Een korte, doch 'stevige' rit...
Eigenlijk was ik gisteren van plan om nog eens een poging te wagen op de fiets de top van de Mont Ventoux te bereiken. Doch alhoewel het hier gisteren prima
weer was, ook wat de temperatuur betreft, was de top van de berg de gehele dag in de wolken gehuld. Dan maar een dag later. Vanmorgen bij het opstaan, zag
ik vanuit ons kampeermiddel de contouren van de berg en het rode knipperlicht op de toren (het was nog nagenoeg donker) duidelijk afsteken tegen de heldere
hemel. Vandaag dus gaan! Voor de zekerheid nog even het weerbericht op de radio beluisterd en dat stelde mij ook gerust. Het zou hier goed worden. Omdat
het de afgelopen nacht, ondanks de heldere hemel, ook niet erg was afgekoeld, kon ik al redelijk vroeg en in 'kort-kort' op pad gaan richting Bédoin, want ik was
van plan de 'klassieke' klim te doen. Het enige 'obstakel' was vandaag natuurlijk de markt in Bédoin, want dan kun je met geen mogelijkheid fietsend het dorpje
door. Ik zou dus via de
déviation naar de streep moeten rijden.
Nog 'slechts' 34 km naar het doel van vandaag... 
:
In een rustig tempo ben ik naar Bédoin gepeddeld en tot mijn genoegen constateerde ik dat het wegdek van de omleidingsroute inmiddels van een nieuwe
asfaltlaag voorzien is. Hoe lang die er al ligt weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat het er vrij nieuw uitzag en dat het vroeger een beroerd stukje weg was. De markt
in Bédoin was natuurlijk al opgebouwd, doch er was nog niet veel 'volk' op de been, zodat ik probleemloos naar de toiletten bij de brandweerkazerne kon rijden
voor een 'sanitaire stop'. Na nog even een banaan, een fruitreep, twee 'gelletjes' en paar flinke teugen isotone sportdrank naar binnen gewerkt te hebben, begaf
ik mij naar
de streep. Hier nog even de starttijd (rittijd) genoteerd en ter controle het tijdstip van de start (10:11) en hup, daar ging ik! Ik voelde meteen al dat
het 'met de benen wel goed zat' en dat is altijd een gruststellend idee. Tot je, ruim na de afslag naar Flassan, tussen twee van die okerkleurige walletjes rijdt, ben
ik op het buitenblad blijven rijden. Weinig, of eigenlijk geen, fietsers te zien. In Bédoin ook al niet. Aha, daar rijdt er een. Een al wat oudere man, die in zijn eigen
rustige tempo aan de klus bezig is. We wisselen een groet uit. Vlak voor les Bruns neem ik nog een paar flinke slokken sportdrank, schakel terug naar het
buitenblad en maak vaart voor het 'dipje' na dit gehuchtje. Net voor de bocht bij restaurant
Le Mas des Vignes ga ik (uiteraard) weer naar het binnenblad en
ben ik dus in het beruchte 'bos'. Het is heerlijk koel in het bos en ik schiet goed op. Als ik dit zo vol kan houden, komt er een voor mij alleszins acceptabele
eindtijd aan... Alleen maak ik mij zorgen over de wind. In de rit naar de start was er en ook hier is er weinig tot geen wind. Maar aan de wolkenformaties die ik
onderweg zag, kon je zien dat er op (enige) hoogte toch wel aardig wat wind zou moeten staan. En ik meende mij van het weerbericht van gisteren te herinneren
dat de wind qua richting niet in mijn voordeel zou zijn. Er rijdt nog steeds niemand voor mij en tot aan
Chalet Reynard heb ik ook geen enkele fietser naar
beneden zien komen. Net voordat ik op de helft van de klim ben, ga ik een lotgenoot inhalen. Terwijl ik hem passeer, zie ik dat hij ook op een
Lynskey rijdt.
