Fiets.nl

steven250 schreef: het zonnetje scheen en het was droog, dus eigenlijk mogen we niet klagen

Mwa, ik zou na het werk met een collega ook een kort rondje van 50 km maken. De wind zorgde ervoor dat we niet echt vlot vooruit kwamen, op sommige stukken waren we blij dat we de 20km/u haalden... We zijn ook een paar keer verkeerd gereden waardoor het rondje nog wat langer werd. Uiteindelijk begon het rond half acht te regenen, binnen een kwartier was ik doorweekt en begon het aardig donker te worden. Alsof het nog niet genoeg was had ik op aanraden van die collega een route genomen die ik niet kende, dus weer verkeerd gereden. Ik wist op een bepaald moment echt niet meer hoe ik thuis moest komen, het werd donker, ik had geen lampjes, was kletsnat en koud. Ik ben dan maar gaan schuilen bij de Burger King en heb Mr. Bibske gebeld om me op te komen ophalen
Het was mijn eigen schuld, te ver, geen lampjes meenemen en dan nog een keer een onbekende route kiezen...

Le Luberon à Vélo (vervolgd)

Gisteren heb ik de draad van het fietsen in dit deel van de Provence maar weer eens opgepakt. Het was er het weer dan ook wel naar: een strak blauwe lucht en middagtemperaturen van zo rond de 29 graden. En dan wil je natuurlijk wel fietsen! Om er weer een beetje in te komen en de spieren warm te draaien, ben ik in Apt maar begonnen op de voortzetting van de Véloroute du Calavon. Dit mooie fietspad eindigt zo'n 10 km ten oosten van Apt en gaat dan over in de bewegwijzerde fietsroute rondom de Luberon. Over beide fietsroutes heb ik in juni en juli van dit jaar al uitgebreid geschreven: Véloroute du Calavon en Rondom de Luberon.

...de draad maar weer eens opgepakt:



Aan het einde van het fietspad klimt de route eerst richting Le Boisset en La Bégude. Ik geniet hier van het mooie weer en het zicht op het hoog gelegen St. Martin-de-Castillon. Ondertussen wordt ik ingehaald door een drietal druk discussiërende Franse racefietsers. Maar ik neem de tijd en stop nog even voor het schieten van een plaatje.

Blik op St. Martin-de-Castillon:



In La Bégude wordt ik in de bocht tegenover het kerhof rechtsaf geleid om via stille binnenweggetjes vlak voor Céreste bij de doorgaande weg Apt-Forcalquier uit te komen. Hier loopt over enige tientallen meters een soort fietsstrookje, dat er voor zorgt dat je niet op de hoofdweg behoeft te rijden om aan aan te sluiten op de route 'achterom' naar Céreste. Het is nog even een stukje klimmen, alvorens je in dit dorpje arriveert. Vlak voor het klimmetje naar Céreste begon, heb ik overigens de Vaucluse verlaten en ben ik in het departement Alpes de Haute Provence aangeland.
De route voert in het dorpje door het hoger gelegen deel van Céreste en aan de oostzijde ben ik bij het kerkje rechtsaf gegaan, de D31 op, voor de klim richting Vitrolles-en-Luberon.

Bij het kerkje van Céreste begin de klim naar het colletje:



In het onderste deel van de 8 km lange klim rijd ik door de eikenbossen, maar wat hogerop wordt het landschap open en heb ik een prachtig uitzicht op de Monts de Vaucluse en het Montagne de Lure met als hoogste punt het Signal de Lure.
Met de Franse Alpen nog een beetje 'in de benen', levert deze klim voor mij overigens geen enkel probleem op en kan ik dus volop van het fietsen genieten. Op de col aangekomen zijn de drie Franse racers er ook nog en er is zelfs nog een vierde bij gekomen. Ze willen net vertrekken, maar op mijn vraag of ze nog een minuutje hebben om mij even op de foto te zetten wordt spontaan positief gereageerd.

Op de Col de l'Aire Deï Masco:



De col vormt de scheiding tussen de twee reeds genoemde departementen en ik rijd hier dan ook weer de Vaucluse binnen. De afdaling richting Vitrolles is schitterend. Het wegdek is uitstekend, er zitten leuke bochten in en je hebt voortdurend een prachtig uitzicht over dit deel van de Provence, met in het zuiden de bergen bij Aix-en-Provence en Marseille. En dan die heerlijke temperatuur en die typische geur van de Zuid-Franse dennen.

