een paar kilometer klimmen voordat ik mijn doel bereikt heb. Bij het fort eindigt de D105 en gaat de weg over in een
Route Forestière (RF), wat meestal betekent dat de kwaliteit van het wegdek duidelijk minder wordt. Dat is ook hier het geval. Het is bovendien ook een van de steilste delen van de klim. Maar na 12,8 km sta ik na 1 uur en 14 minuten klimmen dan toch op de
Col des Cyclotouristes (1330 m). Het hoogteverschil met Albertville is 982 m, het gemiddelde stijgingspercentage is 7,7 en de steilste passage bedraagt 13 procent (deze gegevens en de grafiek van het profiel heb ik van het internet 'geplukt'). De col ligt midden in het bos en het is er relatief donker (daardoor laat de kwaliteit van de foto helaas ook te wensen over).
Op de Col des Cyclotouristes:
Profiel van de Col des Cyclotouristes:
Je kunt nu twee dingen doen: omkeren en terug gaan naar Albertville, of via de
Route Forestière afdalen richting Queige. Ik kies voor het laatste. Vanwege de kwaliteit van het wegdek (opgelapt, losse steentjes en scheuren in het asfalt), zal het geen snelle afdaling worden. Op één plek zit er een enorm gat in het wegdek, waar ook nog eens veel water in staaat. Eigenlijk is het wegdek gewoon verdwenen. Een klein stukje te voet dus. Vervolgens moet ik weer een paar honderd meter klimmen, iets wat een eindje verder opnieuw het geval zal zijn. Als ik op een gegeven moment uit het bos kom, zie ik de Mont Blanc in volle glorie boven
Le Beaufortain (de streek rond Beaufort) uittorenen. Je moet voor zoiets een beetje geluk hebben met het weer en de bewolking. En vandaag was het de 'perfecte' dag: mooi zonnig, nauwelijks wolken en ook prettig, niet te heet (de middagtemperatuur in de dalen zou oplopen tot 25 graden). Even een foto maken dus!
De Mont Blanc, gezien in de afdaling van de Col des Cyclos:
Een paar bochten lager ben ik nog maar eens gestopt om van het schitterende landschap te genieten, ondertussen wat te eten en nog een paar plaatsjes te schieten.
Le Beaufortain, de Mont Blanc en m'n Planet-X:
Ik rijd weer een beetje de bewoonde wereld binnen, want er staan nu steeds meer chalet-achtige optrekjes op de hellingen. Het wegdek wordt ook wat beter en al snel rijd ik op de D925, de weg tussen Beaufort en Albertville, richting Queige. Op de rotonde bij Queige neem ik meteen de eerste afslag, om via het dorpje aan de 4,5 km lange klim naar de
Col de la Forclaz te beginnen. Ik rijd hier heerlijk in het zonnetje over deze rustige weg. Op de col (870 m) aangekomen, kijk ik nog even terug richting
Le Beaufortain, maak een paar foto's, eet twee fruitrepen en begin dan aan de afdaling naar Ugine.
Op de Col de la Forclaz:
...richtingLe Beaufortain:
De afdaling loopt voor een groot deel door het bos. Pas lager zie je wat meer van de omgeving en krijg ik ook heel fraai mijn volgende doel te zien: de klim naar Marthod en de
Col du Vorger tussen Thénésol en Allondaz. Ook krijg je een goed overzicht van het industriestadje Ugine en het dal naar Faverges.
Marthod en omgeving en de Combe de Savoie:
Ik helemaal doorgereden tot bij Ugine. Je kunt ook al wat eerder richting Albertville verder dalen en je komt dan zo ongeveer tegenover de klim naar Marthod uit. In Ugine heb ik de fietsroute richting Albertville genomen en na zo'n 3 km ben ik rechtsaf de D103 opgegaan. De klim naar Marthod is behoorlijk steil en ik rijd bovendien vol in de zon. 'Zweten' dus! Een dikke kilometer voorbij Marthod vlakt de weg af en hier neem ik een binnenweggetje richting Thénésol. Dit weggetje loopt eerst nog een beetje op, doch verder daal ik weer, tot ter hoogte van het dorpje het korte klimmetje naar de
Col du Vorger (707 m) begint. Anderhalve week geleden ben ik hier al vanaf de andere kant omhoog gereden.
Op de Col du Vorger:
In het even verderop gelegen Allondaz kies ik de richting van Albertville en eigenlijk wilde ik via Pallud terug rijden. Doch bij de afslag naar Pallud stond een bord met de tekst
Gravillons sur 1 km. Ik zag het al weer, vers aangebrachte vlakken met steentjes en 'vette' teerspetters op het wegdek. Dat zoek ik beslist niet op! Dan maar verder dalen richting
La ville Olympique. Dat betekende wel dat ik een stukje door de buitenwijken en het centrum van Albertville moest. 't Gaf echter geen problemen, want het was niet erg druk. Vanwege het mooie fietsweer, de fraaie landschappen en het vele klimmen stapte ik geheel voldaan van de fiets, alhoewel het een tochtje van 'slechts' 60 km was!