Het is geen
R230, maar een
Sportive. Ook niet verkeerd. Ik vraag of hij Fransman is, doch het blijkt een Engelsman te zijn. Ik zeg dat ik uit Holland kom
en hij roept meteen
VanNicholas. Ja, zeg ik, maar dit is een
Lynskey en ik wens hem nog even succes. Na de S-bocht bij het
Maison Cantonaire
neem ik weer een paar flinke slokken plus nog weer een 'gelletje'. Ik heb de helft van de klim al achter de rug. Blinkend wit steekt de toren op de top scherp
tegen de knalblauwe lucht af. Het is heel helder weer, prachtig om te zien allemaal. Ik klim rustig verder. Dat wil zeggen, dat ik wel probeer flink door te rijden
maar nu ook weer niet 'volle bak' ga. Dat doe ik op mijn leeftijd maar niet meer. Voordat ik bij het
chalet ben, haal ik nog twee vrouwen en een mountainbiker
in. Ik begin nu ook wat meer wind te horen en ook een beetje te voelen. Nadat ik op het kale stuk ben aangekomen, zie ik dat er steeds meer bewolking op komt
zetten. Wel zijn de vergezichten nog steeds werkelijk schitterend! Genieten, genieten! Telkens als ik richting de graat rijd, krijg ik wind tegen en moet ik er even
extra 'tegen aan'. Dat kost mij dus ook wat extra tijd... Toch haal ik ook hier 'iedereen' in. Op het rechte stuk naar de
Col des Tempêtes voel ik de wind echt
goed en moet ik het stuur stevig vasthouden en flink 'trappen' om op snelheid te blijven. Bij de fotograaf in de bocht kan ik nog net een 'fatsoenlijk fotogezicht'
opzetten en mijn duim opsteken, om een beetje leuk op de foto te komen. De twee andere fotografen, die doorgaans wat lager staan, hebben kennelijk hun
seizoen al afgesloten. Na de bocht heb ik geen last van de wind meer en ga ik goed omhoog. Net voor de laatste bocht, die naar het plateau boven, staan
borden die aangeven dat er wegwerkzaamheden volgen. En dan ben ik boven! Op de streep kan ik een voor mijn doen nette tijd van 1:51'36 noteren. Ik ben
zéér tevreden! Het is niet druk op de top: geen kraam met zuurtjes, geen kraam met koekjes en ook de souvenirshop heeft de rolluiken naar beneden. Er zijn
slechts een paar verdwaalde toeristen en wat volgers van de fietsers te bekennen. De wegwerkzaamheden betreffen een goot die parallel langs het grote witte
bouwwerk loopt. Daar staat ook een grote gele
engin, zoals die dingen in Frankrijk genoemd worden, geparkeerd. Wij noemden dat geloof ik een
shovel of grondverzetmachine. Enfin, geen leuke achtergrond voor een foto. Ook rijden er een aantal vrachtauto's heen en weer. Toch wil ik op de foto. Even
een Frans echtpaar aanklampen en vragen of ze een paar foto's willen maken. Geen enkel probleem en ook altijd goed voor een kort babbeltje en het in
ontvangst nemen van wat complimenten
. Als achtergrond kies ik dan maar voor de paal met het 'collen-bord'. 't Is allemaal wel in tegenlicht, doch dat schaaf ik
op de computer wel een beetje bij...
Al weer voor de 44e keer op de top:
Het is kraakhelder, maar inmiddels ook geheel betrokken geraakt en daardoor behoorlijk fris. Nog een paar plaatjes schieten, wat eten en drinken en dan maar
weer naar beneden.
Het is inmiddels nagenoeg geheel bewolkt geworden... (blik naar het ZW)
:
...alleen naar het oosten is er nog wat 'blauw' te zien:
De afdaling tot aan
Chalet Reynard valt een beetje tegen. Ik voel de vlagerige wind behoorlijk en moet dan ook telkens een beetje bijremmen. Maar eenmaal
terug in het bos, kan ik de fiets vol laten gaan. Alhoewel ik niet het type ben dat 'plat door de bochten gaat', kom ik toch dik boven de 70 km/u uit. Dat is mij
eigenlijk ook snel genoeg. Er is gelukkig weinig omhoog komend gemotoriseerd verkeer, zodat ik zo af en toe de 'ideale lijn' kan volgen. Nadat ik het bos weer
verlaten heb, begint het bij les Bruns te 'spetteren'. Daar word ik niet vrolijk van, vooral niet als het wat harder gaat spetteren. Gelukkig wordt de weg nog niet
echt nat, zodat ik wel voluit naar Bédoin kan rijden. Omhoog kijkend kan ik ook niet goed zien waar dit buitje nu precies hangt of heen trekt. Lastig! In Bédoin is
men de markt aan het afbouwen. Er wordt gesjouwd met grote parasols, planken van de kramen en de bestelauto's zoeken hun weg om de spullen op te halen.
Voorzichtig en met oplettendheid kom ik er zonder kleerscheuren door. Het is weer wat droger geworden, dus ga ik in volle vaart richting Aubignan.Dan gaat het
weer iets harder regenen en worden mijn banden een beetje nat, doch dat is al snel weer over. Het laatste deel van de rit valt er nog slechts af en toe een
spettertje, zodat ik gelukkig gewoon door kan rijden zonder dat ik echt in de regen terecht kom. Wat een vreemd weer, want na het douchen zit ik al weer in het
warme zonnetje te genieten van een vanmorgen door mijn vrouw gebakken appeltaart. En wat later steekt de Ventoux ook weer schitterend af tegen de blauwe
lucht. Al met al toch een geslaagde tocht, met ditmaal slechts een bescheiden aantal kilometers op het tellertje:
....geniet er nog van ginder.