In de afdaling heb ik zicht op Vitrolles-en-Luberon:



Na Vitrolles daal ik verder en volg ik een geaccidenteerde route via dorpjes als Peypin-d'Aigues, La Motte-d'Aigues, Cabrières-d'Aigues en Cucuron, om via Vaugines tenslotte in Lourmarin uit te komen. Onderweg zie ik aan de bordjes dat ik af en toe op de fietsroute 'Rondom de Luberon' rijd. In Lourmarin, het is inmiddels lunchtijd, zitten de terrasje nog flink vol. Zelf zoek ik in de buurt van het kasteel ook maar even een geschikt punt op voor een korte ravitailleringspauze. Daarna gaat het via de Combe de Lourmarin terug richting Apt.

In de Combe de Lourmarin:



Aan het einde van de 'Combe' begint de klim naar Apt en Bonnieux. Anders dan in juli jl., kies ik nu voor de variant richting Bonnieux. Om het klimvermogen te testen, rijd ik omhoog stevig door. Bij deze hoge temperaturen ben ik tevreden met mijn snelheid van 15 km/u. Even voor Bonnieux neem ik op de côte (431 m) de D232, die binnendoor naar de Col du Pointu leidt.

Op de Col du Pointu:



Na het nemen van de foto, vervolg ik mijn route over de D232 en kom ik na zo'n 8 km over het plateau hier gefietst te hebben, bij het bijzonder fraai op een rotsrichel gelegen Saignon uit. Op de foto is boven het dorpje de Ventoux in de heiige lucht nog net vaag zichtbaar.

Saignon:



Na Saignon daal ik over een brede en vooral steile weg met een flinke snelheid richting Apt. Ging dat even lekker! En zo zaten de 89 km van deze tocht er al weer op!

Prachtige foto's weer Le Grimpeur!

Zelf vandaag ook maar weer eens een ritje gemaakt na 't werk. Van Groningen naar Zoutkamp, terug via Pieterburen, Warffum, Baflo, Onderdendam en Adorp. Was vergeten sportdrank in de bidons te doen en dat kwam me duur te staan; kreeg op 75 km een oud-Hollandse hongerklop. Een colaatje deed wonderen en in 't avondzonnetje kon in de laatste km's afhaspelen.

Goed voor 90 km

Een uurtje gefietst na het werk. Nieuw ondershirtje van de Aldi getest. De windbreaker doet het prima, de ademfunctie is toch wel beperkt...
Mooi weer. Geen weer voor een ondershirt met windbreaker.
Milheeze-Rips-De Mortel-Bakel-Deurne.
Had langer/verder gekund maar ik had honger (geen -klop).

Een kort klimrondje

Voor gisteren had ik maar eens een wat kortere rit van zo'n 70 km in het achterland van de Provence uitgezet, met als hoofddoel twee 'colletjes'. Vanuit Apt, mijn huidige standplaats, ben ik gestart op de D22, richting Rustrel. Over vals plat rijd ik de stad uit over een wegdek wat, vooral langs de rand van de weg, steeds slechter wordt. Ook is er redelijk veel verkeer. Maar gelukkig kan ik kort na het gehucht Jean-Jean linksaf de D34 op, voor de klim richting Lagarde-d'Apt. Deze weg begint meteen te stijgen, zodat ik snel naar het binnenblad schakel. Ik ben gelukkig ook meteen verlost van het verkeer en van het slechte wegdek!
Aan het begin van de klim rijd ik door de typisch mediterrane garrigue. Wat verder rijd ik door een fraai dennenbos (schaduw!), maar daarna wordt het weer garrigue met weinig schaduw, wat de klok slaat. En zo tegen halverwege de ochtend, voel ik dat het hier vandaag al weer een erg warme (29 graden) dag gaat worden. Zo af en toe heb ik heel fraaie doorkijkjes naar de vallei rond Apt, op het Luberon-gebergte en ook dorpjes als het hooggelegen Gordes zijn goed te herkennen. Ik klim met 34x24 met zo'n gemiddelde van 11,5 km/u rustig tegen het Plateau de Vaucluse op. Ongeveer halverwege de klim zijn een handvol wegwerkers bezig met de bermbeveiliging. Ik groet ze, ze groeten terug en één van hen roept 'Le Ventoux?'. Ik geef hem maar een eerlijk antwoord en zeg 'Non, non, Lagarde (d'Apt)'. Deze klim lijkt mij overigens ook niet de meest ideale aanloop als je vanuit Apt via Sault de Ventoux wilt doen. De garrigue maakt plaats voor laag eikenbos en de berm wordt nu gevormd door een lage rotswand. Hierdoor rijd ik een flink stuk van de verdere klim weer prettig in de schaduw. Het uitzicht op het lager gelegen landschap wordt steeds mooier. De bochten in de tweede helft van klim zijn wel erg steil, zodat ik meestal de buitenbocht neem. Maar dat is op deze erg stille weg geen enkel probleem. En dan ben ik na ruim 12 km klimmen eindelijk op het hoogste punt van deze weg aangeland: 1110 m. Een aantal jaren geleden heb ik deze pittige klim ook al eens gedaan en toen kon ik nergens een bord met de naam van deze 'col' vinden. En nu ook niet. Dan maar een foto gemaakt bij een hectometerpaaltje (wat volgens mij ook nog net even na het hoogste punt staat).

Op het 'hoogste' punt in de D34 bij Lagarde-d'Apt:



De weg wordt hier ook heel breed, met ook nog eens een behoorlijk brede 'vluchtstrook'. En dat, terwijl er hoegenaamd geen verkeer is! Een paar honderd meter na de 'col', net voorbij de 'bebouwde kom' van Lagarde-d'Apt, ontdek ik een wegwijzer die terugwijst naar de Col de Lagarde-d'Apt. De 'col' heeft dus kennelijk toch een naam!

De 'col' heeft dus kennelijk toch een naam! Bij de Col de Lagarde-d'Apt:



Die brede wegen stammen uit de periode dat Frankrijk nog een nucleaire grootmacht was. Toen waren er in dit gebied als onderdeel van hun Force de Frappe diverse silo's met kernraketten. Ook bij Lagarde-d'Apt was zo'n silo. Op die plek staat nu een bistro (aanbevolen: prima, ècht Franse keuken), met daarnaast een groot terrein met een hele batterij zonnepanelen van een fotovoltaische energiecentrale. Voor het vervoer van de raketten waren uiteraard goede en brede wegen nodig. Het wegdek van die wegen is prima, er zitten geen moeilijke bochten in en je hebt alle ruimte! Als je je destijds even te lang bij zo'n silo ophield, hing er meteen een helikopter boven je om te kijken wat je daar nu wel uitspookte. Maar goed, dat is allemaal al lang verleden tijd.
Ondertussen geniet ik van de stilte en het in enigszins sombere pasteltinten getinte landschap, waarin ook de Mont Ventoux telkens fraai en prominent aanwezig is.

...waarin ook de Mont Ventoux telkens fraai en prominent aanwezig is:



Erg brede wegen op het Plateau de Vaucluse, hier de D245 langs het Plateau d'Albion:
(N.B. De strook rechts naast de onderbroken streep is dus de 'vluchtstrook')



Ook het uizicht op het Montagne d'Albion met de dorpjes St. Trinit en Ferrasières is geweldig. Daarboven liggen de Col de l'Homme Mort en de Col du Négron. Daar fietste ik jaren geleden al eens.

Uitzicht op het Montagne d'Albion:



De afdaling over de brede en steile D245 richting Sault is spectaculair en zonder één trap te doen, loopt mijn snelheid op tot boven de 74 km/u! De laatste kilometers voor Sault gaat de brede 'racebaan' weer over in een voor deze streken normale en dus minder 'strakke' weg.

Sault:



Nu nog even klimmen naar het centrum van Sault, waar ik op de bekende belvédère op één van de bankjes even pauzeer om wat te eten. Vervolgens rijd ik terug en gaat het over vals plat richting St. Jean-de-Sault. Net voor dit dorpje ('t is eigenlijk meer een gehuchtje), schakel ik naar het binnenblad, want de weg begint nu toch wel wat meer te stijgen. En net voorbij St. Jean sla ik linksaf richting Sarraud voor de relatief korte en niet al te lastige klim naar de Col de la Liguière. In juni van dit jaar ben ik deze col al vanuit St. Saturnin-d'Apt op gereden (Lees hier) en dat is een veel langere en vooral ook zwaardere klim.

Ditmaal met de Look KG481SL op de Col de la Liguière:



Ik kan na de col aardig snel dalen, want het wegdek is redelijk van kwaliteit. Er zitten zo hier en daar wel een paar mindere stukken in, dus moet ik wel attent blijven rijden (dat geldt natuurlijk voor elke afdaling!). En dan ben ik al weer in het mooie en zonnig gelegen St. Saturnin-les-Apt. De laatste kilometers naar Apt gaan vervolgens over een prima wegdek en ik ben alleen nog maar aan het dalen. Omdat de weg aan de westzijde van Apt uitkomt en ik juist aan de oostzijde moet zijn, zoek ik snel de Veloroute du Calavon op, om zonder verkeershinder op mijn startpunt terug te kunnen keren. Heerlijk zo'n fraai fietspad hoog boven het stadverkeer!

Over het Plateau d'Albion

Net als de vorige rit, begon mijn tocht van gisteren ook in Apt op de D22. Het vals plat gaat voorbij de afslag naar Lagarde d'Apt over in een duidelijk meer stijgende weg, zodat het binnenblad er aan te pas moet komen. Het is drukkend warm en ik moet al snel 34x24 schakelen om een beetje soepel te kunnen draaien. Òf mijn benen zijn vandaag niet goed, òf het is hier al behoorlijk steil. Maar 't kan natuurlijk ook zo zijn dat mijn spieren nog niet goed warm gedraaid zijn, want ik zit pas zo'n 8 km op de fiets. Vlak voor Rustrel begint het nog een stuk steiler te worden en daar begint dan ook de eigenlijke klim. In Rustrel zie ik gezellige terrasjes en je zou zo af willen stappen voor een petit café of wat dan ook.
Aan het begin van de klim is het landschap nog vrij open en vooral in de bocht bij de GSM-mast, kijk ik leuk op Rustrel terug en de grillige, roodbruine 'pylonen' van Le Colorado Provençal. Wat verderop kom ik in laag eikenbos terecht en met een klimsnelheid die tussen de 12,5 en 13 km/u ligt, klim ik over de verkeersarme D30 richting St. Christol. Mijn benen beginnen gelukkig steeds beter aan te voelen, dus zal het inderdaad wel een kwestie van 'warmdraaien' geweest zijn. Het is nog een hele klim, voordat ik het hoogste punt bereikt heb. Je klimt hier volgens de IGN-kaart naar 885 m hoogte, doch net als bij de klim naar Lagarde d'Apt, is hier op het hoogste punt geen enkele verwijzing naar de hoogte en/of de naam van deze 'col' te vinden. Wel jammer!
Een paar honderd meter na het hoogste punt in de weg, staat weer een hectometerpaaltje, dat aangeeft dat ik mij op 874 m hoogte bevind. Een daar toevallig liggend latje kan mooi dienstdoen om mijn fiets te ondersteunen, zodat die ook mee op de foto kan. En een gemaaid lavendelveldje op de achtergrond zorgt voor een beetje couleur locale.

Net na het hoogste punt in de D30 tussen Rustrel en St. Christol in de Haute Provence:



Ik fiets hier zo'n beetje op de grens van de departementen Vaucluse en Alpes de Haute Provence en rijd dan weer in het ene en dan weer in het andere departement. Na de afdeling, kies ik bij St. Christol de richting Revest-du-Bion. Aan de weg van St. Christol naar Sault ligt een groot kazernecomplex van het Légion étrangère (vreemdelingenlegioen). Ik zie het vanaf de D34 ook duidelijk liggen.

Landschap langs de D34 bij St. Christol op het Plateau d'Albion (zie tekst):
(N.B. Let op het type bewolking, waaraan te zien is dat er onweer op komst is!)



Je fietst hier weer over erg brede en ook erg rustige wegen. Het parcours is alles behalve vlak, zodat ik regelmatig even naar het binnenblad moet om de hellinkjes te kunnen nemen. Richting Mont Ventoux begint de hemel al te betrekken (het zou hier vanavond wat gaan regenen), maar naar 't oosten is de lucht nog helemaal blauw.
Vlak voor Revest-du-Bion zie ik rechts van de weg een enorm rond plateau vlak boven de grond. Het staat vol met zo te zien iets wat lijkt op kleine antennetjes. Aan het buitenste hek hangen diverse bordjes die aangeven dat het militair terrein is, dat het hek 'onder stroom' staat, dat er camerabewaking is en dat je niet mag fotograferen. Ik heb maar niet uitgeprobeerd of je het toch niet stiekem wel op de plaat kunt zetten. De binnenste omheining is gebarricadeerd met in de zon blikkerend 'professioneel prikkeldraad', hele grote rollen met van die 'scheermesjes'. En op de weg langs dit object geldt een parkeerverbod, 'Sauf véhicules militaires' (behalve militaire voertuigen).
Er hangt bij de ingang ook een bordje van Onera, het Franse ruimtevaartlaboratorium.


Bij Revest ben ik weer in de Alpes de Haute Provence en daar blijf ik voorlopig, want mijn route gaat richting Banon. Ook hier is het weer behoorlijk geaccidenteerd. De temperatuur is hier op het plateau een stuk aangenamer dan in de vallei. Een paar kilometer voor Banon kom ik in een soort ravijn en daalt de bochtige weg richting het stadje dat bekend is om zijn in eau-de-vie gedrenkte en kastanjebladeren verpakte kaasjes.

Banon in de Haute Provence:



In het gezellig drukke Banon zoek ik een bankje op voor mijn ravitailleringspauze en om de sfeer van het Provençaalse dorpje op te snuiven. Het is zo rond het middaguur erg druk op de terrasjes.

...ravitailleringspauze in Banon:



Na de hemel gemonsterd te hebben, constateer ik dat er wat het weer betreft voorlopig nog niets te vrezen valt en ik mijn geplande route voort kan zetten. Die route loopt niet rechtstreeks van Banon naar Simiane-la-Rotonde, doch via een leuke omweg. In deze dunbevolkte streek, fiets ik eerst een stukje richting Revest-des-Brousses en sla dan na een dikke 6 km rechtsaf richting Carriol. Ik rijd hier over de smalle D18 door een mooi bos en zie bij het eerste doorkijkje Simiane al in de verte tegen de helling geplakt liggen. De weg begint al snel te dalen en pas kort voor Carriol ga ik weer klimmen. En ik heb geluk, want in Carriol zie ik dat het volgende stuk weg vanaf maandag a.s. wegens wegwerkzaamheden afgesloten zal zijn. Na Carriol heb je helemaal een fraai uitzicht op Simiane en omgeving! Het is toch wel ècht genieten, dat fietsen in dit rustige en fraaie deel van de Provence.

Simiane-la-Rotonde en directe omgeving:



Vanaf Simiane moet ik nog een stukje niet al te lastig klimwerk verrichten om over de côte te geraken, alvorens ik de afdaling richting Rustrel in kan zetten. Die afdaling gaat over een weg waar hele slechte stukken in zitten, maar gelukkig zijn er al een paar stroken opnieuw geasfalteerd. Ja, zo is dalen weer geen pretje, want je moet telkens gaten in de weg ontwijken en je snelheid verminderen. Ook na Rustrel is de weg erg slecht. En omdat hier ook nog eens vrij veel verkeer is, kun je niet risicoloos op het betere deel van de weg gaan fietsen. Gelukkig is bij het binnenrijden van de bebouwde kom van Apt het wegdek weer O.K. Toch weer fijn gefietst en die 86 km staan al weer in m'n logboekje.

Pukkeltocht Bemmel 80km, mooie route, mooie stukken door Duitsland heen. Goed weer gehad ook nog eens!

Zag wel een topic 'route DtD' maar geen over de DtD zelf dus dan maar hier: Om 08 sharp gestart voor de 150km. Al vrij snel heel veel regen maar dat mocht de pret niet drukken. Zat in groepje van man of 5-7 (wisselde) en zaten sterke mannen bij. We hebben wel gestempeld en verder lekker doorgereden. Was erg rustig op straat (gek hè). Na de post onder Volendam raakte ik groepje kwijt en allen door, dat viel zwaar tegen. Had in begin veel kopwerk gedaan en ja, dat kreeg ik nu terug. Toen ze voorbij kwamen lukt het niet meer aan te pikken. Gelukkig wel bij ander groepje kunnen aanklampen en laatste stuk ging weer lekker. Werd wel erg druk vanwege samenkomen van routes, dus snelheid gaat er dan wel uit.
Terug op de Dam na 4u45 (brutotijd), dat is 31.6 ben ik erg tevreden mee. Had medelijden met de verkeersregelaars, zagen er soms doorweekt uit.

Ondanks de voorspelde regen vanmiddag toch op de fiets gestapt met als doel de Posbank.
Dat is uiteindelijk uitgelopen op een rondje van 112 km met 430 hoogtemeters in vijf beklimmingen.
Eerst via Drempt naar de Posbank gefietst en daar vanuit De Steeg omhoog gefietst en ook nog de Zijperberg van twee kanten beklommen en de Posbank beklommen. Onderweg wel een hele beste hagelbui op mijn kop gehad. Gelukkig heb ik gisteren bij de Aldi een regenjack gekocht, die kwam vandaag dus gelijk al van pas en het jack bleek ook nog goed waterdicht.
Vanuit Velp naar de A12 gefietst, daar de IJssel overgestoken en over de dijk van de (Neder)Rijn via Pannerden naar Spijk gefietst, hierbij mooi achter een bui aan gefietst op een kletsnatte weg en zelf gelukkig amper nat geworden. Tot aan Pannerden wel veel last gehad van de harde wind.
In Spijk afgeslagen naar Elten en hier vanaf de boskant de Elterberg als toetje beklommen.
Op de terugweg vanaf Elten brak zowaar de zon nog door de wolken en kon het wind-/regenjack nog uit voor de laatste paar km's

13-9 ventoux beklommen gestart in het donker om de zon te zien opkomen achter de bergen vandaag. Was precies op tijd boven.

ferry1982 schreef:

13-9 ventoux beklommen gestart in het donker om de zon te zien opkomen achter de bergen vandaag. Was precies op tijd boven.

Briljant, die hoge paal waar het colbordje aan vastzit

Na vorige week maandag een club wedstrijdje te hebben gewonnen vanavond met een andere intentie van huis vertrokken om te gaan koersen. Het was dit keer totaal niet mijn doel om te gaan winnen. In wou me dit keer eens mengen in de sprint omdat deze van mijzelf erg zwak is en ik er dus op wou trainen. Echter liep het helemaal anders. In het eerste half uur een aantal aanvallen geplaatst om te kijken of er reactie was. Om te kijken wie er sterk was en wie niet. En om te kijken hoe ik mezelf voelde. Vervolgens continu in de kop van het peloton. Waar er op een gegevenmoment een renner weg sprong vanuit het peloton. Ik gaf een kleine reactie waardoor ik tussen het peloton en de ''koploper'' zat. Na me even bedacht te hebben vol er naartoe gespurt. Samen een aantal ronden gereden. Op een gegevenmoment kwamen er 2 renners uit het peloton naar ons en hadden we een kopgroep van 4. Peloton werd wat zenuwachtig en zette de achtervolging in. De andere 3 renners lieten zich terugpakken waarop ik op tempo door bleef rijden. Nog 1x hulp gehad van een maat die me even op gang trok en zich toen weer in het peloton liet zakken. Mijn voorsprong werd groter en groter. Daarnaast werd het donkerder en donkerder. Na ongeveer 20 minuten en 3 ronden (van 1,3 km) had ik nog een fietslengte op het peloton en mocht ik mijn handjes in de lucht steken. Totaal niet de planning maar toch weer mooi meegenomen.
Op naar het weekeinde met een koers en koppeltijdrit in het vooruitzicht. Belooft nog wat.

Voor de cijferliefhebbers hier een overzichtje van vanavond: http://connect.garmin.com/player/115690799" onclick="window.open(this.href);return false;